Algemeen
Lerares haalt vlag weg uit klaslokaal en laat kinderen trouw zweren aan regenboogvlag
Een lerares is uit haar functie ontheven op een school in Californië omdat ze de Amerikaanse vlag belachelijk maakte en haar eigen sociale agenda doordrukte.
Volgens Kristin Pitzen, die in een TikTok-video grapte, haalde ze de sterren en strepen van de muren van haar klaslokaal omdat ze zich er “ongemakkelijk” bij voelde.
Na het verwijderen van de vlag, spoorde ze haar leerlingen aan om trouw te zweren aan de regenboogvlag, wat leidde tot verontwaardiging bij veel ouders die boos waren dat ze kinderen leerde de Amerikaanse vlag te “disrespecteren”. Lees verder om meer te weten te komen over deze lerares en waarom mensen boos zijn.
Kristin Pitzen, een lerares in het Newport Mesa School District in Orange County, plaatste een inmiddels verwijderde video op TikTok waarin ze uitlegde dat ze de Amerikaanse vlag uit haar klaslokaal had verwijderd “omdat het me ongemakkelijk maakte.”
“Ik heb het ingepakt en ik weet niet waar het is, en ik heb het nog niet gevonden,” fluisterde ze in de camera terwijl ze giechelde.
Ze zei vervolgens dat wanneer ’s ochtends de eed van trouw – een teken van loyaliteit aan het land – wordt afgelegd, ze haar klas instrueert om: “Te gaan staan als je dat wilt, niet te gaan staan als je dat niet wilt, de woorden te zeggen als je dat wilt, je hoeft de woorden niet te zeggen.”
“Mijn klas besloot te gaan staan maar de woorden niet te zeggen. Helemaal prima. Behalve dat er geen vlag in mijn lokaal is,” zei ze met onbedwingbare lach.
Daarna beschreef ze een situatie waarin een van haar leerlingen vroeg waar hij naar moest kijken tijdens het reciteren van de eed, aangezien er geen Amerikaanse vlag in het klaslokaal was.
Proberend haar lach in te houden, riep ze: “In de tussentijd zei ik tegen dit kind: ‘We hebben wel een vlag in de klas waar je trouw aan kunt zweren.’ En hij kijkt rond en zegt: ‘Oh, die?'”
De camera verschoof toen naar de muur waar de regenboogvlag hing. Dit was niet de enige keer dat ze haar agenda aan haar leerlingen opdrong.
Ze voegde eraan toe: “Ik hou heel veel van jullie – voor de mensen die uit de kast zijn, die niet uit de kast zijn. Jullie worden gewaardeerd. Jullie zijn geliefd. Jullie zijn genoeg. Ik steun jullie. Ik ben er voor jullie.”
De gemeenschap en de schoolraad waren niet blij met de indoctrinatie van de leerlingen met haar overtuigingen. De video trok snel de aandacht en veroorzaakte verontwaardiging bij mensen die vonden dat Pitzens acties ongepast en respectloos waren ten opzichte van de Amerikaanse vlag.
Als reactie daarop zetten verschillende ouders vlaggen op het gazon van de school, waarbij een moeder zei: “We hoorden net dat de school wat vlaggen tekort kwam, dus we besloten ze te helpen om ons patriottisme te tonen.”
Michele Vaughn, wiens zoon in het leger zit, vervolgde: “Ik wil haar laten weten, als ze het belang van respect voor de vlag niet kent.” Ondertussen was ook de online gemeenschap verontwaardigd over Pitzens acties.
Een internetgebruiker herinnerde Pitzen eraan dat de vlag een levend stuk geschiedenis is dat de vrijheid symboliseert die ze nu geniet: “Ik denk niet dat je het echt begrijpt, leer ze dat het voor de mensen is die jou de vrijheid en het geluk hebben gegeven die je nu hebt.” Een tweede deelde: “Je staat voor de mensen die hebben gevochten om de vrijheid te behouden en je begrijpt niet hoe goed we het hebben, en om de vlag te beledigen die voor ons land staat?”
“Misschien wil ze liever in Afghanistan wonen,” voegde een derde toe. Sinds de clip in 2021 werd gepost, is Pitzen – die sindsdien al haar sociale media-accounts heeft verwijderd – “niet langer in het klaslokaal” en het onderzoek loopt nog.
