Algemeen
Oudere vrouw die prins Harry ontm**gde doet boekje open – maak kennis met Sasha Walpole
Het boek ‘Spare’ van Prins Harry werd een onmiddellijk succes toen het op 10 januari uitkwam. Er is nu ongeveer een maand verstreken sinds de release, het stof is neergedaald. Natuurlijk, als iemand dacht dat het een vredesaanbod zou zijn aan zijn familieleden, hadden ze het flink mis.
De kloof tussen Harry en de Britse Koninklijke Familie lijkt zelfs erger te zijn dan voor ‘Spare’ in de schappen kwam. Toch is een ding waar de fans van Harry blij mee zijn het enorme aantal verhalen over zijn privéleven – inclusief hoe hij zijn maagdelijkheid verloor – dat hij in zijn memoires heeft geschreven.
Harry schreef in detail over hoe hij zijn maagdelijkheid verloor in een veld achter een pub op 17-jarige leeftijd met een “oudere vrouw”. Hij heeft nooit specifiek haar identiteit onthuld, en daardoor zijn er geruchten ontstaan.
Toen, slechts enkele dagen geleden, kwam er eindelijk een dame naar voren. Haar naam is Sasha Walpole – en nu heeft ze gekozen om meer intieme details te delen over wat er gebeurde op Harry’s grote nacht.
Prins Harry en Meghan Markle staan al jaren in de schijnwerpers. Toen ze de Koninklijke Familie verlieten, waren de fans van de monarchie verdeeld in tweeën. Sommigen vonden dat het paar precies moest kunnen doen wat ze wilden en niet “gedwongen” moesten worden om binnen de koninklijke sfeer te blijven tegen hun wil. Anderen betoogden dat Harry zijn leven had moeten wijden aan het dienen van de kroon.
Prins Harry & Meghan Markle’s breuk met de royals
Toen Harry en Meghan zich vestigden in hun nieuwe leven in de VS, waren bepaalde leden van de Koninklijke Familie van mening dat Harry een fout had gemaakt. Dat geldt naar verluidt ook voor Prins William, wiens eigen bedenkingen ten opzichte van zijn broer verder teruggaan dan Harry’s verhuizing over de Atlantische Oceaan.
In de documentaire uit 2019 ‘Kate v. Meghan: Princesses at War?’, beweerde de koninklijke expert Katie Nicholl dat William niet erg blij was met de relatie van Harry en Meghan voorafgaand aan hun huwelijk in 2018. Wat Harry betreft, werd gezegd dat hij vond dat zijn oudere broer niet genoeg deed om Meghan in de Koninklijke Familie op te nemen.
“William maakte zich nogal zorgen dat de relatie zo snel vorderde. En dicht bij Harry zijnde, waarschijnlijk de enige persoon die dicht genoeg bij Harry stond om te zeggen, ‘Dit lijkt snel te gaan, weet je het zeker?’” zei Nicholl.
Ze vervolgde: “Ik denk dat wat bedoeld was als goedbedoeld broederlijk advies, Harry gewoon irriteerde. Harry is enorm beschermend over Meghan. Hij zag dat als kritiek. Hij interpreteerde dat als zijn broer die niet echt achter dit huwelijk, deze unie stond, en ik denk niet dat het sindsdien ooit goed is geweest.”
Natuurlijk verbeterden de zaken niet toen Harry & Meghan verschenen in het inmiddels beruchte Oprah Winfrey-interview. Het paar beschuldigde een niet nader genoemd lid van de koninklijke familie van het in twijfel trekken van de mogelijke huidskleur van hun zoon Archie. Daarnaast beweerde Meghan dat ze geen hulp kreeg van de royals met betrekking tot haar afnemende geestelijke gezondheid.
Harry en Meghan Markle zijn zeer uitgesproken geweest over wat ze denken van de Koninklijke Familie sinds het Oprah-interview in 2020. Harry’s onthullingen in ‘Spare’ boek In december, met de release van hun nieuwe Netflix-documentaireserie, bleven ze hun teleurstelling uiten over hun koninklijke leven.
Een terugkerend thema is dat Harry het gevoel had dat niemand Meghan welkom heette in de Koninklijke Familie. Inderdaad, de hertogin heeft toegegeven zich enigszins buitengesloten te voelen.
Sasha Walpole heeft zich geïdentificeerd als de “oudere vrouw” met wie Prins Harry voor het eerst intiem was.
