Algemeen
Laatste wens van man: eeuwige thuis vinden voor zijn geliefde hond
Een man bij wie k@nker in een vergevorderd stadium is vastgesteld, weet dat hij op het punt staat om te st*rven, maar het is iemand anders waar hij zich het meest zorgen over maakt: zijn geliefde hond, die een onzekere toekomst tegemoet gaat als de eigenaar er niet meer is.
De laatste wens van de man is nu om een perfect huis te vinden voor zijn lieve huisdier, voordat hij st*rft. David Fine uit Plainville (Massachusetts, USA) heeft zijn hond Babs, een Shar Pei/Boxer-mix, 10 jaar geleden gered uit een asiel en ze zijn sindsdien onafscheidelijk.
Helaas moeten ze binnenkort afscheid nemen: David, 63, heeft k@nker. Volgens WJAR werd David behandeld voor leukemie en werd een vaatziekte vastgesteld, voordat hij het verpletterende nieuws kreeg dat er longk@nker in een vergevorderd stadium bij hem was vastgesteld.
David besloot om geen behandeling te ondergaan – het zou hem weliswaar wat meer tijd hebben gegeven, maar het zou ook zijn levenskwaliteit hebben aangetast.
Vijf maanden geleden vertelden artsen hem dat hij nog maar zes maanden te leven had. Aangezien de tijd begint te dringen, heeft David één prioriteit: een nieuw thuis vinden voor Babs.
“Ik had mezelf beloofd nooit meer een huisdier te nemen omdat het mijn hart breekt om ze te verliezen”, zei David tegen WJAR. “Helaas zal ze me dit keer overleven.” “Ze is het belangrijkste op dit moment” Voor David, die geen kinderen heeft, is zijn trouwe hond het belangrijkste in zijn leven: “Het is als proberen een thuis te vinden voor je kind”, voegde hij eraan toe.
“Ze is het belangrijkste op dit moment. Mijn lot is bezegeld, maar dat van haar niet.” David zegt dat hij wil dat Babs aan een nieuw huis wennen zolang hij nog leeft.
Als hij naar het hospice gaat, zal hij Babs aan haar nieuwe familie overdragen. Hij zegt dat het hem “dood zou maken” om zijn hond weg te geven, maar hij zal “in vrede rusten” omdat hij weet dat ze veilig en geborgen is.
Hij krijgt hulp van redder Jennie Mann, die het nieuws via sociale media heeft verspreid en potentiële kandidaten controleert. Ze schreef dat David een “lieve, goedhartige man” is en dat het zijn “laatste wens” is om een huis te vinden voor Babs.
“Zijn hond is zijn leven”, schreef ze in een Facebook-bericht. “Hij zei dat hij pas tot rust zou komen als hij weet dat zijn baby goed verzorgd wordt als hij er niet meer is. Op zoek naar een nieuw gezin “Hij wil dat iemand van haar houdt zoals hij dat doet”, voegde ze eraan toe. “Hij wil dat ze begrijpt dat hij haar niet in de steek heeft gelaten en dat hij is overleden. Hij wil dat ze zich thuis voelt in een nieuw huis, zodat ze niet het gevoel heeft dat ze bij een vreemde woont.”
Jennie schrijft dat Babs een liefdevolle en aanhankelijke hond zonder gedragsproblemen is, maar dat ze niet goed overweg kan met andere honden en het enige huisdier in huis moet zijn. In een update van 10 mei meldde Jennie dat ze al met geïnteresseerde adoptieouders heeft gesproken, maar dat velen van hen al huisdieren hebben of te ver weg wonen, dus de zoektocht gaat door.
Maar hopelijk kunnen ze een perfect huis voor Babs vinden voordat Davids tijd om is. Het is een triest verhaal, maar het is mooi om te denken dat David zich in zijn laatste dagen het meest zorgen maakt over zijn geliefde hond. We hopen dat ze heel snel een perfect huis voor Babs vinden!
