Algemeen
Ouders ontroostbaar nadat vaak voorkomend virus leven neemt van 4-jarige
Slechts enkele dagen nadat artsen zeiden dat hun vierjarige dochter een “gewone verkoudheid” had, is een stel uit Ohio nu bezig met het plannen van de begrafenis van het kleine meisje, dat alleen maar wilde dat “iedereen van haar hield, net zoals zij van iedereen houdt”.
Maisie Schmidt – die een veelvoorkomend virus had dat dodelijk werd toen het zijn strakke greep niet wilde loslaten – werd in een kunstmatige coma gebracht terwijl artsen tegen de klok werkten om haar leven te redden. Maar toen kreeg de kleuter een zware beroerte en overleed op 26 maart.
“Er was simpelweg niets meer dat kon worden gedaan,” zeiden haar ouders over hun hartverscheurende beslissing om hun dochter te laten gaan. Blijf lezen om meer te weten te komen over het tragische einde van dit mooie meisje.
Eind maart haastten Maisie’s ouders – Christin Brigadier en Patric Schmidt – zich naar de dokter toen ze begon te sniffen en te hoesten.
Haar vader Patric, uit Strongsville, Ohio, vertelde aan Cleveland 19: “We kregen te horen dat het gewoon een gewone verkoudheid was, neem haar gewoon mee naar huis, veel vocht en dat soort dingen.”
Omdat ze geloofden in de medische deskundigen die adviseerden dat haar ziekte niet ernstig was, namen de ouders haar mee naar huis. Maar tegen 23 maart was Maisie lusteloos, haar gezondheid dramatisch achteruitgaand, wat haar bezorgde moeder en vader ertoe aanzette haar naar de spoedeisende hulp te brengen.
” Maisie maakte een reis naar het ziekenhuis waarvan iedereen dacht dat het een snelle bezoek zou zijn,” schrijft haar oom Michael Brigadier in een GoFundMe, opgericht om Maisie, haar grote broer en haar ouders te ondersteunen.
‘Het heeft Maisie in zijn greep’
Maar dingen namen al snel een slechte wending en het kleine meisje was “aan het vechten voor haar leven” op “meerdere vormen van levensondersteuning om haar lichaam een vechtkans te geven om terug te komen van het humane metapneumovirus [hMPV].”
De Cleveland Clinic beschrijft hMPV als een virus, vergelijkbaar met het respiratoir syncytieel virus (RSV) en de griep, “dat meestal symptomen veroorzaakt die lijken op de gewone verkoudheid.”
Gemeenlijk treedt de infectie op tegen de leeftijd van vijf jaar en vermoedelijk herstellen patiënten volledig, wat helaas niet het geval was voor de kleine Maisie. “Het heeft Maisie in zijn greep en laat niet los,” schrijft Brigadier.
‘Verscheurd’
Maisie werd vervolgens naar het Rainbow Babies and Children’s Hospital gebracht waar ze in een kunstmatige coma werd gebracht.
“Het is niet wat je verwacht,” zei haar vader. “We dachten gewoon dat het een gewone verkoudheid was en dat we haar dezelfde dag nog naar huis zouden brengen, nooit gedacht dat we hier zouden zijn.”
Tegen 24 maart was Maisie geïntubeerd en artsen gingen door met levensreddende maatregelen om haar te helpen “de oorlog” te winnen die “in haar lichaam begon.”
“[Ouders] zijn verscheurd,” schrijft Tammy McConnaughy op Facebook. Smekend om steun van de gemeenschap, gaat McConnaughy – die haar kleindochter “Pocket” noemt – verder: “Alsjeblieft iedereen gebeden gebeden gebeden Voor onze Maisie om stabiel te blijven en we goede resultaten krijgen voor alle tests en haar lichaam heeft gewoon meer tijd nodig om te genezen en terug te komen naar ons.”
‘Een van de meest liefdevolle mensen’
En toen op 25 maart ontdekten artsen dat de kleuter een beroerte had gehad. “Ze ging voor een CT-scan en ze zeiden dat er wat bloeding was in de hersenen, dus ze wilden een scan van dat maken en tijdens dat proces ontdekten ze dat ze eigenlijk een zeer grote beroerte aan de rechterkant van haar hersenen had,” zei haar vader.
Het kleintje werd toen geopereerd aan de hersenen en volgens Patric was een deel van haar hersenen zo opgezwollen dat het moest worden verwijderd om hopelijk het leven van Maisie te redden.
