Algemeen
Wandelaar vindt enorm beest langs de oever van een kreek
Een vredige wandeling veranderde in een schokkende ervaring voor een vrouw uit South Carolina die een “beest” tegenkwam langs de rand van een kreek. Om anderen te waarschuwen extra voorzichtig te zijn bij het wandelen door Jeffries Creek Park, deelde Meredith Langley een foto van het enorme wezen op Facebook, wat veel online gebruikers schokte.
Dit bericht op Instagram bekijken
Meredith Langley was aan het wandelen door Jeffries Creek Park in Florence, South Carolina, toen ze oog in oog kwam te staan met angstaanjagende fauna die haar genot van de flora verstoorde.
Dit bericht op Instagram bekijken
Een reusachtige bruine slang – enkele voeten lang en dikker dan de wortel van een boom om zijn kop op te laten rusten – verstopte zich in de modder langs de rand van de kreek. De slang – die wat zonnestralen ving – schokte Langley, die op Facebook schreef: “Let op hoe goed hij opgaat in zijn omgeving.”
Dit bericht op Instagram bekijken
“Dat was een goed leermoment en voorbeeld voor mijn eigen kinderen die vergeten om niet voor me uit te rennen op paden!” schrijft Langley aan leden van de besloten Facebookgroep South Carolina Hiking Club.
Het beest, waarvan ze schat dat het ongeveer vier tot vijf voet lang is wanneer het uitgerekt is, was “volledig niet bang voor ons.” “Het keek me met stilte en terughoudendheid aan, en zonder agressie of angst. Dat vertelde me dat dit wezen met zekerheid wist dat het in staat was zichzelf te verdedigen indien nodig, maar dat het die energie niet onnodig hoefde te gebruiken,” zei Langley over het monster, dat ze op film vastlegde voordat ze rustig terugtrok. “Dat gebied is zijn thuis, niet het onze, en mijn kinderen en ik handhaven die respect en eerbied altijd als we in de natuur zijn.”
Dit bericht op Instagram bekijken
‘Dat is een beest’ De online gemeenschap was geschokt toen ze de onverschrokken slang zagen, rustend langs een veelvoorkomend wandelpad. Een netizen schrijft, gelovend dat haar ogen haar bedriegen, “Wat is dat?” en een ander zegt, “Deze foto verkoopt South Carolina niet.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Anderen zijn onder de indruk van de grootte van de slang. “Wat een beest!” schrijft er een. “Dit lijkt op iets wat je zou zien in het Amazonegebied,” zei een tweede terwijl een derde eenvoudig zei: “Dat is een joekel.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Iemand maakte grappend een opmerking: “Hij heeft waarschijnlijk al iemands kind ingeslikt,” en voegde eraan toe: “Ik ga überhaupt GEEN paden op.” Ondertussen probeerden andere cyberfans de soort slang te identificeren, “Dat is een enorme katoenbek,” deelt een gebruiker. Katoenbekken zijn zeer giftige adders, die samen met koperveren vaak in het gebied worden aangetroffen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Ondanks zijn dreigende uiterlijk, waar de slang echt niets aan kan doen, is het een onschuldige waterslang, zegt Sean Foley, conservator van herpetologie bij de Riverbanks Zoo & Garden.
“Als ze in het nauw worden gedreven of aangevallen, zullen ze zichzelf verdedigen door hun koppen plat te maken, te slaan en hun staarten in bladeren te schudden,” vertelt Foley aan McClatchy News. “Al deze dingen maken dat ze er gevaarlijk uitzien voor potentiële roofdieren in de hoop dat ze met rust gelaten worden.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Verwijzend naar de enormiteit van de slang voegde Foley eraan toe dat het “niet ongebruikelijk” is en dat “het meerdere jaren zou duren om die grootte te bereiken.” Groot, klein, dodelijk of niet, alle slangen zijn aardiger wanneer ze van een afstand bewonderd worden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Langley voegt toe aan haar bericht: “Een goede vuistregel is om ze allemaal te vermijden als je kunt helpen.” Ben je ooit een reusachtige slang tegengekomen? Deel alstublieft uw opmerkingen met ons en deel dan dit verhaal zodat we kunnen horen wat anderen te zeggen hebben!
