Algemeen
Ouders ontroostbaar nadat vaak voorkomend virus leven neemt van 4-jarige
Slechts enkele dagen nadat artsen zeiden dat hun vierjarige dochter een “gewone verkoudheid” had, is een stel uit Ohio nu bezig met het plannen van de begrafenis van het kleine meisje, dat alleen maar wilde dat “iedereen van haar hield, net zoals zij van iedereen houdt”.
Maisie Schmidt – die een veelvoorkomend virus had dat dodelijk werd toen het zijn strakke greep niet wilde loslaten – werd in een kunstmatige coma gebracht terwijl artsen tegen de klok werkten om haar leven te redden. Maar toen kreeg de kleuter een zware beroerte en overleed op 26 maart.
“Er was simpelweg niets meer dat kon worden gedaan,” zeiden haar ouders over hun hartverscheurende beslissing om hun dochter te laten gaan. Blijf lezen om meer te weten te komen over het tragische einde van dit mooie meisje.
Eind maart haastten Maisie’s ouders – Christin Brigadier en Patric Schmidt – zich naar de dokter toen ze begon te sniffen en te hoesten.
Haar vader Patric, uit Strongsville, Ohio, vertelde aan Cleveland 19: “We kregen te horen dat het gewoon een gewone verkoudheid was, neem haar gewoon mee naar huis, veel vocht en dat soort dingen.”
Omdat ze geloofden in de medische deskundigen die adviseerden dat haar ziekte niet ernstig was, namen de ouders haar mee naar huis. Maar tegen 23 maart was Maisie lusteloos, haar gezondheid dramatisch achteruitgaand, wat haar bezorgde moeder en vader ertoe aanzette haar naar de spoedeisende hulp te brengen.
” Maisie maakte een reis naar het ziekenhuis waarvan iedereen dacht dat het een snelle bezoek zou zijn,” schrijft haar oom Michael Brigadier in een GoFundMe, opgericht om Maisie, haar grote broer en haar ouders te ondersteunen.
‘Het heeft Maisie in zijn greep’
Maar dingen namen al snel een slechte wending en het kleine meisje was “aan het vechten voor haar leven” op “meerdere vormen van levensondersteuning om haar lichaam een vechtkans te geven om terug te komen van het humane metapneumovirus [hMPV].”
De Cleveland Clinic beschrijft hMPV als een virus, vergelijkbaar met het respiratoir syncytieel virus (RSV) en de griep, “dat meestal symptomen veroorzaakt die lijken op de gewone verkoudheid.”
Gemeenlijk treedt de infectie op tegen de leeftijd van vijf jaar en vermoedelijk herstellen patiënten volledig, wat helaas niet het geval was voor de kleine Maisie. “Het heeft Maisie in zijn greep en laat niet los,” schrijft Brigadier.
‘Verscheurd’
Maisie werd vervolgens naar het Rainbow Babies and Children’s Hospital gebracht waar ze in een kunstmatige coma werd gebracht.
“Het is niet wat je verwacht,” zei haar vader. “We dachten gewoon dat het een gewone verkoudheid was en dat we haar dezelfde dag nog naar huis zouden brengen, nooit gedacht dat we hier zouden zijn.”
Tegen 24 maart was Maisie geïntubeerd en artsen gingen door met levensreddende maatregelen om haar te helpen “de oorlog” te winnen die “in haar lichaam begon.”
“[Ouders] zijn verscheurd,” schrijft Tammy McConnaughy op Facebook. Smekend om steun van de gemeenschap, gaat McConnaughy – die haar kleindochter “Pocket” noemt – verder: “Alsjeblieft iedereen gebeden gebeden gebeden Voor onze Maisie om stabiel te blijven en we goede resultaten krijgen voor alle tests en haar lichaam heeft gewoon meer tijd nodig om te genezen en terug te komen naar ons.”
‘Een van de meest liefdevolle mensen’
En toen op 25 maart ontdekten artsen dat de kleuter een beroerte had gehad. “Ze ging voor een CT-scan en ze zeiden dat er wat bloeding was in de hersenen, dus ze wilden een scan van dat maken en tijdens dat proces ontdekten ze dat ze eigenlijk een zeer grote beroerte aan de rechterkant van haar hersenen had,” zei haar vader.
Het kleintje werd toen geopereerd aan de hersenen en volgens Patric was een deel van haar hersenen zo opgezwollen dat het moest worden verwijderd om hopelijk het leven van Maisie te redden.
Haar ouders kregen destijds te horen dat Maisie aangesloten zou blijven op levensondersteunende machines en in een medisch geïnduceerde coma zou blijven voor “verschillende maanden”, wat een gewenste uitkomst was.
