Algemeen
Kijkers reageren met afschuw op versierpoging van Mark Gillis: ”Dit kan echt niet”
Over Mark Gillis kun je veel zeggen, maar niet dat hij succesvol is bij de vrouwen. Integendeel zelfs, Mark, ook wel bekend als MarkieParkie, lijkt er een talent voor te hebben om vrouwen af te stoten. Dit heeft hij al meerdere keren bewezen en gisteren deed hij opnieuw een poging die, uiteraard, mislukte.
Mark Gillis afgewezen
Mark Gillis, de zoon van miljonair Peter Gillis, laat zien dat geld niet alles kan kopen, zeker niet als het om romantiek gaat. Sinds hij in de schijnwerpers staat, is hij vrijgezel en waarschijnlijk daarvoor ook al.
Dit weerhoudt hem er echter niet van om achter de vrouwen aan te zitten. In februari vorig jaar vond er een opmerkelijk incident plaats toen Mark naakt op een massagetafel lag en zijn oog liet vallen op een ontharingsspecialiste. De Spaanse dame was echter niet gecharmeerd van zijn avances en wees hem resoluut af.
Dit incident was zeker niet de laatste keer dat Mark een blauwtje liep. Tijdens de opnames van de realityshow “Massa is Kassa” wordt hij regelmatig gezien terwijl hij zijn (gebrek aan) charmes probeert uit te oefenen op het vrouwelijk schoon dat hij daar tegenkomt.
Versierpoging opnieuw mislukt
Deze week zag Mark opnieuw een aantrekkelijke dame, dit keer
iemand die in een frietkraam werkte die door zijn vader Peter was
ingehuurd voor een huisfeestje. In zijn typische stijl probeerde
hij het meisje voor zich te winnen met een onhandige vraag of ze
‘nog wat nachtjes wilde blijven’. Helaas voor Mark ging ook deze
poging pijnlijk mis.
De frietbakkende dame had totaal geen interesse in Mark Gillis, en dit werd pijnlijk duidelijk. Kijkers van de realityshow waren het roerend eens: de beelden waren ronduit schaamteloos en gênant. Voor degenen die benieuwd zijn naar deze gênante situatie, kunnen de beelden hieronder zelf bekijken.
Reflectie op Mark’s Pogingen
Mark’s herhaalde mislukte pogingen om vrouwen voor zich te winnen roepen vragen op over zijn benadering en zelfbewustzijn. Ondanks zijn geld en bekendheid, lijkt hij niet in staat om een blijvende indruk te maken op de vrouwen die hij probeert te versieren. Zijn directe en vaak onhandige aanpak werkt duidelijk niet in zijn voordeel.
Dit leidt tot de bredere vraag of Mark zich bewust is van hoe hij overkomt en of hij bereid is zijn aanpak te veranderen. Het is duidelijk dat zijn huidige strategie niet werkt, en een meer respectvolle en subtiele benadering zou hem misschien betere resultaten opleveren.
De Reputatie van Mark Gillis
Mark Gillis heeft inmiddels een reputatie opgebouwd die
grotendeels gebaseerd is op zijn mislukte versierpogingen. Dit
imago kan schadelijk zijn voor zowel zijn persoonlijke als
professionele leven. Het feit dat zijn pogingen om vrouwen te
versieren vaak eindigen in publieke afwijzingen, doet weinig goeds
voor zijn zelfvertrouwen en publieke perceptie.
Als hij zijn imago wil verbeteren, zou hij kunnen overwegen om zijn benadering te herzien en misschien wat advies in te winnen over hoe hij beter met vrouwen kan omgaan. Een meer oprechte en respectvolle houding zou hem niet alleen helpen bij het vinden van een partner, maar zou ook zijn publieke imago ten goede komen.
Conclusie
Mark Gillis blijft een fascinerend figuur binnen de Nederlandse entertainmentwereld, maar niet altijd om de juiste redenen. Zijn voortdurende mislukte pogingen om vrouwen te versieren blijven een bron van amusement en soms plaatsvervangende schaamte voor kijkers.
Terwijl zijn vader Peter succesvol is in het zakenleven, lijkt Mark nog veel te leren te hebben als het gaat om interpersoonlijke relaties.
Het is te hopen dat Mark op een dag een manier vindt om authentieke en wederzijdse verbindingen te maken zonder zijn huidige ongemakkelijke benadering. Tot die tijd blijft hij een voorbeeld van hoe geld en bekendheid niet altijd garant staan voor succes in de liefde.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.