Na de publicatie van Harry’s onthullende boek voelde Sasha de noodzaak om haar vader te vertellen dat zij de persoon was. In een interview met The Sun deelde ze details over hun tijd samen en de omstandigheden rondom het verlies van Harry’s maagdelijkheid bij de Vine Tree Inn in Wiltshire.
Sasha beschreef de gebeurtenis als een vluchtige, gepassioneerde ontmoeting tussen vrienden. Ze vertelde dat ze beiden dronken waren en dat het gebeurde na het roken van een sigaret. De ontmoeting duurde ongeveer vijf minuten, en achteraf realiseerde ze zich dat het waarschijnlijk duidelijker was dan ze dacht, aangezien vrienden haar desorganisatie opmerkten toen ze terugkeerde.
Sasha, die slechts een paar jaar ouder is dan Harry en werkte bij de stallen van Highgrove House, gaf toe dat zij en Harry “maatjes” waren en elkaar ongeveer twee jaar kenden. Na die nacht, waarin ze tequila en sambuca dronken voor Sasha’s verjaardag, hebben ze nooit meer met elkaar gesproken.
Sasha uitte haar ongemak over de gedetailleerde manier waarop Harry over de gebeurtenis schreef in zijn boek, en zei dat het haar privacy schaadde. Ze vond het onnodig dat hij zoveel details deelde en gaf aan dat ze liever had dat het niet in het boek stond, omdat het nu voor ongemakkelijke situaties zorgt.
Algemeen
Norma (80) was twee keer in de hemel en werd teruggestuurd om mensen te vertellen wat je kunt verwachten
Norma Edwards vertelt over haar drie bijna-d00dervaringen: “Ik werd twee keer teruggestuurd met een boodschap”
Het verhaal van de Amerikaanse vrouw Norma Edwards gaat al jaren rond in spirituele kringen, maar nu bereikt het opnieuw een groter publiek. In een interview met de Britse krant Mirror vertelt de inmiddels oudere vrouw hoe ze naar eigen zeggen meerdere keren klinisch 0verleden is – en hoe ze tijdens twee van die momenten een reis maakte naar wat zij beschrijft als “een andere dimensie”.
Norma beweert dat ze tijdens die ervaringen buitenaardse of spirituele wezens ontmoette, zicht kreeg op haar levensdoel en zelfs te horen kreeg dat ze nog niet mocht blijven. Haar verhaal is zowel ontroerend als mysterieus, en hoe je het ook bekijkt, het raakt aan iets waar vrijwel iedereen vragen over heeft: wat gebeurt er nadat het leven stopt?
“Ik zag kleuren die op aarde niet bestaan”
Norma vertelt dat haar ervaringen altijd beginnen met hetzelfde gevoel: alsof ze door een oneindig donkere tunnel wordt getrokken. Een compleet duistere ruimte, zo zwart dat het bijna tastbaar lijkt. Toch zegt ze nooit bang te zijn geweest.
“Ik reisde met de snelheid van het licht,” vertelt ze. “En toen doemde er iets op dat leek op een regenboog, maar dan in kleuren die ik nooit eerder had gezien.”
Die kleuren gingen over in een felle witte gloed, helder en warm tegelijk. “Ik dacht dat het mijn ogen pijn zou doen,” zegt ze, “maar toen voelde ik dat ik met het licht versmolt. Alsof ik niet langer een lichaam had, maar veranderde in pure energie.”
Het zijn woorden die vaker terugkeren in verhalen van mensen die een bijna-d00dervaring hadden, maar Norma gaat veel verder. Zij zegt niet alleen licht of liefde te hebben gevoeld, maar daadwerkelijk in gesprek te zijn geweest met wezens aan de “andere kant”.
De eerste keer: een hartstilstand en een onthutsende ontdekking
Norma was pas twintig jaar oud toen ze voor het eerst in aanraking kwam met wat zij ziet als het hiernamaals. Ze was op weg naar haar werk toen ze plotseling instortte. In het z!ekenhuis ontdekten artsen dat er een 0verleden foetus in haar lichaam zat die een ernstige infectie had veroorzaakt. Haar lichaam was bezig zichzelf te vergiftigen.
Tijdens de operatie stopte haar hart. Voor de artsen was het een race tegen de klok; voor Norma begon een reis buiten de grenzen van het tastbare.
“Ik keek vanuit het plafond neer op mijn eigen lichaam,” zegt ze. “Ik zag hoe de artsen hun best deden, maar ik voelde geen pijn. Ik wilde zeggen dat het goed met me ging, maar niemand hoorde mij.”
Vanaf dat moment voelde ze zich weggetrokken uit de operatiekamer, alsof ze werd meegenomen naar een nieuwe wereld.
