Algemeen
Sterkte voor deze familie, ze hebben dringend kracht nodig
De rustige missie van Natalie en Davy Lloyd, voltijdszendelingen in Haïti, werd abrupt verstoord door de meedogenloze realiteit van bendegeweld. Ben Baker, een invloedrijke Republikeinse politicus uit Missouri, ontving het hartverscheurende nieuws dat zijn geliefde dochter en haar echtgenoot waren omgekomen bij een aanv*l door cr!minele bendes.
Vader
Baker deelde zijn diepe pijn en verslagenheid op Facebook na het verlies van zijn dochter en schoonzoon. “Mijn hart is in duizend stukken gebroken,” schreef hij, en vroeg om steun en kracht voor zijn zwaar getroffen familie. Baker beschreef Natalie en Davy als toegewijde zendelingen, vastberaden om de gemeenschap in Haïti te dienen. Hun plotselinge en tragische d00d heeft niet alleen een diepe leegte achtergelaten in het leven van hun familie, maar ook in de harten van degenen die hen kenden.
Realiteit
Port-au-Prince, de bruisende hoofdstad van Haïti, wordt al jaren geteisterd door een verwoestende strijd tussen rivaliserende cr!minele bendes en degenen die vastbesloten zijn om vrede en stabiliteit te herstellen. Sinds 2020 hebben meer dan tweehonderd bendes de controle over bijna de hele stad overgenomen, waardoor de levens van onschuldige burgers voortdurend in gevaar zijn. De recente escalatie van geweld, gekenmerkt door aanvallen op overheidsfunctionarissen en gewelddadige confrontaties tussen rivaliserende groepen, heeft geleid tot een humanitaire crisis van ongekende omvang.
Toekomst
Terwijl Haïti worstelt met de nasleep van deze tragische gebeurtenissen, blijven de inspanningen om vrede en stabiliteit te herstellen voortduren. De ontheemde bevolking zoekt veiligheid en bescherming, terwijl internationale hulporganisaties en diplomatieke gemeenschappen zich inzetten voor het bieden van humanitaire bijstand en het bevorderen van vreedzame oplossingen.
Belangrijkste punten van het artikel: ‘’Sterkte voor deze familie, ze hebben dringend kracht nodig‘’ – opgesomd:
- Missouri-politicus Ben Baker rouwt om het verlies van zijn dochter Natalie en schoonzoon Davy in Haïti.
- Het tragische incident werpt een schrijnend licht op de aanhoudende crisis van b*ndegew*ld in Port-au-Prince.
- Haïti blijft v*chten voor vrede en stabiliteit te midden van een escalerende humanitaire crisis.
Verdere Informatie
De missie van Natalie en Davy Lloyd in Haïti was gericht op het helpen van de lokale bevolking en het opbouwen van gemeenschappen. Hun werk omvatte educatieve programma’s, gezondheidszorg en ondersteuning van de armste gezinnen. Hun inzet en medeleven maakten een groot verschil in de levens van velen in de gemeenschap.
De Escalatie van Gew*ld in Haïti
De situatie in Port-au-Prince en andere delen van Haïti is de afgelopen jaren aanzienlijk verslechterd. De crim!nele b*ndes zijn steeds gewelddadiger geworden, wat heeft geleid tot talloze slacht0ffers en een groeiend aantal ontheemde personen. De veiligheidssituatie is zo zorgwekkend dat zelfs humanitaire organisaties moeite hebben om hun werk uit te voeren zonder bedre!gingen.
Internationale Reacties
De internationale gemeenschap heeft gereageerd op de crisis in Haïti met een combinatie van humanitaire hulp en diplomatieke druk. Verschillende landen en organisaties proberen bij te dragen aan het herstel van de stabiliteit en het ondersteunen van de getroffen bevolking. Echter, de complexiteit van de situatie maakt het moeilijk om duurzame oplossingen te vinden.
Het Leven Na De Tragiek
Voor Ben Baker en zijn familie is het verlies van Natalie en Davy een onmetelijke tragedie. Hun nalatenschap van liefde en dienstbaarheid zal echter voortleven in de harten van degenen die ze hebben geholpen en geïnspireerd. De familie Baker vraagt om gebeden en steun tijdens deze moeilijke tijd, terwijl ze proberen te navigeren door het diepe verdriet en de onwerkelijke realiteit van hun verlies.
