-

Algemeen

Susan Boyle renoveert haar ouderlijk huis en nu laat ze ons mee binnenkijken

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Susan Boyle veroverde de harten van muziekliefhebbers over de hele wereld toen ze meer dan tien jaar geleden voor het eerst verscheen in het derde seizoen van “Britain’s Got Talent”.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Susan Boyle (@susanboylemusic)

De video van haar eerste auditie, waar ze voor Simon Cowell stond, verlegen en bescheiden, en vervolgens iedereen wegblies met haar vertolking van “I Dreamed a Dream” uit Les Misérables, is door miljoenen mensen bekeken.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Susan Boyle (@susanboylemusic)

Ze verwierf roem en verdiende miljoenen dollars met de verkoop van albums. Haar reis is echter niet altijd over rozen gegaan, en het liefdesleven van de zangeres is lange tijd het onderwerp geweest van geruchten en speculaties. Dus, is Susan Boyle ooit getrouwd geweest? Heeft ze een partner? En waar woont ze nu?

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Susan Boyle (@susanboylemusic)

Het is heel natuurlijk om terug te kijken als je ouder wordt – en Susan Boyle kan zeker terugkijken op een opmerkelijk leven. In 2008 woonde de werkloze liefdadigheidswerker alleen met haar kat, Pebbles, en wilde ze zien of ze het kon maken in de showbusiness. Na het vertolken van I Dreamed a Dream uit Les Misérables voor Simon Cowell en de rest van de juryleden van Britain’s Got Talent, werd de destijds 47-jarige een ster.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Susan Boyle (@susanboylemusic)

Deze onwaarschijnlijke auditie van de underdog leverde haar direct wereldwijde erkenning op. Zelfs vandaag de dag is haar reis inspirerend voor miljoenen.

“In het verleden was ik een soort toeschouwer die naar de wereld keek. Maar nu maak ik deel uit van die wereld en, hoewel het beangstigend is, ga ik het omarmen,” zei Boyle na haar doorbraak. In haar eerste jaar als superster verdiende ze $6,8 miljoen. Haar succes zette door en na de release van haar tweede studioalbum werd ze de derde artiest die in hetzelfde jaar de hitlijsten in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten aanvoerde.

Overnacht werd deze bescheiden en verlegen Schotse van destijds 47 jaar een internationale superster en miljonair. Hoewel haar carrière haar over de hele wereld heeft gebracht en haar multimiljonair heeft gemaakt, is Susan Boyle altijd eerlijk, down-to-earth en oprecht zorgzaam gebleven.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Susan Boyle (@susanboylemusic)

In tegenstelling tot veel andere beroemdheden heeft ze nooit met haar geld gesmeten; de bescheiden zangeres woont nog steeds in haar ouderlijk huis in Blackburn, Schotland.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Susan Boyle (@susanboylemusic)

Ze kocht het bescheiden huis in 2010. “Het is het beste om met beide benen op de grond te blijven staan. Het houdt je met beide benen op de grond en voorkomt dat je dingen zegt die je misschien niet zou moeten zeggen,” vertelde ze aan OK!.

Susan Boyle is geboren op 1 april 1961. Haar ouders – Patrick Boyle, een mijnwerker, oorlogsveteraan en zanger, en Bridget, een stenotypiste – waren beiden immigranten uit County Donegal, Ierland. Boyle groeide op als jongste van vier broers en zes zussen. Het gezin woonde in een huurhuis in West Lothian, Schotland. Tot op de dag van vandaag woont Susan nog steeds in dat huis. Ze had alles kunnen doen, overal heen kunnen gaan, een landhuis kunnen kopen in Beverly Hills, maar in plaats daarvan keerde ze terug naar haar ouderlijk huis, een vier slaapkamers tellend voormalig raadshuis in Blackburn, Schotland, kocht het, en veranderde het in het huis van haar dromen.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Susan Boyle (@susanboylemusic)

In een rondleiding door haar pas gerenoveerde woning, waar ze nu al 60 jaar woont, laat ze haar prachtige nieuwe pianokamer zien die het eerste is wat je ziet als je haar huis binnenkomt.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Susan Boyle (@susanboylemusic)

Ze maakte een grapje over haar pianokamer toen ze zei dat ze pas net begonnen was met lessen. “Dat is een lachertje, want ik kan nog niet eens toonladders spelen,” grapte ze. De nieuw gerenoveerde keuken was eerst klein en karig met een tafel in het midden bij de oven, wat volgens haar gevaarlijk was, maar de renovatie geeft haar veel meer ruimte en veel updates. Het heeft zelfs een ingelijste foto van Susan die paus Franciscus ontmoet.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Susan Boyle (@susanboylemusic)

Haar woonkamer is licht en gezellig en staat vol met foto’s van haar familie. Susan is het jongste kind van 7 broers en zussen, dus oorspronkelijk woonde haar huis met 9 mensen. Het moet nu veel ruimer aanvoelen.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Susan Boyle (@susanboylemusic)

Terwijl je door het huis loopt, zie je haar carrière gedocumenteerd in verschillende ingelijste prijzen en onderscheidingen, samen met veel schattige dierenornamenten, een bewijs van haar zachtaardige aard en down-to-earth persoonlijkheid. Boven laat Susan ons zien wat vroeger de kamer was die ze deelde met haar twee zussen, die daarna van haar werd nadat haar zussen het huis verlieten. Ze herinnert zich de platenspeler die vroeger in de hoek stond en hoe ze een grote fan was van The Osmonds.

