Algemeen
Werkzoekende vader met opvallende gezichtstattoo vraagt op Facebook om baan na maandenlange zoektocht
Dit opmerkelijke verhaal over de impact van sociale media draait om Mark Cropp, een jongeman uit Nieuw-Zeeland, die zich op een kruispunt bevond nadat hij een gev*ngenisstraf van twee jaar en drie maanden had uitgezeten voor een mislukte dru*gsdeal.
Tijdens zijn gev*ngenschap, waarin hij wanhopig zocht naar een nieuwe start na zijn vr!jlating, nam Mark een beslissing die zijn leven diepgaand zou veranderen.
Op een avond, in zijn gevangeniscel, dronken van zelfgebrouwen alcohol gemaakt van gefermenteerde appels, brood en suiker, namen Mark en zijn broer een levensveranderende beslissing…
De gezichtstatoeage In een roes besloten ze Marks gezicht te tatoeëren met zijn bijnaam, gebruikmakend van geïmproviseerde inkt gemaakt van tandpasta en gesmolten plastic messen en vorken. De resulterende immense zwarte tatoeage, die het woord ‘Devast8’ op zijn kaak en onderkaak spelt, zou uiteindelijk een symbool van spijt worden.
Na zijn vrijlating uit de gevangenis werd Mark geconfronteerd met de harde realiteit van werkloosheid. Hoewel hij graag weer wilde integreren in de samenleving en voor zijn partner en jonge dochter wilde zorgen, ontdekte hij al snel dat zijn opvallende gezichtstatoeage dit vrijwel onmogelijk maakte. Ondanks zijn eerdere werkervaring schrokken potentiële werkgevers onmiddellijk terug voor de zichtbare inkt, waardoor Mark geen baan kon vinden.
Mark deelde met Daily Mail Australia de betekenis achter de tatoeage en zei: “Weet je, er was een lange tijd waarin ik alles wat ik aanraakte verwoestte. Ik zou uiteindelijk iedereen vernietigen die ik ontmoette of waarmee ik in contact kwam.”
Hij ging verder: “Ze zouden teleurgesteld zijn over iets dat ik had gedaan of gezegd – ik hoorde altijd ‘dat is verwoestend’. Toen het eenmaal was begonnen, dacht ik: ik kan er nu niet meer op terugkomen. Ik wou dat ik was gestopt terwijl de schets er nog was, eerlijk gezegd,” zei hij.
“Voordat ik het wist, had ik dit op mijn gezicht… Het was opgezwollen als een bl0edige pompoen,” zei hij.
Op zoek naar een oplossing zocht Mark manieren om de tatoeage te verwijderen, maar werd geconfronteerd met financiële beperkingen en een gebrek aan bereidwillige professionals. Laserverwijdering, de meest haalbare optie, vereiste talloze sessies en bracht aanzienlijke kosten met zich mee. Dus wendde Mark zich tot sociale media voor hulp.
Op Facebook deelde Mark een selfie waarin hij zijn kenmerkende tatoeage toonde, terwijl hij zocht naar een baan en een kans op een nieuwe start. Zijn oprechte pleidooi kreeg al snel grip op het platform en trok de aandacht van het personeel van Sacred Tattoo, een tattooshop in Auckland.
https://youtu.be/qGBMm1SzU54
Andy van der Meijde verbreekt definitief contact met zijn vader: “Te veel gebeurd”
Andy van der Meijde heeft verdrietig persoonlijk nieuws gedeeld. De voormalig profvoetballer, die de afgelopen jaren een nieuw publiek wist te bereiken als YouTuber en realitypersoonlijkheid, laat weten dat het contact met zijn vader volledig is verbroken. In een openhartig gesprek met weekblad Story vertelt Andy dat de relatie opnieuw is vastgelopen en dat hij ervoor heeft gekozen om afstand te nemen.
Het besluit komt hard aan, vooral omdat Andy eerder nog hoopvol sprak over een verzoening. Toch blijkt die rust van korte duur te zijn geweest.
Een breekbare band
Volgens Andy is de relatie met zijn vader altijd ingewikkeld geweest. Er is veel gebeurd in het verleden en dat maakt de onderlinge band kwetsbaar. “Er zijn gewoon te veel dingen gebeurd,” vertelt hij. “Als je een geschiedenis met elkaar hebt, dan kan een klein meningsverschil ineens heel groot worden.”
Andy legt uit dat het bij hen zelden bij iets kleins blijft. Waar andere families conflicten kunnen uitpraten en achter zich laten, lopen spanningen bij hen snel op. “Een klein probleem wordt meteen een groot probleem. Dan is het gelijk gedoe en negativiteit.”
Voor Andy, die de afgelopen jaren hard heeft gewerkt aan stabiliteit in zijn leven, was dat uiteindelijk de doorslaggevende factor.
