Algemeen
Piers Corbyn start grote rel in ‘cashless’ ALDI en betaalt zijn aardbeien contant!
Het betalingslandschap verschuift langzaam maar zeker naar een situatie waarin pinbetalingen de norm worden.
Zelfs supermarktketen ALDI heeft in sommige filialen de overstap gemaakt naar een volledig pin-only beleid, waar klanten alleen nog met hun pinpas kunnen afrekenen.
Deze ontwikkeling heeft echter kritiek uitgelokt, vooral omdat het voor sommige groepen, zoals ouderen, een uitdaging kan zijn om met deze nieuwe betalingswijze om te gaan.
De beslissing van ALDI om contant geld niet langer te accepteren heeft een storm van controverse veroorzaakt.
Voor veel ouderen, die misschien niet vertrouwd zijn met het gebruik van pinpassen, vormt dit een obstakel bij het doen van hun dagelijkse boodschappen.
Bovendien zijn er mensen met geheugenproblemen die de voorkeur geven aan contante betalingen vanwege de eenvoud en duidelijkheid ervan.
Het gebruik van pinpassen kan voor hen extra risico’s met zich
meebrengen.
Een ander punt van zorg dat naar voren komt bij het exclusief gebruik van pinbetalingen, is de kwestie van privacy.
Sommige mensen vrezen dat door alle transacties met een pinpas te verrichten, de overheid inzicht kan krijgen in al hun aankopen.
Dit is een zorg die wordt gedeeld door individuen zoals de Britse Piers Corbyn, een bekende weersvoorspeller, zakenman, klimaatontkenner, anti-vaccinatieactivist en complottheoreticus.
Piers Corbyn, hoe omstreden zijn reputatie ook mag zijn, heeft een geldig punt aangesneden.
Toen hij bij de supermarkt een bakje aardbeien wilde kopen, werd hem verteld dat hij alleen met zijn pinpas kon betalen.
Dit leidde tot een kleine opstand, waarbij Piers uiteindelijk vertrok nadat hij contant had betaald.
Hij benadrukte het feit dat de Britse pond wettig betaalmiddel is en dat het weigeren van contant geld niet wettelijk is toegestaan.
Deze gebeurtenis illustreert de groeiende bezorgdheid onder
sommige individuen over de toenemende afhankelijkheid van
pinbetalingen en de mogelijke implicaties voor privacy en
individuele vrijheden.
Het roept ook vragen op over de balans tussen gemak en privacy, en de verantwoordelijkheid van bedrijven om ervoor te zorgen dat hun betalingsbeleid toegankelijk blijft voor alle klanten, ongeacht hun leeftijd of achtergrond.
Het debat over het gebruik van contant geld versus pinbetalingen zal ongetwijfeld voortduren naarmate de samenleving verder evolueert naar een meer gedigitaliseerde economie.
Het is belangrijk om een evenwicht te vinden tussen innovatie en het respecteren van de behoeften en rechten van alle consumenten.
Alleen zo kunnen we een inclusieve en rechtvaardige samenleving waarborgen waarin iedereen toegang heeft tot essentiële diensten en voorzieningen, ongeacht hun voorkeur voor betaalmethoden. Bekijk beelden hieronder:
De eerste aflevering van De Oranjewinter heeft meteen laten zien hoe onvoorspelbaar live televisie kan zijn. Nog voordat de gesprekken aan tafel echt op gang kwamen, was er al een ander onderwerp dat de avond domineerde. Niet de actualiteit, niet de gasten en zelfs niet de inhoud van het programma, maar de outfit van presentatrice Hélène Hendriks werd het gesprek van de dag.
Hoewel aan tafel bekende namen zaten als Thomas van Groningen, Ronald Molendijk en Nicky van der Gijp, verschoof de aandacht al snel naar iets heel anders. Op sociale media barstte vrijwel direct een discussie los over de kledingkeuze van Hendriks. Haar topje, dat volgens sommige kijkers “net iets te veel” liet zien, werd binnen enkele minuten trending onderwerp op X, het platform dat voorheen bekendstond als Twitter.
Van talkshow naar kledingdebat
Het is niet de eerste keer dat een presentator of presentatrice onderwerp van gesprek wordt vanwege een opvallende outfit, maar de snelheid waarmee dit nu gebeurde was opmerkelijk. Al tijdens de eerste minuten van de uitzending verschenen er tientallen berichten online. Kijkers deelden hun verbazing, maakten grappen of spraken juist hun bewondering uit. Voor sommigen leidde het de aandacht af van de gesprekken aan tafel, terwijl anderen het zagen als een verfrissende breuk met de vaak veilige, voorspelbare stijl die talkshows kenmerkt.
