Algemeen
Vader wil niet meer bij moeder van zijn zoon zijn omdat ze hem voedt
Ondanks dat we leven in de 21e eeuw, zijn er nog steeds individuen, vaak mannen, die achterhaalde en eigenaardige opvattingen hebben over het huwelijk en de rechten van vrouwen over hun eigen lichaam.
Een internetgebruiker deelde onlangs screenshots van een verontrustend gesprek waarin een echtgenoot zijn vrouw beschuldigde van 1ncest omdat ze hun kind b0rstvoeding gaf.
De absurditeit van de situatie veroorzaakte wijdverspreide verbazing en spot jegens de egocentrische en primitieve opvattingen van de echtgenoot.
Screenshots van een tekstwisseling tussen de echtgenoot en de vrouw werden oorspronkelijk gedeeld op Reddit, maar zijn sindsdien verspreid op X (voorheen bekend als Twitter), waar ze begrijpelijkerwijs een storm van verontwaardiging hebben veroorzaakt.
Het bericht begint met de echtgenoot die zijn vrouw appt: “Je hebt b0rstvoeding gegeven? Je weet hoe ik daarover denk,” waarbij hij toevoegt dat haar keuze om hun pasgeboren zoon b0rstvoeding te geven “respectloos” naar hem toe is.
Wanneer de vrouw – die op dat moment nog herstelt van de bevalling in het ziekenhuis – aanbiedt om hun zoon te voeden zonder dat haar man het ziet, vertelt hij haar eenvoudigweg dat hij “er klaar mee is”.
Ondanks dat de vrouw haar man adviseert over de voedingsvoordelen van b0rstvoeding, antwoordt hij: “Het voordeel is dat ik je nooit meer op dezelfde manier zal kunnen bekijken.”
Vervolgens gaat hij verder: “Ik denk dat je een slechte vrouw bent. Ik denk dat je geen respect voor me hebt. Ik denk dat je me een plezier hebt ontnomen. Ik denk aan veel dingen. Ik geniet van je borsten. Nu ze in de mond van een andere man zijn geweest, geniet ik niet meer van je b0rsten.”
Het is waarschijnlijk nodig om te benadrukken dat de pasgeboren zoon van de echtgenoot, niet een volwassen man, de persoon is waar hij naar verwijst. Wanneer de vrouw dit aan haar man uitlegt, voegt hij eraan toe: “Hij is mannelijk. En jouw zoon. Dat maakt het in mijn ogen incestueus.”
Nadat screenshots van de vreemde uitwisseling op Reddit waren geplaatst, reageerden veel gebruikers in de commentaarsectie om hun mening te uiten.
Zoals iemand sarcastisch opmerkte: “Haar borsten zijn niet meer voor zijn plezier, nu ze doen waar ze voor bedoeld zijn en een andere man heeft eraan gezeten. En we weten allemaal dat flesvoeding precies hetzelfde is als moedermelk. Hoe durft ze het gen0t van haar lichaam voor haar man weg te nemen?”
Iemand anders voegde toe: “Mijn God. Wat heb ik net gelezen? Een rotvader jaloers op zijn pasgeboren kind omdat het b0rstvoeding krijgt en de moeder de schuld geeft. Waar is deze wereld naartoe gegaan? Hoe’n sm*rige mens moet je zijn om zo te denken? Ze zien vrouwen echt als s*ksobjecten, nietwaar? Ze seksualiseren en bekritiseren hun eigen partner op basis van borstvoeding.”
De vrouw die het verhaal op Reddit deelde (die niet de vrouw is die door haar eigen echtgenoot van 1ncest wordt beschuld1gd) belichtte het probleem, en vertelde aan Bored Panda: “Ik geloof dat onze maatschappij nog steeds b0rstvoeding s*ksualiseert, en deze man had gewoon een overdreven geseksualiseerd beeld ervan.”
De vrouw sprak ook over haar eigen ervaringen en zei: “Toen ik na de geboorte van mijn kind weer aan het werk ging, weigerde mijn werkgever mijn b0rstvoedingsschema aan te passen. Ze stelden voor om bijvoeding te geven, en ik denk dat de echtgenoot die mentaliteit ook te ver heeft doorgetrokken.”
