Algemeen
Koning Charles kan Harry en Meghan hun koninklijke titels ontnemen in een ‘drastische’ stap
Koning Charles en de moeilijke tijden sinds zijn troonsbestijging
Koning Charles heeft sinds zijn troonsbestijging in september 2022 geen moment van rust gehad. Naast het ontvangen van een kankerdiagnose in januari 2024 en de lange, veeleisende voorbereidingen voor de kroning vorig jaar, heeft hij veel tijd besteed aan de emoties rond zijn zoon, Prins Harry.
De Hertog heeft jarenlang zijn koninklijke familie bekritiseerd, en hoewel Koning Charles naar verluidt wil herenigen ondanks hun verschillen, zijn er ook andere betrokkenen. Hij heeft zijn geliefde kleinkinderen, Prins Archie en Prinses Lilibet, nauwelijks gezien en zou er kapot van zijn.
Harry en zijn vrouw, Meghan Markle, bezochten onlangs Nigeria voor een driedaagse tour om de Invictus Games, die Harry oprichtte, te promoten. Dit bezoek liet Koning Charles en Harry’s broer, Prins William, echter woedend achter. Nu zou de koning een drastische beslissing kunnen nemen: Harry van al zijn titels ontdoen vanwege wat hij tijdens het Nigeriaanse bezoek heeft gedaan.
De relatie tussen Prins William, Koning Charles en Prins Harry is al jaren op een dieptepunt, en ze spreken elkaar naar verluidt alleen als het noodzakelijk is.
Kort na het openbaar maken van de kankerdiagnose van Koning Charles reisde Prins Harry naar het VK om aan de zijde van zijn vader te zijn. Sommige rapporten suggereerden ook dat hij zou kunnen terugkeren naar koninklijke plichten als alles goed voelde; echter, als William beslist, is dat uitgesloten.
Koning Charles & Prins Harry
In februari ontmoetten William en zijn vader elkaar in Sandringham, waar een bron aan de Mirror vertelde dat er “geen kans” is dat de toekomstige koning Harry ooit zou toestaan terug te keren naar het koninklijke leven.
“Wat er tussen William en de koning is besproken, is privé, maar het is absoluut en categorisch duidelijk dat hij (William) Harry niet zou toestaan terug te keren. Hij vond het destijds een slecht idee en nu is hij er nog duidelijker over,” zei de bron.
Toen Prins Harry terugkeerde naar het VK om zijn vader kort te zien, verklaarde een koninklijk expert dat William “gewend was geraakt aan Harry’s onbeleefde, onvriendelijke en aanvallende houding tegenover zijn vrouw.”
Ondertussen is het bekend dat Harry als tiener problemen had met
Camilla. In zijn boek “Spare” portretteerde hij haar als een
vervreemdend figuur binnen de koninklijke familie. Hij gaf haar
zelfs een wrede bijnaam, de “andere vrouw.”
Camilla zou gekwetst zijn door Harry’s woorden. Maar nu haar man een moeilijke tijd doormaakt met kankerbehandelingen, en Harry kort terugkeerde, zal ze niet terugdeinzen.
Volgens een bron van de National Enquirer, zoals per de Mirror, liet Harry Camilla “woedend” achter en vroeg ze hem zelfs te vertrekken.
“Camilla heeft alles geaccepteerd, maar het gebruiken van haar man’s kanker als een ‘liefhebbende zoon’ PR-stunt was de druppel. Na de hereniging van vader en zoon, heb ik gehoord dat ze Harry vertelde dat hij een schande is voor zijn vader, de familie, en de monarchie – en ze liet er geen twijfel over bestaan dat hij niet gewenst is,” zei de bron.
De relatie van Koning Charles met zijn kleinkinderen
Hoewel de relatie van Harry met zijn koninklijke familie op een dieptepunt is, blijft familie altijd familie. Koning Charles heeft zijn kleinkinderen, Prins Archie en Prinses Lilibet, al lang niet gezien, en de Sussexes zijn niet van plan om snel op bezoek te komen.
Volgens koninklijk expert Angela Levin, ongeacht wat er gebeurt tussen Charles en Harry, mist de koning zijn kleinkinderen en wil hij hen graag zien.
In zijn boek “OUR KING: Charles III: The Man and the Monarch” beschrijft koninklijk auteur Robert Jobson Charles’ verdriet over Archie en Lilibet, die zesde en zevende in de lijn van opvolging zijn.
