Algemeen
Blonde Rosa in Lang Leve de Liefde doet onthulling: ’13 gasten op één festival!’
Wanneer je meedoet aan LLDL, kort voor Lang Leve de Liefde, dan ben je uiteraard op zoek naar de ware liefde om de rest van je leven mee te spenderen.
Of natuurlijk om je OnlyFans-kanaal te promoten, zoals we de laatste tijd ook zo vaak zien gebeuren. Het biedt mannelijk Nederland in ieder geval leuke televisie in de avond, vooral wanneer de deelnemers in de hottub springen.
Wanneer er jonge deelnemers meedoen aan het programma, zien we steeds vaker dat hun ‘bodycount’ een belangrijk onderdeel is van de ondervraging. De ‘bodycount’ verwijst naar het aantal mensen met wie iemand in zijn of haar leven het bed heeft gedeeld.
Wat opvalt, is dat mannen vaak moeite hebben met vrouwen die een hoge ‘bodycount’ hebben, terwijl ze het bij zichzelf minder problematisch vinden.
Rosa uit LLDL heeft geen probleem met haar verleden
Vragen naar de bodycount van iemand doe je natuurlijk niet zomaar, daar hebben we de kaartjes voor die altijd klaarliggen in dit programma.
Toch stond deze vraag niet op het kaartje; deze jongen deed alsof de vraag op een kaartje stond. Rosa’s bodycount blijkt 20 te zijn, wat natuurlijk helemaal prima is.
Gelukkig zei hij er niets negatiefs over. Dat Rosa goed haar best doet om een leuke jongen te vinden, blijkt wel uit haar actie op een festival. Daar heeft ze armbandjes uitgedeeld met de tekst ‘You’re hot’ en haar telefoonnummer, in de hoop dat een leuke jongen haar zou appen of bellen.
Briljant natuurlijk; iedere gast zou hetzelfde willen doen met bloedmooie dames op een festival. Het probleem voor haar date is echter dat ze 13 armbandjes heeft gemaakt voor 13 leuke jongens, wat hij behoorlijk ‘ordi’ vindt.
De zoektocht naar liefde in LLDL
In Lang Leve de Liefde draait het allemaal om het vinden van een match, en het programma biedt een platform waar deelnemers hun ware liefde kunnen ontmoeten.
De dynamiek tussen de deelnemers wordt vaak beïnvloed door hun persoonlijke geschiedenis en verwachtingen. Vragen over de bodycount zijn een voorbeeld van hoe het verleden een rol speelt in de zoektocht naar een partner.
De dubbele standaard
Het fenomeen van de dubbele standaard komt vaak naar voren in
gesprekken over de bodycount. Mannen hebben vaak moeite met vrouwen
die een hoge bodycount hebben, terwijl ze hetzelfde bij zichzelf
acceptabel vinden.
Dit kan leiden tot spanningen en ongemakkelijke situaties tijdens dates, zoals we zagen bij Rosa en haar date. Het is belangrijk om te erkennen dat deze dubbele standaard oneerlijk en onterecht is, en dat elke persoon het recht heeft om zijn of haar eigen verleden te hebben zonder veroordeeld te worden.
Rosa’s creativiteit en zelfvertrouwen
Rosa’s actie op het festival toont haar creativiteit en zelfvertrouwen. Door armbandjes uit te delen met haar telefoonnummer, nam ze het initiatief om haar kansen op liefde te vergroten. Dit soort proactieve benadering laat zien dat ze bereid is om buiten de gebaande paden te treden om haar doel te bereiken.
Hoewel haar date het misschien ‘ordi’ vond, kan het ook gezien worden als een slimme en moedige manier om nieuwe mensen te ontmoeten.
Conclusie
Deelname aan LLDL biedt een unieke kans om liefde te vinden, maar het brengt ook de persoonlijke normen en waarden van deelnemers aan het licht.
De discussie over bodycount en de verschillende perspectieven daarop benadrukken de behoefte aan meer openheid en eerlijkheid in relaties. Het is essentieel dat deelnemers zichzelf kunnen zijn zonder veroordeeld te worden op basis van hun verleden.