De internetgebruiker onthulde verdere informatie van de persoonlijke pagina van de vrouw, waaruit blijkt dat de echtgenoot blijkbaar ook het baden van hun zoons na de leeftijd van twee jaar als incestueus beschouwde. “Hij lijkt een overdreven ges*ksualiseerd beeld van dingen te hebben, misschien zelfs het Oedipuscomplex te serieus te interpreteren,” zei ze.
Het internet staat vol met verhalen over entitlement, maar het prioriteren van bizarre en bezitterige belangen boven het lichaam van een vrouw in aanwezigheid van een pasgeborene is bijzonder 3xtreem. Het benadrukt alleen maar de voortdurende strijd om verouderde opvattingen af te breken en respect te bevorderen voor de autonomie van vrouwen en de vrijheid om te doen wat ze willen met hun lichaam.
De zaak rond de verdwijning en het tragische lot van de kleine Émile Soleil blijft Frankrijk en ver daarbuiten diep bezighouden. Wat begon als een verm!ssingsmelding in een rustig berggehucht groeide uit tot een van de meest aangrijpende en raadselachtige dossiers van de afgelopen jaren. Nieuwe forensische bevindingen werpen nu opnieuw een schaduw over het verhaal en zorgen voor een pijnlijke heropleving van vragen die tot op de dag van vandaag onbeantwoord blijven.
Een zomerdag die alles veranderde
Op 8 juli 2023 bracht de toen 2,5-jarige Émile Soleil een zomerse dag door bij zijn grootouders in Le Haut-Vernet, een klein en afgelegen dorpje in de Franse Alpen. Het gehucht telt slechts enkele tientallen inwoners en staat bekend om zijn rust, natuur en hechte gemeenschap. Niemand kon vermoeden dat deze rustige omgeving het decor zou worden van een drama dat het hele land zou raken.
Volgens de laatste bevestigde waarnemingen speelde Émile in de namiddag rond 17.00 uur in een steegje nabij het huis van zijn grootouders. Zij waren op dat moment bezig met de voorbereidingen voor een uitje en hadden niet meteen door dat de peuter uit het zicht was verdwenen. Toen de stilte te lang duurde en Émile nergens te vinden was, sloeg de paniek toe.
Een z0ektocht zonder precedent
Vrijwel direct na de verm!ssingsmelding werd een grootschalige z0ekactie op touw gezet. Honderden mensen, waaronder p0litieagenten, gendarmes, vrijwilligers en redd!ngswerkers, doorzochten het bergachtige gebied. Speurh0nden werden ingezet, helikopters met warmtecamera’s cirkelden boven het dorp en elk pad, ravijn en bosrand werd zorgvuldig uitgekamd.
De omstandigheden waren moeilijk: steile hellingen, dichte begroeiing en wisselende weersomstandigheden bemoeilijkten het werk. Ondanks de enorme inzet bleef elke dag zonder resultaat. Wat aanvankelijk werd gezien als een mogelijke verdwaling of ongeluk, veranderde langzaam in een mysterie dat steeds zwaarder begon te wegen.
Nationale en internationale aandacht
Na weken en maanden zonder duidelijkheid groeide de zaak uit tot een nationaal symbool van onmacht en verdriet. Posters met de foto van de blonde peuter verschenen in dorpen en steden door heel Frankrijk. Media besteedden dagelijks aandacht aan de z0ektocht, terwijl ook internationale nieuwsorganisaties het verhaal oppikten.
Geruchten deden volop de ronde: was Émile verdwaald en ten prooi gevallen aan de natuur, was er sprake van een ongeval, of was er iets anders aan de hand? Officiële instanties hielden zich op de vlakte en benadrukten dat alle scenario’s openbleven.
