Algemeen
Rabobank waarschuwt winkeliers: ”Doe dit niet!”
De Rabobank ligt onder vuur bij een groep Nederlanders vanwege een recent bericht op hun website. In dit bericht stelt de bank dat het voor winkeliers goedkoper is om klanten met een pinpas te laten betalen.
Onderaan het bericht staat de aanbeveling: “Voorkom cashgeld en laat klanten veilig contactloos betalen.”
Pinnen vs. Contant
Volgens de Rabobank betaalt negen van de tien consumenten het liefst met hun pinpas. De bank merkt echter op dat er nog steeds ondernemers zijn waar pinnen niet mogelijk is.
De reden hiervoor zou vaak zijn dat winkeliers denken dat pinnen duurder is dan contant betalen. Maar de Rabobank vraagt zich af of dat wel klopt en biedt verrassende cijfers aan om dit te onderbouwen.
Kostenanalyse
De Rabobank heeft de kosten van pinbetalingen en contante betalingen vergeleken. Ze berekenden dat de transactiekosten voor pinbetalingen gemiddeld tussen de 0,05 en 0,25 cent per transactie liggen.
Voor contante betalingen liggen de kosten volgens de Rabobank echter hoger, namelijk gemiddeld 0,29 cent per transactie.
Waarom is contant geld duurder?
De bank legt uit dat contante betalingen duurder zijn vanwege diverse bijkomende kosten. Deze omvatten onder andere de kosten voor verzekering, het afstorten bij de bank, het wisselgeld, de tijd die nodig is om de kassalade te legen en het handmatig tellen van het geld.
Bovendien moet het geld naar de bank worden gebracht, wat ook tijd kost – en zoals de Rabobank opmerkt: “tijd is geld.”
‘Voorkom Cashgeld’
De Rabobank erkent dat een pinautomaat ook geld kost, maar wijst erop dat er veel manieren zijn om hierop te besparen.
De bank stelt dat ondernemers een pinautomaat kunnen huren of kopen, en biedt een opsomming van de verschillende mogelijkheden.
Bovendien somt de Rabobank de voordelen van een pinautomaat op, zoals snelheid, veiligheid en gemak.
De boodschap van de bank aan winkeliers is duidelijk: “Voorkom cashgeld en laat klanten veilig contactloos betalen.”
Reacties en Advies
Het advies van de Rabobank aan winkels om contante betalingen te voorkomen en over te stappen op pinbetalingen, heeft gemengde reacties opgeroepen.
Sommige mensen waarderen de financiële analyse en het gemak van contactloos betalen, terwijl anderen bezorgd zijn over de implicaties voor privacy en de toegang tot contant geld.
Uw Mening Telt
De Rabobank moedigt lezers aan om hun mening te delen over dit onderwerp. Wat vindt u van het advies om contant geld te vermijden?
Deel dit artikel en laat uw stem horen, zodat we een breder publiek kunnen bereiken en een levendige discussie kunnen voeren over de toekomst van betalingen in Nederland.
Conclusie
De Rabobank zet sterk in op het promoten van pinbetalingen als een goedkopere en veiligere optie voor winkeliers.
Hoewel er voordelen zijn aan contactloos betalen, blijft het belangrijk om de zorgen en voorkeuren van zowel ondernemers als consumenten in overweging te nemen.
Wat vindt u? Is het tijd om contant geld volledig achter ons te laten, of moeten we de keuzevrijheid voor betalingen blijven koesteren? Deel uw gedachten en help mee aan het debat over de toekomst van betalingen.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.