Algemeen
Jeffrey doet heftige onthulling over tijd ná Married at First Sight
Het nieuws van de breuk tussen Jeffrey en Jerney kwam voor velen als een verrassing, en nu, in een gesprek met RTL Boulevard, reageert Jeffrey op de scheiding, waarbij hij onthult dat negatieve reacties op sociale media een ernstige tol eisten van zijn gezondheid.
Jeffrey, die door velen als de ‘boosdoener’ van de breuk wordt beschouwd, deelt zijn gedachten over het einde van hun huwelijk.
Hij erkent dat hoewel de toekomst er veelbelovend uitzag, het uiteindelijk niet heeft mogen zijn.
Op de vraag of hij nog steeds contact heeft met Jerney, antwoordt hij nuchter dat het contact natuurlijk is verwaterd in de loop der tijd.
Echter, Jeffrey geeft aan nog wel af en toe contact te hebben met andere deelnemers van Married at First Sight.
Jerney heeft daarentegen duidelijk gemaakt dat ze geen behoefte heeft aan contact met Jeffrey.
Opvallend is dat Jeffrey onthult dat de druk van negatieve
reacties op het internet een ernstige impact had op zijn
gezondheid.
Hij beschrijft hoe de overweldigende stroom van kritiek hem meer beïnvloedde dan hij had verwacht, resulterend in fysieke symptomen zoals druk op de borst en kortademigheid.
Uiteindelijk bleek dit te wijten aan een ontstoken hartzakje, wat hem een week van z!ekte en vermoeidheid bezorgde.
Gelukkig herstelt hij nu goed, maar hij heeft besloten om niet langer de negatieve reacties te lezen om zijn welzijn te beschermen.
Het verhaal van Jeffrey en Jerney is een pijnlijke herinnering aan de kracht van sociale media en de impact die online kritiek kan hebben op het leven van mensen.
Het illustreert ook de kwetsbaarheid van de menselijke gezondheid en het belang van zelfzorg in tijden van stress en druk.
Als de storm van negativiteit is gaan liggen, hoopt Jeffrey nu
op rust en herstel. Hij neemt de tijd om het einde van zijn
huwelijk te verwerken en richt zich op zijn welzijn.
Het is een krachtig voorbeeld van het belang van mentale en fysieke gezondheid, zelfs te midden van persoonlijke tegenslagen.
Nu de storm van negativiteit is gaan liggen, richt Jeffrey zich op rust en herstel. Hij neemt de tijd om het einde van zijn huwelijk te verwerken en concentreert zich op zijn welzijn.
Het is een krachtig voorbeeld van het belang van mentale en fysieke gezondheid, zelfs te midden van persoonlijke tegenslagen.
Ondanks de teleurstelling en de uitdagingen die hij heeft moeten doorstaan, blijft Jeffrey optimistisch over de toekomst.
Hij erkent dat het proces van herstel tijd zal vergen, maar hij is vastbesloten om sterker uit deze ervaring te komen. Voor nu richt hij zich op zelfzorg en het vinden van innerlijke rust.
Het verhaal van Jeffrey en Jerney biedt ook waardevolle lessen
over de aard van relaties en de complexiteit van liefde.
Soms kunnen zelfs de meest veelbelovende verbindingen hun weg vinden naar een einde, en hoewel het moeilijk kan zijn, is het belangrijk om eerlijk te zijn over gevoelens en behoeften.
Terwijl Jeffrey zijn eigen pad naar genezing bewandelt, is het duidelijk dat hij geleerd heeft van zijn ervaringen.
Hij koestert de positieve herinneringen aan zijn tijd met Jerney
en gebruikt de uitdagingen als leermomenten voor de toekomst.
Voor nu blijft hij gefocust op zijn gezondheid en welzijn, in de hoop dat hij binnenkort weer volledig hersteld zal zijn.
En hoewel de weg voor hem niet altijd gemakkelijk zal zijn, is hij vastbesloten om vooruit te blijven gaan met een hernieuwde kracht en veerkracht.
Het verhaal van Jeffrey en Jerney zal ongetwijfeld resoneren bij velen die te maken hebben gehad met de ups en downs van liefde en relaties.
Het dient als een herinnering aan de kracht van zelfzorg, veerkracht en hoop, zelfs in de moeilijkste tijden.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.