Algemeen
Gorilla’s in dierentuin geven bezoekers even lesje over de koetjes en de kalfjes
Ouders keken met verbazing toe toen gorilla’s in de dierentuin hun kinderen onbedoeld een lesje biologie gaven.
De gorilla’s, bezig met hun gebruikelijke fysieke activiteiten, waren totaal niet bezorgd om hun menselijke toeschouwers, inclusief een jonge gorilla die de actie van achter de imposante zilverrug nauwlettend in de gaten hield.
“Ik weet niet of je het wist, maar zo worden baby’s gemaakt,” merkte een vrouw op tegen een kind. Lees verder voor meer details over dit komische voorval in de dierentuin!
Wanneer je een mannetjes- en vrouwtjesgorilla bij elkaar plaatst, is de kans groot dat ze zich vermaken.
En wanneer je een mannetjes- en vrouwtjesgorilla samen in een dierentuin zet, is de kans groot dat ze de aandacht trekken terwijl ze zich vermaken.
Dit bleek het geval toen een groep toeschouwers keek naar een grote zilverrug die aan het flirten was met een veel kleiner vrouwtje.
“Klein ding,” merkte een van de aanwezigen op over het vrouwtje.
Na een korte omweg rond een steunpilaar gaf het vrouwtje toe aan zijn avances en werd ze van achteren benaderd door het mannetje.
“Oké, nee, nee, nee! Ik heb genoeg gezien,” verzuchtte een kind, dat zich snel bewust werd van wat er achter het glas gebeurde.
“Hebben ze…?” begon een ander, “Oh mijn God, ik heb zoiets nog nooit in het echt gezien.”
Enkele seconden nadat de grote aap met zijn imposante heupen begon te bewegen, kwam een nieuwsgierige jonge gorilla eerst van een afstandje kijken en kwam vervolgens dichterbij voor een betere blik.
“Het jong komt kijken,” merkte een vrouw op. “Hij kijkt toe wat er gebeurt!”
Op de achtergrond was een jonge stem te horen die “Oh nee” zei.
De vrouw legde vervolgens uit aan een metgezel: “Ik weet niet of je het wist, maar zo worden baby’s gemaakt.” Het kind antwoordde: “Ik weet het…”
Snacktijd
De jonge gorilla reikte uit en legde zijn hand op de rug van het
mannetje, terwijl deze doorging met de activiteit.
Nadat hij zijn tenen had gekruld, trok de grote aap zich terug en liep weg, terwijl de jonge gorilla naar het vermoeide vrouwtje keek, dat langzaam opstond van de grond.
Terwijl de jonge gorilla de paal beklom waar het flirten begon, pakte het vrouwtje iets van de grond en stopte het in haar mond.
“Ze kan niet meer lopen,” grinnikte de vrouw terwijl het vrouwtje rustig haar weg vervolgde naar een schuilplaats in het verblijf.
‘Ze wilde knuffelen’
Online kijkers hadden veel te zeggen over dit onverwachte
educatieve moment in de dierentuin, waarvan de meesten het
hilarisch vonden.
Een internetgebruiker schreef: “Dat kleintje kwam kijken… Tikte op zijn rug, ja, dat is het!”
Een ander grapte over het gesprek achter de camera: “Moeder: Zo word je gemaakt. Kind: Ja, ik weet het.”
Een derde zei: “De grote jongen stond gewoon op en liep weg toen hij klaar was. Je kon zien dat ze wilde knuffelen,” terwijl een vierde opmerkte: “De manier waarop hij zijn voet optilt en met zijn tenen wiebelt, haha.”
Ondertussen waardeerde een fan de kans om wilde dieren in hun natuurlijke gedrag te zien: “Het is fascinerend om dieren die zo nauw verwant zijn aan mensen dit zo openlijk te zien doen. Het is een natuurlijk onderdeel van het leven en het maakt ze niet uit wie het ziet. Wij zijn de rare.”
Wat zou jij doen als je dit in de dierentuin zou zien gebeuren? Deel je gedachten met ons en deel dit verhaal, zodat we kunnen horen wat anderen te zeggen hebben!
De feestdagen zijn voor veel Nederlanders onlosmakelijk verbonden met muziek, televisie en nostalgie. Op Tweede Kerstdag stemden dan ook veel kijkers af op Sterren in concert: André Hazes, een uitzending waarin André Hazes centraal stond. De zanger trok de afgelopen maanden met succes langs theaters met een show rond het repertoire van zijn vader, waarbij hij klassiekers nieuw leven inblies en persoonlijke verhalen deelde. In de zalen werd dat initiatief warm onthaald. Op televisie bleek de ontvangst echter een stuk minder eenduidig.
Verwachtingen lagen hoog
Dat de lat hoog lag, was geen verrassing. Kerstuitzendingen worden vaak gezien als hét moment voor muzikale hoogtepunten: zorgvuldig geregisseerd, technisch perfect en emotioneel raak. Veel kijkers gingen er daarom vanuit dat de televisieregistratie dezelfde intensiteit en samenhang zou hebben als de theatervoorstellingen. Bovendien speelt de naam Hazes, zeker tijdens de feestdagen, sterk in op gevoelens van herkenning en nostalgie. Dat alles zorgde voor hoge verwachtingen.
