Algemeen
Henny Huisman vindt dat Joost Klein zich aanstelt: ‘Ouders al 15 jaar geleden overleden!’
Henny Huisman heeft scherpe kritiek geuit op Joost Klein, die recentelijk in het nieuws kwam vanwege zijn diskwalificatie tijdens het Eurovisie Songfestival.
De diskwalificatie volgde op een incident waarbij Klein een dreigende beweging zou hebben gemaakt naar een cameravrouw, waardoor haar camera beschadigd raakte.
Klein had om privacy gevraagd na zijn emotionele optreden van het lied ‘Europapa’, dat eindigt met een eerbetoon aan zijn 0verleden ouders. Huisman vindt echter dat dit geen excuus is voor Kleins gedrag.
Joost Klein en het Verlies van Zijn Ouders
Joost Klein verloor zijn ouders op jonge leeftijd, een tragedie die diepe sporen heeft nagelaten. Zijn vader 0verleed aan k*nker toen Joost in de brugklas zat, en minder dan een jaar later st!erf zijn moeder aan een hartst!lstand.
Na deze verlieservaringen werd Joost opgevangen door zijn oudere broer en zus. Deze gebeurtenissen hebben onmiskenbaar invloed gehad op zijn leven en carrière.
Henny Huisman Niet Onder de Indruk
In een interview met De Nieuwe Revu uitte Henny Huisman zijn
ongenoegen over hoe Klein met zijn verleden omgaat.
“Het verliezen van zijn ouders schijnt hem nog parten te spelen. Niet dat het minder erg is, maar dat is al wel vijftien jaar geleden. Mijn moeder 0verleed vorige maand om 16.45 uur en ik stond om 20.30 uur op het podium. Je bent of artiest, of je bent het niet. Met dat soort dingen moet je om kunnen gaan,” aldus Huisman.
Huisman ziet geen ruimte voor mededogen of een tweede kans voor Klein binnen de strikte regels en verwachtingen van het Eurovisie Songfestival.
“Als je aan zo’n circus meedoet, moet je ook aan alles meedoen. Hij komt aanzetten met een Stuntkabouter en een blauwe vogel, dat is allemaal prima, maar je kunt binnen zo’n internationale evenement niet zeggen: dit wil ik wel en dat niet.
Je hebt niet de volledige regie over je eigen act als je binnen de gelederen van het Songfestival werkt. Wat ik heb begrepen, is dat Joost daar niet zo goed tegen kan en dat hij moeite heeft met gezag,” voegde hij eraan toe.
Geen Tweede Kans voor Joost
Henny Huisman sloot zijn betoog af met een vergelijking die de ernst van de situatie onderstreepte: “Mensen zeggen: ‘Dat is typisch Joost.’ Maar als Jantje wekelijks iets steelt bij de Albert Heijn kun je het toch ook niet weg laten komen met: ‘Dat is typisch Jantje’?
Wat Joost ermee doet, dat hoort niet zo. Ik zie enkele
gedragingen en karaktertrekken bij hem, waardoor ik denk: hij is
niet geschikt om aan dit circus mee te doen.”
Huisman benadrukt hiermee dat professionaliteit en het vermogen om met tegenslagen om te gaan, cruciaal zijn voor artiesten die deelnemen aan een grootschalig evenement als het Eurovisie Songfestival.
De Toekomst van Joost Klein
Wat de toekomst voor Joost Klein in petto heeft, blijft onzeker. Hoewel zijn diskwalificatie een zware klap was, heeft Klein via zijn advocaat laten weten dat hij geen str*fbare feiten heeft gepleegd en direct na het incident berouw heeft getoond en zijn excuses heeft aangeboden.
Of dit voldoende zal zijn om zijn reputatie te herstellen en een eventuele terugkeer naar het Eurovisie Songfestival mogelijk te maken, moet nog blijken.
Conclusie
Het incident met Joost Klein en de daaropvolgende kritiek van Henny Huisman benadrukken de hoge verwachtingen en strikte regels die gelden binnen de wereld van het Eurovisie Songfestival.