Deel alsjeblieft dit verhaal om het nieuws te verspreiden en Babs te helpen een nieuw thuis te vinden!
Jutta Leerdam flink toegetakeld na verkeersongeluk: “Hij zat op zijn telefoon”
Voor topschaatsster Jutta Leerdam is het een week vol schrik, pijn en ongeloof. De olympische medaillewinnares kwam onlangs in een verkeersongeluk terecht en deelt nu zelf de sporen daarvan. Met een opengehaalde kin, een hevige schaafwond op haar arm en zichtbare blauwe plekken laat ze zien hoe hard de klap moet zijn geweest. Toch overheerst één gevoel: dankbaarheid dat het niet nóg erger is afgelopen.
De beelden die Jutta via TikTok deelt, maken diepe indruk. Je ziet hoe haar kin letterlijk is opengescheurd en hoe haar arm eruitziet alsof ze meters over het asfalt is geschuurd. Het is het soort wond dat je bij een val verwacht, niet bij iemand die net bezig is met haar voorbereiding op de Olympische Winterspelen. En toch blijft Jutta opvallend vastberaden en veerkrachtig.
Een ongeluk zonder waarschuwing
Waar de aanrijding precies plaatsvond, laat de schaatsster niet weten. Wat ze wél duidelijk maakt, is dat het niet haar fout was. In haar video richt ze zich rechtstreeks tot de bestuurder die volgens haar verantwoordelijk is voor de klap:
“Aan de man die op zijn stomme, kleine telefoon zat terwijl hij aan het rijden was en mij van de weg heeft gereden…”
Volgens Jutta kwam de automobilist uit de tegenovergestelde richting, maar belandde hij tóch op haar helft van de weg. Ze schrikt nog steeds als ze eraan terugdenkt. Het had allemaal anders kunnen aflopen. Veel erger.
“Hij mag van geluk spreken dat ik taai ben.”
Met die woorden laat ze doorcijferen dat ze zich ondanks alles staande houdt. Het is een typische Jutta-reactie: duidelijk, eerlijk en met de nodige pit.
Een flinke wond, maar geen blijvende schade
Wie de video ziet, begrijpt direct dat de impact groot moet zijn geweest. Haar kin is diep opengescheurd, een wond die waarschijnlijk stevig gehecht moest worden. Op haar arm zie je een grote rode schaafwond die nog dagen pijnlijk zal blijven.
Toch is er ook goed nieuws: Jutta liep geen structurele schade op. Haar handen – essentieel voor training, balans en zelfs simpele dagelijkse handelingen – zijn ongedeerd. Ze kan dus nog steeds haar volgers meenemen in haar herstelproces, al doet ze dat dit keer met zichtbaar meer moeite dan anders.
Het ongeluk lijkt eerder een emotionele klap dan een sportieve terugslag. Maar in een olympisch seizoen telt elke dag, elk uur, elke training.
Op weg naar Milaan: de Winterspelen in zicht
En die timing maakt het ongeluk nóg pijnlijker. Over iets meer dan twee maanden beginnen de Olympische Winterspelen van 2026 in Milaan en Cortina d’Ampezzo. Voor Jutta zijn deze Spelen een droom, een kans om opnieuw te schitteren op het hoogste podium – en wellicht goud te winnen.
Tijdens de vorige Winterspelen, in Beijing, pakte Jutta zilver op de 1000 meter en greep ze internationaal de aandacht met haar ongekende snelheid en uitstraling. Sindsdien is haar carrière alleen maar harder gegaan. Grote wedstrijden, wereldbekers, medailles: Jutta is een van Nederlands grootste sporticonen geworden.
Maar om er in Milaan te staan, moet ze eerst door het kwalificatietoernooi in Heerenveen, dat eind volgende maand al begint. Een verwonding – zelfs een relatief kleine – kan in deze fase roet in het eten gooien. Topsport is timing. Topsport is ritme. Topsport is gezondheid.
