Algemeen
Koning Charles kan Harry en Meghan hun koninklijke titels ontnemen in een ‘drastische’ stap
Koning Charles en de moeilijke tijden sinds zijn troonsbestijging
Koning Charles heeft sinds zijn troonsbestijging in september 2022 geen moment van rust gehad. Naast het ontvangen van een kankerdiagnose in januari 2024 en de lange, veeleisende voorbereidingen voor de kroning vorig jaar, heeft hij veel tijd besteed aan de emoties rond zijn zoon, Prins Harry.
De Hertog heeft jarenlang zijn koninklijke familie bekritiseerd, en hoewel Koning Charles naar verluidt wil herenigen ondanks hun verschillen, zijn er ook andere betrokkenen. Hij heeft zijn geliefde kleinkinderen, Prins Archie en Prinses Lilibet, nauwelijks gezien en zou er kapot van zijn.
Harry en zijn vrouw, Meghan Markle, bezochten onlangs Nigeria voor een driedaagse tour om de Invictus Games, die Harry oprichtte, te promoten. Dit bezoek liet Koning Charles en Harry’s broer, Prins William, echter woedend achter. Nu zou de koning een drastische beslissing kunnen nemen: Harry van al zijn titels ontdoen vanwege wat hij tijdens het Nigeriaanse bezoek heeft gedaan.
De relatie tussen Prins William, Koning Charles en Prins Harry is al jaren op een dieptepunt, en ze spreken elkaar naar verluidt alleen als het noodzakelijk is.
Kort na het openbaar maken van de kankerdiagnose van Koning Charles reisde Prins Harry naar het VK om aan de zijde van zijn vader te zijn. Sommige rapporten suggereerden ook dat hij zou kunnen terugkeren naar koninklijke plichten als alles goed voelde; echter, als William beslist, is dat uitgesloten.
Koning Charles & Prins Harry
In februari ontmoetten William en zijn vader elkaar in Sandringham, waar een bron aan de Mirror vertelde dat er “geen kans” is dat de toekomstige koning Harry ooit zou toestaan terug te keren naar het koninklijke leven.
“Wat er tussen William en de koning is besproken, is privé, maar het is absoluut en categorisch duidelijk dat hij (William) Harry niet zou toestaan terug te keren. Hij vond het destijds een slecht idee en nu is hij er nog duidelijker over,” zei de bron.
Toen Prins Harry terugkeerde naar het VK om zijn vader kort te zien, verklaarde een koninklijk expert dat William “gewend was geraakt aan Harry’s onbeleefde, onvriendelijke en aanvallende houding tegenover zijn vrouw.”
Ondertussen is het bekend dat Harry als tiener problemen had met
Camilla. In zijn boek “Spare” portretteerde hij haar als een
vervreemdend figuur binnen de koninklijke familie. Hij gaf haar
zelfs een wrede bijnaam, de “andere vrouw.”
Camilla zou gekwetst zijn door Harry’s woorden. Maar nu haar man een moeilijke tijd doormaakt met kankerbehandelingen, en Harry kort terugkeerde, zal ze niet terugdeinzen.
Volgens een bron van de National Enquirer, zoals per de Mirror, liet Harry Camilla “woedend” achter en vroeg ze hem zelfs te vertrekken.
“Camilla heeft alles geaccepteerd, maar het gebruiken van haar man’s kanker als een ‘liefhebbende zoon’ PR-stunt was de druppel. Na de hereniging van vader en zoon, heb ik gehoord dat ze Harry vertelde dat hij een schande is voor zijn vader, de familie, en de monarchie – en ze liet er geen twijfel over bestaan dat hij niet gewenst is,” zei de bron.
De relatie van Koning Charles met zijn kleinkinderen
Hoewel de relatie van Harry met zijn koninklijke familie op een dieptepunt is, blijft familie altijd familie. Koning Charles heeft zijn kleinkinderen, Prins Archie en Prinses Lilibet, al lang niet gezien, en de Sussexes zijn niet van plan om snel op bezoek te komen.
Volgens koninklijk expert Angela Levin, ongeacht wat er gebeurt tussen Charles en Harry, mist de koning zijn kleinkinderen en wil hij hen graag zien.
In zijn boek “OUR KING: Charles III: The Man and the Monarch” beschrijft koninklijk auteur Robert Jobson Charles’ verdriet over Archie en Lilibet, die zesde en zevende in de lijn van opvolging zijn.
Jobson schrijft dat Archie en Lilibet “altijd in Charles’ hart” zijn, hoewel de breuk tussen Harry & Meghan en de royals de situatie moeilijk maakt.
