-

Algemeen

Man douchte zich 67 jaar lang niet – de reden is best heel bijzonder

Avatar foto

Gepubliceerd

2 jaar geleden

op

Er zijn miljarden mensen op deze wereld en de meesten van hen leiden levens die zo enorm verschillen van het onze dat het moeilijk te bevatten is. Dit is zo’n verhaal, het verhaal van een man die het leven heel anders leefde.

Het nemen van een douche of bad is iets dat voor de meeste mensen over culturen heen geldt. Hoewel mensen het oneens zijn over hoe vaak men moet douchen, blijft het idee dat het regelmatig moet gebeuren hetzelfde.

Maar Amou Haji had een ander idee. Hij besloot om 67 jaar lang geen douche te nemen. En volgens de inmiddels overleden Perzische man had hij daar serieuze redenen voor. Amou Haji woonde in Iran en was een kluizenaar die meer dan 60 jaar niet had gebaad. Hij stond bekend om het eten van aangereden dieren en werd er ook van beschuldigd om dierlijke mest uit een pijp te roken.

Hij kwam uit het dorp Dez Gah in Iran en werd verondersteld te zijn geboren in 1928. Hoewel zijn echte naam niet bekend was, noemden mensen hem ‘Amou Haji’, wat ‘oude man’ betekent. Er gaat een gerucht over hem dat verklaart waarom hij een kluizenaar werd; hij ervoer een gebroken hart in zijn leven. Hij zou hebben geleefd in een huis van betonblokken aan de rand van het dorp, en mensen maakten zich geen zorgen over zijn aanwezigheid.

De enige ‘hygiëne’ waar hij aandacht aan besteedde, was het @fbranden van het haar op zijn hoofd en baard met vuur zodra hij vond dat ze te lang werden. Zijn huid en haar hadden een uniform grijze kleur. Hij werd maar liefst 94 jaar oud en mensen waren het erover eens dat hij ondanks zijn twijfelachtige hygiëne er redelijk gezond uitzag gedurende zijn leven.

Hoewel werd gespeculeerd dat de oude man een @ngst voor water had, was dat niet het geval als het ging om drinken. Hij dronk naar verluidt tot 5 liter per dag uit een vieze blikken beker.

Wat betreft zijn dieet, hij gaf er de voorkeur aan om zijn eigen voedsel te verzamelen. Hoewel mensen hem vers voedsel aanboden, koos hij er routinematig voor om zelf op zoek te gaan. Hij zei zelfs dat hij aangereden dieren prefereerde, waarbij zijn favoriet de stekelvarken was. Er werd gefluisterd dat hij het gevonden aangereden dier volledig rauw at, ongeacht hoe rottig of oud het vlees leek.

Hij had ook een pijp waarin hij dierlijke mest rookte. Er werd ook gefluisterd dat hij een liefhebber was van sigaretten en eens werd gefotografeerd terwijl hij er meerdere tegelijk rookte.

Hoewel hij twijfelachtige hygiëne en een ver0ntrustend dieet had, was hij naar verluidt gezond ondanks dat alles. Sterker nog, hij stierf op 94-jarige leeftijd, een paar maanden nadat dorpsbewoners hem hadden overgehaald om een bad te nemen. Dr. Gholamreza Molavi van de School voor Volksgezondheid van de Universiteit van Medische Wetenschappen in Teheran had tests uitgevoerd op de oude man voordat hij overleed. Verrassend genoeg vonden ze dat hij ondanks zijn levensstijl een goede gezondheid had.

Hij had echter wel trichinose opgelopen, een door voedsel overgedragen p@rasitaire z1ekte. Gezien zijn voorliefde voor het eten van aangereden dieren was dit niet verrassend. Het had echter geen substantiële invloed op zijn gezondheid.

Gerelateerd:

Algemeen

Deze dame haalt genadeloos hard uit naar Marco Borsato: ‘Om te kotsen!’

Avatar foto

Gepubliceerd

1 uur geleden

op

7 december 2025

Door

Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”

De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.

De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.

“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”

Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.

“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”

Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.

Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.

“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”

De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.

Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.

“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.

“De verklaring ging door merg en been”

De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.

“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.

Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.

“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”

De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.

“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”

Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.

Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”

Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.

“Nee.”

Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.

“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”

Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.

“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”

Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.

Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag

Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.

De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:

  • Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?

  • Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?

  • Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?

  • Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?

Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.

Reacties in de studio en daarbuiten

De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.

Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:

  • Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.

  • Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.

  • Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.

In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.

De spanning tussen recht en gevoel

Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.

In de rechtszaal draait het om bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en persoonlijke grenzen.

Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:

  • Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.

  • Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.

En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.

Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist

Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.

Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.

“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.

Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.

Lees verder