Algemeen
Man met 240 tattoos wordt slechte vader genoemd – nu vertelt zijn vrouw de waarheid
Oordeel een boek niet op zijn kaft is een zeer bekende uitspraak, maar af en toe hebben mensen een herinnering nodig hieraan. Als een ouder er niet uitziet zoals je typisch zou verwachten, kan hen beoordelen op hun uiterlijk soms enorm oneerlijk zijn.
Toen mensen zijn gezichtstatoeages zagen, vertelden ze hem dat hij een slechte vader was. Maar toen onthulde zijn vrouw iets waar niemand op was voorbereid. Blijf lezen om meer te weten te komen…
Dit bericht op Instagram bekijken
Zelfexpressie is een fundamenteel onderdeel van jezelf zijn. Tatoeages zijn een prachtige manier voor mensen om zichzelf uit te drukken door middel van kunst. De 51-jarige Richard Huff heeft tatoeages gekozen als zijn manier om zichzelf uit te drukken en heeft er meer dan 240.
Dit bericht op Instagram bekijken
De zelfbenoemde inktverslaafde heeft een gezin met vijf kinderen en zijn vrouw. Zijn vrouw plaatst vaak video’s en foto’s van hem met hun kinderen, die niet altijd goed worden ontvangen door kijkers.
Dit bericht op Instagram bekijken
51-jarige Huff wil duidelijk maken dat hun gezin “niet anders” is dan elk ander gezin daarbuiten. Maar hij heeft gedeeld dat vreemden online hem voortdurend bespotten vanwege zijn uiterlijk.
Hij deelde hoe het allemaal voor hem begon. “Het werd een verslaving, ik begon met mijn benen en werkte zo omhoog,” zei Huff. Hij deelde dat 85% van zijn lichaam nu bedekt is met tatoeages. Onder de tatoeages staan de namen van zijn kinderen en de lippen van zijn dochter.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik wil waarschijnlijk binnen de komende vier jaar voor 100% bedekt zijn met tatoeages,” deelde Richard. “Ik weet niet of het de pijn is of de kunst die je op jezelf zet, maar het wordt gewoon fascinerend als je dit kunt doen.”
Hij deelde dat het hebben van zoveel tatoeages zijn eigen set problemen met zich meebrengt. Hij deelde hoe kinderen op de school van zijn kinderen hem eng vonden. Zijn dochter deelde: “Ze zeggen, ‘ah, het is een beetje eng’ en ik zeg ‘nee, mijn vader is niet eng, hij is goed met tatoeages.'”
Dit bericht op Instagram bekijken
Wat zijn vrouw Marita betreft, zij onthulde dat zij ook bang was voor Richard. Ze zei: “Ik heb Richard in het begin wel beoordeeld op zijn uiterlijk, maar toen ik hem een beetje leerde kennen, is hij eigenlijk een groot hartig persoon.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Ze plaatst vaak over haar man en hoe hij haar op een manier liefheeft die niemand voor hem heeft gedaan. Ze praat vaak over alle positieve dingen en hoe hij een geweldige echtgenoot en vader is. Marita had drie kinderen uit eerdere relaties en heeft gedeeld hoe Richard meer dan een echte vader is voor zijn kinderen, omdat hij enorm voor hen is opgekomen.
Richard deelde: “Ik neem deel aan de oudervereniging, ik ga naar alle activiteiten van mijn kinderen.” Maar zelfs met al deze informatie over zijn zachte ziel, bekritiseren mensen hem nog steeds. Een opmerking luidde: “Ik ben niet tegen tatoeages, maar ik bedoel eerlijk gezegd, heeft hij echt tatoeages op zijn gezicht nodig zoals dat?”
Dit bericht op Instagram bekijken
Maar er zijn ook anderen die Richard verdedigen. Een zei: “Iedereen blijft praten over zijn gezichtstatoeage. Hij vindt het leuk. Hij heeft het gekregen. Hij is een goede vader. Laat hem zijn wie hij is.”
Richard zelf heeft gesproken over de negatieve opmerkingen, hij zei: “Als iemand negatieve opmerkingen kan maken zoals die, is er iets mis met hen zelf dat ze iemand anders zouden moeten beoordelen.” Hij voegde eraan toe: “Dit is wat we deden en we zijn gelukkig. We zijn zes jaar samen en onze kinderen zijn gelukkig en voor ons is dat het enige dat telt.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Richard voegt eraan toe dat hoewel negatieve opmerkingen soms wat veel kunnen zijn, dit niet verandert hoeveel hij van zijn familie houdt of andersom. “Het hebben van tatoeages jaagt mijn kinderen niet angst aan, het maakt me geen slechte vader, het zorgt ervoor dat mijn kinderen een ander perspectief op het leven krijgen,” zei hij.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”