Algemeen
Jongedame geeft ton uit om eruit te zien als drakenmeisje – en ze was vroeger nog zo mooi!
Als je het mij vraagt, is een van de grootste voordelen van volwassen zijn dat je over het algemeen kunt doen wat je wilt, wanneer je maar wilt. Dit omvat jezelf kleden zoals je wilt, je haar doen zoals je wilt, en de laatste zeg hebben over hoe je jezelf aan de wereld presenteert.
Het is een vrijheid waar we allemaal van profiteren; waar we allemaal van genieten. Toch nemen weinigen onder ons onze creativiteit op hetzelfde niveau als Amber Luke, een twintiger uit Australië die het ongebruikelijke doel heeft om haar hele lichaam te bedekken met tatoeages.
Volgens verslagen begon Amber’s inkjourney toen ze 16 was, en haar fascinatie voor het kleuren van haar lichaam is een kernonderdeel van haar leven geworden.
In de loop der jaren beweert Amber een verbijsterende $120.000 te hebben uitgegeven om zichzelf te transformeren tot wat ze de “Dragon Girl” noemt.
En het was geen gemakkelijk proces. Verre van dat zelfs: een paar jaar geleden, toen ze haar oogbollen tatoeëerde, liep het bijna uit op een ramp.
“Helaas ging mijn artiest te diep in mijn oogbol. Ik was drie weken blind. Dat was behoorlijk bruut,” herinnert ze zich.
Hoewel Amber er vroeger uitzag als het typische blonde buurmeisje, heeft ze zoveel geëxperimenteerd met lichaamsaanpassingen dat ze vandaag de dag vrijwel onherkenbaar is. Naast het tatoeëren van haar oogbollen (en zowat elk blootgesteld stukje huid dat ze heeft) heeft ze ook een procedure ondergaan om zichzelf een gespleten tong te geven.
Volgens de Daily Mail heeft de inwoner van Brisbane, Australië, $120.000 uitgegeven aan lichaamsaanpassingen, waaronder $50.000 aan ongeveer 600 tatoeages en $70.000 aan chirurgische ingrepen.
Haar onconventionele uiterlijk kan sommigen afschrikken, maar Amber benadrukt dat haar transformatie een grote rol heeft gespeeld bij het redden van haar van een leven vol depressie en mogelijke zelfmoord.
Ze legde uit: “Ik was zo catatonisch depressief, suïcidaal en was een wandelende dode. Ik was gevoelloos. Ik haatte mezelf het grootste deel van de tijd – die haat zat diep. Het kwelde me. Nu heb ik mezelf volledig getransformeerd tot iemand waar ik trots op ben. Ik ben een sterke vrouw die precies weet wat ze wil en wie ze is.”
Een paar jaar geleden plaatste Amber een selectie foto’s waarin te zien is hoe ze eruitzag voordat ze haar lichaam begon te modificeren … en het is veilig om te zeggen dat de resultaten verbijsterend zijn.
Amber zei dat ze kritiek kreeg nadat ze haar eerste tatoeage had gekregen, maar dat heeft haar niet tegengehouden om haar doel na te streven om zichzelf uit te drukken door middel van body art. Het is misschien niet ieders kopje thee, maar zolang ze gelukkig en comfortabel is in haar eigen huid, is dat het belangrijkste!
Wat vind jij van Amber’s uiterlijk? Laat het ons weten in de reacties.
Heftige beschuldiging van Antine Algra aan adres van Monique Hansler: “Het ging veel verder dan mensen denken”
De realityserie De Hanslers: Van de Piste naar de Playa houdt de gemoederen al weken flink bezig. Wat voor de ene kijker vermakelijke televisie is, roept bij anderen vooral ongemak op. Met name de dominante aanwezigheid van Monique Hansler in het leven van haar zoon Mike zorgt voor felle discussies op sociale media. Nu doet Antine Algra, de ex-partner van Mike Hansler, een opmerkelijke en ingrijpende beschuldiging. Volgens haar bleef het gedrag van Monique niet beperkt tot woorden alleen.
Antine, die Mike leerde kennen tijdens Winter Vol Liefde, vertelt in een interview dat wat kijkers nu op televisie zien, voor haar pijnlijk herkenbaar is. “Het is confronterend om die fragmenten voorbij te zien komen,” zegt ze. “Voor mij is het geen verrassing. Wat nu wordt uitgezonden, heb ik zelf ook meegemaakt.”
“Ik kijk de serie niet, maar ontkom er niet aan”
Hoewel Antine benadrukt dat ze de realityserie niet actief volgt, komt ze er nauwelijks omheen. Fragmenten circuleren volop online en zorgen steeds opnieuw voor reacties. “Ik kijk de afleveringen niet bewust,” legt ze uit. “Maar de fragmentjes zie je overal. Op social media, in nieuwsartikelen, via anderen. Dan herken je patronen.”