Jobson schrijft dat Archie en Lilibet “altijd in Charles’ hart” zijn, hoewel de breuk tussen Harry & Meghan en de royals de situatie moeilijk maakt.
“Helaas, door de slechte relatie met zijn tweede zoon, Prins
Harry, en zijn vrouw Meghan, heeft Charles nauwelijks enige
kwaliteitstijd doorgebracht met zijn andere kleinkinderen, Archie
en zijn zus, Lilibet Diana Mountbatten-Windsor,” schreef Jobson in
zijn boek.
“Maar degenen die dicht bij hem staan zeggen dat ze altijd in zijn hart zijn. Het is een van de redenen waarom hij de vervreemding van zijn tweede zoon zo moeilijk vindt om mee om te gaan.”
Geen kans op verzoening?
In de herfst van vorig jaar waren er berichten dat Charles en Harry vredesbesprekingen planden. Echter, andere rapporten suggereerden dat er “geen kans” was dat Harry William zou ontmoeten voor ‘vredesbesprekingen,’ aangezien de toekomstige koning weigerde zijn jongere broer te zien.
Helaas is er niets van terecht gekomen. Hoewel Harry en zijn familie naar verluidt waren uitgenodigd voor Charles’ 75e verjaardag in november, besloten ze niet te gaan.
Koninklijk expert en auteur Angela Levin vertelde The Sun: “Charles zou willen dat de kinderen van Harry en Meghan erbij zijn. Als Harry en Meghan een excuus willen verzinnen, is dat hun beslissing. Als Harry wil gaan om een verontschuldiging te krijgen, dan kan hij het vergeten.”
Hoewel Harry herhaaldelijk zijn familie heeft bekritiseerd via zijn en Meghan’s Oprah-interview, hun Netflix-serie, en Harry’s boek “Spare,” blijft familie altijd familie.
De Nigeriaanse reis van Harry & Meghan
Het zou velen hebben verrast toen Harry en Meghan begonnen aan wat sommigen zagen als een ‘koninklijk’ bezoek toen ze drie dagen in Nigeria doorbrachten om de Invictus Games in mei te promoten.
Harry en Meghan ontmoetten ook gewonde soldaten en hun families,
en de driedaagse reis was een groot succes. Echter, het Nigeriaanse
bezoek zorgde voor verschillende reacties in het VK. Volgens een
koninklijke insider die sprak met de Mirror, zijn Koning Charles,
Prins William, en Kate Middleton “woedend” over Harry en Meghan’s
reis.
De koninklijk expert vertelde de Mirror dat de Prins en Prinses van Wales niet alleen boos zijn op Harry en Meghan Markle. Bovendien suggereert hij dat het paar vreest dat hun nachtmerrie werkelijkheid is geworden.
“Koning Charles bespreekt het ontnemen van de koninklijke titels van Harry & Meghan” “Het is alsof Harry en Meghan hun eigen weg gaan – hun Nigeriaanse reis is een gedurfde uitspraak dat ze weigeren te accepteren dat ze geen werkende royals meer zijn. William en Charles krabben zich achter de oren en denken: ‘Hoe gaan we deze nachtmerriesituatie beheersen?’”
De koninklijk expert concludeerde dat Harry en Meghan Markle op een manier werden verwelkomd die alle elementen van een officieel koninklijk bezoek omvatte. Quinn zei dat de toespraken van de Sussexes in het Afrikaanse land “de indruk wekten dat ze nog steeds volledig werkende royals zijn.”
“Voor Charles en William is het alsof Meghan en Harry zeggen, ‘We hebben jullie toestemming niet nodig om werkende royals te zijn – we doen het op onze eigen voorwaarden wanneer en waar we maar willen,’” vertelde Tom Quinn aan de Mirror.
Koning Charles en Prins William kunnen misschien niets doen om
te voorkomen dat Harry en Meghan reizen alsof ze royals zijn, maar
een nieuwe claim suggereert dat de koning een troefkaart in zijn
mouw heeft.
Volgens Tom Quinn heeft Koning Charles besproken om Prins Harry en Meghan Markle van hun titels te ontdoen.
De Sussexes gebruikten hun “Hertog” en “Hertogin” titels, die op stoelen waren geëtiketteerd, tijdens hun Nigeriaanse reis, en hun website leest ook “The Office of Prince Harry & Meghan, The Duke & Duchess of Sussex.”
