-

Algemeen

Werkzoekende vader met opvallende gezichtstattoo vraagt op Facebook om baan na maandenlange zoektocht

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Dit opmerkelijke verhaal over de impact van sociale media draait om Mark Cropp, een jongeman uit Nieuw-Zeeland, die zich op een kruispunt bevond nadat hij een gev*ngenisstraf van twee jaar en drie maanden had uitgezeten voor een mislukte dru*gsdeal.

Tijdens zijn gev*ngenschap, waarin hij wanhopig zocht naar een nieuwe start na zijn vr!jlating, nam Mark een beslissing die zijn leven diepgaand zou veranderen.

Op een avond, in zijn gevangeniscel, dronken van zelfgebrouwen alcohol gemaakt van gefermenteerde appels, brood en suiker, namen Mark en zijn broer een levensveranderende beslissing…

De gezichtstatoeage In een roes besloten ze Marks gezicht te tatoeëren met zijn bijnaam, gebruikmakend van geïmproviseerde inkt gemaakt van tandpasta en gesmolten plastic messen en vorken. De resulterende immense zwarte tatoeage, die het woord ‘Devast8’ op zijn kaak en onderkaak spelt, zou uiteindelijk een symbool van spijt worden.

Na zijn vrijlating uit de gevangenis werd Mark geconfronteerd met de harde realiteit van werkloosheid. Hoewel hij graag weer wilde integreren in de samenleving en voor zijn partner en jonge dochter wilde zorgen, ontdekte hij al snel dat zijn opvallende gezichtstatoeage dit vrijwel onmogelijk maakte. Ondanks zijn eerdere werkervaring schrokken potentiële werkgevers onmiddellijk terug voor de zichtbare inkt, waardoor Mark geen baan kon vinden.

Mark deelde met Daily Mail Australia de betekenis achter de tatoeage en zei: “Weet je, er was een lange tijd waarin ik alles wat ik aanraakte verwoestte. Ik zou uiteindelijk iedereen vernietigen die ik ontmoette of waarmee ik in contact kwam.”

Hij ging verder: “Ze zouden teleurgesteld zijn over iets dat ik had gedaan of gezegd – ik hoorde altijd ‘dat is verwoestend’. Toen het eenmaal was begonnen, dacht ik: ik kan er nu niet meer op terugkomen. Ik wou dat ik was gestopt terwijl de schets er nog was, eerlijk gezegd,” zei hij.

“Voordat ik het wist, had ik dit op mijn gezicht… Het was opgezwollen als een bl0edige pompoen,” zei hij.

Op zoek naar een oplossing zocht Mark manieren om de tatoeage te verwijderen, maar werd geconfronteerd met financiële beperkingen en een gebrek aan bereidwillige professionals. Laserverwijdering, de meest haalbare optie, vereiste talloze sessies en bracht aanzienlijke kosten met zich mee. Dus wendde Mark zich tot sociale media voor hulp.

Op Facebook deelde Mark een selfie waarin hij zijn kenmerkende tatoeage toonde, terwijl hij zocht naar een baan en een kans op een nieuwe start. Zijn oprechte pleidooi kreeg al snel grip op het platform en trok de aandacht van het personeel van Sacred Tattoo, een tattooshop in Auckland.

https://youtu.be/qGBMm1SzU54

Algemeen

Wierd Duk lekt appje uit en toont ‘leugen’ van EO aan..

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Wierd Duk slaat terug: hoe één talkshow-uitzending uitgroeide tot een nationale mediastorm

Wat begon als een ogenschijnlijk gewone talkshow-uitnodiging, groeide binnen enkele dagen uit tot een van de meest besproken mediagebeurtenissen van de week. Journalist Wierd Duk, bekend van zijn uitgesproken analyses en scherpe columns, zit opnieuw midden in een storm die niet alleen hemzelf raakt, maar ook de manier waarop talkshows werken — en hoe gasten daarover worden geïnformeerd.