Een levensoverzicht in drie kolommen
Tijdens haar eerste ervaring zag Norma iets dat haar diep raakte. Ze spreekt over een soort enorm scherm waarop drie kolommen verschenen.
Kolom 1: het leven dat ze naar
eigen zeggen had gepland vóór haar geboorte.
Kolom 2: het leven zoals ze dat daadwerkelijk
leefde.
Kolom 3: het resultaat van die vergelijking.
“Keer op keer stond er: ‘Doel niet bereikt’,” vertelt ze. “Dat vond ik bijna grappig. Het was alsof ik naar een soort hemelse administratie keek.”
Het moment zorgde eerder voor verwondering dan voor angst. Maar meteen daarna veranderde de scène opnieuw.
Een rivier, een geliefde tante en een grens die ze niet mocht oversteken
Norma kwam bij wat ze beschrijft als een grote, rustige rivier. Aan de overkant stonden honderden zielen die haar leken te herkennen. Ze voelde warmte, verbondenheid en een liefde die ze met geen pen kan beschrijven.
Aan die overkant zag ze ook haar tante, iemand met wie ze tijdens haar jeugd veel contact had gehad.
“Ze stapte het water in om mij te ontmoeten,” vertelt Norma. “Ik deed hetzelfde. Maar net voordat we elkaar raakten, stopte ze.”
Toen sprak haar tante de woorden die Norma nooit heeft vergeten: “Het spijt me. Ze staan niet toe dat je blijft. Je wordt teruggestuurd met een boodschap.”
De boodschap, zegt Norma, was simpel maar krachtig: het leven stopt niet, het gaat verder. De ziel is eeuwig.
Op dat moment werd ze teruggetrokken in haar lichaam en ontwaakte ze op de operatietafel.
De tweede keer: een vrouwelijke aanwezigheid die haar begeleidde
De tweede keer dat Norma klinisch 0verleed, leek het proces in de kern hetzelfde, maar de details waren anders. Ze voelde opnieuw de overgang naar een donkere ruimte, opnieuw het licht en opnieuw de overweldigende liefde.
Maar ze stond er deze keer niet alleen voor.
“Ik voelde een vrouwelijke aanwezigheid naast me,” zegt ze. “Ik geloof dat het een engel was. Ze leidde me, alsof ze wilde voorkomen dat ik zou denken dat ik al mocht blijven.”
Net als de eerste keer kreeg Norma volgens eigen zeggen dezelfde boodschap: dat haar missie nog niet voltooid was. Dat ze moest terugkeren naar haar lichaam omdat ze hier op aarde nog iets te doen had.
Een missie op aarde: stervensbegeleiding
Na haar ervaringen besloot Norma haar leven te wijden aan het begeleiden van mensen in hun laatste levensfase. Ze werkt sindsdien als deskundige stervensbegeleider. Ze vertelt families wat zij zelf zegt gezien te hebben: dat de d00d geen eindpunt is, maar een overgang.
“De ziel sterft niet,” zegt ze. “We gaan ergens naartoe. Niemand hoeft bang te zijn.”
Ze probeert geen angst weg te wuiven, maar juist ruimte te maken voor rust, vertrouwen en betekenis tijdens het moeilijkste moment van het leven.
Een boodschap die mensen verdeelt
Het verhaal van Norma wordt zowel omarmd als bekritiseerd. Sommige mensen vinden troost in haar woorden. Anderen zijn sceptisch en wijzen op neurologische verklaringen voor bijna-d00dervaringen, zoals zuurstoftekort en hallucinaties.
Maar Norma zelf twijfelt geen seconde aan wat ze gezien heeft.
Voor haar is het geen mysterie, geen hersenspinsel, maar een realiteit die ze twee keer intens heeft meegemaakt.
“Ik weet wat ik voelde,” zegt ze. “En ik weet dat ik iets moest doorgeven.”
Wat betekenen deze ervaringen voor de rest van ons?
Of je nu gelooft in bijna-d00dervaringen of niet, verhalen zoals dat van Norma raken iets fundamenteels. Het idee dat er iets is na het leven, dat de d00d misschien niet het einde is, spreekt tot de verbeelding. Mensen zoeken houvast, hoop, betekenis. Norma komt met een boodschap die precies daarin raakt.
Haar verhaal is uiteindelijk niet alleen een mystiek verslag, maar ook een uitnodiging: om anders naar het leven te kijken. Om te reflecteren op je eigen keuzes, je eigen doelen, je eigen liefde voor mensen om je heen.