“Koning Charles en Prins William hebben lange discussies gevoerd over het ontnemen van de titels van Harry en Meghan. Echter, Quinn stelt dat dit ook een groot risico is.
“Ze zijn doodsbang dat dit averechts zou werken en de situatie
erger zou maken,” vertelde Quinn aan de Mirror.
“Het laatste wat ze willen is de afvallige royals nog iets anders geven om over te klagen. William en zijn vader weten dat zelfs zonder hun koninklijke titels, Meghan en Harry de wereld rond zouden blijven reizen alsof ze royals zijn en de meeste mensen in de wereld hen nog steeds zouden verwelkomen.”
De World Cup-wedstrijd in Hamar had voor Suzanne Schulting het moment moeten worden waarop ze met frisse energie liet zien hoever haar ontwikkeling op de langebaan inmiddels reikt. De Nederlandse topatlete, jarenlang één van de meest dominante shorttrackers ter wereld, werkt al enige tijd aan een zorgvuldig opgebouwde overstap naar het langebaanschaatsen. De 500 meter in het Noorse Vikingskipet was voor haar een belangrijke test. Maar wat een leerzame avond had moeten worden, veranderde in een opeenstapeling van tegenvallers.
Waar atleten normaal gesproken tot op de seconde hun warming-up timen en hun focus afstellen op de startprocedure, werd Schulting geconfronteerd met een uitzonderlijke reeks onderbrekingen. Een defect startpistool, meerdere valse starts die geen valse starts bleken, een langdurige pauze en uiteindelijk een valpartij zorgden voor een avond die totaal anders verliep dan gepland.
Een onrustige start van de 500 meter
De eerste wedstrijd van de avond begon met Schulting in de openingsrit tegen de Japanse Rio Yamada. Schulting stond klaar, geconcentreerd en gefocust, maar direct bij het eerste startmoment leek er sprake van een valse start. Dat scenario herhaalde zich al snel. Normaal gesproken volgt na twee valse starts diskwalificatie, maar de wedstrijdleiding merkte vrijwel meteen dat het startpistool niet correct functioneerde.
Het probleem bleek groter dan een eenvoudige hapering. De organisatie besloot tot een eerste korte onderbreking om het apparaat te controleren, maar na de hervatting ging het opnieuw mis. Dat leidde tot een pauze van maar liefst een half uur, zodat jury, starters en technische staf de tijd hadden om de procedure te herstellen. Voor een sprintafstand als de 500 meter – waarin explosiviteit, timing en mentale focus essentieel zijn – is zo’n onderbreking enorm ingrijpend.
In totaal stond Schulting bijna vijftig minuten langer aan de kant dan gepland. Het betekende dat haar zorgvuldig opgebouwde wedstrijdroutine volledig doorbroken werd. Toch bleef ze rustig, iets wat ze uit haar shorttrackachtergrond goed kent. Want wie jarenlang shorttrackwedstrijden heeft gereden, weet dat onverwachte situaties en herstarts erbij horen.
Eindelijk een start – maar dan gaat het mis
Toen de derde poging wél soepel verliep, kwamen beide rijdsters goed weg. Schulting opende sterk en leek het ritme te vinden dat ze zo graag wilde laten zien. Maar nog geen honderd meter later ging het fout. In de eerste bocht verloor ze haar balans en gleed ze onderuit. Terwijl ze over het ijs schoof, scheurde haar schaatspak open. Een kleine seconde van verlies aan controle zorgde direct voor een race die voorbij was voordat die echt begonnen was.
Schulting stond snel op, maar aan de teleurstelling viel niet te ontkomen. Niet alleen de val, maar vooral het gevoel dat de hele avond tegenzat, maakte indruk. Een gescheurd pak maakt zo’n moment extra ongemakkelijk, juist omdat de schaatswereld gewend is aan perfectie, strakke routines en een vrijwel foutloos verloop van wedstrijden.
Achteraf gaf Schulting aan dat ze zich goed voelde en zin had in deze race. Dat het juist nu misging, na zo’n lange wachttijd en verstoorde startprocedure, frustreerde haar zichtbaar. Ze had gehoopt op een stabiele uitvoering om haar progressie te toetsen – en precies dat ontbrak.