“Ze is een van de meest liefdevolle mensen die je ooit zult ontmoeten,” deelde Patric, hopend haar binnenkort mee naar huis te nemen. “Ze is zo slim en zo bereid om iedereen te helpen en ze wil dat iedereen van haar houdt, net zoals zij van iedereen houdt.”
‘Maisie is 0verleden’
Op 26 maart leverde haar familie een verklaring af aan Cleveland 19, waarin staat “Er was simpelweg niets meer dat kon worden gedaan.” Maisie werd van de levensondersteuning gehaald. Ondertussen bood Brigadier een update van het kleine meisje dat hij beschrijft als “zorgzaam, slim, leuk en liefdevol.”
Hij schrijft op de GoFundMe-pagina, dat vanaf 27 maart meer dan $ 26.500 van zijn doel van $ 15.000 is opgehaald: “Ik wou dat ik een gelukkig einde aan dit verhaal kon brengen. Ik wou dat ik de juiste woorden wist te zeggen om het verdriet van mijn dierbaren en al diegenen die door Maisie zijn geraakt, te verzachten.” Hij vervolgt: “Rond 11 uur vanochtend is Maisie overleden. Het typen van deze woorden uren later is nog steeds zo surrealistisch. Ik kan niet geloven dat dit met zo’n lieve familie kon gebeuren.”
Brigadier voegt eraan toe: “Ik ben zo trots om je oom Maisie te zijn en ik zal nooit vergeten wat ik van je heb geleerd.” Rust in vrede, kleine Maisie. We wensen familie en geliefden het allerbeste in hun tijd van genezing na dit tragische verlies.
Roy en Annick opnieuw in spannende periode: MRI-scan zet gezin onder druk, maar liefde houdt hen overeind
Voor Roy en Annick, het geliefde stel dat Nederland leerde kennen in seizoen 9 van Over Mijn Lijk, breekt opnieuw een wekenlange periode van spanning aan. Waar de meeste stellen vooral uitkijken naar rust en stabiliteit, leven Roy en Annick iedere zes maanden met een terugkerende golf van stress: de onvermijdelijke MRI-scan die moet laten zien hoe Roy’s gezondheid ervoor staat.
Deze onderzoeken behoren inmiddels tot hun leven, maar dat maakt het niet minder zwaar. De onzekerheid, de zenuwen en de constante angst voor nieuwe ontwikkelingen drukken op hun dagelijks bestaan — en op hun relatie.
Dat Annick en Roy eerlijk zijn over hun emoties, is altijd een van de redenen geweest dat zo veel kijkers zich met hen verbonden voelen. Ook nu deelt Annick openhartig hoe het eraan toegaat binnen hun gezin, in de dagen voorafgaand aan weer zo’n allesbepalende scan.
Een foto die alles zegt: glimlach, liefde en spanning
Op Instagram plaatste Annick een recente foto van Roy. Ze zitten samen aan tafel in een restaurant, alsof ze een moment van ontspanning proberen te vinden te midden van alle spanning.
Bij de foto schrijft Annick een liefdevolle, maar ook eerlijke boodschap:
“Handsome.”
Het is een warm compliment, een moment van tederheid tussen alle zorgen door. Maar direct daarna geeft ze openlijk toe dat de spanning in huis voelbaar is.
“Ook al plak ik je in deze stressvolle tijd voor de MRI soms achter het behang. Maar dat is prima, want dat doen we nou eenmaal de tijd voor de MRI.”
Met die woorden laat Annick zien hoe zij – en waarschijnlijk veel andere partners van mensen met een ernstige z!ekte – balanceren tussen liefde, zorgen en irritatie. De dagen voorafgaand aan een scan zijn extra scherp, extra geladen, extra vermoeiend. Kleine dingen worden groot, emoties worden sneller uitgesproken en iedereen voelt dat er iets dreigt.
Niet omdat er ruzie is, maar omdat angst zich een plek zoekt in het dagelijks leven.
Het leven met een hersentumor: hoop en onzekerheid tegelijk
Roy leeft al jaren met een hersentumor, iets waar Nederland getuige van werd toen hij in 2022 deelnam aan Over Mijn Lijk. Hij maakte enorme indruk met zijn kalmte, humor en nuchterheid, zelfs op de zwaarste momenten. Annick maakte minstens zoveel indruk: zij was en is zijn rots, zijn steun, maar ook de persoon die zichtbaar meeleeft, lijdt en tegelijk overeind blijft staan.
Begin 2023 kwam er een nieuwe schok toen er tijdens een scan een extra plekje werd ontdekt. Dat nieuws sloeg bij het stel – en bij de fans die hen volgden – in als een bom.
