Algemeen
Vader vergeet handschoenen tijdens tuinieren – uren later gebeurt het ondenkbare
Veel mensen vinden het leuk om voor hun tuinen te zorgen als hobby. Het verzorgen van planten en het onderhouden van gras kan therapeutisch zijn voor veel mensen. Op dezelfde manier genoot deze jonge vader er ook erg van!
Wat hij dacht dat gewoon een snee was, zou al snel veranderen in de ergste nachtmerrie van het gezin. We willen je waarschuwen: dit verhaal bevat enkele grafische afbeeldingen.
Steve Palmer zou meestal door buren gezien worden terwijl hij in zijn tuin voor zijn planten zorgde. Het was niet ongewoon om de jonge vader gebogen over zijn gereedschap te zien terwijl hij voor de flora in zijn tuin zorgde.
Iedereen die een huis of een appartement bezit waar planten verzorgd moeten worden, weet hoe belangrijk het is om de juiste uitrusting te hebben. Een paar handschoenen is een must om gemakkelijker in de grond te kunnen graven en, nog belangrijker, voor de hygiëne.
Het gezin was eraan gewend om Steve in de tuin te zien graven en werken. De tuin was beschadigd na een ernstige overstroming, en er moest veel gerepareerd worden. Zijn vrouw Laura en hun zoons Charlie, 7, en Jacob, 3, keken toe bij het gebruikelijke tafereel van Steve die in de tuin werkte.
Nadat het werk was gedaan, had Steve een kras op zijn hand maar negeerde het, zeggend dat het van een plant moest zijn gekomen, zoals gemeld in de Daily Mail. De volgende ochtend werd hij wakker met koorts en kon hij zijn vingers niet bewegen. Naarmate de dag vorderde, voelde hij zich steeds slechter. Zijn arm begon te verdoven en de pijn werd uiteindelijk ondraaglijk.
“Ik kan niet geloven dat zoiets kan gebeuren door te tuinieren. Ik heb nog nooit zoiets als pijn ervaren, het was ondraaglijk,” zei Steve. Steve begon in paniek te raken, en het gezin belde een ambulance. “Tegen zondagavond was de huid aan het rotten – ik heb geluk dat ik leef, de artsen vertelden me dat het sterftecijfer 75% was,” zegt Steve.
“Ze moesten het vlees van verderop mijn arm weghalen en naar beneden trekken, alleen zodat ik het huidtransplantaat erover kon hebben,” onthulde hij. Hij werd naar het ziekenhuis gebracht en onderging in totaal vier operaties aan zijn arm. De infectie die zich had verspreid, moest worden verwijderd, en er moest een huidtransplantaat van zijn dij worden gedaan om zijn desintegrerende arm te redden.
Steve werd gediagnosticeerd met Necrotiserende fasciitis, of zoals het algemeen bekend staat, vleesetende ziekte. Toen hij in de tuin had gegraven, was hij in contact gekomen met bacteriën die zijn huid “opaten”, waardoor zijn arm wegrotte. “Mijn chirurg had slechts drie andere gevallen als het mijne gezien, en hij zei dat een op de vier sterft omdat de mortaliteit zo hoog is,” deelde Steve.
Vandaag, hoewel hij geen gevoel meer heeft in zijn arm, konden artsen het nog steeds reconstrueren. “Maar ik heb geen gevoel meer in mijn rechterhand, alle zenuwen zijn beschadigd,” zei de vader van twee. “Maar nu weet ik het, het is zo belangrijk – draag altijd tuinhandschoenen en reinig elke kras – hoe klein ook,” deelde Steve.
Jutta Leerdam flink toegetakeld na verkeersongeluk: “Hij zat op zijn telefoon”
Voor topschaatsster Jutta Leerdam is het een week vol schrik, pijn en ongeloof. De olympische medaillewinnares kwam onlangs in een verkeersongeluk terecht en deelt nu zelf de sporen daarvan. Met een opengehaalde kin, een hevige schaafwond op haar arm en zichtbare blauwe plekken laat ze zien hoe hard de klap moet zijn geweest. Toch overheerst één gevoel: dankbaarheid dat het niet nóg erger is afgelopen.
De beelden die Jutta via TikTok deelt, maken diepe indruk. Je ziet hoe haar kin letterlijk is opengescheurd en hoe haar arm eruitziet alsof ze meters over het asfalt is geschuurd. Het is het soort wond dat je bij een val verwacht, niet bij iemand die net bezig is met haar voorbereiding op de Olympische Winterspelen. En toch blijft Jutta opvallend vastberaden en veerkrachtig.
Een ongeluk zonder waarschuwing
Waar de aanrijding precies plaatsvond, laat de schaatsster niet weten. Wat ze wél duidelijk maakt, is dat het niet haar fout was. In haar video richt ze zich rechtstreeks tot de bestuurder die volgens haar verantwoordelijk is voor de klap:
“Aan de man die op zijn stomme, kleine telefoon zat terwijl hij aan het rijden was en mij van de weg heeft gereden…”
Volgens Jutta kwam de automobilist uit de tegenovergestelde richting, maar belandde hij tóch op haar helft van de weg. Ze schrikt nog steeds als ze eraan terugdenkt. Het had allemaal anders kunnen aflopen. Veel erger.
“Hij mag van geluk spreken dat ik taai ben.”
Met die woorden laat ze doorcijferen dat ze zich ondanks alles staande houdt. Het is een typische Jutta-reactie: duidelijk, eerlijk en met de nodige pit.