Zaterdagavond liep het flink mis toen Duk tijdens een live-uitzending van het EO-programma Dit is de Week abrupt opstond en de studio verliet. Zijn vertrek werd binnen minuten gedeeld op sociale media en ontplofte binnen een uur op X. De kritiek, steunbetuigingen, meningen en tegenmeningen volgden elkaar razendsnel op. Maar nu, enkele dagen later, heeft Duk zelf de lont nog dieper in het kruitvat gestoken door een appgesprek openbaar te maken dat volgens hem bewijst dat hij verkeerd is voorgelicht vóór zijn deelname.

De kwestie raakt een gevoelige snaar: hoe eerlijk zijn talkshows over hun bedoelingen? En hoe gaan redacties om met gasten die niet vermoeden dat er een stevige confrontatie op hen wacht?


Wat gebeurde er in de uitzending?

De uitzending waar alles mee begon, had volgens Duk een duidelijk thema: de joods-christelijke cultuur in Nederland en de manier waarop die cultureel en maatschappelijk onder druk staat. Een onderwerp waarover hij vaker schrijft, spreekt en debatteert.

Toen hij de studio binnenkwam, verwachtte hij volgens eigen zeggen een serieus, inhoudelijk gesprek. Maar dat draaide anders uit.

Naast hem aan tafel zat opiniemaker Ronit Palache, die bekendstaat om haar scherpe observaties en uitgesproken mening. In plaats van een filosofisch debat over cultuur en waarden, opende ze vrijwel direct met kritiek op Duk zelf. Ze haalde uitspraken uit zijn podcasts aan, legde de nadruk op zijn toonzetting en stelde dat hij “apocriefe verhalen” verspreidt, onder meer over een eerder door hem genoemd risico in Moerdijk.

De toon was confronterend en voor Duk zichtbaar onverwacht. Binnen een paar minuten voelde hij zich, naar eigen zeggen, aangevallen in plaats van uitgenodigd tot gesprek. Zijn irritatie liep op, hij brak in, uitte zijn ongenoegen en zei uiteindelijk:

“Hier ben ik niet voor gekomen.”

Daarna stond hij op, liep de studio uit en liet presentatrice Margje Fikse en de rest van de tafel verbijsterd achter.


De online ontploffing — steun én kritiek

Binnen minuten werd het fragment gedeeld op sociale media. De hashtag #WierdDuk begon te trenden. Kijkers reageerden massaal, en het viel op hoe verdeeld de meningen waren.

Een greep uit de reacties:

  • “Volkomen terecht dat hij opstond. Dit was een hinderlaag.”

  • “Als journalist moet je tegen kritiek kunnen. Dit was niet professioneel.”

  • “Duidelijk dat hij niet wist wat hem te wachten stond.”

  • “Dit hoort bij het debat. Je weigert toch niet zomaar een gesprek?”

Die verdeeldheid zorgde ervoor dat het onderwerp niet bleef hangen bij het incident zelf, maar uitgroeide tot een bredere discussie over media, transparantie en vertrouwen.


EO verklaart: ‘Hij wist dat dit eraan zat te komen’

Omdat de ophef bleef groeien, bracht de EO al snel een verklaring naar buiten. Volgens de omroep was er wél duidelijk gecommuniceerd dat Palache stevige kritiek had op Duk en dat ze die wilde uiten aan tafel.

De redactie benadrukte dat Duk vooraf was geïnformeerd over de aard van het gesprek en dat hij dus niet verrast kon zijn door de persoonlijke wrijving. Sterker nog: volgens de EO was dat precies de reden om hem en Palache samen uit te nodigen.

De verklaring klonk als een poging om rust te creëren, maar zorgde voor het tegenovergestelde.

Want niet veel later kwam Duk zelf met tegenbewijs.


Wierd Duk deelt appgesprek: ‘Dit klopt niet wat jullie zeggen’

Duk plaatste op X screenshots van de uitnodiging die hij had ontvangen. In dat gesprek werd hem een “mooi, uitgebreid gesprek over de verdediging van de christelijke cultuur” beloofd. Palache werd slechts genoemd als iemand met een andere achtergrond en een aanvullende blik.

