Algemeen
Vader wil niet meer bij moeder van zijn zoon zijn omdat ze hem voedt
Ondanks dat we leven in de 21e eeuw, zijn er nog steeds individuen, vaak mannen, die achterhaalde en eigenaardige opvattingen hebben over het huwelijk en de rechten van vrouwen over hun eigen lichaam.
Een internetgebruiker deelde onlangs screenshots van een verontrustend gesprek waarin een echtgenoot zijn vrouw beschuldigde van 1ncest omdat ze hun kind b0rstvoeding gaf.
De absurditeit van de situatie veroorzaakte wijdverspreide verbazing en spot jegens de egocentrische en primitieve opvattingen van de echtgenoot.
Screenshots van een tekstwisseling tussen de echtgenoot en de vrouw werden oorspronkelijk gedeeld op Reddit, maar zijn sindsdien verspreid op X (voorheen bekend als Twitter), waar ze begrijpelijkerwijs een storm van verontwaardiging hebben veroorzaakt.
Het bericht begint met de echtgenoot die zijn vrouw appt: “Je hebt b0rstvoeding gegeven? Je weet hoe ik daarover denk,” waarbij hij toevoegt dat haar keuze om hun pasgeboren zoon b0rstvoeding te geven “respectloos” naar hem toe is.
Wanneer de vrouw – die op dat moment nog herstelt van de bevalling in het ziekenhuis – aanbiedt om hun zoon te voeden zonder dat haar man het ziet, vertelt hij haar eenvoudigweg dat hij “er klaar mee is”.
Ondanks dat de vrouw haar man adviseert over de voedingsvoordelen van b0rstvoeding, antwoordt hij: “Het voordeel is dat ik je nooit meer op dezelfde manier zal kunnen bekijken.”
Vervolgens gaat hij verder: “Ik denk dat je een slechte vrouw bent. Ik denk dat je geen respect voor me hebt. Ik denk dat je me een plezier hebt ontnomen. Ik denk aan veel dingen. Ik geniet van je borsten. Nu ze in de mond van een andere man zijn geweest, geniet ik niet meer van je b0rsten.”
Het is waarschijnlijk nodig om te benadrukken dat de pasgeboren zoon van de echtgenoot, niet een volwassen man, de persoon is waar hij naar verwijst. Wanneer de vrouw dit aan haar man uitlegt, voegt hij eraan toe: “Hij is mannelijk. En jouw zoon. Dat maakt het in mijn ogen incestueus.”
Nadat screenshots van de vreemde uitwisseling op Reddit waren geplaatst, reageerden veel gebruikers in de commentaarsectie om hun mening te uiten.
Zoals iemand sarcastisch opmerkte: “Haar borsten zijn niet meer voor zijn plezier, nu ze doen waar ze voor bedoeld zijn en een andere man heeft eraan gezeten. En we weten allemaal dat flesvoeding precies hetzelfde is als moedermelk. Hoe durft ze het gen0t van haar lichaam voor haar man weg te nemen?”
Iemand anders voegde toe: “Mijn God. Wat heb ik net gelezen? Een rotvader jaloers op zijn pasgeboren kind omdat het b0rstvoeding krijgt en de moeder de schuld geeft. Waar is deze wereld naartoe gegaan? Hoe’n sm*rige mens moet je zijn om zo te denken? Ze zien vrouwen echt als s*ksobjecten, nietwaar? Ze seksualiseren en bekritiseren hun eigen partner op basis van borstvoeding.”
De vrouw die het verhaal op Reddit deelde (die niet de vrouw is die door haar eigen echtgenoot van 1ncest wordt beschuld1gd) belichtte het probleem, en vertelde aan Bored Panda: “Ik geloof dat onze maatschappij nog steeds b0rstvoeding s*ksualiseert, en deze man had gewoon een overdreven geseksualiseerd beeld ervan.”
De vrouw sprak ook over haar eigen ervaringen en zei: “Toen ik na de geboorte van mijn kind weer aan het werk ging, weigerde mijn werkgever mijn b0rstvoedingsschema aan te passen. Ze stelden voor om bijvoeding te geven, en ik denk dat de echtgenoot die mentaliteit ook te ver heeft doorgetrokken.”
De internetgebruiker onthulde verdere informatie van de persoonlijke pagina van de vrouw, waaruit blijkt dat de echtgenoot blijkbaar ook het baden van hun zoons na de leeftijd van twee jaar als incestueus beschouwde. “Hij lijkt een overdreven ges*ksualiseerd beeld van dingen te hebben, misschien zelfs het Oedipuscomplex te serieus te interpreteren,” zei ze.
Het internet staat vol met verhalen over entitlement, maar het prioriteren van bizarre en bezitterige belangen boven het lichaam van een vrouw in aanwezigheid van een pasgeborene is bijzonder 3xtreem. Het benadrukt alleen maar de voortdurende strijd om verouderde opvattingen af te breken en respect te bevorderen voor de autonomie van vrouwen en de vrijheid om te doen wat ze willen met hun lichaam.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.