Algemeen
Blonde Rosa in Lang Leve de Liefde doet onthulling: ’13 gasten op één festival!’
Wanneer je meedoet aan LLDL, kort voor Lang Leve de Liefde, dan ben je uiteraard op zoek naar de ware liefde om de rest van je leven mee te spenderen.
Of natuurlijk om je OnlyFans-kanaal te promoten, zoals we de laatste tijd ook zo vaak zien gebeuren. Het biedt mannelijk Nederland in ieder geval leuke televisie in de avond, vooral wanneer de deelnemers in de hottub springen.
Wanneer er jonge deelnemers meedoen aan het programma, zien we steeds vaker dat hun ‘bodycount’ een belangrijk onderdeel is van de ondervraging. De ‘bodycount’ verwijst naar het aantal mensen met wie iemand in zijn of haar leven het bed heeft gedeeld.
Wat opvalt, is dat mannen vaak moeite hebben met vrouwen die een hoge ‘bodycount’ hebben, terwijl ze het bij zichzelf minder problematisch vinden.
Rosa uit LLDL heeft geen probleem met haar verleden
Vragen naar de bodycount van iemand doe je natuurlijk niet zomaar, daar hebben we de kaartjes voor die altijd klaarliggen in dit programma.
Toch stond deze vraag niet op het kaartje; deze jongen deed alsof de vraag op een kaartje stond. Rosa’s bodycount blijkt 20 te zijn, wat natuurlijk helemaal prima is.
Gelukkig zei hij er niets negatiefs over. Dat Rosa goed haar best doet om een leuke jongen te vinden, blijkt wel uit haar actie op een festival. Daar heeft ze armbandjes uitgedeeld met de tekst ‘You’re hot’ en haar telefoonnummer, in de hoop dat een leuke jongen haar zou appen of bellen.
Briljant natuurlijk; iedere gast zou hetzelfde willen doen met bloedmooie dames op een festival. Het probleem voor haar date is echter dat ze 13 armbandjes heeft gemaakt voor 13 leuke jongens, wat hij behoorlijk ‘ordi’ vindt.
De zoektocht naar liefde in LLDL
In Lang Leve de Liefde draait het allemaal om het vinden van een match, en het programma biedt een platform waar deelnemers hun ware liefde kunnen ontmoeten.
De dynamiek tussen de deelnemers wordt vaak beïnvloed door hun persoonlijke geschiedenis en verwachtingen. Vragen over de bodycount zijn een voorbeeld van hoe het verleden een rol speelt in de zoektocht naar een partner.
De dubbele standaard
Het fenomeen van de dubbele standaard komt vaak naar voren in
gesprekken over de bodycount. Mannen hebben vaak moeite met vrouwen
die een hoge bodycount hebben, terwijl ze hetzelfde bij zichzelf
acceptabel vinden.
Dit kan leiden tot spanningen en ongemakkelijke situaties tijdens dates, zoals we zagen bij Rosa en haar date. Het is belangrijk om te erkennen dat deze dubbele standaard oneerlijk en onterecht is, en dat elke persoon het recht heeft om zijn of haar eigen verleden te hebben zonder veroordeeld te worden.
Rosa’s creativiteit en zelfvertrouwen
Rosa’s actie op het festival toont haar creativiteit en zelfvertrouwen. Door armbandjes uit te delen met haar telefoonnummer, nam ze het initiatief om haar kansen op liefde te vergroten. Dit soort proactieve benadering laat zien dat ze bereid is om buiten de gebaande paden te treden om haar doel te bereiken.
Hoewel haar date het misschien ‘ordi’ vond, kan het ook gezien worden als een slimme en moedige manier om nieuwe mensen te ontmoeten.
Conclusie
Deelname aan LLDL biedt een unieke kans om liefde te vinden, maar het brengt ook de persoonlijke normen en waarden van deelnemers aan het licht.
De discussie over bodycount en de verschillende perspectieven daarop benadrukken de behoefte aan meer openheid en eerlijkheid in relaties. Het is essentieel dat deelnemers zichzelf kunnen zijn zonder veroordeeld te worden op basis van hun verleden.
