Algemeen
Rabobank waarschuwt winkeliers: ”Doe dit niet!”
De Rabobank ligt onder vuur bij een groep Nederlanders vanwege een recent bericht op hun website. In dit bericht stelt de bank dat het voor winkeliers goedkoper is om klanten met een pinpas te laten betalen.
Onderaan het bericht staat de aanbeveling: “Voorkom cashgeld en laat klanten veilig contactloos betalen.”
Pinnen vs. Contant
Volgens de Rabobank betaalt negen van de tien consumenten het liefst met hun pinpas. De bank merkt echter op dat er nog steeds ondernemers zijn waar pinnen niet mogelijk is.
De reden hiervoor zou vaak zijn dat winkeliers denken dat pinnen duurder is dan contant betalen. Maar de Rabobank vraagt zich af of dat wel klopt en biedt verrassende cijfers aan om dit te onderbouwen.
Kostenanalyse
De Rabobank heeft de kosten van pinbetalingen en contante betalingen vergeleken. Ze berekenden dat de transactiekosten voor pinbetalingen gemiddeld tussen de 0,05 en 0,25 cent per transactie liggen.
Voor contante betalingen liggen de kosten volgens de Rabobank echter hoger, namelijk gemiddeld 0,29 cent per transactie.
Waarom is contant geld duurder?
De bank legt uit dat contante betalingen duurder zijn vanwege diverse bijkomende kosten. Deze omvatten onder andere de kosten voor verzekering, het afstorten bij de bank, het wisselgeld, de tijd die nodig is om de kassalade te legen en het handmatig tellen van het geld.
Bovendien moet het geld naar de bank worden gebracht, wat ook tijd kost – en zoals de Rabobank opmerkt: “tijd is geld.”
‘Voorkom Cashgeld’
De Rabobank erkent dat een pinautomaat ook geld kost, maar wijst erop dat er veel manieren zijn om hierop te besparen.
De bank stelt dat ondernemers een pinautomaat kunnen huren of kopen, en biedt een opsomming van de verschillende mogelijkheden.
Bovendien somt de Rabobank de voordelen van een pinautomaat op, zoals snelheid, veiligheid en gemak.
De boodschap van de bank aan winkeliers is duidelijk: “Voorkom cashgeld en laat klanten veilig contactloos betalen.”
Reacties en Advies
Het advies van de Rabobank aan winkels om contante betalingen te voorkomen en over te stappen op pinbetalingen, heeft gemengde reacties opgeroepen.
Sommige mensen waarderen de financiële analyse en het gemak van contactloos betalen, terwijl anderen bezorgd zijn over de implicaties voor privacy en de toegang tot contant geld.
Uw Mening Telt
De Rabobank moedigt lezers aan om hun mening te delen over dit onderwerp. Wat vindt u van het advies om contant geld te vermijden?
Deel dit artikel en laat uw stem horen, zodat we een breder publiek kunnen bereiken en een levendige discussie kunnen voeren over de toekomst van betalingen in Nederland.
Conclusie
De Rabobank zet sterk in op het promoten van pinbetalingen als een goedkopere en veiligere optie voor winkeliers.
Hoewel er voordelen zijn aan contactloos betalen, blijft het belangrijk om de zorgen en voorkeuren van zowel ondernemers als consumenten in overweging te nemen.
Wat vindt u? Is het tijd om contant geld volledig achter ons te laten, of moeten we de keuzevrijheid voor betalingen blijven koesteren? Deel uw gedachten en help mee aan het debat over de toekomst van betalingen.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.