Algemeen
Vlaardingse pleegzorg-zaak legt pijnlijke systeemfouten bloot: Hoe hebben deze mensen kinderen in huis mogen nemen?
Wat begon als een verhaal van hoop, zorg en de wens om kinderen een veilige plek te bieden, eindigde in een van de meest ingrijpende pleegzorgzaken van de afgelopen jaren. De zaak rond het Vlaardingse pleeggezin heeft Nederland aan het denken gezet over toezicht, verantwoordelijkheid en de kwetsbaarheid van het pleegzorgsysteem. Hoewel de gebeurtenissen pijnlijk en complex zijn, biedt de zaak ook waardevolle lessen over hoe het anders kan. In dit artikel kijken we naar het verloop van de gebeurtenissen, de achtergronden van de betrokkenen, en vooral: wat Nederland hiervan kan leren.
De droom om een gezin te vormen
Daisy van den B. stond bekend als iemand die altijd een gezin wilde stichten. Haar omgeving omschreef haar als zorgzaam en betrokken. Toen het niet lukte om op natuurlijke wijze een kind te krijgen, besloot ze haar wens op een andere manier te vervullen: via pleegzorg. Die stap leek aanvankelijk positief. Het eerste pleegkind bracht rust in huis en leek haar droom dichterbij te brengen. Kort daarna werd Daisy zelf moeder. Het gezin groeide, en voor buitenstaanders leek het een stabiele, liefdevolle omgeving. Toch begonnen al snel de eerste signalen van spanning te verschijnen. Volgens mensen in haar omgeving raakte Daisy steeds meer gefocust op de ideale gezinsdroom — een droom waarin weinig ruimte was voor tegenslag of onzekerheid.
(Via TikTok @dutchcrimenews.nl)
De invloed van haar partner
In die periode kreeg Daisy een relatie met John, een man die zich naar eigen zeggen verantwoordelijk voelde voor haar welzijn en dat van de kinderen. Hij hielp mee in het huishouden en bij de opvoeding, maar volgens deskundigen veranderde de dynamiek in het gezin zodra hij meer invloed kreeg. De relatie werd steeds hechter, maar ook complexer. John zag zichzelf als iemand die problemen moest oplossen en grenzen moest stellen, terwijl Daisy juist afhankelijker werd van zijn steun. Deskundigen omschreven hun band later als “ongezond versterkend”: twee persoonlijkheden die elkaar niet in balans hielden, maar juist versterkten in ongunstige patronen.
Signalen van zorg en toezicht
Na verloop van tijd kwamen er vanuit instanties en scholen zorgen over de situatie in huis. Er werden meldingen gedaan over spanningen, onduidelijke regels en mogelijke overbelasting. Toch bleef het gezin deel uitmaken van het pleegzorgsysteem. In de praktijk bleek dat toezicht en begeleiding regelmatig onder druk stonden door personeelswisselingen en communicatieproblemen tussen instanties. De signalen bereikten de juiste personen, maar werden niet altijd tijdig opgevolgd. Dat gebrek aan samenhang in de zorgketen is volgens deskundigen een belangrijk leerpunt in deze zaak.
(Via TikTok @dutchcrimenews.nl)
De escalatie
Wat zich achter de voordeur afspeelde, werd pas duidelijk nadat een van de kinderen ernstig gewond raakte en naar het ziekenhuis werd gebracht. Vanaf dat moment kwam de zaak in een stroomversnelling. Het onderzoek bracht ernstige tekortkomingen aan het licht: binnen het gezin waren vormen van streng en onveilig opvoedgedrag aanwezig. Zowel Daisy als haar partner werden aangehouden en onderzocht. Deskundigen spraken van een complexe combinatie van persoonlijke problematiek, stress en een gebrek aan toezicht.
Psychologisch onderzoek en conclusies
Tijdens het onderzoek werden beide verdachten langdurig geobserveerd in het Pieter Baan Centrum. De deskundigen concludeerden dat er sprake was van ernstige persoonlijkheidsproblemen bij zowel Daisy als John. Zij zouden elkaar hebben beïnvloed op manieren die de stabiliteit in huis ondermijnden. Daisy werd omschreven als iemand die moeite had met zelfreflectie en grenzen, terwijl John juist de neiging had om de controle te willen behouden. In die wisselwerking verdween de balans en daarmee de veiligheid in het gezin.