Rosa’s verhaal is een voorbeeld van iemand die zelfverzekerd en
creatief is in haar zoektocht naar liefde. Het laat zien dat er
geen enkele juiste manier is om een partner te vinden, en dat
iedereen zijn eigen weg moet vinden.
LLDL biedt een platform waar deze persoonlijke verhalen tot leven komen en waar kijkers kunnen leren van de ervaringen van de deelnemers.
Als kijkers kunnen we leren om minder oordelend te zijn en meer open te staan voor de unieke verhalen en ervaringen van anderen.
Lang Leve de Liefde blijft een fascinerend programma dat ons een kijkje geeft in de complexiteit van menselijke relaties en de zoektocht naar liefde.
Algemeen
Norma (80) was twee keer in de hemel en werd teruggestuurd om mensen te vertellen wat je kunt verwachten
Norma Edwards vertelt over haar drie bijna-d00dervaringen: “Ik werd twee keer teruggestuurd met een boodschap”
Het verhaal van de Amerikaanse vrouw Norma Edwards gaat al jaren rond in spirituele kringen, maar nu bereikt het opnieuw een groter publiek. In een interview met de Britse krant Mirror vertelt de inmiddels oudere vrouw hoe ze naar eigen zeggen meerdere keren klinisch 0verleden is – en hoe ze tijdens twee van die momenten een reis maakte naar wat zij beschrijft als “een andere dimensie”.
Norma beweert dat ze tijdens die ervaringen buitenaardse of spirituele wezens ontmoette, zicht kreeg op haar levensdoel en zelfs te horen kreeg dat ze nog niet mocht blijven. Haar verhaal is zowel ontroerend als mysterieus, en hoe je het ook bekijkt, het raakt aan iets waar vrijwel iedereen vragen over heeft: wat gebeurt er nadat het leven stopt?
“Ik zag kleuren die op aarde niet bestaan”
Norma vertelt dat haar ervaringen altijd beginnen met hetzelfde gevoel: alsof ze door een oneindig donkere tunnel wordt getrokken. Een compleet duistere ruimte, zo zwart dat het bijna tastbaar lijkt. Toch zegt ze nooit bang te zijn geweest.
“Ik reisde met de snelheid van het licht,” vertelt ze. “En toen doemde er iets op dat leek op een regenboog, maar dan in kleuren die ik nooit eerder had gezien.”
Die kleuren gingen over in een felle witte gloed, helder en warm tegelijk. “Ik dacht dat het mijn ogen pijn zou doen,” zegt ze, “maar toen voelde ik dat ik met het licht versmolt. Alsof ik niet langer een lichaam had, maar veranderde in pure energie.”
Het zijn woorden die vaker terugkeren in verhalen van mensen die een bijna-d00dervaring hadden, maar Norma gaat veel verder. Zij zegt niet alleen licht of liefde te hebben gevoeld, maar daadwerkelijk in gesprek te zijn geweest met wezens aan de “andere kant”.
De eerste keer: een hartstilstand en een onthutsende ontdekking
Norma was pas twintig jaar oud toen ze voor het eerst in aanraking kwam met wat zij ziet als het hiernamaals. Ze was op weg naar haar werk toen ze plotseling instortte. In het z!ekenhuis ontdekten artsen dat er een 0verleden foetus in haar lichaam zat die een ernstige infectie had veroorzaakt. Haar lichaam was bezig zichzelf te vergiftigen.
Tijdens de operatie stopte haar hart. Voor de artsen was het een race tegen de klok; voor Norma begon een reis buiten de grenzen van het tastbare.
“Ik keek vanuit het plafond neer op mijn eigen lichaam,” zegt ze. “Ik zag hoe de artsen hun best deden, maar ik voelde geen pijn. Ik wilde zeggen dat het goed met me ging, maar niemand hoorde mij.”
Vanaf dat moment voelde ze zich weggetrokken uit de operatiekamer, alsof ze werd meegenomen naar een nieuwe wereld.
Een levensoverzicht in drie kolommen
Tijdens haar eerste ervaring zag Norma iets dat haar diep raakte. Ze spreekt over een soort enorm scherm waarop drie kolommen verschenen.
Kolom 1: het leven dat ze naar
eigen zeggen had gepland vóór haar geboorte.