Nergens, zo benadrukt Duk, stond dat hij zich moest voorbereiden op scherpe persoonlijke kritiek of op een debat over zijn journalistieke integriteit. Volgens hem was het gesprek totaal anders gepresenteerd dan het in werkelijkheid bleek te zijn.

Duk schreef:

“Bij volledige informatie was ik nooit gekomen. Ik was uitgenodigd onder valse voorwendselen.”

Hij noemde de EO-reactie daarop “een onwaarheid” en benadrukte dat hij normaal gesproken privécommunicatie nooit deelt, maar nu geen andere keuze zag omdat hij zich slachtoffer voelde van verdraaiing.


Een groter vraagstuk komt bovendrijven

Het incident rond Duk staat niet op zichzelf. De afgelopen jaren zijn er vaker discussies geweest over de manier waarop talkshows gasten benaderen. Vooral wanneer het gaat om gevoelige thema’s — politiek, cultuur, religie — lopen gasten soms in situaties die niet overeenkomen met hun verwachting.

Het geval-Duk raakt precies aan dat pijnpunt:

  • Hoe eerlijk moeten redacties zijn over de invalshoek?

  • Moet een gast altijd weten dat hij een confrontatie tegemoet gaat?

  • Wanneer wordt kritische journalistiek een hinderlaag?

  • En hoever mag een talkshow gaan in het verrassen of “uitlokken” van reacties?

Kijkers zien steeds vaker dat talkshows leunen op spanning, botsing en virale fragmenten. Voorstanders noemen dat dynamiek. Kritische kijkers noemen het onveilig en manipulatief.

In dit geval lijkt de kloof tussen omroep en gast groter dan ooit.


Waarom Duk zo fel reageert

Wierd Duk is niet iemand die snel terugdeinst voor debat. Hij heeft veel discussies gevoerd, ook met tegenstanders, en is vertrouwd met stevige kritiek. Juist daarom viel het velen op dat hij deze keer opstond en wegliep.

Volgens hem zit daar een principiële reden achter.

Hij zegt dat een discussie alleen zin heeft als alle partijen weten waar het gesprek over gaat, en als er geen sprake is van vooraf ingestelde valkuilen. Zijn vertrek was volgens hem een reactie op het gevoel dat het gesprek niet eerlijk was opgezet.

Daarnaast voelde hij zich persoonlijk aangevallen op een manier die volgens hem niets meer te maken had met het topic.

Zijn woorden:

“Ik was uitgenodigd voor een inhoudelijk gesprek. In plaats daarvan werd er karaktermoord gepleegd.”


De weg vooruit — of een ruzie die nog niet voorbij is

De storm rond de uitzending lijkt nog lang niet te zijn gaan liggen. Zowel de EO als Duk blijven bij hun versie van het verhaal. En doordat Duk privé-apps deelde, is er nu nóg meer voer voor discussie.

Wat opvalt:

  • Journalisten debatteren onderling over de grenzen van talkshowjournalistiek.

  • Politici mengen zich in de kwestie, vaak met grote woorden over framing, transparantie of polarisatie.

  • Kijkers twijfelen wat ze moeten geloven, want beide kanten vertellen een compleet ander verhaal.

Het incident laat zien hoe broos het vertrouwen is tussen talkshows en hun gasten — en hoe snel een verkeerd ingeschat gesprek kan uitmonden in landelijke ophef.


Slot: het gesprek dat nooit gevoerd werd

Ironisch genoeg ging de uitzending maar nauwelijks over het oorspronkelijke onderwerp: de joods-christelijke cultuur. In plaats daarvan werd het een voorbeeld van hoe datzelfde maatschappelijke debat vastloopt door miscommunicatie, onderlinge vurigheid en verschillen in verwachtingen.

Of er een vervolg komt? Dat is nog niet duidelijk.

Maar één ding staat vast:

De manier waarop dit ging, zal nog lang worden besproken — niet alleen vanwege Wierd Duk, maar vooral vanwege de vraag hoe open, eerlijk en respectvol talkshows moeten zijn in een tijd waarin de hele wereld meekijkt.

Lees verder