-

Algemeen

Man douchte zich 67 jaar lang niet – de reden is best heel bijzonder

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Er zijn miljarden mensen op deze wereld en de meesten van hen leiden levens die zo enorm verschillen van het onze dat het moeilijk te bevatten is. Dit is zo’n verhaal, het verhaal van een man die het leven heel anders leefde.

Het nemen van een douche of bad is iets dat voor de meeste mensen over culturen heen geldt. Hoewel mensen het oneens zijn over hoe vaak men moet douchen, blijft het idee dat het regelmatig moet gebeuren hetzelfde.

Maar Amou Haji had een ander idee. Hij besloot om 67 jaar lang geen douche te nemen. En volgens de inmiddels overleden Perzische man had hij daar serieuze redenen voor. Amou Haji woonde in Iran en was een kluizenaar die meer dan 60 jaar niet had gebaad. Hij stond bekend om het eten van aangereden dieren en werd er ook van beschuldigd om dierlijke mest uit een pijp te roken.

Hij kwam uit het dorp Dez Gah in Iran en werd verondersteld te zijn geboren in 1928. Hoewel zijn echte naam niet bekend was, noemden mensen hem ‘Amou Haji’, wat ‘oude man’ betekent. Er gaat een gerucht over hem dat verklaart waarom hij een kluizenaar werd; hij ervoer een gebroken hart in zijn leven. Hij zou hebben geleefd in een huis van betonblokken aan de rand van het dorp, en mensen maakten zich geen zorgen over zijn aanwezigheid.

De enige ‘hygiëne’ waar hij aandacht aan besteedde, was het @fbranden van het haar op zijn hoofd en baard met vuur zodra hij vond dat ze te lang werden. Zijn huid en haar hadden een uniform grijze kleur. Hij werd maar liefst 94 jaar oud en mensen waren het erover eens dat hij ondanks zijn twijfelachtige hygiëne er redelijk gezond uitzag gedurende zijn leven.

Hoewel werd gespeculeerd dat de oude man een @ngst voor water had, was dat niet het geval als het ging om drinken. Hij dronk naar verluidt tot 5 liter per dag uit een vieze blikken beker.

Wat betreft zijn dieet, hij gaf er de voorkeur aan om zijn eigen voedsel te verzamelen. Hoewel mensen hem vers voedsel aanboden, koos hij er routinematig voor om zelf op zoek te gaan. Hij zei zelfs dat hij aangereden dieren prefereerde, waarbij zijn favoriet de stekelvarken was. Er werd gefluisterd dat hij het gevonden aangereden dier volledig rauw at, ongeacht hoe rottig of oud het vlees leek.

Hij had ook een pijp waarin hij dierlijke mest rookte. Er werd ook gefluisterd dat hij een liefhebber was van sigaretten en eens werd gefotografeerd terwijl hij er meerdere tegelijk rookte.

Hoewel hij twijfelachtige hygiëne en een ver0ntrustend dieet had, was hij naar verluidt gezond ondanks dat alles. Sterker nog, hij stierf op 94-jarige leeftijd, een paar maanden nadat dorpsbewoners hem hadden overgehaald om een bad te nemen. Dr. Gholamreza Molavi van de School voor Volksgezondheid van de Universiteit van Medische Wetenschappen in Teheran had tests uitgevoerd op de oude man voordat hij overleed. Verrassend genoeg vonden ze dat hij ondanks zijn levensstijl een goede gezondheid had.

Hij had echter wel trichinose opgelopen, een door voedsel overgedragen p@rasitaire z1ekte. Gezien zijn voorliefde voor het eten van aangereden dieren was dit niet verrassend. Het had echter geen substantiële invloed op zijn gezondheid.

Algemeen

Politieagenten Bureau Utrecht geven eindelijk antwoord op vraag die alle kijkers hebben

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Krijgen ag*nten in Bureau Utrecht betaald voor hun deelname? Peter en Eduard geven eindelijk duidelijkheid

Het televisieprogramma Bureau Utrecht, waarin programmamaker Ewout Genemans een jaar lang meeliep met p0litieagenten in de Domstad, is inmiddels uitgegroeid tot een van de grootste kijkcijferhits van het moment. Het programma geeft een unieke inkijk in het dagelijkse werk van agenten en laat zien wat er gebeurt achter de schermen van een p0litieteam dat voortdurend schakelt tussen meldingen, emoties, veiligheid en menselijkheid.

