Algemeen
Ouders ontroostbaar nadat vaak voorkomend virus leven neemt van 4-jarige
Slechts enkele dagen nadat artsen zeiden dat hun vierjarige dochter een “gewone verkoudheid” had, is een stel uit Ohio nu bezig met het plannen van de begrafenis van het kleine meisje, dat alleen maar wilde dat “iedereen van haar hield, net zoals zij van iedereen houdt”.
Maisie Schmidt – die een veelvoorkomend virus had dat dodelijk werd toen het zijn strakke greep niet wilde loslaten – werd in een kunstmatige coma gebracht terwijl artsen tegen de klok werkten om haar leven te redden. Maar toen kreeg de kleuter een zware beroerte en overleed op 26 maart.
“Er was simpelweg niets meer dat kon worden gedaan,” zeiden haar ouders over hun hartverscheurende beslissing om hun dochter te laten gaan. Blijf lezen om meer te weten te komen over het tragische einde van dit mooie meisje.
Eind maart haastten Maisie’s ouders – Christin Brigadier en Patric Schmidt – zich naar de dokter toen ze begon te sniffen en te hoesten.
Haar vader Patric, uit Strongsville, Ohio, vertelde aan Cleveland 19: “We kregen te horen dat het gewoon een gewone verkoudheid was, neem haar gewoon mee naar huis, veel vocht en dat soort dingen.”
Omdat ze geloofden in de medische deskundigen die adviseerden dat haar ziekte niet ernstig was, namen de ouders haar mee naar huis. Maar tegen 23 maart was Maisie lusteloos, haar gezondheid dramatisch achteruitgaand, wat haar bezorgde moeder en vader ertoe aanzette haar naar de spoedeisende hulp te brengen.
” Maisie maakte een reis naar het ziekenhuis waarvan iedereen dacht dat het een snelle bezoek zou zijn,” schrijft haar oom Michael Brigadier in een GoFundMe, opgericht om Maisie, haar grote broer en haar ouders te ondersteunen.
‘Het heeft Maisie in zijn greep’
Maar dingen namen al snel een slechte wending en het kleine meisje was “aan het vechten voor haar leven” op “meerdere vormen van levensondersteuning om haar lichaam een vechtkans te geven om terug te komen van het humane metapneumovirus [hMPV].”
De Cleveland Clinic beschrijft hMPV als een virus, vergelijkbaar met het respiratoir syncytieel virus (RSV) en de griep, “dat meestal symptomen veroorzaakt die lijken op de gewone verkoudheid.”
Gemeenlijk treedt de infectie op tegen de leeftijd van vijf jaar en vermoedelijk herstellen patiënten volledig, wat helaas niet het geval was voor de kleine Maisie. “Het heeft Maisie in zijn greep en laat niet los,” schrijft Brigadier.
‘Verscheurd’
Maisie werd vervolgens naar het Rainbow Babies and Children’s Hospital gebracht waar ze in een kunstmatige coma werd gebracht.
“Het is niet wat je verwacht,” zei haar vader. “We dachten gewoon dat het een gewone verkoudheid was en dat we haar dezelfde dag nog naar huis zouden brengen, nooit gedacht dat we hier zouden zijn.”
Tegen 24 maart was Maisie geïntubeerd en artsen gingen door met levensreddende maatregelen om haar te helpen “de oorlog” te winnen die “in haar lichaam begon.”
“[Ouders] zijn verscheurd,” schrijft Tammy McConnaughy op Facebook. Smekend om steun van de gemeenschap, gaat McConnaughy – die haar kleindochter “Pocket” noemt – verder: “Alsjeblieft iedereen gebeden gebeden gebeden Voor onze Maisie om stabiel te blijven en we goede resultaten krijgen voor alle tests en haar lichaam heeft gewoon meer tijd nodig om te genezen en terug te komen naar ons.”
‘Een van de meest liefdevolle mensen’
En toen op 25 maart ontdekten artsen dat de kleuter een beroerte had gehad. “Ze ging voor een CT-scan en ze zeiden dat er wat bloeding was in de hersenen, dus ze wilden een scan van dat maken en tijdens dat proces ontdekten ze dat ze eigenlijk een zeer grote beroerte aan de rechterkant van haar hersenen had,” zei haar vader.
Het kleintje werd toen geopereerd aan de hersenen en volgens Patric was een deel van haar hersenen zo opgezwollen dat het moest worden verwijderd om hopelijk het leven van Maisie te redden.
Haar ouders kregen destijds te horen dat Maisie aangesloten zou blijven op levensondersteunende machines en in een medisch geïnduceerde coma zou blijven voor “verschillende maanden”, wat een gewenste uitkomst was.
