Algemeen
De geheime brief van Meghan Markle aan Koning Charles onthuld – zijn antwoord liet de hertogin ‘ellendig’ achter
Prins Harry en Meghan Markle hebben een nieuw leven opgebouwd in de Verenigde Staten. Het hertogspaar van Sussex heeft enkele jaren geleden de koninklijke familie verlaten, maar de nasleep daarvan heeft de koninklijke familie tot op het bot geschokt. Harry en Meghan hebben de royals ervan beschuldigd dat ze de huidskleur van Archie in twijfel trokken voordat hij geboren werd, en vele andere beschuldigingen en persoonlijke aanvallen werden gepresenteerd in zowel hun explosieve interview met Oprah als in Harry’s boek “Spare”.
Er is geen twijfel over mogelijk dat de relatie tussen de royals en de Sussexes op een dieptepunt staat, en zelfs hoewel Harry aanwezig was bij de kroning van koning Charles, lijkt alles hetzelfde te zijn gebleven tussen bijvoorbeeld Harry en William. Te midden van dit alles heeft Charles naar verluidt geprobeerd Meghan op de best mogelijke manier te helpen en wordt gezegd dat hij de enige royal is geweest die contact heeft opgenomen met haar en Harry na het Oprah-interview.
Helaas onthulde Meghan dat ze suïcidaal was tijdens haar tijd als werkend royal, waarop Charles haar een brief stuurde. Echter, Meghan was niet tevreden met het antwoord van de toenmalige prins, en de geruchten zeiden dat dit een cruciaal effect had op een belangrijke beslissing.
Harry en Meghan gaan ver terug. Het paar begon te daten nadat ze elkaar hadden ontmoet tijdens een tenniswedstrijd in Londen in 2016, en het duurde niet lang voordat de liefde opbloeide. Maar al voor het huwelijk voelden sommige vrienden van Meghan dat ze niet gelukkig zou zijn met hem.
In een interview met ITV in 2019 onthulde Meghan zelfs dat sommige van haar vrienden haar hadden gewaarschuwd om niet met Harry te trouwen vanwege de media-aandacht waar ze mee te maken zou krijgen.
“Het is moeilijk. Ik denk niet dat iemand dat kan begrijpen. Eerlijk gezegd had ik geen idee, wat waarschijnlijk moeilijk te begrijpen klinkt, maar toen ik Harry voor het eerst ontmoette, waren mijn vrienden zo enthousiast, mijn Amerikaanse vrienden waren blij omdat ik blij was,” zei Meghan.
“Maar mijn Britse vrienden, ze waren er zeker van dat hij aardig
was, maar ze zeiden dat ik het niet moest doen omdat ‘de Britse
roddelbladen je leven zullen verwoesten’. Omdat ik Amerikaans ben,
begreep ik het heel naïef niet. Het is ingewikkeld.”
De hertogin voegde eraan toe: “Ik dacht nooit dat dit gemakkelijk zou zijn, maar ik dacht dat het eerlijk zou zijn, en dat is het deel dat echt moeilijk te verzoenen is.” Ze vervolgde: “Ik heb al heel lang tegen H gezegd – zo noem ik [Harry] – het is niet genoeg om iets te overleven. Dat is niet het doel van het leven. Je moet gedijen en je gelukkig voelen.”
“Ik heb echt geprobeerd deze Britse mentaliteit van een stiff upper lip over te nemen. Ik heb het geprobeerd, echt waar. Maar ik denk dat wat dat intern doet waarschijnlijk echt schadelijk is,” voegde ze eraan toe.
Op 19 mei 2018 traden Harry en Meghan in het huwelijk in een grootse ceremonie in de St. George’s Chapel.
Op dat moment was het duidelijk dat de koninklijke familie Meghan had omarmd. Vooral koning Charles, die tijdens de ceremonie een ongelooflijk gebaar naar de hertogin maakte, omdat haar vader niet was uitgenodigd.
Volgens koninklijke biograaf Robert Hardman vroeg Charles aan
Meghan of ze wilde dat hij haar naar het gangpad begeleidde. In
zijn boek “Queen of Our Times: The Life of Elizabeth II” schreef
Hardman dat Charles snel antwoord kreeg, maar dat het niet was wat
hij verwachtte.