Het incident heeft het debat aangewakkerd over kwesties zoals vrijheid van meningsuiting, respect voor nationale symbolen en de rol van opvoeders in het bevorderen van inclusiviteit en diversiteit in scholen. Het valt nog te bezien welke verdere acties, indien van toepassing, de schooldistrict zal ondernemen in reactie op de situatie.
@deletedvideos09Teacher mocks the American Flag and suggests to students they can say the Pledge of Allegiance to the pride flag♬ original sound – Deletedvideos09
Vrijspraak Marco Borsato leidt tot felle column van Angela de Jong: “Een treurige dag voor slacht0ffers”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Terwijl de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs was voor de beschuldigingen, laat columnist Angela de Jong in haar nieuwste stuk weten dat de uitspraak volgens haar bittersweet is. Voor de zanger en zijn familie betekent het rust en opluchting, maar volgens haar blijft het vermeende slacht0ffer met lege handen achter. Ze noemt het oordeel van de rechtbank dan ook “een treurige dag”.
“Het recht heeft gezegevierd – zo heet dat dan”
In haar column beschrijft De Jong de uitspraak op een manier die zowel afstandelijk als kritisch klinkt. Ze schrijft dat “het recht heeft gezegevierd”, maar plaatst meteen kanttekeningen. De rechtbank sprak Borsato vrij omdat er onvoldoende steunbewijs was. De Jong benadrukt dat een enkele verklaring in het Nederlandse strafrecht niet genoeg is om tot een veroordeling te komen.
Die juridische realiteit begrijpt ze, zegt ze, maar het maakt de uitkomst volgens haar niet minder pijnlijk:
“Fijn voor Borsato, zijn dierbaren en zijn vrienden, die dit de komende tijd natuurlijk aan alle kanten zullen vieren en uitbuiten in de media. En dat snap ik. Als het mijn vader was, zou ik dat waarschijnlijk ook doen.”
Met deze zin erkent ze dat opluchting vanuit de familie begrijpelijk is, maar tegelijkertijd beschouwt ze het als een dag waarop ook iemand anders, het vermeende slacht0ffer Asmara Thielen, een klap te verwerken krijgt.
“Een slacht0ffer staat met lege handen”
Waar Angela de Jong zich vooral zorgen over maakt, is de bredere boodschap die volgens haar uit de vrijspraak spreekt. Ze schrijft dat het opnieuw laat zien hoe moeilijk het voor slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag kan zijn om gerechtigheid te vinden. Zolang er geen getuigen zijn, geen beeldmateriaal bestaat en een verdachte ontkent, blijft het volgens haar bijna onmogelijk om als aangeefster gehoor te krijgen.
“Zolang er geen getuigen of video-opnames van het misbruik zijn en de dader ontkent, is het jouw woord tegen dat van een ander en heb je geen poot om op te staan.”
Volgens De Jong heeft de nu 26-jarige Asmara Thielen al langer vermoed dat haar verhaal moeilijk voet aan de grond zou krijgen. De columnist stelt dat deze realisatie schrijnend is, zeker omdat de procedure voor haar jarenlang zwaar moet zijn geweest.
De moed van Asmara volgens De Jong
De Jong noemt de aangifte van Asmara “dapper” en verwijst naar de verklaring die haar advocaat, Peter Plasman, tijdens de zittingen voorlas. De tekst raakte haar zichtbaar:
“De verklaring gaf me kippenvel,” schrijft ze.
Ze haalt meerdere passages aan die volgens haar laten zien hoe moeilijk de jaren voor Asmara zijn geweest. Zo beschrijft de verklaring hoe de jonge vrouw jarenlang worstelde met schaamte, onzekerheid en twijfel.
De Jong noemt dat herkenbaar voor veel andere mensen die grensoverschrijdend gedrag melden: gevoelens van schuld, angst en isolatie.
Daarnaast wijst ze op de angst die volgens Asmara speelde rondom haar moeder. Die werkte destijds bij de fanclub van Marco Borsato. Asmara was bang dat haar moeder zou worden ontslagen als zij zou vertellen wat er was gebeurd. Deze angst, schrijft De Jong, zou grote gevolgen voor het gezin hebben kunnen hebben.