Herstel en Hoop
Hoewel de situatie in Haïti somber blijft, zijn er nog steeds mensen en organisaties die onvermoeibaar werken aan het herstel van vrede en stabiliteit. De moed en vastberadenheid van mensen zoals Natalie en Davy Lloyd dienen als een herinnering aan de kracht van de menselijke geest en de impact die individuele inzet kan hebben op gemeenschappen.
De toekomst van Haïti hangt af van de gezamenlijke inspanningen van de lokale bevolking en de internationale gemeenschap om een einde te maken aan het geweld en de weg vrij te maken voor een betere toekomst. De verhalen van verlies, zoals die van Natalie en Davy, benadrukken de dringende noodzaak van actie en verandering.
De nalatenschap van Natalie en Davy Lloyd zal blijven voortleven als een baken van hoop en liefde, zelfs in de donkerste tijden.
Vrijspraak Marco Borsato leidt tot felle column van Angela de Jong: “Een treurige dag voor slacht0ffers”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Terwijl de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs was voor de beschuldigingen, laat columnist Angela de Jong in haar nieuwste stuk weten dat de uitspraak volgens haar bittersweet is. Voor de zanger en zijn familie betekent het rust en opluchting, maar volgens haar blijft het vermeende slacht0ffer met lege handen achter. Ze noemt het oordeel van de rechtbank dan ook “een treurige dag”.
“Het recht heeft gezegevierd – zo heet dat dan”
In haar column beschrijft De Jong de uitspraak op een manier die zowel afstandelijk als kritisch klinkt. Ze schrijft dat “het recht heeft gezegevierd”, maar plaatst meteen kanttekeningen. De rechtbank sprak Borsato vrij omdat er onvoldoende steunbewijs was. De Jong benadrukt dat een enkele verklaring in het Nederlandse strafrecht niet genoeg is om tot een veroordeling te komen.
Die juridische realiteit begrijpt ze, zegt ze, maar het maakt de uitkomst volgens haar niet minder pijnlijk:
“Fijn voor Borsato, zijn dierbaren en zijn vrienden, die dit de komende tijd natuurlijk aan alle kanten zullen vieren en uitbuiten in de media. En dat snap ik. Als het mijn vader was, zou ik dat waarschijnlijk ook doen.”
Met deze zin erkent ze dat opluchting vanuit de familie begrijpelijk is, maar tegelijkertijd beschouwt ze het als een dag waarop ook iemand anders, het vermeende slacht0ffer Asmara Thielen, een klap te verwerken krijgt.
“Een slacht0ffer staat met lege handen”
Waar Angela de Jong zich vooral zorgen over maakt, is de bredere boodschap die volgens haar uit de vrijspraak spreekt. Ze schrijft dat het opnieuw laat zien hoe moeilijk het voor slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag kan zijn om gerechtigheid te vinden. Zolang er geen getuigen zijn, geen beeldmateriaal bestaat en een verdachte ontkent, blijft het volgens haar bijna onmogelijk om als aangeefster gehoor te krijgen.
“Zolang er geen getuigen of video-opnames van het misbruik zijn en de dader ontkent, is het jouw woord tegen dat van een ander en heb je geen poot om op te staan.”
Volgens De Jong heeft de nu 26-jarige Asmara Thielen al langer vermoed dat haar verhaal moeilijk voet aan de grond zou krijgen. De columnist stelt dat deze realisatie schrijnend is, zeker omdat de procedure voor haar jarenlang zwaar moet zijn geweest.
De moed van Asmara volgens De Jong
De Jong noemt de aangifte van Asmara “dapper” en verwijst naar de verklaring die haar advocaat, Peter Plasman, tijdens de zittingen voorlas. De tekst raakte haar zichtbaar:
“De verklaring gaf me kippenvel,” schrijft ze.
Ze haalt meerdere passages aan die volgens haar laten zien hoe moeilijk de jaren voor Asmara zijn geweest. Zo beschrijft de verklaring hoe de jonge vrouw jarenlang worstelde met schaamte, onzekerheid en twijfel.
De Jong noemt dat herkenbaar voor veel andere mensen die grensoverschrijdend gedrag melden: gevoelens van schuld, angst en isolatie.