In feite verraste Meghan de toenmalige prins door hem te vragen haar halverwege het gangpad te ontmoeten. Ze wilde haar grote entree in de kapel alleen maken.
“Met gevoel voor zijn toekomstige schoondochter bood de prins van Wales aan om in te springen, zeggende dat hij vereerd zou zijn om Meghan naar het altaar van de St George’s Chapel te begeleiden. Het antwoord, volgens een vriend, was niet helemaal wat hij had verwacht: ‘Kunnen we halverwege afspreken?'” schreef Hardman.
“Hier was een indicatie dat dit geen blozende bruid was, maar een zelfverzekerde, onafhankelijke vrouw die vastbesloten was om zelf een grote entree te maken.”
Een paar hadden op hun trouwdag misschien niet voorspeld, maar Harry en Meghan begonnen hun verbale aanvallen op de royals in het jaar na hun vertrek.
In het beruchte interview met Oprah Winfrey beweerde Meghan dat ze slecht was behandeld, zelfs zeggend dat The Firm, zoals ze zichzelf noemen, haar niet hielp toen ze te maken kreeg met mentale problemen.
Ondertussen onthulde de hertogin verschillende schokkende dingen
in het interview met Oprah, bijvoorbeeld hoe een naamloze royal
opmerkingen maakte over de huidskleur van Archie.
“In die maanden dat ik zwanger was, rond dezelfde tijd. Dus we hebben tegelijkertijd het gesprek van ‘hij krijgt geen beveiliging, hij krijgt geen titel’ en ook zorgen en gesprekken over hoe donker zijn huid zou kunnen zijn als hij geboren wordt,” herinnerde Meghan Markle zich.
Toen ze een werkende royal werd, voelde Meghan dat ze voortdurende kritiek, seksisme en racistische opmerkingen van de media moest doorstaan. Haar
geestelijke gezondheid verslechterde, maar, zoals vermeld, voelde ze dat ze geen enkele steun kreeg van de leden van de koninklijke familie.
Het ging zo ver dat Meghan suïcidaal werd.
“Ik zag gewoon geen oplossing. Ik zou ’s nachts rechtop zitten, en ik dacht gewoon, ik begrijp niet hoe dit allemaal naar buiten wordt gebracht. En opnieuw zag ik het niet, maar het is bijna erger als je het voelt via de uitdrukking van mijn moeder of mijn vrienden, of hen die me bellen en huilen, gewoon, zoals, ‘Meg, ze beschermen je niet’. En ik besefte dat het allemaal gebeurde alleen maar omdat ik ademde,” legde ze uit.
“Ik schaamde me echt om het destijds te zeggen en beschaamde om het aan Harry toe te moeten geven, vooral omdat ik weet hoeveel verlies hij heeft geleden. Maar ik wist dat als ik het niet zou zeggen, ik het zou doen. En ik wilde gewoon niet meer leven. En dat was een zeer duidelijke en echte en angstaanjagende constante gedachte,” voegde Meghan eraan toe.
Meghan was niet aanwezig bij de kroning van koning Charles
“En ik herinner me hoe hij me gewoon wiegde. Ik ging naar de
instelling, en ik zei dat ik ergens naartoe moest om hulp te
krijgen. Ik zei dat, ‘Ik heb me nog nooit zo gevoeld, en ik moet
ergens naartoe’. En mij werd verteld dat ik dat niet kon, dat het
niet goed zou zijn voor de instelling.”
De relatie tussen de Sussexes en de koninklijke familie verslechterde snel, en veel leden van The Firm waren geschokt door de beschuldigingen die tegen hen werden geuit.
Naar verluidt is prinses Eugenie de enige royal die Harry, Meghan en hun twee kinderen, Archie en Lilibet, in Californië heeft bezocht. Ondertussen zijn Harry en Meghan niet meer terug geweest naar het VK dan nodig is, waarbij de hertogin slechts één keer terugkeerde naar haar oude thuisland, voor de begrafenis van koningin Elizabeth II in 2022.