“Helaas, door de slechte relatie met zijn tweede zoon, Prins
Harry, en zijn vrouw Meghan, heeft Charles nauwelijks enige
kwaliteitstijd doorgebracht met zijn andere kleinkinderen, Archie
en zijn zus, Lilibet Diana Mountbatten-Windsor,” schreef Jobson in
zijn boek.
“Maar degenen die dicht bij hem staan zeggen dat ze altijd in zijn hart zijn. Het is een van de redenen waarom hij de vervreemding van zijn tweede zoon zo moeilijk vindt om mee om te gaan.”
Geen kans op verzoening?
In de herfst van vorig jaar waren er berichten dat Charles en Harry vredesbesprekingen planden. Echter, andere rapporten suggereerden dat er “geen kans” was dat Harry William zou ontmoeten voor ‘vredesbesprekingen,’ aangezien de toekomstige koning weigerde zijn jongere broer te zien.
Helaas is er niets van terecht gekomen. Hoewel Harry en zijn familie naar verluidt waren uitgenodigd voor Charles’ 75e verjaardag in november, besloten ze niet te gaan.
Koninklijk expert en auteur Angela Levin vertelde The Sun: “Charles zou willen dat de kinderen van Harry en Meghan erbij zijn. Als Harry en Meghan een excuus willen verzinnen, is dat hun beslissing. Als Harry wil gaan om een verontschuldiging te krijgen, dan kan hij het vergeten.”
Hoewel Harry herhaaldelijk zijn familie heeft bekritiseerd via zijn en Meghan’s Oprah-interview, hun Netflix-serie, en Harry’s boek “Spare,” blijft familie altijd familie.
De Nigeriaanse reis van Harry & Meghan
Het zou velen hebben verrast toen Harry en Meghan begonnen aan wat sommigen zagen als een ‘koninklijk’ bezoek toen ze drie dagen in Nigeria doorbrachten om de Invictus Games in mei te promoten.
Harry en Meghan ontmoetten ook gewonde soldaten en hun families,
en de driedaagse reis was een groot succes. Echter, het Nigeriaanse
bezoek zorgde voor verschillende reacties in het VK. Volgens een
koninklijke insider die sprak met de Mirror, zijn Koning Charles,
Prins William, en Kate Middleton “woedend” over Harry en Meghan’s
reis.
De koninklijk expert vertelde de Mirror dat de Prins en Prinses van Wales niet alleen boos zijn op Harry en Meghan Markle. Bovendien suggereert hij dat het paar vreest dat hun nachtmerrie werkelijkheid is geworden.
“Koning Charles bespreekt het ontnemen van de koninklijke titels van Harry & Meghan” “Het is alsof Harry en Meghan hun eigen weg gaan – hun Nigeriaanse reis is een gedurfde uitspraak dat ze weigeren te accepteren dat ze geen werkende royals meer zijn. William en Charles krabben zich achter de oren en denken: ‘Hoe gaan we deze nachtmerriesituatie beheersen?’”
De koninklijk expert concludeerde dat Harry en Meghan Markle op een manier werden verwelkomd die alle elementen van een officieel koninklijk bezoek omvatte. Quinn zei dat de toespraken van de Sussexes in het Afrikaanse land “de indruk wekten dat ze nog steeds volledig werkende royals zijn.”
“Voor Charles en William is het alsof Meghan en Harry zeggen, ‘We hebben jullie toestemming niet nodig om werkende royals te zijn – we doen het op onze eigen voorwaarden wanneer en waar we maar willen,’” vertelde Tom Quinn aan de Mirror.
Koning Charles en Prins William kunnen misschien niets doen om
te voorkomen dat Harry en Meghan reizen alsof ze royals zijn, maar
een nieuwe claim suggereert dat de koning een troefkaart in zijn
mouw heeft.
Volgens Tom Quinn heeft Koning Charles besproken om Prins Harry en Meghan Markle van hun titels te ontdoen.
De Sussexes gebruikten hun “Hertog” en “Hertogin” titels, die op stoelen waren geëtiketteerd, tijdens hun Nigeriaanse reis, en hun website leest ook “The Office of Prince Harry & Meghan, The Duke & Duchess of Sussex.”
“Koning Charles en Prins William hebben lange discussies gevoerd over het ontnemen van de titels van Harry en Meghan. Echter, Quinn stelt dat dit ook een groot risico is.
“Ze zijn doodsbang dat dit averechts zou werken en de situatie
erger zou maken,” vertelde Quinn aan de Mirror.
“Het laatste wat ze willen is de afvallige royals nog iets anders geven om over te klagen. William en zijn vader weten dat zelfs zonder hun koninklijke titels, Meghan en Harry de wereld rond zouden blijven reizen alsof ze royals zijn en de meeste mensen in de wereld hen nog steeds zouden verwelkomen.”
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.