Kolom 2: het leven zoals ze dat daadwerkelijk
leefde.
Kolom 3: het resultaat van die vergelijking.
“Keer op keer stond er: ‘Doel niet bereikt’,” vertelt ze. “Dat vond ik bijna grappig. Het was alsof ik naar een soort hemelse administratie keek.”
Het moment zorgde eerder voor verwondering dan voor angst. Maar meteen daarna veranderde de scène opnieuw.
Een rivier, een geliefde tante en een grens die ze niet mocht oversteken
Norma kwam bij wat ze beschrijft als een grote, rustige rivier. Aan de overkant stonden honderden zielen die haar leken te herkennen. Ze voelde warmte, verbondenheid en een liefde die ze met geen pen kan beschrijven.
Aan die overkant zag ze ook haar tante, iemand met wie ze tijdens haar jeugd veel contact had gehad.
“Ze stapte het water in om mij te ontmoeten,” vertelt Norma. “Ik deed hetzelfde. Maar net voordat we elkaar raakten, stopte ze.”
Toen sprak haar tante de woorden die Norma nooit heeft vergeten: “Het spijt me. Ze staan niet toe dat je blijft. Je wordt teruggestuurd met een boodschap.”
De boodschap, zegt Norma, was simpel maar krachtig: het leven stopt niet, het gaat verder. De ziel is eeuwig.
Op dat moment werd ze teruggetrokken in haar lichaam en ontwaakte ze op de operatietafel.
De tweede keer: een vrouwelijke aanwezigheid die haar begeleidde
De tweede keer dat Norma klinisch 0verleed, leek het proces in de kern hetzelfde, maar de details waren anders. Ze voelde opnieuw de overgang naar een donkere ruimte, opnieuw het licht en opnieuw de overweldigende liefde.
Maar ze stond er deze keer niet alleen voor.
“Ik voelde een vrouwelijke aanwezigheid naast me,” zegt ze. “Ik geloof dat het een engel was. Ze leidde me, alsof ze wilde voorkomen dat ik zou denken dat ik al mocht blijven.”
Net als de eerste keer kreeg Norma volgens eigen zeggen dezelfde boodschap: dat haar missie nog niet voltooid was. Dat ze moest terugkeren naar haar lichaam omdat ze hier op aarde nog iets te doen had.
Een missie op aarde: stervensbegeleiding
Na haar ervaringen besloot Norma haar leven te wijden aan het begeleiden van mensen in hun laatste levensfase. Ze werkt sindsdien als deskundige stervensbegeleider. Ze vertelt families wat zij zelf zegt gezien te hebben: dat de d00d geen eindpunt is, maar een overgang.
“De ziel sterft niet,” zegt ze. “We gaan ergens naartoe. Niemand hoeft bang te zijn.”
Ze probeert geen angst weg te wuiven, maar juist ruimte te maken voor rust, vertrouwen en betekenis tijdens het moeilijkste moment van het leven.
Een boodschap die mensen verdeelt
Het verhaal van Norma wordt zowel omarmd als bekritiseerd. Sommige mensen vinden troost in haar woorden. Anderen zijn sceptisch en wijzen op neurologische verklaringen voor bijna-d00dervaringen, zoals zuurstoftekort en hallucinaties.
Maar Norma zelf twijfelt geen seconde aan wat ze gezien heeft.
Voor haar is het geen mysterie, geen hersenspinsel, maar een realiteit die ze twee keer intens heeft meegemaakt.
“Ik weet wat ik voelde,” zegt ze. “En ik weet dat ik iets moest doorgeven.”
Wat betekenen deze ervaringen voor de rest van ons?
Of je nu gelooft in bijna-d00dervaringen of niet, verhalen zoals dat van Norma raken iets fundamenteels. Het idee dat er iets is na het leven, dat de d00d misschien niet het einde is, spreekt tot de verbeelding. Mensen zoeken houvast, hoop, betekenis. Norma komt met een boodschap die precies daarin raakt.
Haar verhaal is uiteindelijk niet alleen een mystiek verslag, maar ook een uitnodiging: om anders naar het leven te kijken. Om te reflecteren op je eigen keuzes, je eigen doelen, je eigen liefde voor mensen om je heen.