Haar vader stierf in de jaren 1990, tegen die tijd waren haar broers en zussen allemaal het huis uit. Susan bleef thuis en zorgde voor haar bejaarde moeder tot haar dood in 2007, dus de kostbare herinneringen van het huishouden zijn kostbaar voor de superster. “Sommige mensen lijken verbaasd dat ik ervoor kies om in mijn ouderlijk huis te blijven. Waarom zou ik dat niet doen? Ik voel dat mama hier nog is en er zijn zoveel goede herinneringen… Ik heb het grootste deel van mijn leven in dit huis doorgebracht en ik zal nu niet verhuizen, omdat ik het als onderdeel van mijn nieuwe geschiedenis beschouw,” zei ze.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Susan Boyle (@susanboylemusic)

Susan heeft altijd openlijk gezegd dat ze de liefde van haar leven wil ontmoeten en een langdurige partner wil vinden. Die persoon zal natuurlijk bij haar intrekken – want Susan vertrekt niet.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Susan Boyle (@susanboylemusic)

Hoewel SuBo geduldig wacht om “Mr. Right” te ontmoeten, is er iets anders dat haar al een tijdje dwarszit. Susan heeft altijd al moeder willen worden en zelf kinderen willen krijgen. “Ik heb er nooit een gehad, dat is mijn grootste spijt, maar ik hou van kinderen. Ze zijn leuk om bij te zijn,” vertelde ze The Sun.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Susan Boyle (@susanboylemusic)

Als 60-jarige vrouw staat de tijd niet bepaald aan haar zijde. Maar Susan heeft gesproken over het misschien adopteren of pleegouder worden voor kinderen die een veilig en liefdevol thuis nodig hebben. “Ik heb een prachtig huis, waarom zou ik het niet delen?” zei ze.

Algemeen

Veel kritiek op online gedeelde video van Jetten: ‘Hij is meer met zichzelf bezig, dan met de politiek..’

Avatar foto

Gepubliceerd

op

De premier is in Nederland traditioneel meer dan alleen een bestuurder. Hij of zij is het gezicht van het kabinet, de voorzitter van de ministerraad en in veel opzichten het morele en symbolische kompas van het land. Juist daarom ligt elke publieke uiting van een regeringsleider onder een vergrootglas. Wat wordt gezegd, hoe het wordt gezegd en zelfs wat iemand online deelt, kan gevolgen hebben voor hoe het gezag van het ambt wordt ervaren. In dat licht zorgen de recente online uitingen van Rob Jetten bij een deel van het publiek voor gefronste wenkbrauwen.

De veranderende rol van een regeringsleider

De afgelopen decennia is de rol van politieke leiders sterk veranderd. Waar premiers vroeger vooral zichtbaar waren via journaals, kranteninterviews en officiële toespraken, speelt sociale media nu een centrale rol. Politici zijn niet langer alleen bestuurders, maar ook persoonlijke merken. Ze laten zich zien op Instagram, reageren op X en posten video’s op platforms waar een jonger publiek actief is.

Die ontwikkeling heeft voordelen. Politiek wordt toegankelijker, menselijker en minder afstandelijk. Burgers zien niet alleen het ambt, maar ook de persoon erachter. Dat kan betrokkenheid vergroten en drempels verlagen, vooral voor jongeren die zich anders misschien nauwelijks aangesproken voelen door politiek.

Tegelijkertijd roept die verschuiving ook vragen op. Waar ligt de grens tussen toegankelijkheid en vrijblijvendheid? En wanneer slaat het om van modern communiceren naar het ondermijnen van het gezag dat bij een ambt hoort?

Rob Jetten en zijn online uitstraling

In het geval van Rob Jetten draait de discussie vooral om filmpjes die hij deelt op sociale media. Korte video’s met een luchtige toon, soms humoristisch, soms speels. Voor zijn aanhangers laten die beelden zien dat hij een eigentijdse leider is, iemand die niet verstijfd raakt door protocollen en die durft te laten zien dat hij ook gewoon mens is.

Critici kijken daar echter heel anders naar. Zij vinden dat sommige filmpjes meer lijken op TikTok-humor dan op communicatie van een regeringsleider. In een tijd waarin Nederland geconfronteerd wordt met internationale spanningen, economische onzekerheid, maatschappelijke verdeeldheid en complexe dossiers, vragen zij zich af of zulke uitingen wel passen bij de zwaarte van het ambt.

Het gaat daarbij niet zozeer om één filmpje, maar om het totaalbeeld dat ontstaat. De vraag is: straalt een premier hiermee rust, betrouwbaarheid en gezag uit, of juist lichtheid en vrijblijvendheid?

