-

Algemeen

Joost Klein deelt bizarre boodschap voor Eurovisie Songfestival 2025!

Avatar foto

Gepubliceerd

2 jaar geleden

op

De geruchten en verhalen rondom Joost Klein blijven de gemoederen bezig houden. Dit komt deels doordat Joost zelf weigert zijn verhaal te doen bij een talkshow. Joost vertegenwoordigde Nederland op het Eurovisie Songfestival, maar werd gediskwalificeerd.

De reden hiervoor zou zijn dat hij een dreigende vuistbeweging maakte richting een cameravrouw, waardoor haar camera kapot ging. Of dit het enige incident is dat plaatsvond, weet niemand zeker. De betrokkenen willen voorlopig niets onthullen. Joost heeft via zijn advocaat laten weten dat hij geen strafbare feiten heeft gepleegd en dat hij direct na het ‘incident’ berouw heeft getoond en zijn excuses heeft aangeboden. Maar wat nu?

Terug op het podium

Afgelopen zondag trad Joost weer op tijdens een festival in Enschede. Hij repte met geen woord over het incident, maar speelde wel zijn nummer “Europapa”. Er was echter iets opvallends aan Joost: hij droeg een shirt van de Amerikaanse Idols uit 2006. Dit lijkt geen toeval te zijn.

Een nieuwe hint?

Joost’s keuze voor het shirt bracht veel speculatie met zich mee. Telegraaf-journalist Max van den Broek, gespecialiseerd in het ontcijferen van hints bij “Wie is de Mol?”, heeft er een theorie over: “Joost had een shirt aan van American Idol 2006. De winnaar van dat jaar, Taylor Hicks, had het jaar ervoor ook meegedaan en niet gewonnen. Het jaar erna won hij wel. Zal dit betekenen dat Joost volgend jaar weer mee zal doen aan het Songfestival? Molloten, never stop molloting.” Het lijkt erop dat Joost hiermee hint op een mogelijke nieuwe deelname aan het Eurovisie Songfestival in 2025. Of dit daadwerkelijk zal gebeuren, blijft afwachten. Het zou in ieder geval een opmerkelijke stunt zijn.

Joost’s toekomst

Als Joost inderdaad terugkeert naar het Eurovisie Songfestival, zou dat een gedurfde zet zijn. De publieke reactie op zijn diskwalificatie was gemengd. Sommigen steunen hem en geloven in zijn onschuld, terwijl anderen kritisch zijn. Zijn optreden op het festival in Enschede toonde echter aan dat hij nog steeds een trouwe schare fans heeft. Het publiek reageerde enthousiast, vooral toen hij “Europapa” speelde.

De nasleep van het incident

Het incident blijft een mysterie. De betrokken cameravrouw heeft geen verdere verklaringen afgelegd en ook de organisatoren van het Eurovisie Songfestival hebben geen aanvullende informatie verstrekt. De juridische nasleep kan nog weken, zo niet maanden duren. Ondertussen blijft Joost optreden en muziek maken, maar de schaduw van het incident hangt nog steeds boven zijn hoofd.

Wat vinden de fans?

De fans van Joost zijn verdeeld. Op sociale media zijn er velen die hem blijven steunen en hopen dat hij volgend jaar terugkeert naar het Songfestival. Anderen vinden dat hij een pas op de plaats moet maken en zijn gedrag moet evalueren. Zijn keuze om een shirt van American Idol 2006 te dragen, wordt door zijn supporters gezien als een teken van veerkracht en doorzettingsvermogen.

Conclusie

De situatie rondom Joost Klein blijft complex en vol onzekerheden. Zijn terugkeer naar het Eurovisie Songfestival in 2025 zou een gedurfde zet zijn en ongetwijfeld veel aandacht trekken. Voor nu blijft hij optreden en zijn muziek promoten, terwijl de geruchten en speculaties doorgaan. Of hij zijn verhaal ooit zal doen bij een talkshow en volledige duidelijkheid zal verschaffen over wat er in Malmö is gebeurd, blijft afwachten. Tot die tijd blijft het publiek gissen naar de waarheid en naar wat de toekomst voor Joost Klein in petto heeft. Zijn optreden in Enschede en de keuze van zijn shirt suggereren dat hij nog niet klaar is om het podium te verlaten, en wie weet, misschien zien we hem volgend jaar wel weer schitteren op het Eurovisie Songfestival.

Gerelateerd:

Algemeen

Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen

Avatar foto

Gepubliceerd

51 minuten geleden

op

1 december 2025

Door

Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis

Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.

In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.

“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef

Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.

“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”

Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.

Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”

In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.

“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”

Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.

De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”

In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.

Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.

Matthijs zegt hierover:

“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”

Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.

Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.

Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”

Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.

“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”

Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.

De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust

Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.

De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.

“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”

Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.

Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde

Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.

  • Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.

  • Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.

  • Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.

Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.

Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”

Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.

Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:

“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”

Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.

Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is

Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:

  • een liefdesverhaal

  • een eerbetoon

  • een document van moed en kwetsbaarheid

  • een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft

Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:

“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”

Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.

Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar

Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.

Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.

En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in huis en haar liefde als kompas.

Lees verder