Algemeen
Man met 240 tattoos wordt slechte vader genoemd – nu vertelt zijn vrouw de waarheid
Oordeel een boek niet op zijn kaft is een zeer bekende uitspraak, maar af en toe hebben mensen een herinnering nodig hieraan. Als een ouder er niet uitziet zoals je typisch zou verwachten, kan hen beoordelen op hun uiterlijk soms enorm oneerlijk zijn.
Toen mensen zijn gezichtstatoeages zagen, vertelden ze hem dat hij een slechte vader was. Maar toen onthulde zijn vrouw iets waar niemand op was voorbereid. Blijf lezen om meer te weten te komen…
Dit bericht op Instagram bekijken
Zelfexpressie is een fundamenteel onderdeel van jezelf zijn. Tatoeages zijn een prachtige manier voor mensen om zichzelf uit te drukken door middel van kunst. De 51-jarige Richard Huff heeft tatoeages gekozen als zijn manier om zichzelf uit te drukken en heeft er meer dan 240.
Dit bericht op Instagram bekijken
De zelfbenoemde inktverslaafde heeft een gezin met vijf kinderen en zijn vrouw. Zijn vrouw plaatst vaak video’s en foto’s van hem met hun kinderen, die niet altijd goed worden ontvangen door kijkers.
Dit bericht op Instagram bekijken
51-jarige Huff wil duidelijk maken dat hun gezin “niet anders” is dan elk ander gezin daarbuiten. Maar hij heeft gedeeld dat vreemden online hem voortdurend bespotten vanwege zijn uiterlijk.
Hij deelde hoe het allemaal voor hem begon. “Het werd een verslaving, ik begon met mijn benen en werkte zo omhoog,” zei Huff. Hij deelde dat 85% van zijn lichaam nu bedekt is met tatoeages. Onder de tatoeages staan de namen van zijn kinderen en de lippen van zijn dochter.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik wil waarschijnlijk binnen de komende vier jaar voor 100% bedekt zijn met tatoeages,” deelde Richard. “Ik weet niet of het de pijn is of de kunst die je op jezelf zet, maar het wordt gewoon fascinerend als je dit kunt doen.”
Hij deelde dat het hebben van zoveel tatoeages zijn eigen set problemen met zich meebrengt. Hij deelde hoe kinderen op de school van zijn kinderen hem eng vonden. Zijn dochter deelde: “Ze zeggen, ‘ah, het is een beetje eng’ en ik zeg ‘nee, mijn vader is niet eng, hij is goed met tatoeages.'”
Dit bericht op Instagram bekijken
Wat zijn vrouw Marita betreft, zij onthulde dat zij ook bang was voor Richard. Ze zei: “Ik heb Richard in het begin wel beoordeeld op zijn uiterlijk, maar toen ik hem een beetje leerde kennen, is hij eigenlijk een groot hartig persoon.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Ze plaatst vaak over haar man en hoe hij haar op een manier liefheeft die niemand voor hem heeft gedaan. Ze praat vaak over alle positieve dingen en hoe hij een geweldige echtgenoot en vader is. Marita had drie kinderen uit eerdere relaties en heeft gedeeld hoe Richard meer dan een echte vader is voor zijn kinderen, omdat hij enorm voor hen is opgekomen.
Richard deelde: “Ik neem deel aan de oudervereniging, ik ga naar alle activiteiten van mijn kinderen.” Maar zelfs met al deze informatie over zijn zachte ziel, bekritiseren mensen hem nog steeds. Een opmerking luidde: “Ik ben niet tegen tatoeages, maar ik bedoel eerlijk gezegd, heeft hij echt tatoeages op zijn gezicht nodig zoals dat?”
Dit bericht op Instagram bekijken
Maar er zijn ook anderen die Richard verdedigen. Een zei: “Iedereen blijft praten over zijn gezichtstatoeage. Hij vindt het leuk. Hij heeft het gekregen. Hij is een goede vader. Laat hem zijn wie hij is.”
