Algemeen
Sterkte voor deze familie, ze hebben dringend kracht nodig
De rustige missie van Natalie en Davy Lloyd, voltijdszendelingen in Haïti, werd abrupt verstoord door de meedogenloze realiteit van bendegeweld. Ben Baker, een invloedrijke Republikeinse politicus uit Missouri, ontving het hartverscheurende nieuws dat zijn geliefde dochter en haar echtgenoot waren omgekomen bij een aanv*l door cr!minele bendes.
Vader
Baker deelde zijn diepe pijn en verslagenheid op Facebook na het verlies van zijn dochter en schoonzoon. “Mijn hart is in duizend stukken gebroken,” schreef hij, en vroeg om steun en kracht voor zijn zwaar getroffen familie. Baker beschreef Natalie en Davy als toegewijde zendelingen, vastberaden om de gemeenschap in Haïti te dienen. Hun plotselinge en tragische d00d heeft niet alleen een diepe leegte achtergelaten in het leven van hun familie, maar ook in de harten van degenen die hen kenden.
Realiteit
Port-au-Prince, de bruisende hoofdstad van Haïti, wordt al jaren geteisterd door een verwoestende strijd tussen rivaliserende cr!minele bendes en degenen die vastbesloten zijn om vrede en stabiliteit te herstellen. Sinds 2020 hebben meer dan tweehonderd bendes de controle over bijna de hele stad overgenomen, waardoor de levens van onschuldige burgers voortdurend in gevaar zijn. De recente escalatie van geweld, gekenmerkt door aanvallen op overheidsfunctionarissen en gewelddadige confrontaties tussen rivaliserende groepen, heeft geleid tot een humanitaire crisis van ongekende omvang.
Toekomst
Terwijl Haïti worstelt met de nasleep van deze tragische gebeurtenissen, blijven de inspanningen om vrede en stabiliteit te herstellen voortduren. De ontheemde bevolking zoekt veiligheid en bescherming, terwijl internationale hulporganisaties en diplomatieke gemeenschappen zich inzetten voor het bieden van humanitaire bijstand en het bevorderen van vreedzame oplossingen.
Belangrijkste punten van het artikel: ‘’Sterkte voor deze familie, ze hebben dringend kracht nodig‘’ – opgesomd:
- Missouri-politicus Ben Baker rouwt om het verlies van zijn dochter Natalie en schoonzoon Davy in Haïti.
- Het tragische incident werpt een schrijnend licht op de aanhoudende crisis van b*ndegew*ld in Port-au-Prince.
- Haïti blijft v*chten voor vrede en stabiliteit te midden van een escalerende humanitaire crisis.
Verdere Informatie
De missie van Natalie en Davy Lloyd in Haïti was gericht op het helpen van de lokale bevolking en het opbouwen van gemeenschappen. Hun werk omvatte educatieve programma’s, gezondheidszorg en ondersteuning van de armste gezinnen. Hun inzet en medeleven maakten een groot verschil in de levens van velen in de gemeenschap.
De Escalatie van Gew*ld in Haïti
De situatie in Port-au-Prince en andere delen van Haïti is de afgelopen jaren aanzienlijk verslechterd. De crim!nele b*ndes zijn steeds gewelddadiger geworden, wat heeft geleid tot talloze slacht0ffers en een groeiend aantal ontheemde personen. De veiligheidssituatie is zo zorgwekkend dat zelfs humanitaire organisaties moeite hebben om hun werk uit te voeren zonder bedre!gingen.
Internationale Reacties
De internationale gemeenschap heeft gereageerd op de crisis in Haïti met een combinatie van humanitaire hulp en diplomatieke druk. Verschillende landen en organisaties proberen bij te dragen aan het herstel van de stabiliteit en het ondersteunen van de getroffen bevolking. Echter, de complexiteit van de situatie maakt het moeilijk om duurzame oplossingen te vinden.
Het Leven Na De Tragiek
Voor Ben Baker en zijn familie is het verlies van Natalie en Davy een onmetelijke tragedie. Hun nalatenschap van liefde en dienstbaarheid zal echter voortleven in de harten van degenen die ze hebben geholpen en geïnspireerd. De familie Baker vraagt om gebeden en steun tijdens deze moeilijke tijd, terwijl ze proberen te navigeren door het diepe verdriet en de onwerkelijke realiteit van hun verlies.
Herstel en Hoop
Hoewel de situatie in Haïti somber blijft, zijn er nog steeds mensen en organisaties die onvermoeibaar werken aan het herstel van vrede en stabiliteit. De moed en vastberadenheid van mensen zoals Natalie en Davy Lloyd dienen als een herinnering aan de kracht van de menselijke geest en de impact die individuele inzet kan hebben op gemeenschappen.
De toekomst van Haïti hangt af van de gezamenlijke inspanningen van de lokale bevolking en de internationale gemeenschap om een einde te maken aan het geweld en de weg vrij te maken voor een betere toekomst. De verhalen van verlies, zoals die van Natalie en Davy, benadrukken de dringende noodzaak van actie en verandering.
De nalatenschap van Natalie en Davy Lloyd zal blijven voortleven als een baken van hoop en liefde, zelfs in de donkerste tijden.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.