Algemeen
Joost Klein deelt bizarre boodschap voor Eurovisie Songfestival 2025!
De geruchten en verhalen rondom Joost Klein blijven de gemoederen bezig houden. Dit komt deels doordat Joost zelf weigert zijn verhaal te doen bij een talkshow. Joost vertegenwoordigde Nederland op het Eurovisie Songfestival, maar werd gediskwalificeerd.
De reden hiervoor zou zijn dat hij een dreigende vuistbeweging maakte richting een cameravrouw, waardoor haar camera kapot ging. Of dit het enige incident is dat plaatsvond, weet niemand zeker. De betrokkenen willen voorlopig niets onthullen. Joost heeft via zijn advocaat laten weten dat hij geen strafbare feiten heeft gepleegd en dat hij direct na het ‘incident’ berouw heeft getoond en zijn excuses heeft aangeboden. Maar wat nu?
Terug op het podium
Afgelopen zondag trad Joost weer op tijdens een festival in Enschede. Hij repte met geen woord over het incident, maar speelde wel zijn nummer “Europapa”. Er was echter iets opvallends aan Joost: hij droeg een shirt van de Amerikaanse Idols uit 2006. Dit lijkt geen toeval te zijn.
Een nieuwe hint?
Joost’s keuze voor het shirt bracht veel speculatie met zich
mee. Telegraaf-journalist Max van den Broek, gespecialiseerd in het
ontcijferen van hints bij “Wie is de Mol?”, heeft er een theorie
over: “Joost had een shirt aan van American Idol 2006. De winnaar
van dat jaar, Taylor Hicks, had het jaar ervoor ook meegedaan en
niet gewonnen. Het jaar erna won hij wel. Zal dit betekenen dat
Joost volgend jaar weer mee zal doen aan het Songfestival?
Molloten, never stop molloting.” Het lijkt erop dat Joost hiermee
hint op een mogelijke nieuwe deelname aan het Eurovisie
Songfestival in 2025. Of dit daadwerkelijk zal gebeuren, blijft
afwachten. Het zou in ieder geval een opmerkelijke stunt zijn.
Joost’s toekomst
Als Joost inderdaad terugkeert naar het Eurovisie Songfestival, zou dat een gedurfde zet zijn. De publieke reactie op zijn diskwalificatie was gemengd. Sommigen steunen hem en geloven in zijn onschuld, terwijl anderen kritisch zijn. Zijn optreden op het festival in Enschede toonde echter aan dat hij nog steeds een trouwe schare fans heeft. Het publiek reageerde enthousiast, vooral toen hij “Europapa” speelde.
De nasleep van het incident
Het incident blijft een mysterie. De betrokken cameravrouw heeft
geen verdere verklaringen afgelegd en ook de organisatoren van het
Eurovisie Songfestival hebben geen aanvullende informatie
verstrekt. De juridische nasleep kan nog weken, zo niet maanden
duren. Ondertussen blijft Joost optreden en muziek maken, maar de
schaduw van het incident hangt nog steeds boven zijn hoofd.
Wat vinden de fans?
De fans van Joost zijn verdeeld. Op sociale media zijn er velen die hem blijven steunen en hopen dat hij volgend jaar terugkeert naar het Songfestival. Anderen vinden dat hij een pas op de plaats moet maken en zijn gedrag moet evalueren. Zijn keuze om een shirt van American Idol 2006 te dragen, wordt door zijn supporters gezien als een teken van veerkracht en doorzettingsvermogen.
Conclusie
De situatie rondom Joost Klein blijft complex en vol onzekerheden. Zijn terugkeer naar het Eurovisie Songfestival in 2025 zou een gedurfde zet zijn en ongetwijfeld veel aandacht trekken. Voor nu blijft hij optreden en zijn muziek promoten, terwijl de geruchten en speculaties doorgaan. Of hij zijn verhaal ooit zal doen bij een talkshow en volledige duidelijkheid zal verschaffen over wat er in Malmö is gebeurd, blijft afwachten. Tot die tijd blijft het publiek gissen naar de waarheid en naar wat de toekomst voor Joost Klein in petto heeft. Zijn optreden in Enschede en de keuze van zijn shirt suggereren dat hij nog niet klaar is om het podium te verlaten, en wie weet, misschien zien we hem volgend jaar wel weer schitteren op het Eurovisie Songfestival.
Post Joost Klein#Eurovision https://t.co/XBqn59ZCLl
— Een beetje Tijd voor Songfestival (@eurovisier) May 20, 2024
JOOST KLEIN 💙 our Hero!! https://t.co/mq63C62TDK
— SannnPlays (@SannnPlays) May 20, 2024
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”