Met inmiddels zeven seizoenen binnen de bredere Bureau-reeks — waarvan Bureau Burgwallen, Bureau Arnhem en Bureau Rotterdam eerdere successen waren — heeft Bureau Utrecht opnieuw een groot publiek weten te boeien. Veel kijkers raken geïnteresseerd in de agenten achter het uniform en stellen vragen over hun dagelijkse werk, hun motivatie en hun ervaringen met de camera’s.

Een van de meest gestelde vragen gaat over de deelname zelf: krijgen de agenten betaald voor hun rol op televisie? Het antwoord zorgt voor veel verbazing, en dat geven Peter en Eduard — twee van de populairste agenten uit de reeks — helder in een recent interview.


Een kijkje achter de schermen dat miljoenen mensen raakt

In het zevende seizoen van de serie volgen we een divers team van agenten: Rebecca, Ellen, Lennart, Kiki, Kirsten, Naomi, Yannick, Frank, Maikel, en natuurlijk het duo Peter en Eduard. Iedere aflevering laat zien wat er op straat gebeurt, maar ook wat je normaal niet ziet: de emoties, de hectiek, het geduld, de humor en de saamhorigheid in het team.

Het succes van Bureau Utrecht komt niet alleen door de spannende meldingen die worden afgehandeld, maar vooral door de menselijkheid van de agenten. Kijkers leren hen beter kennen en ontdekken dat achter iedere agent ook gewone mensen schuilgaan die hun werk met passie doen, maar soms ook worstelen met lastige situaties.

Dat maakt de vraag over financiële compensatie des te relevanter: met zoveel kijkers, zoveel impact en zoveel betrokkenheid zou je verwachten dat de agenten extra beloond worden voor hun deelname. De werkelijkheid blijkt echter heel anders.


Krijgen de agenten betaald voor Bureau Utrecht?

In een gesprek met Veronica Superguide worden Peter en Eduard — twee publiekslievelingen — gevraagd of zij een vergoeding ontvangen voor hun deelname aan het televisieprogramma.

Hun antwoord is verrassend simpel én eerlijk:

“Nee hoor, was het maar waar!”

Er wordt dus géén extra vergoeding uitgekeerd aan de agenten die meedoen. Voor velen komt dat onverwacht, omdat de mediawereld bekendstaat om flinke vergoedingen voor mensen die op televisie verschijnen. Denk aan realityprogramma’s, talentenshows of documentaires: deelnemers ontvangen daar vaak wel een financiële compensatie.

In Bureau Utrecht is dat anders. De agenten doen mee als onderdeel van hun werk, en de opnames vinden plaats tijdens hun reguliere diensten. De extra uren, intensiteit of publieke aandacht leveren dus geen extra financiële beloning op.


Waarom doen de agenten dan wél mee?

De logische vervolgvraag is: waarom zou je op nationale televisie verschijnen als je er niet extra voor betaald krijgt?

Daar hebben Peter en Eduard beiden een duidelijk, maar verschillend antwoord op.

Eduard: bijdragen aan begrip voor het p0litiewerk

Eduard vertelt dat zijn motivatie vooral ligt in het creëren van begrip voor het vak. Hij wil graag laten zien wat agenten dagelijks meemaken en hoeveel druk er soms op hen ligt.

Hij zegt:

“Ik wil mensen laten zien wat wij als p0litie allemaal over ons heen krijgen. Dat verhaal wilde ik graag voortzetten.”

Voor hem draait deelname dus om transparantie en maatschappelijke impact. Door de camera’s een jaar lang mee te nemen, hoopt hij dat kijkers meer inzicht krijgen in hoe breed en uitdagend het p0litiewerk werkelijk is — van kleine buurtconflicten tot emotioneel zware meldingen.

Peter: twijfels, een duwtje in de rug en onverwacht succes

Peter had juist een heel andere start. Hij bekent dat hij lange tijd twijfelde of hij zich moest opgeven. De deadline kwam steeds dichterbij en zelfs een kwartier voor het verstrijken van die tijd had hij zijn inschrijving nog niet verstuurd.

Volgens Peter was het uiteindelijk een collega die de knoop doorhakte:

“We moesten ons voor een bepaalde datum opgeven en een kwartiertje voor de deadline had ik dat nog niet gedaan.”