Kiezen voor rust en positiviteit
De oud-Ajacied benadrukt dat zijn keuze niet lichtzinnig is genomen. Hij had liever een andere uitkomst gezien, maar merkte dat de situatie hem te veel energie kostte. “Ik houd het leven graag positief,” zegt hij. “En als dat dan zonder mijn vader moet, dan is dat maar zo.”
Het is een uitspraak die veel zegt over de fase waarin Andy zich nu bevindt. Na een roerige periode in zijn leven, waarin hij openlijk sprak over verslaving, mentale worstelingen en herstel, lijkt rust tegenwoordig zijn hoogste prioriteit.
Volgens Andy is het belangrijk om duidelijke grenzen te stellen, ook als dat betekent dat je afstand moet nemen van familie. “Je kunt niet blijven vechten tegen iets wat steeds hetzelfde blijft,” klinkt het.
Een verleden vol pieken en dalen
Andy van der Meijde is geen onbekende als het gaat om turbulente familieverhoudingen. In eerdere interviews gaf hij al aan dat zijn jeugd en jonge volwassenheid niet altijd eenvoudig waren. Zijn carrière als profvoetballer bracht succes en bekendheid, maar ook druk en verleidingen.
De band met zijn vader kende door de jaren heen meerdere breuklijnen, afgewisseld met momenten van toenadering. Dat er eerder sprake was van een verzoening, gaf fans hoop dat vader en zoon elkaar definitief zouden vinden. Dat het nu opnieuw mis is gegaan, maakt duidelijk hoe fragiel die relatie is gebleven.
Leven in de schijnwerpers
De timing van Andy’s openheid is opvallend. Sinds eind vorige maand is hij samen met zijn vrouw Melisa en hun gezin weer te zien in een nieuwe realityserie op Videoland. In zes afleveringen krijgt de kijker een inkijkje in het dagelijkse leven van de familie Van der Meijde.
De serie laat een andere Andy zien dan de voetballer van vroeger: een vader die worstelt met puberproblemen, huishouddynamiek en opvoedingsvraagstukken die voor veel gezinnen herkenbaar zijn.
Pubers, grenzen en moderne verleidingen
In de realityserie speelt één thema een opvallende rol: het opvoeden van pubers in een tijd vol nieuwe uitdagingen. Andy en Melisa zien met lede ogen aan hoe vapen steeds normaler wordt onder jongeren. Ze zijn daar duidelijk geen voorstander van en proberen actief grenzen te stellen.
Andy is daar uitgesproken over. Hij wil voorkomen dat zijn kinderen dezelfde fouten maken als hijzelf vroeger. Zijn eigen ervaringen zorgen ervoor dat hij alert is op signalen en het gesprek aangaat, ook als dat confronterend is.
Openheid over vaderschap
Juist in die rol als vader lijkt Andy veel betekenis te hebben gevonden. Hij spreekt geregeld over de verantwoordelijkheid die hij voelt en de wens om het anders te doen dan hij zelf heeft meegemaakt. Die context maakt het verbreken van het contact met zijn eigen vader extra beladen.
Toch ziet Andy het niet als falen, maar als zelfbescherming. “Ik wil er zijn voor mijn gezin,” lijkt hij impliciet te zeggen. “Daar ligt nu mijn focus.”
Nino en zijn biologische achtergrond
Onlangs kwam de familie Van der Meijde opnieuw in het nieuws, ditmaal rondom zoon Nino. Veel mensen vroegen zich af wie zijn biologische vader is. Hoewel Nino die vraag jarenlang onbeantwoord liet, besloot hij recent openheid van zaken te geven.
Zijn biologische vader blijkt Octave “Okkie” Durham te zijn, de man die bekend werd door een geruchtmakende kunstroof begin deze eeuw. Andy heeft Nino echter altijd opgevoed als zijn eigen zoon, iets wat Nino zelf ook benadrukt.
Die openheid past bij de fase waarin de familie zich nu bevindt: eerlijk, soms confronterend, maar zonder sensatie.
Een nieuw hoofdstuk
Voor Andy van der Meijde lijkt het verbreken van het contact met zijn vader het sluiten van een pijnlijk hoofdstuk. Het is geen keuze die hij met lichtheid maakt, maar wel eentje die volgens hem noodzakelijk is om vooruit te kunnen.
“Ik wil geen negativiteit meer,” klinkt het tussen de regels door. “Het leven is te kort.”
Met zijn gezin, zijn werk en zijn herstel lijkt Andy vastbesloten om zich te richten op wat hem energie geeft. Of er ooit nog ruimte komt voor verzoening met zijn vader, laat hij in het midden. Voor nu kiest hij voor afstand, rust en duidelijkheid.
Een besluit dat verdrietig is, maar tegelijk getuigt van zelfreflectie en grenzen stellen — iets waar veel mensen zich in zullen herkennen.