Een schokkende vondst
Eind maart 2024 kwam er onverwacht een doorbraak. Een wandelaar stuitte tijdens een tocht op menselijke resten op een steil bergpad, op ongeveer 25 minuten lopen van het dorp. Forensisch onderzoek bevestigde later dat het ging om de schedel van Émile. In de omgeving werden ook andere botten, een T-shirt en ondergoed aangetroffen.
Opvallend was dat de resten niet begraven waren, maar bloot hadden gelegen aan weer en wind. Daarnaast vertoonde de kleding geen tekenen van langdurige blootstelling aan de elementen. Dit voedde de hypothese dat het lichaam mogelijk elders was geweest en pas later op deze plek was neergelegd.
Nieuwe forensische inzichten
Nu, ruim een jaar na de vondst, zijn er nieuwe details bekend geworden uit forensisch onderzoek, zo meldt de Franse zender BFMTV op basis van bronnen dicht bij het onderzoek. Deskundigen hebben letsel vastgesteld aan de schedel van Émile dat niet overeenkomt met een val, een aanrijding of een mogelijke confrontatie met dieren.
Volgens de onderzoekers wijst het letsel op een doelgerichte harde klap met een voorwerp. Daarmee wordt een ongeluk steeds minder waarschijnlijk en komt de mogelijkheid van menselijk ingrijpen nadrukkelijker in beeld. Officiële instanties blijven voorzichtig in hun formuleringen, maar erkennen dat deze bevinding het onderzoek in een andere richting duwt.
Focus op de directe omgeving
In maart 2025 werden de grootouders van Émile, samen met een oom en tante, aangehouden voor verhoor. Zij werden verdacht van mogelijke betrokkenheid bij d00dslag en het verbergen van een lichaam. Na intensieve ondervragingen werden zij echter weer vrijgelaten, bij gebrek aan voldoende bewijs om hen vast te houden.
Een buurman, die geldt als belangrijke getuige, verklaarde dat hij Émile kort voor zijn verdwijning nog had gezien. Hij zou ook familieleden in dezelfde richting hebben zien lopen. Tegenstrijdigheden in verklaringen over tijdstippen en gebeurtenissen hebben ervoor gezorgd dat justitie de directe kring rond het kind nauwlettend blijft volgen.
Een zaak die blijft knagen
Hoewel er momenteel niemand wordt vervolgd, is het onderzoek nog altijd gaande. Justitie houdt rekening met het scenario dat Émile het dorp nooit levend heeft verlaten. Een van de hypotheses is dat zijn lichaam gedurende langere tijd in een afgesloten ruimte, zoals een schuur of bijgebouw, heeft gelegen voordat het uiteindelijk op de vindplaats terechtkwam.
Deze veronderstelling roept veel vragen op binnen en buiten Frankrijk. Hoe kon zoiets plaatsvinden in een klein en hecht dorp? Wie wist wat, en wanneer? En waarom is er na al die tijd nog geen definitieve duidelijkheid?
Collectief verdriet en onmacht
De zaak rond Émile Soleil raakt aan iets universeels: de kwetsbaarheid van kinderen en het diepe gevoel van onrecht wanneer een jong leven abrupt eindigt. Voor veel mensen staat het dossier symbool voor onbeantwoorde vragen en het pijnlijke besef dat sommige mysteries misschien nooit volledig zullen worden opgelost.
Tegelijkertijd is er hoop dat de waarheid, hoe moeilijk ook, ooit alsnog aan het licht komt. Elk nieuw detail, elk forensisch inzicht en elke verklaring kan bijdragen aan een beter begrip van wat er die zomerdag in 2023 is gebeurd.
Blijvende impact
Meer dan twee jaar na de verdwijning blijft de naam van Émile Soleil verbonden aan een van de meest aangrijpende zaken van Frankrijk. De affaire blijft het publieke debat voeden en laat zien hoe groot de behoefte is aan duidelijkheid, gerechtigheid en afsluiting.
Of die er ooit volledig zullen komen, blijft onzeker. Wat vaststaat, is dat het verhaal van Émile diepe sporen heeft nagelaten en dat velen blijven hopen op antwoorden die recht doen aan het korte leven van een jongetje dat nooit vergeten zal worden.