Maar maanden later kwam er onverwacht goed nieuws. Annick schreef toen opgelucht:
“Het plekje is verdwenen, bizar! We moeten dit even verwerken… wat een stress hebben wij gehad.”
Het was een van die momenten waarop hoop en onzekerheid elkaar afwisselen op een manier die alleen mensen kennen die in vergelijkbare situaties leven.
Ze voegde er ook eerlijk aan toe:
“Ook al weten we dat Roy niet genezen kan worden verklaard, dit voelt als een groot geluk en opnieuw een kans om samen nog heel mooie herinneringen te maken.”
Dat is de realiteit waar zij al jaren mee leven: elke goede uitslag is een extra hoofdstuk. En elke scan kan een nieuwe wending betekenen.
De terugkerende scans: een ritueel vol spanning
Elke zes maanden moet Roy naar het z!ekenhuis voor een nieuwe MRI. Het is een terugkerend ritueel waar hij nooit aan went, hoe vaak het ook gebeurt. Een MRI staat symbool voor het hele leven dat op pauze wordt gezet — totdat de uitslag bekend is.
Voor veel mensen is het moeilijk voor te stellen hoe intensief zo’n terugkerende cyclus is. Voor Roy en Annick is het een patroon geworden dat hun leven in stukken hakt:
-
Periode van relatieve rust, waarin ze proberen te genieten van het leven en mooie herinneringen maken.
-
Periode van groeiende spanning, wanneer de datum van de scan dichterbij komt.
-
De dag van de uitslag, die alles op zijn kop kan zetten.
-
De emotionele nasleep, waarin hoop, verdriet, opluchting en vermoeidheid elkaar afwisselen.
Annick benoemt het openlijk: in die stressvolle dagen kunnen ze elkaar soms moeilijk verdragen. Een logische reactie, die past bij mensen die onder hoge druk leven. Maar tegelijkertijd is er altijd liefde — en humor — die hen weer bij elkaar brengt.
Herkenning bij duizenden volgers
Onder Annicks bericht verschenen onmiddellijk talloze reacties van volgers die de spanning herkennen. Mensen die zelf leven met een ernstige z!ekte, of partners die iedere scan meebeleven alsof het een examen is waar hun toekomst vanaf hangt, lieten massaal steunbetuigingen achter.
Sommigen schreven:
-
“Deze periode is altijd de zwaarste. Jullie doen het zó goed.”
-
“De scanstress is herkenbaar. Denk aan jullie.”
-
“Wat een liefde spreekt eruit, ondanks alles.”
Voor veel mensen is het een troost om te zien dat ook anderen moeite hebben met het evenwicht tussen liefde en onzekerheid. Dat niet alleen zij af en toe botsen of moe zijn. Dat het menselijk is.
Roy blijft strijdbaar – maar de spanning blijft reëel
Roy zelf is altijd open geweest over zijn situatie, maar ook over zijn veerkracht. Hij probeert te genieten van alles wat wél kan, en dat laat hij nog steeds zien op sociale media. Zijn lach is vaak breed, zijn humor onverminderd aanwezig. Toch is de aankomende MRI nooit ‘gewoon’.
Het is een moment van waarheid. Een moment dat bepaalt hoe hun toekomst eruitziet — voor de komende maanden, of soms langer.
Annick laat in haar bericht doorschemeren dat ze samen proberen lichtheid te vinden in die zware dagen. Een etentje, een foto, een compliment, een grap. Maar onder die glimlach ligt altijd het besef dat er een moeilijke dag nadert.
Het verhaal van Roy en Annick raakt nog altijd veel mensen
Sinds hun deelname aan Over Mijn Lijk worden Roy en Annick door veel mensen gevolgd. Niet alleen omdat hun verhaal aangrijpend is, maar vooral omdat hun liefde zo zichtbaar en oprecht is. Ze laten zien dat je samen door donkere periodes kunt gaan zonder perfect te zijn. Dat het oké is om gespannen te zijn. Om te botsen. Om bang te zijn.
Maar vooral laten ze zien hoe je tegelijkertijd kunt blijven genieten.
De manier waarop ze hun leven delen blijft voor veel kijkers inspirerend. Hun openheid raakt mensen. Hun eerlijkheid geeft moed.
De kracht van kleine geluksmomenten
Terwijl de zware scanperiode aanbreekt, blijven Roy en Annick zoeken naar mooie momenten. Een etentje, een foto, een liefdevolle blik. Dat zijn de lichtpuntjes die hun relatie en gezin overeind houden.
De komende weken zullen opnieuw spannend worden. Maar als één ding duidelijk is, dan is het wel dat Roy en Annick samen sterker staan dan ooit — ook al is de weg die zij bewandelen allesbehalve eenvoudig.