“En wie zou haar geloven?” vraagt Asmara
zich in de verklaring hardop af.
Voor Angela de Jong is dat een kernzin: een jonge vrouw die zich
afvraagt of ze op kan boksen tegen de populariteit van een geliefde
artiest.
Volgens haar is de boodschap van Asmara’s verklaring duidelijk: het voelt alsof je je verhaal moet vertellen tegenover iemand die door het hele land bewonderd wordt — en dat maakt het extra zwaar.
Over de rol van de verdediging
In haar column uit De Jong ook kritiek op de verdediging van Borsato, het advocatenduo Carry en Geert-Jan Knoops. Volgens haar heeft de verdediging de moeder van Asmara, Nathalie, op “weinig subtiele wijze” tot dader gemaakt. Daarmee bedoelt ze dat de aandacht in de zaak deels verschoof van het gedrag van de zanger naar de rol van de moeder binnen het verhaal en de totstandkoming van de aangifte.
De Jong schrijft:
“Borsato werd ineens het slacht0ffer. Zo gaat dat dan.”
Zij vindt het opvallend dat de aangeefster weinig vroeg van de rechtbank. Geen financiële compensatie, geen langdurige celstraf, maar alleen erkenning.
Volgens De Jong maakt dat de uiteindelijke uitspraak extra zwaar voor het vermeende slacht0ffer:
“Ze wilde slechts erkenning voor wat haar is aangedaan als piepjong meisje en waar ze nog dagelijks last van had.”
“Met lege handen achterblijven” – een terugkerend patroon?
Angela de Jong plaatst de zaak in een bredere context. Zij stelt dat veel vrouwen die grensoverschrijdend gedrag melden, uiteindelijk zonder erkenning of resultaat achterblijven. Dat is volgens haar niet alleen verdrietig, maar ook een maatschappelijke kwestie waar Nederland nog niet goed raad mee weet.
In haar eigen woorden:
“Maar zoals zoveel vrouwen die seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, staat ze nu met lege handen.”
De column eindigt daarmee niet alleen als reflectie op deze specifieke zaak, maar ook als kritiek op een systeem dat volgens haar slacht0ffers weinig ruimte biedt om hun verhaal juridisch bevestigd te krijgen.
De juridische realiteit tegenover emotionele verwachtingen
De uitspraak van de rechtbank in Utrecht draaide om bewijs. Niet om emoties, vermoedens of publieke opinie. Het strafrecht is bedoeld om uitsluitend te veroordelen als er overtuigend bewijs ligt, en dat was hier niet het geval. De rechter concludeerde dat de verklaring van Asmara te algemeen was en onvoldoende concreet om juridisch onderbouwd te worden.
Er waren geen getuigen, geen aanvullend materiaal, geen controleerbare gegevens uit het dagboek en geen onafhankelijke aanwijzingen die de inhoud van de aangifte konden bevestigen.
Juridisch gezien is de beslissing daardoor logisch; emotioneel gezien voelt het voor sommigen pijnlijk. Dat spanningsveld vormt de rode draad in De Jongs column.
Een dag met dubbele lading
De vrijspraak van Marco Borsato is voor veel mensen een moment van opluchting, vooral voor hemzelf en zijn familie. Na zes jaar onzekerheid betekent het een belangrijke stap richting herstel en rust. Tegelijkertijd illustreert Angela de Jong’s column dat een rechterlijke uitspraak ook een andere, veel minder opgeluchte kant kent: die van iemand die het gevoel heeft dat haar verhaal niet geloofd is of niet kon worden bewezen.
En precies dat maakt de gebeurtenis voor De Jong “een treurige dag”.
Conclusie
De vrijspraak van Marco Borsato heeft de juridische wereld duidelijkheid gegeven, maar heeft maatschappelijk juist nieuwe vragen opgeroepen. Hoe gaan we om met meldingen zonder bewijs? Wat betekent erkenning voor slacht0ffers? Hoe groot is de kloof tussen de juridische en de emotionele waarheid?
Angela de Jong legt in haar
column de vinger op die zere plek.
En daarmee is haar bijdrage aan het debat minstens zo veelbesproken
als de uitspraak zelf.