Symboliek en timing

Politiek draait niet alleen om inhoud, maar ook om symboliek. Beelden blijven hangen. Zeker in tijden van crisis kijken mensen naar hun leiders voor richting en zekerheid. Dat betekent niet dat een premier nooit mag lachen of luchtig mag zijn, maar wel dat timing en context cruciaal zijn.

Een humoristische video kan onschuldig zijn op een rustige dag, maar heel anders worden ervaren wanneer er tegelijkertijd ernstige dossiers spelen. Denk aan internationale conflicten, spanningen binnen de samenleving of grote economische vraagstukken. In zulke momenten verwachten veel mensen een bepaalde ernst en soberheid van hun leiders.

Critici van Jetten wijzen erop dat juist die context soms lijkt te ontbreken. Ze vragen zich af of de balans wel goed wordt bewaakt tussen moderne communicatie en het besef van verantwoordelijkheid dat bij het premierschap hoort.

Generatiekloof in verwachtingen

De discussie rond Jettens filmpjes legt ook een bredere kloof bloot tussen generaties. Jongere kiezers zijn opgegroeid met sociale media, snelle beelden en informele communicatie. Voor hen voelt een premier die af en toe een luchtige video deelt misschien juist herkenbaar en toegankelijk.

Oudere generaties, of mensen die meer waarde hechten aan traditionele vormen van gezag, ervaren datzelfde gedrag eerder als ongepast. Voor hen hoort een regeringsleider afstand te bewaren en boven de dagelijkse lichtheid te staan. Niet omdat hij onmenselijk moet zijn, maar omdat het ambt nu eenmaal een zekere zwaarte met zich meebrengt.

Beide perspectieven zijn begrijpelijk. De vraag is alleen of een premier iedereen tegelijk kan bedienen zonder het risico te lopen een deel van zijn gezag te verliezen.

Leiderschap in tijden van onzekerheid

Leiderschap wordt vaak pas echt zichtbaar in moeilijke tijden. Dan gaat het niet alleen om beleid, maar ook om uitstraling. Mensen willen het gevoel hebben dat er iemand aan het roer staat die overzicht heeft, kalm blijft en verantwoordelijkheid neemt.

In dat licht wordt elke publieke uiting van een premier onderdeel van een groter verhaal. Zelfs een kort filmpje kan bijdragen aan het beeld dat mensen hebben van hoe serieus iemand zijn rol neemt. Dat betekent niet dat humor verboden is, maar wel dat de afweging zorgvuldig moet zijn.

Critici vrezen dat een te speelse online aanwezigheid afbreuk kan doen aan dat beeld van stabiliteit. Ze vragen zich af of likes en bereik op sociale media opwegen tegen het risico dat het ambt minder serieus wordt genomen.

De andere kant van het verhaal

Aan de andere kant wijzen voorstanders erop dat tijden veranderen. Politiek hoeft niet altijd zwaar en afstandelijk te zijn om effectief te zijn. Juist door zichzelf te laten zien als mens kan een leider vertrouwen winnen. Bovendien bereikt Jetten met zijn online aanpak groepen die anders misschien nooit naar een politiek debat zouden kijken.

Zij benadrukken dat leiderschap niet alleen zit in toon, maar vooral in daden en besluiten. Zolang beleid doordacht is en besluiten standhouden, zou een speelse video geen probleem mogen zijn. Volgens hen is het zelfs gevaarlijk om vast te houden aan een ouderwets beeld van gezag dat niet meer aansluit bij de samenleving van nu.

Een kwestie van balans

Uiteindelijk draait de discussie niet om één video of één politicus, maar om een bredere vraag: hoe ziet modern leiderschap eruit? Hoe combineer je toegankelijkheid met autoriteit? En hoe zorg je ervoor dat communicatie vernieuwend is zonder het gewicht van het ambt te ondergraven?

Voor Rob Jetten ligt daar een duidelijke uitdaging. Zijn online aanwezigheid levert hem zichtbaarheid en bereik op, maar roept ook vragen op over de uitstraling van zijn rol. Het is een dunne lijn tussen verfrissend en onhandig, tussen menselijk en te licht.

Het oordeel ligt bij de kijker

Of de filmpjes van Jetten passen bij zijn rol als premier, blijft uiteindelijk een kwestie van persoonlijke beoordeling. Sommigen zien een moderne leider die meegaat met zijn tijd, anderen zien een politicus die te veel flirt met oppervlakkigheid.

Wat vaststaat, is dat leiderschap vraagt om meer dan alleen goede bedoelingen. Het vraagt om bewustzijn van context, timing en symboliek. In een wereld waarin alles wordt vastgelegd en gedeeld, weegt elke uiting mee.

Kijk dus vooral zelf, vorm je eigen oordeel en praat mee. Want een democratie leeft niet van likes alleen, maar van debat, kritische vragen en een voortdurende dialoog over wat we van onze leiders verwachten.

Lees verder