Een flinke wond, maar geen blijvende schade
Wie de video ziet, begrijpt direct dat de impact groot moet zijn geweest. Haar kin is diep opengescheurd, een wond die waarschijnlijk stevig gehecht moest worden. Op haar arm zie je een grote rode schaafwond die nog dagen pijnlijk zal blijven.
Toch is er ook goed nieuws: Jutta liep geen structurele schade op. Haar handen – essentieel voor training, balans en zelfs simpele dagelijkse handelingen – zijn ongedeerd. Ze kan dus nog steeds haar volgers meenemen in haar herstelproces, al doet ze dat dit keer met zichtbaar meer moeite dan anders.
Het ongeluk lijkt eerder een emotionele klap dan een sportieve terugslag. Maar in een olympisch seizoen telt elke dag, elk uur, elke training.
Op weg naar Milaan: de Winterspelen in zicht
En die timing maakt het ongeluk nóg pijnlijker. Over iets meer dan twee maanden beginnen de Olympische Winterspelen van 2026 in Milaan en Cortina d’Ampezzo. Voor Jutta zijn deze Spelen een droom, een kans om opnieuw te schitteren op het hoogste podium – en wellicht goud te winnen.
Tijdens de vorige Winterspelen, in Beijing, pakte Jutta zilver op de 1000 meter en greep ze internationaal de aandacht met haar ongekende snelheid en uitstraling. Sindsdien is haar carrière alleen maar harder gegaan. Grote wedstrijden, wereldbekers, medailles: Jutta is een van Nederlands grootste sporticonen geworden.
Maar om er in Milaan te staan, moet ze eerst door het kwalificatietoernooi in Heerenveen, dat eind volgende maand al begint. Een verwonding – zelfs een relatief kleine – kan in deze fase roet in het eten gooien. Topsport is timing. Topsport is ritme. Topsport is gezondheid.
En precies daar wringt het nu.
Jutta blijft strijdbaar: ‘Ik ben taai’
Wie Jutta een beetje kent, weet dat ze zich niet snel laat tegenhouden. Het ongeluk heeft haar zichtbaar geraakt, maar haar houding is onveranderd strijdlustig. In haar eigen woorden:
“Hij mag van geluk spreken dat ik taai ben.”
Die zin vat haar karakter perfect samen: kwetsbaar in wat ze meemaakt, maar onverwoestbaar in hoe ze ermee omgaat. Ze laat zien dat zelfs een topatleet – iemand die controle gewend is – volledig verrast kan worden door de roekeloosheid van anderen. En toch: ze kijkt vooruit.
Veel fans reageren met bezorgde berichten onder haar video: van steunbetuigingen tot complimenten over haar veerkracht. Het laat zien hoeveel mensen met haar meeleven. Niet alleen als sportvrouw, maar ook als mens.
De relatie met Jake Paul: steun uit onverwachte hoek
Naast haar sportieve ambities is ook haar relatie met de Amerikaanse YouTuber en bokser Jake Paul iets waar veel mensen nieuwsgierig naar zijn. De twee zijn al langere tijd samen en delen geregeld openhartige momenten op sociale media.
Jake Paul, die dankzij zijn carrière meer dan comfortabel kan leven, lijkt ook voor Jutta een bron van rust en stabiliteit te zijn. Hoewel hij vaak in Amerika is en zij in Nederland traint, weten ze elkaar altijd weer te vinden.
De kans is groot dat Jake direct op het vliegtuig zou stappen als Jutta dat zou willen. Hij heeft meermaals laten zien dat hij haar carrière en haar doelen volledig ondersteunt. Ook nu, in een stressvolle periode richting de Winterspelen, is zijn steun mogelijk van grote waarde.
Tijd dringt – maar hoop overheerst
Met het kwalificatietoernooi in zicht wordt de druk steeds groter. Jutta heeft geen tijd om lang stil te staan bij wat er gebeurd is. Elke training telt, elke dag zonder hinder is essentieel. Gelukkig lijkt het erop dat ze geen ernstige blessures heeft die haar deelname in gevaar brengen.
Toch blijft het spannend. Een wond op de kin geneest. Een schaafwond op de arm trekt weg. Maar een schrikreactie, een mental reset, vertrouwen in het lichaam – dat kost tijd.
En die is nu schaars.
Fans massaal achter haar
Hoewel het ongeluk een flinke schok veroorzaakt heeft, krijgt Jutta enorm veel steun. Fans prijzen haar eerlijkheid en humor, zelfs in moeilijke situaties. Dat ze haar kwetsbaarheid deelt, maakt haar menselijk en toegankelijk – iets wat niet altijd vanzelfsprekend is voor een topsporter.
Het voorval is ook een wake-up call voor veel mensen: een seconde afleiding in het verkeer kan levens veranderen. Dat Jutta er relatief goed vanaf is gekomen, mag een wonder heten.
Jutta’s boodschap blijft hangen
Het belangrijkste dat ze zelf wil benadrukken? Dat telefoongebruik in het verkeer levensgevaarlijk is. Haar boodschap is helder, fel en onvergetelijk:
“Aan de man die op zijn telefoon zat terwijl hij reed: besef wat je doet.”
Het zijn woorden die blijven hangen. Niet alleen voor haar volgers, maar voor iedereen die weleens geneigd is om tóch even een bericht te lezen tijdens het rijden.
Ze staat weer op – zoals altijd
Ondanks alles lijkt Jutta vastberaden om door te gaan. Ze heeft haar doel voor ogen: Milaan. En wie de schaatsster volgt, weet dat ze niet rust voordat ze daar staat, in topvorm, klaar om te knallen.
Het ongeluk was een tegenslag, maar geen einde. Eerder een hoofdstuk dat laat zien hoe sterk ze daadwerkelijk is.