Richard zelf heeft gesproken over de negatieve opmerkingen, hij zei: “Als iemand negatieve opmerkingen kan maken zoals die, is er iets mis met hen zelf dat ze iemand anders zouden moeten beoordelen.” Hij voegde eraan toe: “Dit is wat we deden en we zijn gelukkig. We zijn zes jaar samen en onze kinderen zijn gelukkig en voor ons is dat het enige dat telt.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Richard voegt eraan toe dat hoewel negatieve opmerkingen soms wat veel kunnen zijn, dit niet verandert hoeveel hij van zijn familie houdt of andersom. “Het hebben van tatoeages jaagt mijn kinderen niet angst aan, het maakt me geen slechte vader, het zorgt ervoor dat mijn kinderen een ander perspectief op het leven krijgen,” zei hij.
Nino van der Meijde, bekend als dj en inmiddels ook als gezicht in de realityserie Andy en Melisa, heeft voor het eerst uitgebreid gesproken over een onderwerp dat bij veel mensen vragen oproept: wie is zijn biologische vader, en hoe ziet die relatie eruit? Hoewel de informatie al jaren online te vinden is, blijkt dat het grote publiek dit verhaal nauwelijks kent. In een openhartig gesprek met radiozender FunX besloot Nino er nu zelf duidelijkheid over te geven.
Een vraag die blijft terugkomen
Voor Nino is het geen nieuw onderwerp. Hij krijgt al jaren vragen over zijn afkomst, vooral op sociale media. Toch koos hij er meestal voor om er niet op in te gaan. Niet omdat het een geheim is, benadrukt hij, maar omdat hij zijn privéleven niet voortdurend wil toelichten. Nu hij vaker in de publieke belangstelling staat, voelt hij zich wel comfortabeler om zijn verhaal in zijn eigen woorden te vertellen.
“Mijn biologische vader is Okkie Durham,” vertelt Nino zonder omwegen. “Dat staat al jaren online, dus iedereen kan het vinden. Maar Andy voelt gewoon als mijn vader.” Met die ene zin schetst hij direct het onderscheid dat voor hem essentieel is: biologisch vaderschap en emotioneel vaderschap zijn niet altijd hetzelfde.
Wie zijn vaderfiguur écht is
Andy van der Meijde, oud-international en voormalig profvoetballer, is al sinds Nino’s jeugd een vaste waarde in zijn leven. Hij voedde hem op, was aanwezig in belangrijke momenten en speelde de rol die Nino associeert met ‘vader zijn’. “Andy heeft mij opgevoed,” legt hij uit. “Dus zo zie ik hem ook. Dat gevoel verandert niet.”
Dat betekent niet dat er geen contact is met zijn biologische vader. Integendeel: Nino spreekt openlijk over een goede band. “Ik heb contact met mijn vader en dat is ook goed,” zegt hij. “We spreken elkaar en er is geen ruzie of afstand.” Toch benadrukt hij dat het vaderschap voor hem niet alleen draait om bloedbanden, maar vooral om wie er daadwerkelijk voor je was.
Twee werelden naast elkaar
Het verhaal van Nino laat zien dat familie soms complexer is dan het klassieke plaatje. Hij staat met één been in de wereld van entertainment en reality-tv, en met het andere in een persoonlijk verleden dat door velen met nieuwsgierigheid wordt bekeken. Juist daarom kiest hij nu voor openheid: niet om te choqueren, maar om misverstanden weg te nemen.
“Het is geen geheim en ook geen drama,” lijkt zijn boodschap te zijn. “Het is gewoon hoe mijn leven is gelopen.” Die nuchtere benadering past bij de manier waarop hij zich ook in andere interviews presenteert: recht door zee, zonder sensatie.
Reality-tv brengt alles dichterbij
Nino is momenteel regelmatig te zien in Andy en Melisa, een realityserie die het dagelijks leven van Andy van der Meijde en zijn gezin volgt. De camera’s draaien mee tijdens alledaagse momenten, maar schuwen ook de moeilijkere onderwerpen niet. Juist daardoor leren kijkers het gezin van een andere kant kennen.
