Algemeen
Meghan Markle vreest voor veiligheid kinderen kort voor bezoek aan VK
Meghan Markle en haar man, Prins Harry, leiden een buitengewoon leven in Californië, vooral in vergelijking met het leven dat ze hadden toen ze werkten als leden van de koninklijke familie. Het paar heeft multi-miljoen dollar deals gesloten, maar niet allemaal waren ze even succesvol.
Ondertussen gaat de vete tussen hen en de koninklijke familie door. Het feit dat Koning Charles en Kate Middleton kankerdiagnoses kregen, opende ironisch genoeg enigszins de mogelijkheid tot verzoening met ‘The Firm’, en een goede eerste stap zou zeker zijn om hen te bezoeken.
Prins Harry bezocht zijn vader voor een kort overleg nadat de kankerdiagnose van de monarch openbaar was gemaakt. Meghan reisde niet met hem mee, en het is al lang geleden dat ze voor het laatst voet zette op Britse bodem. Er wordt gemeld dat dit volgende maand zou kunnen gebeuren. Echter, een bron beweert dat ze de reis zou kunnen annuleren – vanwege zorgen om de veiligheid van haar kinderen.
Harry en Meghan staan al jaren in de schijnwerpers. Niet alleen omdat ze de koninklijke familie verlieten – en in verschillende gerenommeerde interviews verschenen – maar ook vanwege hun voortdurende ruzie met het establishment dat ze achter zich hebben gelaten.
Velen beschouwen het nu beruchte interview met Oprah Winfrey als het begin van hun “oorlog” tegen de monarchie. Tijdens dit gesprek deden ze schokkende beweringen over wat ze moesten doorstaan tijdens hun tijd in het Verenigd Koninkrijk. Geld bleef echter binnenstromen toen ze aan hun nieuwe leven begonnen.
In september 2020 sloten ze een vijfjarige $100 miljoen productiedeal met Netflix. Dan is er de vierboekendeal met hun uitgever – naar verluidt inclusief een voorschot van $20 miljoen en wereldwijde royalty’s voor Harry’s boek ‘Spare’ – die meer dan $120 miljoen waard zou kunnen zijn. Bovendien verdienden Meghan en Harry nog eens $20 miljoen met hun Spotify-deal. Volgens een branche-expert zou de overeenkomst zelf $35 miljoen waard kunnen zijn.
Hun Netflix-serie was een enorm succes en Harry’s boek, ‘Spare’, verkocht miljoenen exemplaren in slechts een paar dagen. Meghan lanceerde zelfs haar eigen Spotify-podcast, die in het begin veelbelovend leek.
Echter, in juni vorig jaar leden ze een enorme tegenslag, zowel op carrière- als economisch gebied. Archewell Audio, de mediagroep van Harry en Meghan, en streamingreus Spotify kondigden aan dat ze in onderling overleg hun meerjarige miljoenendeal zouden beëindigen.
De $20 miljoen deal resulteerde slechts in één serie – Meghan’s podcast ‘Archetypes’ – volgend op hun overeenkomst uit 2020. De podcast van Meghan stond wekenlang bovenaan de hitlijsten met haar gesprekken met verschillende invloedrijke vrouwen. Gasten waren onder meer sterren zoals Mindy Kaling, Mariah Carey, Trevor Noah, Serena Williams en Paris Hilton. Ondanks het succes besloten de twee partijen niet verder te gaan.
Harry & Meghan werden “oplichters” genoemd vanwege het Spotify-fiasco. De officiële verklaring luidde: “Spotify en Archewell Audio zijn in onderling overleg uit elkaar gegaan en zijn trots op de serie die we samen hebben gemaakt.” Volgens een anonieme bron van Variety verwachtte Spotify destijds naar verluidt meer inhoud van Archewell Studios dan ze leverden.
Volgens de Wall Street Journal verklaarde een bron dicht bij Spotify dat Harry en Meghan de productiviteitsnorm niet haalden die nodig was om al het afgesproken geld vanaf het begin te ontvangen.
In totaal bracht Meghan slechts 12 afleveringen van haar podcast uit. Bill Simmons, het hoofd van podcastinnovatie en monetisering van het bedrijf, was niet tevreden met de bijdrage van prins Harry en Meghan Markle onder hun contract. Simmons richtte het Ringer-podcastnetwerk op – en verkocht het aan Spotify voor ongeveer $200 miljoen in 2020. Volgens The Guardian kreeg hij een leidende rol bij het streamingbedrijf in de deal.