Toen koning Charles werd gekroond in de Westminster Abbey vorig jaar mei, was een van de belangrijkste onderwerpen die veel interesse wekte of Harry en Meghan aanwezig zouden zijn of zelfs welkom zouden zijn.
Hoewel de twee op dat moment het vertrouwen van de meeste leden van de koninklijke familie hadden verloren, zou de koning uiteindelijk beslissen of ze wel of niet zouden worden uitgenodigd.
Uiteindelijk besloot Harry zijn vader te zien worden gekroond tot koning, terwijl Meghan in de VS bleef om voor Archie en Lilibet te zorgen.
Harry’s bezoek aan de kroning was misschien geen grote verrassing. Echter, kort na de ceremonie vertrok hij naar de luchthaven en keerde terug naar zijn vrouw. Sommige royals waren naar verluidt blij dat Harry niet bij hen aansloot voor de lunch na de kroning.
Ze hadden zelfs de hoop dat Harry en Meghan, als zij zou zijn gekomen, ver achterin de Westminster Abbey zouden zitten, niet eens in de buurt van de andere familieleden.
Meghan Markle stuurde een brief naar Charles na het
Oprah-interview
De reden dat Meghan Markle in de VS bleef, was zoals vermeld, om
voor hun twee kinderen te zorgen. Het is echter bekend dat haar
moeder, Doria Ragland, Meghan meestal helpt met de kinderen als er
veel aan de hand is; zou er dus nog een andere reden zijn waarom
Meghan niet met haar man naar het VK reisde?
Volgens The Telegraph, die er in april vorig jaar over
rapporteerde, is dat zo. Na het Oprah-interview besloot Meghan haar
zorgen over onbewuste vooringenomenheid te delen met prins Charles
en stuurde hem een brief.
Later besloot koning Charles, destijds prins, een antwoord naar Meghan te sturen waarin hij zijn verdriet uitte over de spanningen binnen de familie, specifiek tussen Harry & Meghan en de rest van The Firm.
Ook werd gedacht dat Charles de enige seniorlid van de koninklijke familie was die contact had opgenomen met de hertogin na het Oprah-interview.
Speculaties rond Meghan Markle die niet aanwezig was bij de kroning ontstonden. Er werd gespeculeerd dat de echte reden voor haar afwezigheid was dat de hertogin teleurgesteld was over het feit dat Charles haar zorgen over de onbewuste vooringenomenheid niet in zijn brief had aangepakt.
Een woordvoerder van Meghan ontkrachtte echter later de speculaties en noemde ze “belachelijk.”
“De hertogin van Sussex gaat door met haar leven in het heden, zonder te denken aan correspondentie van twee jaar geleden met betrekking tot gesprekken van vier jaar geleden. Elke suggestie anders is vals en ronduit belachelijk. We moedigen tabloidmedia en verschillende koninklijke correspondenten aan om te stoppen met de vermoeiende circus dat zij alleen creëren,” vertelde Meghan’s woordvoerder aan People Magazine.
In een ITV-interview begin 2023 besloot Harry in te gaan op het thema van ver
meend racisme binnen de koninklijke familie, waarbij hij de interviewer vertelde dat ze dat niet geloofden.
“Nee,” zei Harry. “De Britse pers zei dat, toch? Heeft Meghan ooit gezegd: ‘ze zijn racisten?'”
“Het verschil tussen racisme en onbewuste vooringenomenheid… de twee dingen zijn verschillend. Zodra het als individu, anders als instelling, is erkend of aan u is uitgelegd dat u onbewuste vooringenomenheid heeft, heeft u dus de mogelijkheid om daarvan te leren en te groeien… anders wordt onbewuste vooringenomenheid dan gecategoriseerd als racisme,” voegde hij eraan toe.
Wat vind je hiervan? Geloof je dat Harry en Meghan het juiste hebben gedaan, of vind je dat ze te ver zijn gegaan met hun beschuldigingen? Deel dit artikel gerust op Facebook met vrienden en familie als je van de koninklijke familie houdt!
