Algemeen
Susan Boyle renoveert haar ouderlijk huis en nu laat ze ons mee binnenkijken
Susan Boyle veroverde de harten van muziekliefhebbers over de hele wereld toen ze meer dan tien jaar geleden voor het eerst verscheen in het derde seizoen van “Britain’s Got Talent”.
Dit bericht op Instagram bekijken
De video van haar eerste auditie, waar ze voor Simon Cowell stond, verlegen en bescheiden, en vervolgens iedereen wegblies met haar vertolking van “I Dreamed a Dream” uit Les Misérables, is door miljoenen mensen bekeken.
Dit bericht op Instagram bekijken
Ze verwierf roem en verdiende miljoenen dollars met de verkoop van albums. Haar reis is echter niet altijd over rozen gegaan, en het liefdesleven van de zangeres is lange tijd het onderwerp geweest van geruchten en speculaties. Dus, is Susan Boyle ooit getrouwd geweest? Heeft ze een partner? En waar woont ze nu?
Dit bericht op Instagram bekijken
Het is heel natuurlijk om terug te kijken als je ouder wordt – en Susan Boyle kan zeker terugkijken op een opmerkelijk leven. In 2008 woonde de werkloze liefdadigheidswerker alleen met haar kat, Pebbles, en wilde ze zien of ze het kon maken in de showbusiness. Na het vertolken van I Dreamed a Dream uit Les Misérables voor Simon Cowell en de rest van de juryleden van Britain’s Got Talent, werd de destijds 47-jarige een ster.
Dit bericht op Instagram bekijken
Deze onwaarschijnlijke auditie van de underdog leverde haar direct wereldwijde erkenning op. Zelfs vandaag de dag is haar reis inspirerend voor miljoenen.
“In het verleden was ik een soort toeschouwer die naar de wereld keek. Maar nu maak ik deel uit van die wereld en, hoewel het beangstigend is, ga ik het omarmen,” zei Boyle na haar doorbraak. In haar eerste jaar als superster verdiende ze $6,8 miljoen. Haar succes zette door en na de release van haar tweede studioalbum werd ze de derde artiest die in hetzelfde jaar de hitlijsten in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten aanvoerde.
Overnacht werd deze bescheiden en verlegen Schotse van destijds 47 jaar een internationale superster en miljonair. Hoewel haar carrière haar over de hele wereld heeft gebracht en haar multimiljonair heeft gemaakt, is Susan Boyle altijd eerlijk, down-to-earth en oprecht zorgzaam gebleven.
Dit bericht op Instagram bekijken
In tegenstelling tot veel andere beroemdheden heeft ze nooit met haar geld gesmeten; de bescheiden zangeres woont nog steeds in haar ouderlijk huis in Blackburn, Schotland.
Dit bericht op Instagram bekijken
Ze kocht het bescheiden huis in 2010. “Het is het beste om met beide benen op de grond te blijven staan. Het houdt je met beide benen op de grond en voorkomt dat je dingen zegt die je misschien niet zou moeten zeggen,” vertelde ze aan OK!.
Susan Boyle is geboren op 1 april 1961. Haar ouders – Patrick Boyle, een mijnwerker, oorlogsveteraan en zanger, en Bridget, een stenotypiste – waren beiden immigranten uit County Donegal, Ierland. Boyle groeide op als jongste van vier broers en zes zussen. Het gezin woonde in een huurhuis in West Lothian, Schotland. Tot op de dag van vandaag woont Susan nog steeds in dat huis. Ze had alles kunnen doen, overal heen kunnen gaan, een landhuis kunnen kopen in Beverly Hills, maar in plaats daarvan keerde ze terug naar haar ouderlijk huis, een vier slaapkamers tellend voormalig raadshuis in Blackburn, Schotland, kocht het, en veranderde het in het huis van haar dromen.
Dit bericht op Instagram bekijken
In een rondleiding door haar pas gerenoveerde woning, waar ze nu al 60 jaar woont, laat ze haar prachtige nieuwe pianokamer zien die het eerste is wat je ziet als je haar huis binnenkomt.
Dit bericht op Instagram bekijken
Ze maakte een grapje over haar pianokamer toen ze zei dat ze pas net begonnen was met lessen. “Dat is een lachertje, want ik kan nog niet eens toonladders spelen,” grapte ze. De nieuw gerenoveerde keuken was eerst klein en karig met een tafel in het midden bij de oven, wat volgens haar gevaarlijk was, maar de renovatie geeft haar veel meer ruimte en veel updates. Het heeft zelfs een ingelijste foto van Susan die paus Franciscus ontmoet.
Dit bericht op Instagram bekijken
Haar woonkamer is licht en gezellig en staat vol met foto’s van haar familie. Susan is het jongste kind van 7 broers en zussen, dus oorspronkelijk woonde haar huis met 9 mensen. Het moet nu veel ruimer aanvoelen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Terwijl je door het huis loopt, zie je haar carrière gedocumenteerd in verschillende ingelijste prijzen en onderscheidingen, samen met veel schattige dierenornamenten, een bewijs van haar zachtaardige aard en down-to-earth persoonlijkheid. Boven laat Susan ons zien wat vroeger de kamer was die ze deelde met haar twee zussen, die daarna van haar werd nadat haar zussen het huis verlieten. Ze herinnert zich de platenspeler die vroeger in de hoek stond en hoe ze een grote fan was van The Osmonds.
Haar vader stierf in de jaren 1990, tegen die tijd waren haar broers en zussen allemaal het huis uit. Susan bleef thuis en zorgde voor haar bejaarde moeder tot haar dood in 2007, dus de kostbare herinneringen van het huishouden zijn kostbaar voor de superster. “Sommige mensen lijken verbaasd dat ik ervoor kies om in mijn ouderlijk huis te blijven. Waarom zou ik dat niet doen? Ik voel dat mama hier nog is en er zijn zoveel goede herinneringen… Ik heb het grootste deel van mijn leven in dit huis doorgebracht en ik zal nu niet verhuizen, omdat ik het als onderdeel van mijn nieuwe geschiedenis beschouw,” zei ze.
Dit bericht op Instagram bekijken
Susan heeft altijd openlijk gezegd dat ze de liefde van haar leven wil ontmoeten en een langdurige partner wil vinden. Die persoon zal natuurlijk bij haar intrekken – want Susan vertrekt niet.
Dit bericht op Instagram bekijken
Hoewel SuBo geduldig wacht om “Mr. Right” te ontmoeten, is er iets anders dat haar al een tijdje dwarszit. Susan heeft altijd al moeder willen worden en zelf kinderen willen krijgen. “Ik heb er nooit een gehad, dat is mijn grootste spijt, maar ik hou van kinderen. Ze zijn leuk om bij te zijn,” vertelde ze The Sun.
Dit bericht op Instagram bekijken
Als 60-jarige vrouw staat de tijd niet bepaald aan haar zijde. Maar Susan heeft gesproken over het misschien adopteren of pleegouder worden voor kinderen die een veilig en liefdevol thuis nodig hebben. “Ik heb een prachtig huis, waarom zou ik het niet delen?” zei ze.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.