Binnen de serie wordt duidelijk hoe hecht de familieband is. Nino maakt daar vanzelfsprekend deel van uit. De kijker ziet niet alleen de vrolijke kanten, maar ook hoe familieleden met elkaar omgaan tijdens spanningen of persoonlijke uitdagingen. Het onderwerp van zijn biologische vader komt in de serie niet expliciet naar voren, maar zijn plaats binnen het gezin is onmiskenbaar.
De naam die nieuwsgierigheid oproept
Dat Nino’s biologische vader Okkie Durham is, maakt het verhaal voor veel mensen extra beladen. Durham, voluit Octave Durham, werd begin jaren 2000 een bekende naam door een kunstroof die internationaal de aandacht trok. Samen met een handlanger wist hij twee schilderijen uit het Van Gogh Museum in Amsterdam weg te nemen: Zeegezicht bij Scheveningen en Het uitgaan van de hervormde kerk te Nuenen.
De roof zorgde wereldwijd voor opschudding. Jarenlang bleef onduidelijk waar de schilderijen waren gebleven. Pas in 2016, veertien jaar later, werden ze teruggevonden in Italië, in handen van de Napolitaanse Camorra. Inmiddels zijn de werken weer veilig terug in Nederland.
Een verleden dat niet alles bepaalt
Hoewel die geschiedenis onlosmakelijk verbonden is aan de naam Durham, benadrukt Nino dat dit niet definieert wie hij zelf is. Hij heeft zijn eigen pad gekozen, los van de reputatie of daden van anderen. “Ik ben gewoon mezelf,” lijkt hij daarmee te zeggen. Zijn focus ligt op muziek, creativiteit en het opbouwen van zijn eigen carrière.
Als dj timmert hij al geruime tijd aan de weg en heeft hij een groeiende fanbase. Muziek is voor hem een manier om zichzelf te uiten, los van labels of familiegeschiedenis. Dat hij daarnaast nu ook op televisie te zien is, ziet hij vooral als een extra platform, niet als zijn kernidentiteit.
Loyaliteit en dankbaarheid
Wat in het gesprek met FunX vooral opvalt, is de loyaliteit die Nino uitspreekt richting Andy van der Meijde. Hij spreekt met respect en dankbaarheid over de rol die Andy in zijn leven heeft gespeeld. “Hij was er,” zegt hij impliciet, “en dat is wat telt.”
Die houding laat zien dat familie voor Nino draait om nabijheid, zorg en betrokkenheid. Biologische banden zijn belangrijk, maar niet doorslaggevend. Het is een boodschap die voor veel mensen herkenbaar is, zeker in samengestelde gezinnen.
Openheid zonder sensatie
Met zijn verhaal kiest Nino niet voor drama, maar voor helderheid. Hij maakt duidelijk hoe de verhoudingen liggen, zonder iemand te veroordelen of te verheerlijken. Die balans maakt zijn openheid geloofwaardig en respectvol.
Voor kijkers en luisteraars biedt het gesprek vooral inzicht in hoe iemand met een bijzondere achtergrond daar zelf tegenaan kijkt. Geen groot conflict, geen schokkende onthullingen, maar een persoonlijke uitleg die rust brengt in plaats van vragen oproept.
Een eigen toekomst
Nino van der Meijde lijkt vastberaden om zijn eigen koers te blijven varen. Met muziek, media-optredens en een duidelijke kijk op familie bouwt hij aan een toekomst die niet wordt bepaald door het verleden van anderen. Zijn verhaal laat zien dat identiteit meer is dan afkomst alleen.
Door nu zelf het woord te nemen, sluit hij een hoofdstuk af dat voor buitenstaanders misschien mysterieus leek, maar voor hem al lang helder was. En juist die nuchtere eerlijkheid maakt zijn verhaal krachtig en menselijk.