Richard Fitzwilliams verklaarde dat het einde van hun Spotify-deal een “schokkende mislukking” was. “Het idee was dat er meerdere series zouden worden geproduceerd. Aangezien er slechts één was, staat het buiten kijf dat het contract als een mislukking kan worden beschouwd. Het is duidelijk dat deze relatie niet zo wederzijds voordelig is geweest,” zei hij.
“Het verliezen van Spotify is een enorme klap. Hoe moeilijk dit zal zijn, moeten we afwachten,” voegde Fitzwilliams eraan toe. “Het instorten van de Spotify-deal brengt de drie deals die ze hebben – Netflix en Random House – onder de loep. Ze hebben opmerkelijk weinig gedaan voor Netflix.”
Terwijl Harry en Meghan herhaaldelijk klaagden over de behandeling die ze moesten ondergaan in het VK, is hun droom om privé te worden en een rustiger leven te leiden een centraal onderwerp geweest, vaak besproken sinds hun verhuizing naar de VS.
Anderen betoogden dat de Sussexes actief proberen relevant te blijven, interviews te geven, een boek uit te brengen, betrokken te zijn bij hun eigen Netflix-show en podcasts te maken. Het is inderdaad niet helemaal de stap terug van de schijnwerpers die mensen zich hadden voorgesteld.
Het feit dat Harry en Meghan nog meer tijd in de schijnwerpers leken te willen, ging niet onopgemerkt voorbij, en het paar werd zelfs op een gegeven moment bespot in een van de meest succesvolle komedieshows in de geschiedenis.
Meer dan een jaar geleden werden ze belachelijk gemaakt op South Park. In de aflevering wordt een scène getoond van de begrafenis van koningin Elizabeth II waarin twee personages, gebaseerd op Harry en Meghan, langs een kaars lopen die identiek lijkt op die van vorige herfst, vermoedelijk Meghan blokkeert van de camera’s. Er werd beweerd dat de royals het opzettelijk deden, en de scène in South Park was duidelijk een knipoog naar de hertogin.
Ook in de aflevering promoot Harry een nieuw boek met de titel WAAAAGH – een duidelijke knipoog naar zijn memoires, Spare. De personages van Harry en Meghan in de South Park-aflevering ontmoeten wat een “brand manager” zou kunnen worden genoemd, die Meghan labelt als een “meisje van het studentenhuis, actrice, influencer en slachtoffer.” Tegelijkertijd wordt Harry bestempeld als een “koninklijke prins, miljonair, wereldreiziger en slachtoffer.”
Toen Harry en Meghan hun nieuwe leven begonnen in Noord-Amerika, duurde het niet lang voordat ze gingen zitten met de iconische tv-presentator Oprah Winfrey. Het resulterende interview haalde wereldwijd de krantenkoppen en schokte de monarchie tot in de kern.
Natuurlijk maakte South Park zijn eigen versie van een gesprek tussen Harry en Meghan, waarbij de twee geanimeerde personages Good Morning Canada bezochten in de show.
Bij binnenkomst in de studio houdt Meghan een bord omhoog met de tekst “Kijk niet naar ons,” terwijl Harry zegt: “We willen geen privacy.” De presentator van het ochtendprogramma vraagt vervolgens aan Harry of hij “een hekel heeft aan journalisten.” De prins antwoordde: “Dat klopt, we willen gewoon normale mensen zijn – al die aandacht is zo moeilijk.”
Het is duidelijk onzin.
De andere personages in de hitshow waardeerden hun komst echter niet. Een van de hoofdpersonages, Kyle, beschuldigde het personage van Meghan ervan hem “te commanderen.”
“Ik ben het zat om over hen te horen! Ik kan niet van hen wegkomen!” zegt Kyle. Kyle verklaart ook: “Ze hebben deze enorme jet voor mijn huis geparkeerd en ze willen maar dat ik hun boek koop.”
Volgens een bron in The Spectator was Meghan niet blij met de vertolking. Een ingewijde zei dat ze “geïrriteerd was door South Park maar weigerde het te kijken.” Bovendien zou de hertogin “dagenlang van streek” zijn geweest en “teleurgesteld.”
Op dat moment zei koninklijk expert Neil Sean dat de Sussexes mogelijk zelf een rechtszaak zouden aanspannen tegen de volwassen comedyserie. Echter, tot op de dag van vandaag is dat nog niet gebeurd.
Ondertussen verklaarde een woordvoerder namens Harry en Meghan dat de berichten dat ze boos zijn over hoe ze werden afgebeeld, onwaar zijn. “Het is allemaal flauwekul. Volledig ongegronde, saaie berichten,” vertelde de woordvoerder aan The Guardian.