Haar ouders kregen destijds te horen dat Maisie aangesloten zou blijven op levensondersteunende machines en in een medisch geïnduceerde coma zou blijven voor “verschillende maanden”, wat een gewenste uitkomst was.
“Ze is een van de meest liefdevolle mensen die je ooit zult ontmoeten,” deelde Patric, hopend haar binnenkort mee naar huis te nemen. “Ze is zo slim en zo bereid om iedereen te helpen en ze wil dat iedereen van haar houdt, net zoals zij van iedereen houdt.”
‘Maisie is 0verleden’
Op 26 maart leverde haar familie een verklaring af aan Cleveland 19, waarin staat “Er was simpelweg niets meer dat kon worden gedaan.” Maisie werd van de levensondersteuning gehaald. Ondertussen bood Brigadier een update van het kleine meisje dat hij beschrijft als “zorgzaam, slim, leuk en liefdevol.”
Hij schrijft op de GoFundMe-pagina, dat vanaf 27 maart meer dan $ 26.500 van zijn doel van $ 15.000 is opgehaald: “Ik wou dat ik een gelukkig einde aan dit verhaal kon brengen. Ik wou dat ik de juiste woorden wist te zeggen om het verdriet van mijn dierbaren en al diegenen die door Maisie zijn geraakt, te verzachten.” Hij vervolgt: “Rond 11 uur vanochtend is Maisie overleden. Het typen van deze woorden uren later is nog steeds zo surrealistisch. Ik kan niet geloven dat dit met zo’n lieve familie kon gebeuren.”
Brigadier voegt eraan toe: “Ik ben zo trots om je oom Maisie te zijn en ik zal nooit vergeten wat ik van je heb geleerd.” Rust in vrede, kleine Maisie. We wensen familie en geliefden het allerbeste in hun tijd van genezing na dit tragische verlies.
Nino van der Meijde, bekend als dj en inmiddels ook als gezicht in de realityserie Andy en Melisa, heeft voor het eerst uitgebreid gesproken over een onderwerp dat bij veel mensen vragen oproept: wie is zijn biologische vader, en hoe ziet die relatie eruit? Hoewel de informatie al jaren online te vinden is, blijkt dat het grote publiek dit verhaal nauwelijks kent. In een openhartig gesprek met radiozender FunX besloot Nino er nu zelf duidelijkheid over te geven.
Een vraag die blijft terugkomen
Voor Nino is het geen nieuw onderwerp. Hij krijgt al jaren vragen over zijn afkomst, vooral op sociale media. Toch koos hij er meestal voor om er niet op in te gaan. Niet omdat het een geheim is, benadrukt hij, maar omdat hij zijn privéleven niet voortdurend wil toelichten. Nu hij vaker in de publieke belangstelling staat, voelt hij zich wel comfortabeler om zijn verhaal in zijn eigen woorden te vertellen.
“Mijn biologische vader is Okkie Durham,” vertelt Nino zonder omwegen. “Dat staat al jaren online, dus iedereen kan het vinden. Maar Andy voelt gewoon als mijn vader.” Met die ene zin schetst hij direct het onderscheid dat voor hem essentieel is: biologisch vaderschap en emotioneel vaderschap zijn niet altijd hetzelfde.
Wie zijn vaderfiguur écht is
Andy van der Meijde, oud-international en voormalig profvoetballer, is al sinds Nino’s jeugd een vaste waarde in zijn leven. Hij voedde hem op, was aanwezig in belangrijke momenten en speelde de rol die Nino associeert met ‘vader zijn’. “Andy heeft mij opgevoed,” legt hij uit. “Dus zo zie ik hem ook. Dat gevoel verandert niet.”
Dat betekent niet dat er geen contact is met zijn biologische vader. Integendeel: Nino spreekt openlijk over een goede band. “Ik heb contact met mijn vader en dat is ook goed,” zegt hij. “We spreken elkaar en er is geen ruzie of afstand.” Toch benadrukt hij dat het vaderschap voor hem niet alleen draait om bloedbanden, maar vooral om wie er daadwerkelijk voor je was.
Twee werelden naast elkaar
Het verhaal van Nino laat zien dat familie soms complexer is dan het klassieke plaatje. Hij staat met één been in de wereld van entertainment en reality-tv, en met het andere in een persoonlijk verleden dat door velen met nieuwsgierigheid wordt bekeken. Juist daarom kiest hij nu voor openheid: niet om te choqueren, maar om misverstanden weg te nemen.