Huisman’s opmerkingen laten zien dat er weinig ruimte is voor persoonlijke problemen of afwijkend gedrag binnen dit professionele kader.
Voor Klein betekent dit dat hij, ondanks zijn talent en populariteit, nog een lange weg te gaan heeft om zijn plaats in de muziekwereld te heroveren.
Hoe één onverwacht moment op het voetbalveld een jonge vader zijn weekend weer kleur geeft
Voor veel ouders is het een herkenbaar scenario: na een lange werkweek kijk je reikhalzend uit naar het weekend. Dat moment waarop je even kunt ontspannen, misschien met vrienden een drankje drinkt of samen met je partner een bezoek brengt aan een gezellig restaurant. Het weekend staat symbool voor rust, ontspanning en even ontsnappen aan dagelijkse verplichtingen. Tenminste, dat is hoe het ooit voelde — vóór de komst van kinderen.
Want zodra er kinderen in het spel zijn, verandert dat rustige en vrije weekend vaak in een zorgvuldig georganiseerd schema van clubjes, sportwedstrijden en logistieke puzzels. De ene moet naar turnen, de ander naar voetbal, er moet gebracht, gehaald, aangemoedigd én continu opgedroogd worden, zeker op regenachtige zaterdagochtenden. En hoe lief je je kinderen ook vindt, het is niet gek dat sommige ouders het gevoel krijgen dat hun weekend volledig door de planning wordt opgeslokt.
Toch kan juist tussen die drukke momenten een onverwacht lichtpuntje ontstaan — iets dat het weekend weer een beetje speciaal maakt. Dat is precies wat een vader overkwam, toen de wekelijkse voetbalwedstrijd van zijn zoontje plotseling een heel andere betekenis kreeg.
Van verplicht nummer naar onverwachte afwisseling
Elke zaterdag reed deze vader trouw naar de voetbalclub van zijn zoon. Niet omdat hij zelf zo’n grote voetbalfan was, maar omdat het er nu eenmaal bij hoort. Zijn partner vroeg steevast of hij “even wat beelden wilde maken” van de wedstrijd — iets wat hij braaf deed, ook al betekende dat vaak vijftien minuten filmen van een team dat vooral uit enthousiasme speelde, en minder uit talent.
Maar de sfeer om het veld heen was een ander verhaal. Ouders die half slaperig toekeken, trainers die het team probeerden op te peppen, en kinderen die alle kanten opschoten behalve de juiste — het was soms meer chaos dan competitie. Totdat er ineens iets veranderde binnen het team.
Een nieuw teamlid… en een nieuwe reden om enthousiast naast het veld te staan
Het begon allemaal heel onschuldig. Een nieuw kindje werd toegevoegd aan het team, zoals dat elk seizoen gebeurt. Niemand verwacht bij zo’n aankondiging dat het voor opschudding zorgt. Maar toen de nieuwe speler op het veld verscheen, was dat nog maar het begin. Niet het kind zelf trok de aandacht van de vader, maar de moeder die hem naar de wedstrijd begeleidde.
Volgens de vader was het alsof het licht op het veld ineens wat warmer scheen. De nieuwe moeder stond langs de lijn, betrokken, vriendelijk, en straalde een openheid en enthousiasme uit dat opviel tussen de andere ouders. Zonder dat iemand er iets kwaads in hoefde te zien, bracht haar aanwezigheid simpelweg een nieuwe energie naar de zijlijn — iets wat het wekelijks verplichte uitstapje plotseling een stuk plezieriger maakte.
Hij merkte dat hij zichzelf erop betrapte dat hij de volgende wedstrijd niet langer zag als een opgave, maar als een moment om even uit zijn werkmodus te stappen en gewoon te genieten van de sfeer. En het was niet zozeer dat hij ergens naar op zoek was; het was meer dat het een onverwachte, frisse afwisseling bood van de routine van het ouderschap.
Het weekend krijgt een nieuwe betekenis
Waar hij eerder mopperde over de vroege wekker op zaterdag, merkte hij nu dat hij het niet meer erg vond om op tijd uit bed te stappen. De rit naar de club voelde een stuk lichter en de wedstrijd zelf kreeg een heel ander karakter. Niet doordat het team beter speelde — verre van zelfs — maar doordat hij zich onderdeel voelde van een kleine gemeenschap, een zijlijn vol ouders die ieder hun eigen verhaal hadden.