Het blijkt een beslissing te zijn geweest die zijn leven op onverwachte manieren veranderde. Peter groeide in razend tempo uit tot een van de meest geliefde agenten van de serie. Op sociale media ontvangen hij en Eduard talloze positieve berichten, waardoor ze een vaste schare fans hebben opgebouwd.

Peter is dankbaar voor die steun, maar blijft tegelijkertijd nuchter:

“Je weet van tevoren dat het kan gebeuren, dus het hoort er een beetje bij. Maar wat het echt met je doet als persoon, dat weet je pas achteraf.”

Hij benadrukt dat hij niet bekend wil staan als een televisiepersoonlijkheid:

“Ik wil bekendstaan om het werk dat ik laat zien. Ik ben gewoon Peter, niet de nieuwe Daan.”

Met de verwijzing naar ‘de nieuwe Daan’ doelt hij op Daan — een collega-agent uit eerdere Bureau-reeksen — die eveneens enorm populair werd door zijn televisieoptredens.


Publieke waardering als grootste beloning

Hoewel de agenten geen extra vergoeding ontvangen, blijkt dat waardering van kijkers een belangrijke rol speelt in hun motivatie. Veel kijkers sturen berichten via Instagram, laten complimenten achter onder filmpjes, of spreken hen aan op straat.

Kijkers waarderen vooral:

  • de geduldige toon die de agenten aannemen,

  • hun humor tijdens stressvolle situaties,

  • de menselijke manier waarop ze met burgers omgaan,

  • en hun uitleg over waarom bepaalde keuzes worden gemaakt.

Door het programma ontstaat er meer begrip voor het p0litiewerk. Burgers zien niet alleen de incidenten zelf, maar ook de gesprekken, overwegingen, emoties en dilemma’s die voorafgaan aan beslissingen.

Voor Peter en Eduard voelt dat als een vorm van erkenning die verder gaat dan een financiële vergoeding. Het laat zien dat hun werk ertoe doet en dat het publiek hen ziet als mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de veiligheid van anderen.


Waarom Bureau Utrecht zo goed werkt voor televisie

Dat Bureau Utrecht zo’n enorme hit is, heeft meerdere redenen. De serie combineert:

  • actie met rustige observaties,

  • spanning met humor,

  • emotie met professionaliteit,

  • en kwetsbare momenten met krachtige interventies.

Ewout Genemans weet het p0litiewerk toegankelijk te maken zonder sensatiezucht, waardoor de serie bijzonder geschikt is voor een breed publiek. Van jongeren die nieuwsgierig zijn naar de praktijk van het blauwe uniform tot volwassenen die willen begrijpen wat er speelt in hun eigen wijk: de serie toont het allemaal.

Daarnaast zijn de agenten herkenbare figuren geworden. Niet als sterren, maar als gewone mensen die toevallig een bijzondere baan hebben.


De impact van bekendheid op het dagelijks leven van een agent

Hoewel Peter en Eduard hun bekendheid omarmen, blijft de realiteit dat ze ook gewoon op straat moeten werken. Dat betekent dat ze soms worden herkend tijdens een dienst, aangesproken door bewoners of gecomplimenteerd door voorbijgangers.

Peter zegt hierover dat bekendheid “een beetje bij het programma hoort”, maar dat hij graag wil dat mensen hem vooral zien als p0litieman, niet als televisiegezicht.

Zijn nuchtere houding en oprechte manier van communiceren maken hem geliefd. Dat is misschien wel de grootste reden waarom kijkers zo graag naar hem en zijn collega’s kijken.


Conclusie: geen extra geld, wel een groot publiek dat meeleeft

Agenten die deelnemen aan Bureau Utrecht krijgen geen vergoeding voor hun rol op televisie. Toch kiezen zij ervoor om mee te doen om een reden die misschien nog waardevoller is: om het echte p0litiewerk zichtbaar te maken, begrip te creëren en te laten zien hoe veelzijdig en menselijk hun vak is.

Peter en Eduard veroverden de harten van kijkers door hun eerlijkheid, humor en professionaliteit. Dat zij dit zonder extra betaling doen, versterkt wellicht nog meer hoe authentiek hun inzet is.

En precies dat maakt Bureau Utrecht tot een van de meest geliefde en besproken tv-programma’s van dit moment.

Lees verder