Rosa’s verhaal is een voorbeeld van iemand die zelfverzekerd en
creatief is in haar zoektocht naar liefde. Het laat zien dat er
geen enkele juiste manier is om een partner te vinden, en dat
iedereen zijn eigen weg moet vinden.
LLDL biedt een platform waar deze persoonlijke verhalen tot leven komen en waar kijkers kunnen leren van de ervaringen van de deelnemers.
Als kijkers kunnen we leren om minder oordelend te zijn en meer open te staan voor de unieke verhalen en ervaringen van anderen.
Lang Leve de Liefde blijft een fascinerend programma dat ons een kijkje geeft in de complexiteit van menselijke relaties en de zoektocht naar liefde.
Contant geld in huis bewaren is de afgelopen jaren weer onderwerp van gesprek geworden. Waar digitaal betalen lange tijd vanzelfsprekend was, zorgen recente pinstoringen, cyberincidenten en zorgen over digitale kwetsbaarheid ervoor dat steeds meer mensen nadenken over een financiële back-up in contanten. Tegelijkertijd blijft het grootste deel van ons betalingsverkeer digitaal verlopen en lijkt cash voor velen iets van vroeger. Juist dat spanningsveld roept vragen op: hoeveel contant geld mag je eigenlijk thuis bewaren, wat zijn de risico’s en waar moet je rekening mee houden?
Waarom contant geld weer aandacht krijgt
De aanleiding is helder. In de afgelopen jaren hebben meerdere landelijke pinstoringen laten zien hoe afhankelijk we zijn geworden van digitale systemen. Supermarkten waar niet afgerekend kan worden, tankstations die tijdelijk sluiten en betaalautomaten die uitvallen: het zijn situaties die veel mensen aan het denken zetten. Contant geld wordt daardoor weer gezien als een vangnet, iets wat zekerheid biedt als digitale betalingen even niet werken.
Daarnaast speelt ook een breder gevoel van onzekerheid mee. Cyberdreiging, geopolitieke spanningen en zorgen over de stabiliteit van systemen maken dat mensen zich willen voorbereiden op uitzonderlijke situaties. Cash voelt tastbaar en betrouwbaar, omdat het niet afhankelijk is van elektriciteit, netwerken of software.
Is er een wettelijk maximum voor cash thuis?
Een van de meest gestelde vragen is of er een maximum bestaat voor hoeveel contant geld je thuis mag bewaren. Het korte antwoord: nee. In Nederland is er geen wet die bepaalt dat je maar een bepaald bedrag in huis mag hebben. Juridisch gezien mag je elk bedrag aan contanten thuis bewaren, zolang het geld op legale wijze is verkregen.
De verwarring ontstaat vaak door fiscale regels. Die gaan niet over wat je mág bezitten, maar over hoe vermogen wordt belast. Contant geld valt namelijk onder je vermogen en moet worden opgegeven bij de belastingaangifte als je boven bepaalde vrijstellingen uitkomt.
Hoe zit het fiscaal precies?
De Belastingdienst beschouwt contant geld als onderdeel van box 3, samen met spaargeld en beleggingen. Er geldt een aparte vrijstelling voor contanten. Voor 2025 ligt die vrijstelling op 661 euro voor alleenstaanden en 1322 euro voor fiscale partners samen. Bedragen boven deze grens tellen mee als vermogen.
Dat betekent overigens niet automatisch dat je belasting betaalt. Of je daadwerkelijk box 3-belasting verschuldigd bent, hangt af van je totale vermogen en de algemene vrijstelling. Pas als je boven die algemene drempel uitkomt, wordt er belasting geheven over een fictief rendement.
Vanaf 2025 rekent de Belastingdienst voor banktegoeden en contant geld met een fictief rendement van 1,44 procent. Over dat veronderstelde rendement betaal je 36 procent belasting. Het gaat dus niet om belasting over het volledige cashbedrag, maar over een theoretische opbrengst.
Hoeveel kun je eigenlijk pinnen?
Wie contant geld wil aanhouden, moet het natuurlijk eerst opnemen. Ook daar gelden regels. Banken hanteren opname- en daglimieten die per bank en per klant kunnen verschillen. Die limieten zijn bedoeld om fraude, diefstal en witwaspraktijken tegen te gaan.
