Algemeen
Oudere vrouw die prins Harry ontm**gde doet boekje open – maak kennis met Sasha Walpole
Het boek ‘Spare’ van Prins Harry werd een onmiddellijk succes toen het op 10 januari uitkwam. Er is nu ongeveer een maand verstreken sinds de release, het stof is neergedaald. Natuurlijk, als iemand dacht dat het een vredesaanbod zou zijn aan zijn familieleden, hadden ze het flink mis.
De kloof tussen Harry en de Britse Koninklijke Familie lijkt zelfs erger te zijn dan voor ‘Spare’ in de schappen kwam. Toch is een ding waar de fans van Harry blij mee zijn het enorme aantal verhalen over zijn privéleven – inclusief hoe hij zijn maagdelijkheid verloor – dat hij in zijn memoires heeft geschreven.
Harry schreef in detail over hoe hij zijn maagdelijkheid verloor in een veld achter een pub op 17-jarige leeftijd met een “oudere vrouw”. Hij heeft nooit specifiek haar identiteit onthuld, en daardoor zijn er geruchten ontstaan.
Toen, slechts enkele dagen geleden, kwam er eindelijk een dame naar voren. Haar naam is Sasha Walpole – en nu heeft ze gekozen om meer intieme details te delen over wat er gebeurde op Harry’s grote nacht.
Prins Harry en Meghan Markle staan al jaren in de schijnwerpers. Toen ze de Koninklijke Familie verlieten, waren de fans van de monarchie verdeeld in tweeën. Sommigen vonden dat het paar precies moest kunnen doen wat ze wilden en niet “gedwongen” moesten worden om binnen de koninklijke sfeer te blijven tegen hun wil. Anderen betoogden dat Harry zijn leven had moeten wijden aan het dienen van de kroon.
Prins Harry & Meghan Markle’s breuk met de royals
Toen Harry en Meghan zich vestigden in hun nieuwe leven in de VS, waren bepaalde leden van de Koninklijke Familie van mening dat Harry een fout had gemaakt. Dat geldt naar verluidt ook voor Prins William, wiens eigen bedenkingen ten opzichte van zijn broer verder teruggaan dan Harry’s verhuizing over de Atlantische Oceaan.
In de documentaire uit 2019 ‘Kate v. Meghan: Princesses at War?’, beweerde de koninklijke expert Katie Nicholl dat William niet erg blij was met de relatie van Harry en Meghan voorafgaand aan hun huwelijk in 2018. Wat Harry betreft, werd gezegd dat hij vond dat zijn oudere broer niet genoeg deed om Meghan in de Koninklijke Familie op te nemen.
“William maakte zich nogal zorgen dat de relatie zo snel vorderde. En dicht bij Harry zijnde, waarschijnlijk de enige persoon die dicht genoeg bij Harry stond om te zeggen, ‘Dit lijkt snel te gaan, weet je het zeker?’” zei Nicholl.
Ze vervolgde: “Ik denk dat wat bedoeld was als goedbedoeld broederlijk advies, Harry gewoon irriteerde. Harry is enorm beschermend over Meghan. Hij zag dat als kritiek. Hij interpreteerde dat als zijn broer die niet echt achter dit huwelijk, deze unie stond, en ik denk niet dat het sindsdien ooit goed is geweest.”
Natuurlijk verbeterden de zaken niet toen Harry & Meghan verschenen in het inmiddels beruchte Oprah Winfrey-interview. Het paar beschuldigde een niet nader genoemd lid van de koninklijke familie van het in twijfel trekken van de mogelijke huidskleur van hun zoon Archie. Daarnaast beweerde Meghan dat ze geen hulp kreeg van de royals met betrekking tot haar afnemende geestelijke gezondheid.
Harry en Meghan Markle zijn zeer uitgesproken geweest over wat ze denken van de Koninklijke Familie sinds het Oprah-interview in 2020. Harry’s onthullingen in ‘Spare’ boek In december, met de release van hun nieuwe Netflix-documentaireserie, bleven ze hun teleurstelling uiten over hun koninklijke leven.
Een terugkerend thema is dat Harry het gevoel had dat niemand Meghan welkom heette in de Koninklijke Familie. Inderdaad, de hertogin heeft toegegeven zich enigszins buitengesloten te voelen.
Sasha Walpole heeft zich geïdentificeerd als de “oudere vrouw” met wie Prins Harry voor het eerst intiem was.
Na de publicatie van Harry’s onthullende boek voelde Sasha de noodzaak om haar vader te vertellen dat zij de persoon was. In een interview met The Sun deelde ze details over hun tijd samen en de omstandigheden rondom het verlies van Harry’s maagdelijkheid bij de Vine Tree Inn in Wiltshire.
Sasha beschreef de gebeurtenis als een vluchtige, gepassioneerde ontmoeting tussen vrienden. Ze vertelde dat ze beiden dronken waren en dat het gebeurde na het roken van een sigaret. De ontmoeting duurde ongeveer vijf minuten, en achteraf realiseerde ze zich dat het waarschijnlijk duidelijker was dan ze dacht, aangezien vrienden haar desorganisatie opmerkten toen ze terugkeerde.
Sasha, die slechts een paar jaar ouder is dan Harry en werkte bij de stallen van Highgrove House, gaf toe dat zij en Harry “maatjes” waren en elkaar ongeveer twee jaar kenden. Na die nacht, waarin ze tequila en sambuca dronken voor Sasha’s verjaardag, hebben ze nooit meer met elkaar gesproken.
Sasha uitte haar ongemak over de gedetailleerde manier waarop Harry over de gebeurtenis schreef in zijn boek, en zei dat het haar privacy schaadde. Ze vond het onnodig dat hij zoveel details deelde en gaf aan dat ze liever had dat het niet in het boek stond, omdat het nu voor ongemakkelijke situaties zorgt.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.