Algemeen
Blonde Rosa in Lang Leve de Liefde doet onthulling: ’13 gasten op één festival!’
Wanneer je meedoet aan LLDL, kort voor Lang Leve de Liefde, dan ben je uiteraard op zoek naar de ware liefde om de rest van je leven mee te spenderen.
Of natuurlijk om je OnlyFans-kanaal te promoten, zoals we de laatste tijd ook zo vaak zien gebeuren. Het biedt mannelijk Nederland in ieder geval leuke televisie in de avond, vooral wanneer de deelnemers in de hottub springen.
Wanneer er jonge deelnemers meedoen aan het programma, zien we steeds vaker dat hun ‘bodycount’ een belangrijk onderdeel is van de ondervraging. De ‘bodycount’ verwijst naar het aantal mensen met wie iemand in zijn of haar leven het bed heeft gedeeld.
Wat opvalt, is dat mannen vaak moeite hebben met vrouwen die een hoge ‘bodycount’ hebben, terwijl ze het bij zichzelf minder problematisch vinden.
Rosa uit LLDL heeft geen probleem met haar verleden
Vragen naar de bodycount van iemand doe je natuurlijk niet zomaar, daar hebben we de kaartjes voor die altijd klaarliggen in dit programma.
Toch stond deze vraag niet op het kaartje; deze jongen deed alsof de vraag op een kaartje stond. Rosa’s bodycount blijkt 20 te zijn, wat natuurlijk helemaal prima is.
Gelukkig zei hij er niets negatiefs over. Dat Rosa goed haar best doet om een leuke jongen te vinden, blijkt wel uit haar actie op een festival. Daar heeft ze armbandjes uitgedeeld met de tekst ‘You’re hot’ en haar telefoonnummer, in de hoop dat een leuke jongen haar zou appen of bellen.
Briljant natuurlijk; iedere gast zou hetzelfde willen doen met bloedmooie dames op een festival. Het probleem voor haar date is echter dat ze 13 armbandjes heeft gemaakt voor 13 leuke jongens, wat hij behoorlijk ‘ordi’ vindt.
De zoektocht naar liefde in LLDL
In Lang Leve de Liefde draait het allemaal om het vinden van een match, en het programma biedt een platform waar deelnemers hun ware liefde kunnen ontmoeten.
De dynamiek tussen de deelnemers wordt vaak beïnvloed door hun persoonlijke geschiedenis en verwachtingen. Vragen over de bodycount zijn een voorbeeld van hoe het verleden een rol speelt in de zoektocht naar een partner.
De dubbele standaard
Het fenomeen van de dubbele standaard komt vaak naar voren in
gesprekken over de bodycount. Mannen hebben vaak moeite met vrouwen
die een hoge bodycount hebben, terwijl ze hetzelfde bij zichzelf
acceptabel vinden.
Dit kan leiden tot spanningen en ongemakkelijke situaties tijdens dates, zoals we zagen bij Rosa en haar date. Het is belangrijk om te erkennen dat deze dubbele standaard oneerlijk en onterecht is, en dat elke persoon het recht heeft om zijn of haar eigen verleden te hebben zonder veroordeeld te worden.
Rosa’s creativiteit en zelfvertrouwen
Rosa’s actie op het festival toont haar creativiteit en zelfvertrouwen. Door armbandjes uit te delen met haar telefoonnummer, nam ze het initiatief om haar kansen op liefde te vergroten. Dit soort proactieve benadering laat zien dat ze bereid is om buiten de gebaande paden te treden om haar doel te bereiken.
Hoewel haar date het misschien ‘ordi’ vond, kan het ook gezien worden als een slimme en moedige manier om nieuwe mensen te ontmoeten.
Conclusie
Deelname aan LLDL biedt een unieke kans om liefde te vinden, maar het brengt ook de persoonlijke normen en waarden van deelnemers aan het licht.
De discussie over bodycount en de verschillende perspectieven daarop benadrukken de behoefte aan meer openheid en eerlijkheid in relaties. Het is essentieel dat deelnemers zichzelf kunnen zijn zonder veroordeeld te worden op basis van hun verleden.