Waarom de start zo’n grote rol speelt op de 500 meter
De 500 meter is de meest explosieve afstand binnen het langebaanschaatsen. Waar een vijf- of tien kilometer draait om souplesse en uithoudingsvermogen, gaat bij de sprint alles om het moment van wegschieten. De start bepaalt bij deze afstand vaak de helft van de eindtijd. Een te vroege of te late reactie kost direct tenths, en tenths zijn op dit niveau gigantische verschillen.
Daarom gelden voor de start zeer strikte regels. De starter moet volledig synchroon werken met de rijders. Wanneer het pistool hapert of onvoorspelbaar afgaat, kan er geen eerlijke wedstrijd plaatsvinden. De jury koos dan ook terecht voor een uitgebreide controle om zeker te zijn dat het apparaat niet opnieuw zou haperen. Voor de rijders betekende het echter een lange wachttijd, waarin spanning en focus voortdurend opnieuw opgebouwd moesten worden.
De langebaanambities van Suzanne Schulting
Wie Schulting alleen kent van het langebaanschaatsen, mist een groot deel van haar indrukwekkende verhaal. Ze domineerde jarenlang het mondiale shorttrackcircuit, waar ze olympische titels, wereldtitels en Europese onderscheidingen verzamelde. Toch koos ze er bewust voor om een nieuwe uitdaging aan te gaan. De langebaan biedt haar andere prikkels, andere technieken en een compleet andere wedstrijdmentaliteit.
Het talent is onmiskenbaar aanwezig: haar explosiviteit, bochtentechniek en wedstrijdhardheid zijn een levenslange investering. Maar de 500 meter op de buitenbaan vereist extra elementen: pure startscherpte, vaste routines en veel wedstrijdervaring. Dat is precies waar Schulting stap voor stap aan werkt.
Dat ze in Hamar mocht starten op de 500 meter, was te danken aan afzeggingen van Jutta Leerdam en Angel Daleman. Voor Schulting was dat ideaal: meer wedstrijden betekent meer data, meer gevoel en meer progressie.
Pech of leerervaring?
Door de valpartij liep Schulting waardevolle World Cup-punten mis. Toch benadrukte ze eerder al dat de 500 meter niet haar hoofdfocus is op de langebaan. Het gaat haar vooral om wedstrijdritme en het opbouwen van vertrouwen. In dat opzicht leverde de race weinig op – maar ergens óók veel.
Het was een testavond waarin duidelijk werd hoe grillig een sprintwedstrijd kan zijn. Hoe kwetsbaar een focusmoment is, en hoe snel omstandigheden een race kunnen beïnvloeden. Juist deze ervaringen helpen haar om sterker en stabieler terug te keren.
Voor haar coaches en de technische staf was het eveneens een moment van evaluatie: startvoorbereiding, warm-upstrategieën en mentale planning krijgen door deze wedstrijd automatisch meer aandacht.
De weg vooruit: ritme, starts en vertrouwen opbouwen
De World Cup-cyclus loopt de komende weken door. De planning van Schulting is gericht op meer racekilometers, meer starts en meer normale wedstrijdsituaties. Een schone race – zonder onderbrekingen, zonder chaos en zonder pech – is op dit moment het waardevolste dat ze kan krijgen.
Hamar liet vooral zien hoe dun het verschil is tussen een perfecte sprint en een avond vol tegenslagen. Maar wie naar de carrière van Schulting kijkt, weet dat juist dit soort avonden haar motivatie versterken. Haar bekendste overwinningen kwamen vaak na momenten waarop ze terug moest knokken.
Conclusie
De avond in Hamar was er één die niemand had voorspeld: een defect startpistool, bijna vijftig minuten vertraging en uiteindelijk een valpartij met een gescheurd pak. Voor Schulting voelde het als een verloren kans, maar tegelijk als een scherpe herinnering aan de onvoorspelbaarheid van topsport.
Wat deze avond vooral duidelijk maakt, is dat haar langebaanhoofdstuk nog in de beginfase zit. Elke start is een bouwsteen, elke ervaring een nieuwe stap. En juist wrijving – hoe vervelend ook – zorgt vaak voor groei.
De volgende wedstrijd komt eraan, en daarmee ook een nieuwe kans om te laten zien waar haar potentieel ligt. Eén ding is zeker: Suzanne Schulting schrijft haar langebaanverhaal pas net, en Hamar is slechts één bladzijde in een veel groter boek.