Harry en Meghan zijn sinds ze de koninklijke familie hebben verlaten niet vaak meer op Britse bodem geweest. Het paar woonde samen de begrafenis van koningin Elizabeth bij, maar toen koning Charles zijn kankerdiagnose ontving en Harry naar het VK reisde om met zijn vader te praten, bleef de hertogin in de VS.
De vete tussen de Sussexes en The Firm duurt al jaren voort, en niets wijst erop dat ze ooit zullen verzoenen. Ondertussen zochten Harry en Meghan contact met Kate Middleton na haar operatie en toen ze aankondigde dat ze was gediagnosticeerd met kanker – iets wat Harry en Meghan naar verluidt via het nieuws en niet rechtstreeks van hun familieleden hebben gehoord.
Meghan sloeg de uitnodiging van Prins William & Kate om naar het VK te komen af – ze vreest voor de veiligheid van haar kinderen. Ondanks de ijzige relatie suggereert een koninklijk expert dat Prins William en Kate Middleton klaar staan om het nog een keer te proberen om de strijdbijl te begraven.
In een gesprek met de Mirror verklaarde expert en koninklijk auteur Tom Quinn dat de Prins en Prinses van Wales open stonden voor het idee om Harry en Meghan, evenals hun kinderen, uit te nodigen om Engeland te bezoeken.
Echter, Meghan leek niet al te enthousiast over het idee – en sloeg het aanbod af. “Er is geen manier waarop Meghan de kinderen naar het VK zou brengen,” vertelde Quinn in april aan de Mirror. “William en Kate hebben voorgesteld dat Meghan en Harry de kinderen meebrengen en dat de twee stellen en hun families proberen het goed te maken, maar het voorstel leidt tot nu toe nergens.”
Na bijna twintig jaar debat, politieke omwegen en halfslachtige compromissen lijkt Nederland opnieuw op een kruispunt te staan in een van de meest gevoelige maatschappelijke dossiers van de afgelopen decennia. Het demissionaire kabinet zet stappen richting een uitbreiding van het huidige boerkaverbod, waarmee gezichtsbedekkende kleding niet langer alleen in specifieke gebouwen verboden zou zijn, maar ook in alle openbare ruimtes.
Dat betekent: niet alleen in het openbaar vervoer, zorginstellingen, scholen en overheidsgebouwen, maar ook op straat, in winkels, op markten en andere publiek toegankelijke plekken. De aankondiging zorgt direct voor felle discussies, maar tegelijkertijd klinkt bij veel mensen ook opluchting. Het gevoel overheerst dat de politiek eindelijk een knoop wil doorhakken die al veel te lang vooruit is geschoven.
Van gedeeltelijk verbod naar één duidelijke regel
Sinds 2019 geldt in Nederland een gedeeltelijk boerkaverbod. Gezichtsbedekkende kleding is sindsdien verboden in een beperkt aantal publieke instellingen, maar in de openbare ruimte bleef het toegestaan. Die constructie was destijds bedoeld als compromis, maar heeft in de praktijk juist geleid tot onduidelijkheid.
Voor burgers is het vaak onbegrijpelijk waarom iets in een tram verboden is, maar een paar meter verderop op het perron weer wel mag. Voor handhavers is het minstens zo ingewikkeld. Zij moeten ter plekke inschatten of een locatie onder de wet valt, wat regelmatig leidt tot discussies, spanningen en terughoudend optreden.
Wat bedoeld was als nuance, werd zo door velen ervaren als een halfslachtige oplossing die niemand echt tevreden stelt.
Kabinet wil helderheid en uniformiteit
Het kabinet onderzoekt nu hoe het verbod kan worden uitgebreid naar alle openbare ruimtes, met als doel één uniforme regel te creëren. Daarbij wordt benadrukt dat dit moet gebeuren binnen de kaders van de Grondwet en internationale verdragen.
Hoewel de toon voorzichtig is, is de politieke boodschap duidelijk: het huidige systeem werkt niet. Meerdere partijen pleiten al jaren voor een heldere norm zonder uitzonderingen. Niet om te provoceren, maar om duidelijkheid te scheppen.
Het uitgangspunt dat nu centraal staat is eenvoudig: wie zich in de openbare ruimte begeeft, moet herkenbaar zijn. Ongeacht overtuiging, afkomst of reden.
Waarom zichtbaarheid zo’n kernpunt is
Zichtbaarheid speelt een fundamentele rol in het dagelijks samenleven. In een open samenleving is het normaal dat mensen elkaar kunnen zien, aanspreken en herkennen. Dat vormt de basis voor vertrouwen, veiligheid en sociale interactie.