Rosa’s verhaal is een voorbeeld van iemand die zelfverzekerd en
creatief is in haar zoektocht naar liefde. Het laat zien dat er
geen enkele juiste manier is om een partner te vinden, en dat
iedereen zijn eigen weg moet vinden.
LLDL biedt een platform waar deze persoonlijke verhalen tot leven komen en waar kijkers kunnen leren van de ervaringen van de deelnemers.
Als kijkers kunnen we leren om minder oordelend te zijn en meer open te staan voor de unieke verhalen en ervaringen van anderen.
Lang Leve de Liefde blijft een fascinerend programma dat ons een kijkje geeft in de complexiteit van menselijke relaties en de zoektocht naar liefde.
Jan Kooijman deelt ontroerende laatste foto van Gerard Cox: “Het ga je goed, mooie baas”
De Nederlandse entertainmentwereld is in rouw na het heengaan van Gerard Cox, een icoon van theater, muziek en televisie. Daags na zijn 0verlijden heeft acteur Jan Kooijman een bijzondere foto gedeeld op Instagram, die volgens hem de warmte en vriendelijkheid van Cox in één beeld samenvat. Het gaat om de laatste foto die Kooijman van de 85-jarige acteur maakte – een moment dat voor hem, en velen met hem, een diepe emotionele betekenis draagt.
Een markante carrière en een persoonlijke vriendschap
Gerard Cox stond decennialang bekend als een veelzijdig artiest. Hij maakte naam als cabaretier, zanger, acteur en presentator, en werd geliefd om zijn herkenbare stemgeluid en nuchtere Rotterdamse humor. Zijn werk, variërend van soloprogramma’s tot rollen in series en films, liet hem uitgroeien tot een publiekslieveling.
Maar naast zijn carrière waren er ook talloze persoonlijke connecties die Cox onvergetelijk maakten. Een van die connecties liep via de familie van Jan Kooijman. De band tussen Cox en de familie Blanker, waartoe Kooijmans oom Peter behoort, gaat namelijk terug tot de jaren zestig. Deze lange vriendschap leverde bijzondere momenten op – ook in de laatste weken van Cox’ leven.
Open over zijn gezondheid
Vorige maand maakte Cox bekend dat hij leed aan uitgezaaide slokdarmk*nker. Hij koos er bewust voor om geen behandeling te ondergaan en zijn laatste maanden op eigen wijze in te vullen. Deze openhartigheid raakte velen. Bekenden en fans prezen hem om de moed waarmee hij deze boodschap deelde.
Ondanks zijn kwetsbare gezondheid bleef Cox actief en sociaal aanwezig. Hij bezocht nog bijeenkomsten en maakte tijd voor vrienden, waarmee hij benadrukte dat verbondenheid voor hem belangrijker was dan zich terugtrekken. Juist dat maakt de foto die Kooijman nu heeft gedeeld zo bijzonder: het beeld toont dat Cox tot het einde toe zichzelf bleef.
Bezoek aan een huwelijksjubileum
Een van de meest opmerkelijke momenten in die laatste periode was het zestigjarig huwelijksjubileum van Peter Blanker (88), dichter en zanger, bekend van het iconische lied Het is moeilijk bescheiden te blijven. Het feest vond plaats twee weken voor Cox’ 0verlijden.
Cox en Blanker waren al sinds de jaren zestig bevriend en deelden veel herinneringen. Zo was Cox destijds aanwezig op Blankers bruiloft. Tijdens het jubileum kwamen de twee oude vrienden opnieuw samen, dit keer in een andere levensfase. Blanker zat in een rolstoel, terwijl Cox leunde op een stok.
Volgens Kooijman was het een indrukwekkend moment. “Twee oude vrienden die elkaar jaren niet hadden gezien. Ik kon het niet laten dit tafereel van een afstandje te fotograferen,” schreef hij op Instagram.
De kracht van een foto
De foto die Kooijman deelde, toont meer dan alleen twee mannen die samen herinneringen ophalen. Het beeld straalt warmte, verbondenheid en een zekere melancholie uit. Voor veel volgers voelde het als een tijdloos moment: een vriendschap die, ondanks de tand des tijds en fysieke beperkingen, overeind blijft.