Daarnaast wijst ze op de angst die volgens Asmara speelde rondom haar moeder. Die werkte destijds bij de fanclub van Marco Borsato. Asmara was bang dat haar moeder zou worden ontslagen als zij zou vertellen wat er was gebeurd. Deze angst, schrijft De Jong, zou grote gevolgen voor het gezin hebben kunnen hebben.
“En wie zou haar geloven?” vraagt Asmara
zich in de verklaring hardop af.
Voor Angela de Jong is dat een kernzin: een jonge vrouw die zich
afvraagt of ze op kan boksen tegen de populariteit van een geliefde
artiest.
Volgens haar is de boodschap van Asmara’s verklaring duidelijk: het voelt alsof je je verhaal moet vertellen tegenover iemand die door het hele land bewonderd wordt — en dat maakt het extra zwaar.
Over de rol van de verdediging
In haar column uit De Jong ook kritiek op de verdediging van Borsato, het advocatenduo Carry en Geert-Jan Knoops. Volgens haar heeft de verdediging de moeder van Asmara, Nathalie, op “weinig subtiele wijze” tot dader gemaakt. Daarmee bedoelt ze dat de aandacht in de zaak deels verschoof van het gedrag van de zanger naar de rol van de moeder binnen het verhaal en de totstandkoming van de aangifte.
De Jong schrijft:
“Borsato werd ineens het slacht0ffer. Zo gaat dat dan.”
Zij vindt het opvallend dat de aangeefster weinig vroeg van de rechtbank. Geen financiële compensatie, geen langdurige celstraf, maar alleen erkenning.
Volgens De Jong maakt dat de uiteindelijke uitspraak extra zwaar voor het vermeende slacht0ffer:
“Ze wilde slechts erkenning voor wat haar is aangedaan als piepjong meisje en waar ze nog dagelijks last van had.”
“Met lege handen achterblijven” – een terugkerend patroon?
Angela de Jong plaatst de zaak in een bredere context. Zij stelt dat veel vrouwen die grensoverschrijdend gedrag melden, uiteindelijk zonder erkenning of resultaat achterblijven. Dat is volgens haar niet alleen verdrietig, maar ook een maatschappelijke kwestie waar Nederland nog niet goed raad mee weet.
In haar eigen woorden:
“Maar zoals zoveel vrouwen die seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, staat ze nu met lege handen.”
De column eindigt daarmee niet alleen als reflectie op deze specifieke zaak, maar ook als kritiek op een systeem dat volgens haar slacht0ffers weinig ruimte biedt om hun verhaal juridisch bevestigd te krijgen.
De juridische realiteit tegenover emotionele verwachtingen
De uitspraak van de rechtbank in Utrecht draaide om bewijs. Niet om emoties, vermoedens of publieke opinie. Het strafrecht is bedoeld om uitsluitend te veroordelen als er overtuigend bewijs ligt, en dat was hier niet het geval. De rechter concludeerde dat de verklaring van Asmara te algemeen was en onvoldoende concreet om juridisch onderbouwd te worden.
Er waren geen getuigen, geen aanvullend materiaal, geen controleerbare gegevens uit het dagboek en geen onafhankelijke aanwijzingen die de inhoud van de aangifte konden bevestigen.
Juridisch gezien is de beslissing daardoor logisch; emotioneel gezien voelt het voor sommigen pijnlijk. Dat spanningsveld vormt de rode draad in De Jongs column.
Een dag met dubbele lading
De vrijspraak van Marco Borsato is voor veel mensen een moment van opluchting, vooral voor hemzelf en zijn familie. Na zes jaar onzekerheid betekent het een belangrijke stap richting herstel en rust. Tegelijkertijd illustreert Angela de Jong’s column dat een rechterlijke uitspraak ook een andere, veel minder opgeluchte kant kent: die van iemand die het gevoel heeft dat haar verhaal niet geloofd is of niet kon worden bewezen.
En precies dat maakt de gebeurtenis voor De Jong “een treurige dag”.
Conclusie
De vrijspraak van Marco Borsato heeft de juridische wereld duidelijkheid gegeven, maar heeft maatschappelijk juist nieuwe vragen opgeroepen. Hoe gaan we om met meldingen zonder bewijs? Wat betekent erkenning voor slacht0ffers? Hoe groot is de kloof tussen de juridische en de emotionele waarheid?
Angela de Jong legt in haar
column de vinger op die zere plek.
En daarmee is haar bijdrage aan het debat minstens zo veelbesproken
als de uitspraak zelf.