“Ze is een van de meest liefdevolle mensen die je ooit zult ontmoeten,” deelde Patric, hopend haar binnenkort mee naar huis te nemen. “Ze is zo slim en zo bereid om iedereen te helpen en ze wil dat iedereen van haar houdt, net zoals zij van iedereen houdt.”
‘Maisie is 0verleden’
Op 26 maart leverde haar familie een verklaring af aan Cleveland 19, waarin staat “Er was simpelweg niets meer dat kon worden gedaan.” Maisie werd van de levensondersteuning gehaald. Ondertussen bood Brigadier een update van het kleine meisje dat hij beschrijft als “zorgzaam, slim, leuk en liefdevol.”
Hij schrijft op de GoFundMe-pagina, dat vanaf 27 maart meer dan $ 26.500 van zijn doel van $ 15.000 is opgehaald: “Ik wou dat ik een gelukkig einde aan dit verhaal kon brengen. Ik wou dat ik de juiste woorden wist te zeggen om het verdriet van mijn dierbaren en al diegenen die door Maisie zijn geraakt, te verzachten.” Hij vervolgt: “Rond 11 uur vanochtend is Maisie overleden. Het typen van deze woorden uren later is nog steeds zo surrealistisch. Ik kan niet geloven dat dit met zo’n lieve familie kon gebeuren.”
Brigadier voegt eraan toe: “Ik ben zo trots om je oom Maisie te zijn en ik zal nooit vergeten wat ik van je heb geleerd.” Rust in vrede, kleine Maisie. We wensen familie en geliefden het allerbeste in hun tijd van genezing na dit tragische verlies.
Hoe één onverwacht moment op het voetbalveld een jonge vader zijn weekend weer kleur geeft
Voor veel ouders is het een herkenbaar scenario: na een lange werkweek kijk je reikhalzend uit naar het weekend. Dat moment waarop je even kunt ontspannen, misschien met vrienden een drankje drinkt of samen met je partner een bezoek brengt aan een gezellig restaurant. Het weekend staat symbool voor rust, ontspanning en even ontsnappen aan dagelijkse verplichtingen. Tenminste, dat is hoe het ooit voelde — vóór de komst van kinderen.
Want zodra er kinderen in het spel zijn, verandert dat rustige en vrije weekend vaak in een zorgvuldig georganiseerd schema van clubjes, sportwedstrijden en logistieke puzzels. De ene moet naar turnen, de ander naar voetbal, er moet gebracht, gehaald, aangemoedigd én continu opgedroogd worden, zeker op regenachtige zaterdagochtenden. En hoe lief je je kinderen ook vindt, het is niet gek dat sommige ouders het gevoel krijgen dat hun weekend volledig door de planning wordt opgeslokt.
Toch kan juist tussen die drukke momenten een onverwacht lichtpuntje ontstaan — iets dat het weekend weer een beetje speciaal maakt. Dat is precies wat een vader overkwam, toen de wekelijkse voetbalwedstrijd van zijn zoontje plotseling een heel andere betekenis kreeg.
Van verplicht nummer naar onverwachte afwisseling
Elke zaterdag reed deze vader trouw naar de voetbalclub van zijn zoon. Niet omdat hij zelf zo’n grote voetbalfan was, maar omdat het er nu eenmaal bij hoort. Zijn partner vroeg steevast of hij “even wat beelden wilde maken” van de wedstrijd — iets wat hij braaf deed, ook al betekende dat vaak vijftien minuten filmen van een team dat vooral uit enthousiasme speelde, en minder uit talent.
Maar de sfeer om het veld heen was een ander verhaal. Ouders die half slaperig toekeken, trainers die het team probeerden op te peppen, en kinderen die alle kanten opschoten behalve de juiste — het was soms meer chaos dan competitie. Totdat er ineens iets veranderde binnen het team.
Een nieuw teamlid… en een nieuwe reden om enthousiast naast het veld te staan
Het begon allemaal heel onschuldig. Een nieuw kindje werd toegevoegd aan het team, zoals dat elk seizoen gebeurt. Niemand verwacht bij zo’n aankondiging dat het voor opschudding zorgt. Maar toen de nieuwe speler op het veld verscheen, was dat nog maar het begin. Niet het kind zelf trok de aandacht van de vader, maar de moeder die hem naar de wedstrijd begeleidde.
Volgens de vader was het alsof het licht op het veld ineens wat warmer scheen. De nieuwe moeder stond langs de lijn, betrokken, vriendelijk, en straalde een openheid en enthousiasme uit dat opviel tussen de andere ouders. Zonder dat iemand er iets kwaads in hoefde te zien, bracht haar aanwezigheid simpelweg een nieuwe energie naar de zijlijn — iets wat het wekelijks verplichte uitstapje plotseling een stuk plezieriger maakte.