Dat maakt de foto extra waardevol. Het is niet zomaar een laatste beeld van Cox, maar een tastbare herinnering aan de mens achter de artiest. Iemand die, ondanks alles, hartelijk bleef lachen en liefdevol in contact bleef met de mensen om hem heen.
“Hartelijk en lief”
In zijn bericht benadrukte Kooijman hoe hij Cox persoonlijk kende. “Toen ik Gerard groette, was hij nog net zo hartelijk en lief als toen ik hem jaren geleden leerde kennen bij het jubileum van onze gemeenschappelijke vriendin Joke Bruijs,” schreef hij.
Deze woorden onderstrepen wat veel mensen over Cox zeggen: dat hij, ongeacht zijn status als bekende Nederlander, altijd benaderbaar en warm bleef. Fans en collega’s wisten hem te waarderen om zijn directheid, maar ook om zijn zachte kant, die vaak zichtbaar werd in persoonlijke ontmoetingen.
Een mooi afscheid in woorden
Kooijman sloot zijn bericht af met een korte, maar krachtige boodschap: “Het ga je goed, mooie baas, waar je ook bent.” Deze zin werd veel gedeeld en opgepikt in de media. Het raakte volgers omdat het zowel een persoonlijk afscheid was als een groet namens velen die Cox in hun hart meedragen.
De term “mooie baas” klinkt typisch Rotterdams en past bij de manier waarop Cox vaak werd omschreven: een man van het volk, recht door zee, maar altijd met warmte en humor.
Reacties van volgers en publiek
Onder de foto die Kooijman deelde, verschenen honderden reacties. Fans en bekenden spraken hun steun uit en deelden eigen herinneringen aan Cox. Sommigen vertelden hoe zijn liedjes een rol speelden in hun jeugd, anderen memoreerden ontmoetingen waarbij hij hen altijd vriendelijk had begroet.
“Een prachtige foto die zoveel zegt,” schreef iemand. Een ander reageerde: “Dank voor het delen van dit moment, dit is precies hoe wij Gerard willen herinneren.”
De reacties lieten zien dat Cox niet alleen op televisie en in theaters indruk maakte, maar ook in persoonlijke contacten en herinneringen van mensen een bijzondere plek inneemt.
Gerard Cox als symbool van verbondenheid
De foto benadrukt een belangrijk aspect van Cox’ leven: zijn vermogen om mensen samen te brengen. Of het nu ging om zijn samenwerking met collega’s, zijn optredens voor publiek of zijn vriendschappen buiten de spotlights, Cox wist altijd verbinding te maken.
Dat juist een familielid van Jan Kooijman deze laatste foto maakte, maakt het verhaal extra gelaagd. Het toont hoe levens elkaar kruisen en hoe vriendschappen over generaties heen betekenisvol blijven.
Een nalatenschap die blijft
Het 0verlijden van Gerard Cox betekent dat Nederland afscheid neemt van een groot artiest. Toch leeft zijn werk voort in talloze liedjes, cabaretprogramma’s en televisiemomenten die nog steeds geliefd zijn.
Daarnaast zijn er de persoonlijke verhalen, zoals die van Kooijman, die duidelijk maken dat Cox niet alleen op het podium schitterde, maar ook in zijn persoonlijke relaties indruk maakte.
Zijn nalatenschap is dus tweeledig: enerzijds een rijke artistieke erfenis, anderzijds de herinnering aan een man die altijd zichzelf bleef.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie
De foto die Jan Kooijman deelde, is meer dan een laatste beeld van een geliefde artiest. Het is een symbool voor vriendschap, warmte en menselijkheid – eigenschappen die Gerard Cox zijn leven lang uitstraalde.
Voor de familie, vrienden en fans biedt dit beeld troost: het laat zien dat Cox tot het einde toe zichzelf bleef, hartelijk en liefdevol. En dankzij de woorden van Kooijman – “Het ga je goed, mooie baas” – blijft ook zijn menselijke kant voorgoed in ons geheugen gegrift.