@dutchcrimenews.nl
♬ origineel geluid – DutchCrimeNews
Moeder Syrische jongetjes: ‘Ik ben boos’. De biologische moeder vlucht in Nederland een tweede keer, voor haar huwelijk vol geweld. Dan worden de kinderen uit huis geplaatst naar ‘wat uiteindelijk de meest onveilige plek is gebleken’. ,,De plek waar mijn kinderen het meest beschadigd zijn, waar zij de meeste littekens hebben opgelopen. Littekens op hun lijf maar vooral op hun ziel.’’
Reacties en maatschappelijke impact
De zaak leidde tot grote verontwaardiging in Nederland. Niet alleen vanwege de aard van de gebeurtenissen, maar vooral omdat de betrokkenen jarenlang deel uitmaakten van een systeem dat bedoeld is om kinderen te beschermen. De vraag “hoe kon dit gebeuren?” domineerde wekenlang het publieke debat. Oud-pleegouders, jeugdzorgmedewerkers en beleidsmakers riepen op tot meer controle, betere samenwerking tussen instanties en een realistischer kijk op wat gezinnen aankunnen. Tegelijkertijd klonk ook de oproep om niet alle pleegouders over één kam te scheren. Duizenden gezinnen in Nederland bieden dagelijks liefdevolle zorg aan kinderen die elders niet kunnen wonen. De zaak uit Vlaardingen mag volgens experts geen reden zijn om dat vertrouwen te verliezen, maar wel om het systeem te verbeteren.
@dutchcrimenews.nl
♬ origineel geluid – DutchCrimeNews
De biologische moeder van het Vlaardingse pleegmeisje maakt gebruik van haar spreekrecht. Ze benadrukt geen wraak maar rechtvaardigheid te willen voor wat haar kinderen zijn aangedaan.
Lessen voor de toekomst
Na afloop van het proces is de pleegzorgsector begonnen met evaluaties en verbetertrajecten. Belangrijke lessen zijn onder meer:
-
Betere screening en nazorg: Pleegouders moeten niet alleen aan het begin worden beoordeeld, maar ook regelmatig worden geëvalueerd.
-
Meer samenwerking: Instanties, scholen en hulpverleners moeten sneller informatie delen wanneer er signalen zijn van onveiligheid.
-
Ondersteuning bij stress en overbelasting: Veel pleeggezinnen hebben behoefte aan praktische hulp en emotionele begeleiding.
-
Deskundigheid bij plaatsingen: Het matchen van kinderen met gezinnen vraagt om kennis van trauma, gedrag en opvoedingscapaciteit.
Deze verbeteringen zijn niet alleen bedoeld om herhaling te voorkomen, maar ook om pleegouders beter te ondersteunen in hun belangrijke taak.
Breder perspectief: het belang van veilig opgroeien
De zaak-Vlaardingen is een pijnlijk voorbeeld van wat er kan gebeuren wanneer toezicht, begeleiding en communicatie niet goed op elkaar aansluiten. Toch is het ook een kans om het systeem structureel te versterken. Kinderrechtenexperts benadrukken dat elk kind recht heeft op een veilige en stabiele leefomgeving. Dat vraagt om constante alertheid van iedereen die betrokken is bij pleegzorg: van instanties tot beleidsmakers, maar ook van de samenleving als geheel. Veiligheid begint bij vroegtijdige signalering en bij het durven ingrijpen wanneer iets niet goed gaat.
Conclusie
De pleegzorgzaak uit Vlaardingen laat zien hoe groot de gevolgen kunnen zijn wanneer goede bedoelingen en systeemfouten elkaar kruisen. Wat begon als een wens om liefde en zorg te bieden, eindigde in een tragedie die Nederland aan het denken heeft gezet. De komende jaren zal blijken of de lessen die hieruit zijn getrokken, voldoende zijn om de pleegzorg sterker en veiliger te maken. Eén ding is zeker: de bescherming van kinderen moet altijd voorop staan. En Nederland heeft daar nog veel in te verbeteren.