Algemeen
‘Ik was 6 jaar vrijgezel omdat ik ’te lekker’ ben om te daten en mannen ‘afschrikken’ door mijn knappe uiterlijk’
Shirley Rosemary Flynn, een 41-jarig plus-size model uit Birmingham, staat bekend om haar gewaagde en unieke benadering van mode: ze draagt ondergoed als bovenkleding tijdens avondjes uit.
Shirley, die zichzelf beschouwt als een ‘baasmeisje’, omarmt haar figuur en voelt zich krachtig door deze onconventionele kledingkeuzes, ondanks de kritiek van online trollen.
Ze beschrijft hoe deze kledingstijl niet alleen een modeverklaring is, maar ook een bron van empowerment, waardoor ze zich onoverwinnelijk en zelfverzekerd voelt.
Deze zelfverzekerdheid in haar modekeuze is een directe
uitdrukking van haar persoonlijkheid en levensfilosofie, die sterk
leunt op zelfacceptatie en het negeren van negatieve externe
meningen.
Shirley’s onderscheidende stijl trekt onvermijdelijk veel aandacht, vooral van mannen die haar benaderen alsof ze een beroemdheid is.
Ze legt uit dat haar keuze om lingerie als avondkleding te dragen vaak bewondering oogst, maar soms ook ongewenste aandacht trekt.
Toch heeft Shirley geleerd om zich te richten op de positieve aspecten van haar invloed en gebruikt ze haar sterke aanwezigheid op sociale media als platform om positieve boodschappen over lichaamspositiviteit en zelfliefde te verspreiden.
Door haar posts en interacties moedigt ze anderen aan om
zichzelf te omarmen, ongeacht hun maat of de kritiek die ze
mogelijk ontvangen van de buitenwereld.
In haar persoonlijke leven vertelt Shirley over de specifieke uitdagingen die ze tegenkomt in romantische relaties.
Ze was zes jaar lang vrijgezel, deels omdat potentiële partners geïntimideerd waren door haar opvallende uiterlijk en zelfverzekerde houding.
Vrouwen reageren soms met jaloezie of voelen zich bedreigd door haar zelfvertrouwen, wat sociale interacties gecompliceerd kan maken.
Deze ervaringen hebben Shirley echter niet weerhouden van haar zelfexpressie; in plaats daarvan heeft ze deze obstakels gebruikt om haar persoonlijke filosofie van zelfliefde en onafhankelijkheid te versterken.
Net als Shirley heeft Abigail Comrie, een jonge fashionista, op een vergelijkbare manier de grenzen van traditionele mode verlegd.
Abigail werd bekend door haar keuze om pyjama’s als bovenkleding te dragen tijdens een recente Europese vakantie, een stijl die zowel vernieuwend als inspirerend was.
Met haar online aanwezigheid op Instagram inspireert ze haar volgers door te laten zien hoe traditionele kledingstukken op nieuwe en spannende manieren gedragen kunnen worden.
Beide vrouwen delen een liefde voor het herdefiniëren van mode
en het stellen van nieuwe trends, wat hen tot iconen maakt in hun
respectievelijke gemeenschappen.
Shirley hoopt dat haar openheid en moed als een baken van inspiratie zal dienen voor andere vrouwen om hun zelfvertrouwen te vergroten en zich niet te laten beïnvloeden door vergelijkingen met anderen.
Ze promoot een boodschap van zelfliefde, moed en het belang van persoonlijke expressie door middel van mode.
Door haar figuur en stijlkeuzes openlijk te vieren, ongeacht publieke opinie of kritiek, vertegenwoordigt Shirley een beweging naar zelfacceptatie die steeds meer weerklank vindt in onze samenleving.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.