Volgens Antine speelde veel van wat nu wordt uitgezonden zich destijds af buiten het zicht van camera’s. “Bij Mike en mij gebeurde dit in onze vrije tijd, niet tijdens opnames. Daardoor is er nooit een compleet beeld van geweest,” vertelt ze. “Maar het gedrag dat mensen nu zien, dat is niet nieuw.”
Escalatie achter gesloten deuren
Wat Antine vervolgens beschrijft, gaat verder dan wat tot nu toe in de media is verschenen. Ze stelt dat de spanningen op een bepaald moment volledig escaleerden. Aanleiding zou een bezoek van Mike aan Friesland zijn geweest, waar Antine haar leven had opgebouwd.
“Toen Mike naar Friesland wilde komen om mijn leefomgeving te zien, sloeg de sfeer volledig om,” vertelt ze. “Monique was woedend.” Volgens Antine liep dat uit op een incident dat diepe indruk op haar maakte. “Ze gooide een vaas naar mijn hoofd,” zegt ze. “En schreeuwde dat Mike moest kiezen tussen haar en mij.”
Antine spreekt zichtbaar geëmotioneerd over dat moment. “Dat zijn dingen die je niet zomaar vergeet. Het ging zó ver. Het was geen meningsverschil meer, maar pure escalatie.”
Loyaliteit onder druk
Volgens Antine staat Mike al jaren onder grote emotionele druk. “Zij houdt hem krampachtig vast,” zegt ze over Monique. “Het is alsof er geen ruimte is voor een volwassen relatie naast haar.” In haar ogen wordt haar ex-partner gedwongen voortdurend te laveren tussen zijn eigen leven en de verwachtingen van zijn moeder.
“Het ging niet alleen om mij,” benadrukt ze. “Het ging om controle. Om invloed. Om niet loslaten.” Antine zegt dat ze meerdere keren heeft geprobeerd het gesprek aan te gaan, maar dat dit zelden tot rust leidde. “Alles draaide om loyaliteit. Wie staat op één?”
“Dit vraagt om hulp”
Antine is voorzichtig met haar woorden, maar spreekt wel haar zorgen uit. Ze gelooft dat er onderliggend meer speelt. “Ik denk dat Monique hulp nodig heeft,” zegt ze. “Al weet ik niet of ze daar voor openstaat.”
Volgens Antine leeft Monique sterk in haar eigen overtuigingen. “Ze heeft haar eigen wereld gecreëerd, met haar eigen waarheden. Ik weet niet of een specialist daar nog doorheen komt.” Daarbij verwijst Antine naar verhalen die Monique zelf eerder zou hebben gedeeld over haar jeugd.
“Ze heeft verteld dat haar eigen moeder worstelde met borderline en dat haar vader vaak afwezig was,” legt Antine uit. “Dat betekent dat ze waarschijnlijk geen veilige hechting heeft gekend. En dat zie je terug: ze houdt haar gezin krampachtig vast.”
Publieke discussie, privégevolgen
De uitspraken van Antine zorgen voor veel reacties. Waar sommige kijkers haar verhaal zien als bevestiging van wat zij al langer vermoeden, wijzen anderen op het belang van voorzichtigheid. Het gaat om ernstige beschuldigingen, gebaseerd op persoonlijke ervaringen, zonder dat betrokkenen publiekelijk hebben gereageerd.
Antine begrijpt die terughoudendheid. “Ik weet dat dit gevoelig ligt,” zegt ze. “Maar ik deel dit niet om iemand zwart te maken. Ik deel dit omdat mensen nu oordelen op basis van televisiebeelden, terwijl er veel meer speelt achter de schermen.”
Ze benadrukt dat ze haar verhaal lange tijd voor zich heeft gehouden. “Ik heb hier niet eerder over gesproken, omdat ik rust wilde. Maar nu dit opnieuw naar boven komt, voel ik dat ik eerlijk moet zijn.”
Impact die blijft
De periode met Mike en zijn familie heeft volgens Antine diepe sporen nagelaten. “Het heeft me lang gekost om weer vertrouwen te krijgen,” vertelt ze. “Je gaat aan jezelf twijfelen. Je vraagt je af of jij degene bent die het verkeerd ziet.”
Toch kijkt ze nu met meer afstand terug. “Ik sta sterker dan toen,” zegt ze. “En ik hoop vooral dat Mike ooit de ruimte krijgt om zijn eigen leven te leiden, zonder angst of druk.”
Geen oordeel, wel erkenning
Antine sluit af met een duidelijke boodschap: ze vraagt geen veroordeling, maar begrip. “Dit is geen zwart-witverhaal,” zegt ze. “Het is complex, pijnlijk en menselijk.” Ze hoopt dat kijkers zich dat realiseren wanneer ze naar de serie kijken.
“Wat op televisie verschijnt, is maar een deel van het verhaal,” besluit ze. “En soms is het deel dat je níét ziet, het zwaarst om te dragen.”