Standaardlimieten liggen vaak rond enkele honderden euro’s per dag, maar kunnen tijdelijk worden verhoogd als je dat aanvraagt. Bij grotere bedragen is het verstandig om vooraf contact op te nemen met de bank. Zo voorkom je dat opnames worden geweigerd of dat er later vragen ontstaan.
Waarom grote cashopnames aandacht trekken
Grote of frequente contante transacties vallen op. Banken zijn verplicht om ongebruikelijke transacties te monitoren in het kader van anti-witwaswetgeving. Dat betekent niet dat je iets fout doet, maar wel dat je mogelijk vragen krijgt over de herkomst of het doel van het geld.
Wie contant geld opneemt voor een duidelijk doel en dit kan uitleggen, heeft doorgaans niets te vrezen. Bonnetjes bewaren en overzicht houden helpt. Onverklaarbare patronen of chaotisch cashverkeer kan juist extra aandacht opleveren.
De risico’s van geld in huis
Contant geld thuis bewaren klinkt veilig, maar brengt duidelijke risico’s met zich mee. Inbraak is de meest voor de hand liggende. Contant geld is niet traceerbaar en bij diefstal vrijwel altijd definitief verdwenen. Ook brand of waterschade kan ervoor zorgen dat het geld verloren gaat.
Daar komt bij dat inboedelverzekeringen contant geld vaak maar beperkt vergoeden. Veel polissen keren maximaal 250 tot 500 euro uit bij verlies of diefstal van cash. Grotere bedragen zijn meestal niet verzekerd, tenzij daar expliciete afspraken over zijn gemaakt.
Een kluis kan het risico verminderen, maar biedt geen volledige garantie. Verzekeraars stellen vaak eisen aan het type kluis, de verankering en de locatie. Bovendien verandert een kluis niets aan fiscale verplichtingen.
Waarom mensen toch een noodbuffer willen
Ondanks de risico’s kiezen veel mensen toch voor een beperkte hoeveelheid contant geld in huis. De belangrijkste reden is praktische zekerheid. Bij storingen of calamiteiten kun je met cash nog steeds essentiële aankopen doen, zoals boodschappen of brandstof.
Adviesorganen benadrukken al langer dat een bescheiden noodvoorraad verstandig kan zijn. Het gaat daarbij niet om grote bedragen, maar om genoeg geld om enkele dagen te overbruggen. Hoeveel dat is, verschilt per huishouden en leefstijl.
Veelgemaakte misverstanden
Een veelgehoorde gedachte is dat “meer beter is”. In de praktijk geldt vaak het tegenovergestelde. Hoe meer contant geld je bewaart, hoe groter het risico en hoe minder het bijdraagt aan extra veiligheid. Een paar dagen aan basisuitgaven is meestal voldoende.
Ook vergeten mensen soms dat contant geld geen rendement oplevert en bij inflatie zelfs aan waarde verliest. Het is dus geen spaarvorm, maar een noodvoorziening.
Praktische tips voor wie cash bewaart
Wie besluit contant geld in huis te houden, doet er goed aan dit zorgvuldig te doen. Bewaar het op een discrete plek, deel de informatie met zo min mogelijk mensen en leg het niet samen met belangrijke documenten zoals paspoorten. Houd daarnaast administratief bij wanneer en waarom het geld is opgenomen.
Fiscaal gezien is transparantie belangrijk. Geef het bedrag op als het boven de vrijstelling uitkomt. Verzwijgen levert meer risico dan voordeel op.
De nuchtere middenweg
Contant geld is geen wondermiddel en ook geen overblijfsel uit een ver verleden. Het is een hulpmiddel voor uitzonderlijke situaties. Juridisch mag het, fiscaal zijn er duidelijke spelregels en praktisch zijn er risico’s die niet genegeerd mogen worden.
Wie kiest voor een bescheiden, goed opgeborgen noodbuffer en zich houdt aan de regels, combineert rust met realisme. Uiteindelijk draait het niet om de vraag of contant geld goed of slecht is, maar om wat past bij jouw situatie en gevoel van zekerheid.