Die nieuwe moeder maakte de sfeer vriendelijker en open, waardoor ouders makkelijker met elkaar in gesprek raakten. De vader realiseerde zich dat dit eigenlijk altijd het mooie was geweest aan sportclubs: dat je er onverwachte mini-momenten beleeft van verbinding, humor en ontspanning. Dingen die je vaak pas ziet wanneer je er ontvankelijker voor bent.
Sport als ontmoetingsplek voor ouders
Wie zelf kinderen heeft, weet dat sportverenigingen meer zijn dan plekken waar kinderen leren winnen en verliezen. Ze zijn ontmoetingsplekken, buurthuizen in de buitenlucht en plekken waar mensen elkaar zonder oordeel leren kennen. Je hoeft geen fanatiek sporter te zijn om dat te waarderen.
Deze vader ontdekte opnieuw hoe waardevol dat is. Terwijl de kinderen over het veld renden, volgden de ouders alles met half aandacht en half plezier. Gesprekken gingen over werkdruk, school, avondeten en vakantieplannen. En waar vroeger de derde helft vooral voor de volwassen sporters zelf was, bleek er aan de zijlijn ook zoiets als een informele ‘eerste helft voor ouders’: koffie, grapjes en nieuwe gezichten.
Het nieuwe teamlid en zijn moeder vormden daarbij een spontane aanleiding om uit de sleur te stappen. Een gelegenheid voor een praatje, een lach of simpelweg het idee dat je er niet alleen voor staat in de drukte van het ouderschap.
De onverwachte charme van zaterdagochtendvoetbal
Wat deze vader vooral besefte, is dat de dingen waar je tegen opziet vaak juist de momenten worden die je het meest bijblijven. Zijn zoontje mocht dan niet het beste team hebben, maar het plezier dat de kinderen hadden was oprecht. En door het kleine beetje extra energie dat de nieuwe moeder meebracht, werd zelfs de sfeer aan de zijlijn iets waar hij naar uitkeek.
In plaats van alleen maar te filmen voor thuis, genoot hij nu ook van de kleine interacties: ouders die elkaar tips gaven, trainers die moedig bleven aanmoedigen en kinderen die iedere keer weer trots waren op hun eigen prestaties — of ze nu wonnen of verloren.
De vader merkte dat hij zich meer betrokken voelde, niet alleen bij zijn zoon, maar ook bij het clubleven. De wekelijkse wedstrijd werd niet langer een verplichting, maar een mini-evenementje binnen zijn weekend. Een moment van ontspanning dat totaal anders was dan een restaurantbezoek of borrel met vrienden — maar minstens zo waardevol.
De kracht van kleine ontmoetingen
Het mooie aan dit verhaal is hoe eenvoudig het eigenlijk is. Eén nieuw gezicht aan de zijlijn, één vriendelijke glimlach, één onverwacht moment kan ervoor zorgen dat vaste routines weer prettig aanvoelen. Niet omdat er iets romantisch hoeft te spelen, maar omdat mensen nu eenmaal graag positieve energie delen.
Deze vader vond door die kleine verandering weer rust en plezier in iets wat eerst als verplichting voelde. Het laat zien hoe waardevol het kan zijn om open te blijven staan voor nieuwe indrukken, zelfs in de hectiek van het ouderschap.
Van weekendstress naar weekendglimlach
Waar het weekend eerst vol zat met stress over plannen en verplichtingen, voelde het nu als iets waar hij weer naar uit kon kijken. Zijn zoon kreeg steun langs de lijn, zijn partner kreeg de gewenste videobeelden, en hijzelf vond er een onverwacht moment van ontspanning en verbinding.
Het is een herinnering die veel ouders waarschijnlijk herkennen: soms zitten de mooiste lichtpuntjes verstopt in de simpelste momenten. En soms begint een goed weekend gewoon met een voetbalwedstrijd op een vroeg veld — en één nieuwe ouder die de sfeer compleet verandert.