Online kritiek na de uitzending
Vrijwel direct na afloop van de uitzending barstte de discussie los op sociale media. Op X en andere platforms verschenen honderden reacties van kijkers die teleurgesteld waren. Een veelgehoorde klacht was dat het optreden “rommelig” overkwam. Sommige kijkers vonden dat de nummers niet vloeiend in elkaar overliepen, anderen misten de emotionele opbouw die ze in het theater wél hadden ervaren. “Het voelde alsof ik halverwege een repetitie zat,” schreef iemand. Een ander merkte op: “In de zaal was het prachtig, maar op tv komt het niet tot zijn recht.”
Geluid en zang onder de loep
Het meest besproken onderwerp was het stemgeluid van Hazes. Kijkers vroegen zich af of er iets mis was met de geluidsmix of de microfooninstellingen. Enkelen suggereerden dat het geluid “vlak” of “doffer” klonk dan verwacht. Anderen dachten juist dat de zanger zijn stem bewust aanpaste om dichter bij het timbre van zijn vader te blijven. Die interpretaties liepen sterk uiteen en bleven vooral speculatief.
Wat opviel: veel reacties begonnen met waardering voor Hazes’ intentie en inzet, maar eindigden met teleurstelling over de uitvoering op televisie. “Het idee is mooi, maar het geluid werkte niet mee,” vatte een kijker samen. Daarmee werd duidelijk dat de kritiek zich niet zozeer richtte op het repertoire, maar op hoe dat via het scherm werd overgebracht.
De kloof tussen zaal en huiskamer
Een belangrijk verschil tussen theater en televisie is de beleving. In een zaal spelen akoestiek, sfeer en directe interactie met het publiek een grote rol. Kleine imperfecties verdwijnen in de energie van het moment. Op televisie ligt dat anders: elk detail wordt uitvergroot en elke onvolkomenheid valt sneller op. Muziekredacteuren wijzen er vaker op dat een registratie niet automatisch dezelfde impact heeft als een live-ervaring.
In het geval van Sterren in concert lijkt die kloof extra zichtbaar. Waar bezoekers van de tour spreken over kippenvelmomenten, misten televisiekijkers diezelfde intensiteit. Dat betekent niet dat de show inhoudelijk zwak was, maar wel dat de vertaalslag naar televisie niet iedereen overtuigde.
Discussie over uitstraling
Naast het geluid en de opbouw werd ook Hazes’ uitstraling besproken. Sommige kijkers vonden hem minder ontspannen ogen dan ze gewend zijn. Daarbij werd door een klein deel van het publiek gespeculeerd over mogelijke oorzaken. Het is belangrijk om te benadrukken dat dit interpretaties van kijkers waren en geen vastgestelde feiten. Zulke aannames zeggen vaak meer over de verwachtingen van het publiek dan over de artiest zelf.
In veel reacties klonk juist begrip door voor de druk waaronder artiesten staan tijdens zulke uitzendingen. Kersttelevisie bereikt een enorm publiek en elk optreden wordt nauwlettend gevolgd. Dat kan spanning met zich meebrengen, zeker wanneer het repertoire emotioneel beladen is.
Dit bericht op Instagram bekijken
Loyaliteit van fans
Tegelijkertijd stonden veel fans pal achter Hazes. Zij wezen erop dat hij met zijn theatertour juist had laten zien hoe zorgvuldig en respectvol hij met het muzikale erfgoed omgaat. “Eén tv-avond doet niets af aan wat hij in de zalen neerzet,” schreef een supporter. Anderen benadrukten dat live muziek per definitie kwetsbaar is en dat niet elke registratie perfect hoeft te zijn.
Die loyaliteit laat zien dat Hazes over een sterke achterban beschikt, die bereid is nuance aan te brengen in de discussie. Voor hen weegt het totaalbeeld zwaarder dan één kritische uitzending.
Televisie als vergrootglas
Het voorval onderstreept hoe televisie fungeert als vergrootglas. Een optreden dat in de ene context uitstekend werkt, kan in een andere setting anders worden ontvangen. Dat geldt zeker voor artiesten die werken met herkenbare klassiekers: het publiek kent de nummers door en door en hoort elk verschil.
Voor omroepen en producers ligt daar een uitdaging. Hoe zorg je ervoor dat de magie van het theater behouden blijft op het scherm? Techniek, montage en geluidsregie spelen daarbij een cruciale rol. Als één van die schakels hapert, kan dat het totaalbeeld beïnvloeden.
Wat blijft hangen
Na twee kerstdagen was één ding duidelijk: het optreden van André Hazes liet niemand onverschillig. De reacties waren fel, maar ook betrokken. Dat op zich is een teken van relevantie. Muziek die niets oproept, verdwijnt geruisloos. Dit optreden zorgde juist voor gesprek, discussie en reflectie.
Of de kritiek Hazes zal aanzetten tot aanpassingen in toekomstige registraties, valt af te wachten. Zijn theatertour bewees al dat hij in staat is om publiek te raken. De televisieversie liet zien hoe complex het is om die ervaring één-op-één over te brengen naar de huiskamer.
Conclusie
Sterren in concert: André Hazes werd voor veel kijkers niet de muzikale kerstbeleving waarop ze hadden gehoopt. Techniek, verwachtingen en de vergelijking met live-ervaringen speelden daarbij een grote rol. Tegelijk blijft de waardering voor Hazes’ inzet en zijn eerbetoon aan het repertoire overeind. Het debat laat vooral zien hoe groot de betrokkenheid is – en hoe hoog de lat ligt wanneer muziek en kerst samenkomen op televisie.