“Het is geen geheim en ook geen drama,” lijkt zijn boodschap te zijn. “Het is gewoon hoe mijn leven is gelopen.” Die nuchtere benadering past bij de manier waarop hij zich ook in andere interviews presenteert: recht door zee, zonder sensatie.
Reality-tv brengt alles dichterbij
Nino is momenteel regelmatig te zien in Andy en Melisa, een realityserie die het dagelijks leven van Andy van der Meijde en zijn gezin volgt. De camera’s draaien mee tijdens alledaagse momenten, maar schuwen ook de moeilijkere onderwerpen niet. Juist daardoor leren kijkers het gezin van een andere kant kennen.
Binnen de serie wordt duidelijk hoe hecht de familieband is. Nino maakt daar vanzelfsprekend deel van uit. De kijker ziet niet alleen de vrolijke kanten, maar ook hoe familieleden met elkaar omgaan tijdens spanningen of persoonlijke uitdagingen. Het onderwerp van zijn biologische vader komt in de serie niet expliciet naar voren, maar zijn plaats binnen het gezin is onmiskenbaar.
De naam die nieuwsgierigheid oproept
Dat Nino’s biologische vader Okkie Durham is, maakt het verhaal voor veel mensen extra beladen. Durham, voluit Octave Durham, werd begin jaren 2000 een bekende naam door een kunstroof die internationaal de aandacht trok. Samen met een handlanger wist hij twee schilderijen uit het Van Gogh Museum in Amsterdam weg te nemen: Zeegezicht bij Scheveningen en Het uitgaan van de hervormde kerk te Nuenen.
De roof zorgde wereldwijd voor opschudding. Jarenlang bleef onduidelijk waar de schilderijen waren gebleven. Pas in 2016, veertien jaar later, werden ze teruggevonden in Italië, in handen van de Napolitaanse Camorra. Inmiddels zijn de werken weer veilig terug in Nederland.
Een verleden dat niet alles bepaalt
Hoewel die geschiedenis onlosmakelijk verbonden is aan de naam Durham, benadrukt Nino dat dit niet definieert wie hij zelf is. Hij heeft zijn eigen pad gekozen, los van de reputatie of daden van anderen. “Ik ben gewoon mezelf,” lijkt hij daarmee te zeggen. Zijn focus ligt op muziek, creativiteit en het opbouwen van zijn eigen carrière.
Als dj timmert hij al geruime tijd aan de weg en heeft hij een groeiende fanbase. Muziek is voor hem een manier om zichzelf te uiten, los van labels of familiegeschiedenis. Dat hij daarnaast nu ook op televisie te zien is, ziet hij vooral als een extra platform, niet als zijn kernidentiteit.
Loyaliteit en dankbaarheid
Wat in het gesprek met FunX vooral opvalt, is de loyaliteit die Nino uitspreekt richting Andy van der Meijde. Hij spreekt met respect en dankbaarheid over de rol die Andy in zijn leven heeft gespeeld. “Hij was er,” zegt hij impliciet, “en dat is wat telt.”
Die houding laat zien dat familie voor Nino draait om nabijheid, zorg en betrokkenheid. Biologische banden zijn belangrijk, maar niet doorslaggevend. Het is een boodschap die voor veel mensen herkenbaar is, zeker in samengestelde gezinnen.
Openheid zonder sensatie
Met zijn verhaal kiest Nino niet voor drama, maar voor helderheid. Hij maakt duidelijk hoe de verhoudingen liggen, zonder iemand te veroordelen of te verheerlijken. Die balans maakt zijn openheid geloofwaardig en respectvol.
Voor kijkers en luisteraars biedt het gesprek vooral inzicht in hoe iemand met een bijzondere achtergrond daar zelf tegenaan kijkt. Geen groot conflict, geen schokkende onthullingen, maar een persoonlijke uitleg die rust brengt in plaats van vragen oproept.
Een eigen toekomst
Nino van der Meijde lijkt vastberaden om zijn eigen koers te blijven varen. Met muziek, media-optredens en een duidelijke kijk op familie bouwt hij aan een toekomst die niet wordt bepaald door het verleden van anderen. Zijn verhaal laat zien dat identiteit meer is dan afkomst alleen.
Door nu zelf het woord te nemen, sluit hij een hoofdstuk af dat voor buitenstaanders misschien mysterieus leek, maar voor hem al lang helder was. En juist die nuchtere eerlijkheid maakt zijn verhaal krachtig en menselijk.