Wanneer iemand volledig onherkenbaar is, verandert die dynamiek. Cameratoezicht verliest effect, communicatie wordt lastiger en het gevoel van veiligheid kan afnemen. Dit speelt niet alleen bij toezicht, maar ook bij hulpverlening en noodsituaties.
In een tijd waarin maatschappelijke spanningen en polarisatie toenemen, zien veel mensen zichtbaarheid als een minimale voorwaarde voor wederzijds respect.
Vrijheid versus sociale druk
Tegenstanders van een volledig verbod wijzen op individuele vrijheid en religieuze expressie. Dat argument is belangrijk en raakt aan fundamentele rechten. Tegelijkertijd roept het ook vragen op.
Hoe vrij is een keuze wanneer die onder sociale, culturele of religieuze druk wordt gemaakt? Uit verhalen van vrouwen die afstand namen van gezichtsbedekkende kleding blijkt regelmatig dat zij zich beperkt of gecontroleerd voelden.
Voorstanders van een verbod stellen daarom dat vrijheid niet alleen gaat over mogen, maar ook over bescherming tegen dwang. In die redenering is het stellen van grenzen juist een manier om autonomie te versterken.
Internationale voorbeelden als referentie
Nederland staat niet alleen in deze discussie. Verschillende Europese landen, waaronder Frankrijk, België, Denemarken, Oostenrijk en Zwitserland, voerden al eerder een algemeen verbod op gezichtsbedekkende kleding in de openbare ruimte in.
In al deze landen werd dezelfde afweging gemaakt tussen individuele rechten en maatschappelijke belangen zoals veiligheid, gelijkwaardigheid en openheid. De wetten hielden stand bij juridische toetsing, wat ook in Nederland meeweegt bij de huidige overwegingen.
Veiligheid en gelijkheid voor de wet
Een belangrijk punt in het debat is dat een uitgebreid verbod niet exclusief religieus is. Het zou ook gelden voor andere vormen van gezichtsbedekking, zoals maskers en bivakmutsen.
Het uitgangspunt is gelijkheid voor de wet: geen uitzonderingen op basis van overtuiging. Dat maakt beleid eenvoudiger, eerlijker en beter handhaafbaar. Voor toezichthouders en hulpdiensten betekent het duidelijkheid, voor burgers voorspelbaarheid.
Vrijheid heeft grenzen in de publieke ruimte
Vrijheid is een kernwaarde in Nederland, maar geen absolute. In de publieke ruimte gelden regels die het samenleven mogelijk maken. Geluidsnormen, verkeersregels en identificatieplicht zijn daar voorbeelden van.
Volledige anonimiteit past voor veel mensen niet binnen dat kader. Elkaar kunnen zien en herkennen wordt gezien als een minimale voorwaarde voor wederzijds vertrouwen.
Het debat over gezichtsbedekkende kleding gaat daarmee niet alleen over religie of kleding, maar over de vraag hoe een open samenleving eruitziet.
Eindelijk een besluit na jaren debat
Het boerkadebat loopt al sinds het midden van de jaren 2000. In die tijd passeerden talloze commissies, wetsvoorstellen en compromissen de revue. Toch bleef de maatschappelijke spanning bestaan.
De huidige stap van het kabinet wordt door voorstanders gezien als een poging om eindelijk duidelijkheid te scheppen. Niet langer eindeloos uitstellen, maar een norm formuleren die voor iedereen geldt.
Dat zal ongetwijfeld leiden tot stevige reacties, maar juist dat hoort bij een democratie die moeilijke keuzes niet blijft vermijden.
Een signaal over Nederlandse kernwaarden
Voorstanders zien de uitbreiding van het verbod als een bevestiging van kernwaarden als openheid, gelijkwaardigheid en veiligheid. Niet als een aanval op geloof, maar als een afbakening van wat thuishoort in de publieke ruimte.
Door duidelijke grenzen te stellen, blijft samenleven mogelijk. Een samenleving zonder regels is immers geen vrije samenleving, maar een onduidelijke.
Conclusie: duidelijkheid boven onzekerheid
Met deze stap lijkt Nederland afscheid te nemen van halfslachtig beleid. Of het volledige boerkaverbod er daadwerkelijk komt, hangt af van juridische toetsing en politieke steun, maar één ding is duidelijk: de tijd van wegkijken en uitstellen lijkt voorbij.
Voor veel mensen voelt deze ontwikkeling niet als een beperking van vrijheid, maar juist als bescherming ervan. De komende periode zal uitwijzen of Nederland kiest voor één heldere regel in de openbare ruimte – en daarmee voor duidelijkheid boven voortdurende onzekerheid.