“Gaat het nog over de inhoud, of kijken we allemaal naar hetzelfde topje?” schreef een kijker. Een ander merkte cynisch op dat de stylist van Hendriks “waarschijnlijk een avondje vrij had genomen”. Tegelijkertijd klonken er ook positieve reacties. Sommige kijkers prezen haar lef en vonden dat ze zich niets moest aantrekken van de kritiek. “Eindelijk eens iets anders dan het standaardpakje,” was een veelgehoorde reactie.
Verdeelde meningen, één gesprek
Wat vooral opviel, was hoe verdeeld de meningen waren. Waar de ene helft van de kijkers vond dat de outfit niet paste bij een talkshow over sport, politiek en actualiteit, zag de andere helft het juist als een persoonlijke keuze die geen invloed zou moeten hebben op de inhoud. Dat spanningsveld is kenmerkend voor discussies over uiterlijk in de media. Vrouwelijke presentatoren worden nog altijd vaker beoordeeld op hun kleding dan hun mannelijke collega’s, en deze aflevering van De Oranjewinter maakte dat opnieuw pijnlijk zichtbaar.
Toch was de discussie niet uitsluitend kritisch. Er waren ook kijkers die benadrukten dat Hendriks al jaren bekendstaat om haar zelfverzekerde uitstraling en dat haar kleding daar een verlengde van is. “Ze zit daar niet om een modepolitie tevreden te houden,” schreef iemand. “Ze presenteert en dat doet ze goed.”
De impact op het programma
Los van de inhoudelijke discussie over stijl en uitstraling, had het kledingdebat één onmiskenbaar effect: De Oranjewinter stond meteen volop in de schijnwerpers. Op sociale media werd het programma massaal genoemd, gedeeld en besproken. Voor een eerste aflevering is dat goud waard. In televisieland geldt immers vaak: zolang er over je gepraat wordt, besta je.
De buzz rondom Hendriks’ outfit zorgde ervoor dat ook mensen die normaal misschien niet zouden kijken, nieuwsgierig werden. Fragmenten circuleerden online, screenshots werden gedeeld en de naam van het programma dook op in uiteenlopende discussies. Of die aandacht uiteindelijk structureel leidt tot hogere kijkcijfers, zal de komende weken moeten blijken, maar de start was in elk geval allesbehalve geruisloos.
Afleiding of slimme marketing?
De vraag die na afloop bleef hangen, was of deze aandacht de inhoud van het programma overschaduwde of juist versterkte. Critici vonden dat het jammer was dat de gesprekken aan tafel ondergesneeuwd raakten door een kledingdiscussie. Zij vrezen dat de show daardoor minder serieus wordt genomen. Anderen zagen het juist als een slimme, zij het onbedoelde, vorm van marketing. In een tijd waarin programma’s vechten om aandacht, kan een onverwacht moment het verschil maken.
Hendriks zelf liet zich tijdens de uitzending niet uit over de reacties en presenteerde zoals altijd professioneel en ontspannen. Dat werd door sommige kijkers juist gewaardeerd. “Ze liet zich niet afleiden en deed gewoon haar werk,” klonk het. Dat onderstreepte voor velen dat de ophef vooral buiten de studio plaatsvond.
Meer dan alleen een outfit
Uiteindelijk zegt de discussie misschien meer over het publiek en de tijdgeest dan over Hendriks zelf. In een mediatijdperk waarin alles direct wordt becommentarieerd, kan één detail uitgroeien tot het hoofdonderwerp van de avond. De Oranjewinter kreeg daardoor een start die niemand had voorspeld: niet door een spraakmakend debat of een felle discussie aan tafel, maar door een kledingkeuze die emoties losmaakte.
Of de outfit van Hélène Hendriks nu als geslaagd of misplaatst wordt gezien, één ding staat vast: de eerste aflevering van De Oranjewinter werd niet genegeerd. En in televisieland is aandacht vaak de belangrijkste valuta. De komende afleveringen zullen moeten uitwijzen of het programma die aandacht weet vast te houden met inhoud, of dat deze avond vooral herinnerd zal worden als het moment waarop een topje de show stal.