Hij merkte dat hij zichzelf erop betrapte dat hij de volgende wedstrijd niet langer zag als een opgave, maar als een moment om even uit zijn werkmodus te stappen en gewoon te genieten van de sfeer. En het was niet zozeer dat hij ergens naar op zoek was; het was meer dat het een onverwachte, frisse afwisseling bood van de routine van het ouderschap.
Het weekend krijgt een nieuwe betekenis
Waar hij eerder mopperde over de vroege wekker op zaterdag, merkte hij nu dat hij het niet meer erg vond om op tijd uit bed te stappen. De rit naar de club voelde een stuk lichter en de wedstrijd zelf kreeg een heel ander karakter. Niet doordat het team beter speelde — verre van zelfs — maar doordat hij zich onderdeel voelde van een kleine gemeenschap, een zijlijn vol ouders die ieder hun eigen verhaal hadden.
Die nieuwe moeder maakte de sfeer vriendelijker en open, waardoor ouders makkelijker met elkaar in gesprek raakten. De vader realiseerde zich dat dit eigenlijk altijd het mooie was geweest aan sportclubs: dat je er onverwachte mini-momenten beleeft van verbinding, humor en ontspanning. Dingen die je vaak pas ziet wanneer je er ontvankelijker voor bent.
Sport als ontmoetingsplek voor ouders
Wie zelf kinderen heeft, weet dat sportverenigingen meer zijn dan plekken waar kinderen leren winnen en verliezen. Ze zijn ontmoetingsplekken, buurthuizen in de buitenlucht en plekken waar mensen elkaar zonder oordeel leren kennen. Je hoeft geen fanatiek sporter te zijn om dat te waarderen.
Deze vader ontdekte opnieuw hoe waardevol dat is. Terwijl de kinderen over het veld renden, volgden de ouders alles met half aandacht en half plezier. Gesprekken gingen over werkdruk, school, avondeten en vakantieplannen. En waar vroeger de derde helft vooral voor de volwassen sporters zelf was, bleek er aan de zijlijn ook zoiets als een informele ‘eerste helft voor ouders’: koffie, grapjes en nieuwe gezichten.
Het nieuwe teamlid en zijn moeder vormden daarbij een spontane aanleiding om uit de sleur te stappen. Een gelegenheid voor een praatje, een lach of simpelweg het idee dat je er niet alleen voor staat in de drukte van het ouderschap.
De onverwachte charme van zaterdagochtendvoetbal
Wat deze vader vooral besefte, is dat de dingen waar je tegen opziet vaak juist de momenten worden die je het meest bijblijven. Zijn zoontje mocht dan niet het beste team hebben, maar het plezier dat de kinderen hadden was oprecht. En door het kleine beetje extra energie dat de nieuwe moeder meebracht, werd zelfs de sfeer aan de zijlijn iets waar hij naar uitkeek.
In plaats van alleen maar te filmen voor thuis, genoot hij nu ook van de kleine interacties: ouders die elkaar tips gaven, trainers die moedig bleven aanmoedigen en kinderen die iedere keer weer trots waren op hun eigen prestaties — of ze nu wonnen of verloren.
De vader merkte dat hij zich meer betrokken voelde, niet alleen bij zijn zoon, maar ook bij het clubleven. De wekelijkse wedstrijd werd niet langer een verplichting, maar een mini-evenementje binnen zijn weekend. Een moment van ontspanning dat totaal anders was dan een restaurantbezoek of borrel met vrienden — maar minstens zo waardevol.
De kracht van kleine ontmoetingen
Het mooie aan dit verhaal is hoe eenvoudig het eigenlijk is. Eén nieuw gezicht aan de zijlijn, één vriendelijke glimlach, één onverwacht moment kan ervoor zorgen dat vaste routines weer prettig aanvoelen. Niet omdat er iets romantisch hoeft te spelen, maar omdat mensen nu eenmaal graag positieve energie delen.
Deze vader vond door die kleine verandering weer rust en plezier in iets wat eerst als verplichting voelde. Het laat zien hoe waardevol het kan zijn om open te blijven staan voor nieuwe indrukken, zelfs in de hectiek van het ouderschap.
Van weekendstress naar weekendglimlach
Waar het weekend eerst vol zat met stress over plannen en verplichtingen, voelde het nu als iets waar hij weer naar uit kon kijken. Zijn zoon kreeg steun langs de lijn, zijn partner kreeg de gewenste videobeelden, en hijzelf vond er een onverwacht moment van ontspanning en verbinding.
Het is een herinnering die veel ouders waarschijnlijk herkennen: soms zitten de mooiste lichtpuntjes verstopt in de simpelste momenten. En soms begint een goed weekend gewoon met een voetbalwedstrijd op een vroeg veld — en één nieuwe ouder die de sfeer compleet verandert.