En precies daar wringt het nu.
Jutta blijft strijdbaar: ‘Ik ben taai’
Wie Jutta een beetje kent, weet dat ze zich niet snel laat tegenhouden. Het ongeluk heeft haar zichtbaar geraakt, maar haar houding is onveranderd strijdlustig. In haar eigen woorden:
“Hij mag van geluk spreken dat ik taai ben.”
Die zin vat haar karakter perfect samen: kwetsbaar in wat ze meemaakt, maar onverwoestbaar in hoe ze ermee omgaat. Ze laat zien dat zelfs een topatleet – iemand die controle gewend is – volledig verrast kan worden door de roekeloosheid van anderen. En toch: ze kijkt vooruit.
Veel fans reageren met bezorgde berichten onder haar video: van steunbetuigingen tot complimenten over haar veerkracht. Het laat zien hoeveel mensen met haar meeleven. Niet alleen als sportvrouw, maar ook als mens.
De relatie met Jake Paul: steun uit onverwachte hoek
Naast haar sportieve ambities is ook haar relatie met de Amerikaanse YouTuber en bokser Jake Paul iets waar veel mensen nieuwsgierig naar zijn. De twee zijn al langere tijd samen en delen geregeld openhartige momenten op sociale media.
Jake Paul, die dankzij zijn carrière meer dan comfortabel kan leven, lijkt ook voor Jutta een bron van rust en stabiliteit te zijn. Hoewel hij vaak in Amerika is en zij in Nederland traint, weten ze elkaar altijd weer te vinden.
De kans is groot dat Jake direct op het vliegtuig zou stappen als Jutta dat zou willen. Hij heeft meermaals laten zien dat hij haar carrière en haar doelen volledig ondersteunt. Ook nu, in een stressvolle periode richting de Winterspelen, is zijn steun mogelijk van grote waarde.
Tijd dringt – maar hoop overheerst
Met het kwalificatietoernooi in zicht wordt de druk steeds groter. Jutta heeft geen tijd om lang stil te staan bij wat er gebeurd is. Elke training telt, elke dag zonder hinder is essentieel. Gelukkig lijkt het erop dat ze geen ernstige blessures heeft die haar deelname in gevaar brengen.
Toch blijft het spannend. Een wond op de kin geneest. Een schaafwond op de arm trekt weg. Maar een schrikreactie, een mental reset, vertrouwen in het lichaam – dat kost tijd.
En die is nu schaars.
Fans massaal achter haar
Hoewel het ongeluk een flinke schok veroorzaakt heeft, krijgt Jutta enorm veel steun. Fans prijzen haar eerlijkheid en humor, zelfs in moeilijke situaties. Dat ze haar kwetsbaarheid deelt, maakt haar menselijk en toegankelijk – iets wat niet altijd vanzelfsprekend is voor een topsporter.
Het voorval is ook een wake-up call voor veel mensen: een seconde afleiding in het verkeer kan levens veranderen. Dat Jutta er relatief goed vanaf is gekomen, mag een wonder heten.
Jutta’s boodschap blijft hangen
Het belangrijkste dat ze zelf wil benadrukken? Dat telefoongebruik in het verkeer levensgevaarlijk is. Haar boodschap is helder, fel en onvergetelijk:
“Aan de man die op zijn telefoon zat terwijl hij reed: besef wat je doet.”
Het zijn woorden die blijven hangen. Niet alleen voor haar volgers, maar voor iedereen die weleens geneigd is om tóch even een bericht te lezen tijdens het rijden.
Ze staat weer op – zoals altijd
Ondanks alles lijkt Jutta vastberaden om door te gaan. Ze heeft haar doel voor ogen: Milaan. En wie de schaatsster volgt, weet dat ze niet rust voordat ze daar staat, in topvorm, klaar om te knallen.
Het ongeluk was een tegenslag, maar geen einde. Eerder een hoofdstuk dat laat zien hoe sterk ze daadwerkelijk is.