Algemeen
Oud-bodyguard Angelina Jolie doet boekje open over hoe ze Brad Pitt behandelde
Angelina Jolie en Brad Pitt’s scheiding was zeer openbaar en de nasleep lijkt erg ingewikkeld te zijn. Er lijkt nu nieuwe informatie beschikbaar te zijn.
Een voormalige veiligheidsagent van Brad Pitt en Angelina Jolie beweert dat de actrice probeerde een kloof te creëren tussen de acteur en hun kinderen.
In rechtbankdocumenten, nu in handen van de pers, beweren de advocaten van Pitt dat een voormalige bewaker, Tony Webb, te horen kreeg dat Jolie haar kinderen had opgedragen niet met Pitt te praten tijdens de voogdijbezoeken.
Geheimhouding verplicht
De documenten beweren ook dat Jolie probeerde de bewakers stil te houden door geheimhoudingsovereenkomsten (NDA’s) te gebruiken.
Deze documenten werden ingediend als onderdeel van de langdurige juridische strijd tussen de exen over hun Château Miraval wijngaard, en hun daaropvolgende juridische conflicten over het gebruik van NDA’s.
Volgens de rechtbankdocumenten was Webb “twee decennia lang het hoofd van Jolie’s beveiligingsdienst, tot ongeveer vier jaar na de scheiding”.
Webb beweert dat Jolie “van hem en zijn medewerkers eiste dat ze NDA’s ondertekenden met betrekking tot verschillende persoonlijke en professionele details van haar leven en dat van haar familie”.
Beveiligingsdienst onder druk gezet
Nadat het stel de scheiding had aangevraagd en verwikkeld raakte in een strijd om de voogdij over hun zes kinderen, beweren de documenten dat Webb “meerdere telefoontjes kreeg van Jolie’s vertegenwoordiger dat hij zijn personeel eraan moest herinneren dat ze NDA’s hadden afgesloten met Jolie. Als ze zouden getuigen in een voogdijzaak, zou Jolie hen aanklagen”.
Webb verklaart dat hij deze boodschap heeft overgebracht aan zijn medewerkers en dat beide medewerkers “bevestigden dat ze van plan waren te getuigen als ze gedagvaard zouden worden”. Verder beweren de documenten dat “één van hen Webb vertelde dat ‘hij zou getuigen over uitspraken die hij hoorde die mevrouw Jolie tegen de kinderen deed, waarin ze hen aanmoedigde om geen tijd door te brengen met meneer Pitt tijdens de voogdij bezoeken”.
De documenten beweren dat “de twee beveiligingsbedrijven allebei getuigden” ondanks de vermeende dreiging om aangeklaagd te worden, en “kort daarna ontsloeg Jolie het bedrijf van meneer Webb”.
Het lijkt erop dat Webb zelf — die nu voor Pitt werkt — niet beweert persoonlijk Jolie’s vermeende opmerkingen tegen haar kinderen te hebben gehoord. Jolie’s advocaat, Paul Murphy, gaf later een verklaring vrij waarin hij inging op de beweringen.
“De voortdurende poging van de heer Pitt om gewone NDA’s voor beveiligingspersoneel en huishoudelijke hulpen gelijk te stellen met zijn eis voor een uitgebreide NDA om zijn betreurenswaardige acties te verbergen, blijft teleurstellend,” verklaarde Murphy. “Deze zaak gaat niet over NDA’s in het algemeen, maar over macht en controle. Het enige wat Angelina ooit heeft gewild, was scheiding en gezondheid, met positieve relaties tussen alle leden van hun familie, inclusief Mr Pitt. Ze kijkt uit naar de dag dat hij haar eindelijk kan laten gaan.”
De laatste indiening komt iets meer dan een maand nadat Jolie’s advocaten documenten indienden waarin ze beweren dat Pitt haar “fysiek mishandelde” tijdens een vermeend incident in 2016 in een vliegtuig, waarvan ze zei dat het de aanleiding was voor haar echtscheiding.
Eigendom “Château Miraval” gelinkt aan geheimhoudingsovereenkomst?
De motie die op 4 april werd ingediend door het juridische team van Jolie draaide grotendeels om het hevige juridische geschil tussen de exen over hun eigendomsaandelen van hun Franse wijnmakerij Château Miraval.
Jolie’s advocaten dienden de motie in waarin ze de rechtbank vroegen om Pitt en zijn juridische team te dwingen om “antwoorden” en “documenten” te verstrekken die uitleggen waarom de Oscar-winnende acteur “plotseling zijn aankoop van Jolie’s aandeel in Miraval afhankelijk maakte van haar instemming met een sterk uitgebreide NDA die nu Pitt’s persoonlijke wangedrag dekt, al dan niet gerelateerd aan Miraval”.
Jolie beweert in de documenten dat Pitts eis voor deze NDA zijn poging was om zijn vermeende misbruik van haar en hun kinderen “te verbergen”. Na een officieel onderzoek naar het al dan niet fysiek misbruik van Pitt tijdens een vliegtuigreis in 2016, is Pitt nooit aangeklaagd. Documenten ingediend door Pitt’s juridische team in juni 2023 beweren echter dat het Jolie’s team was die een “bredere” NDA aanvroeg, niet hij.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.