Hoe één onverwacht moment op het voetbalveld een jonge vader zijn weekend weer kleur geeft
Voor veel ouders is het een herkenbaar scenario: na een lange werkweek kijk je reikhalzend uit naar het weekend. Dat moment waarop je even kunt ontspannen, misschien met vrienden een drankje drinkt of samen met je partner een bezoek brengt aan een gezellig restaurant. Het weekend staat symbool voor rust, ontspanning en even ontsnappen aan dagelijkse verplichtingen. Tenminste, dat is hoe het ooit voelde — vóór de komst van kinderen.
Want zodra er kinderen in het spel zijn, verandert dat rustige en vrije weekend vaak in een zorgvuldig georganiseerd schema van clubjes, sportwedstrijden en logistieke puzzels. De ene moet naar turnen, de ander naar voetbal, er moet gebracht, gehaald, aangemoedigd én continu opgedroogd worden, zeker op regenachtige zaterdagochtenden. En hoe lief je je kinderen ook vindt, het is niet gek dat sommige ouders het gevoel krijgen dat hun weekend volledig door de planning wordt opgeslokt.
Toch kan juist tussen die drukke momenten een onverwacht lichtpuntje ontstaan — iets dat het weekend weer een beetje speciaal maakt. Dat is precies wat een vader overkwam, toen de wekelijkse voetbalwedstrijd van zijn zoontje plotseling een heel andere betekenis kreeg.
Van verplicht nummer naar onverwachte afwisseling
Elke zaterdag reed deze vader trouw naar de voetbalclub van zijn zoon. Niet omdat hij zelf zo’n grote voetbalfan was, maar omdat het er nu eenmaal bij hoort. Zijn partner vroeg steevast of hij “even wat beelden wilde maken” van de wedstrijd — iets wat hij braaf deed, ook al betekende dat vaak vijftien minuten filmen van een team dat vooral uit enthousiasme speelde, en minder uit talent.
Maar de sfeer om het veld heen was een ander verhaal. Ouders die half slaperig toekeken, trainers die het team probeerden op te peppen, en kinderen die alle kanten opschoten behalve de juiste — het was soms meer chaos dan competitie. Totdat er ineens iets veranderde binnen het team.
Een nieuw teamlid… en een nieuwe reden om enthousiast naast het veld te staan
Het begon allemaal heel onschuldig. Een nieuw kindje werd toegevoegd aan het team, zoals dat elk seizoen gebeurt. Niemand verwacht bij zo’n aankondiging dat het voor opschudding zorgt. Maar toen de nieuwe speler op het veld verscheen, was dat nog maar het begin. Niet het kind zelf trok de aandacht van de vader, maar de moeder die hem naar de wedstrijd begeleidde.
Volgens de vader was het alsof het licht op het veld ineens wat warmer scheen. De nieuwe moeder stond langs de lijn, betrokken, vriendelijk, en straalde een openheid en enthousiasme uit dat opviel tussen de andere ouders. Zonder dat iemand er iets kwaads in hoefde te zien, bracht haar aanwezigheid simpelweg een nieuwe energie naar de zijlijn — iets wat het wekelijks verplichte uitstapje plotseling een stuk plezieriger maakte.
Hij merkte dat hij zichzelf erop betrapte dat hij de volgende wedstrijd niet langer zag als een opgave, maar als een moment om even uit zijn werkmodus te stappen en gewoon te genieten van de sfeer. En het was niet zozeer dat hij ergens naar op zoek was; het was meer dat het een onverwachte, frisse afwisseling bood van de routine van het ouderschap.
Het weekend krijgt een nieuwe betekenis
Waar hij eerder mopperde over de vroege wekker op zaterdag, merkte hij nu dat hij het niet meer erg vond om op tijd uit bed te stappen. De rit naar de club voelde een stuk lichter en de wedstrijd zelf kreeg een heel ander karakter. Niet doordat het team beter speelde — verre van zelfs — maar doordat hij zich onderdeel voelde van een kleine gemeenschap, een zijlijn vol ouders die ieder hun eigen verhaal hadden.
Die nieuwe moeder maakte de sfeer vriendelijker en open, waardoor ouders makkelijker met elkaar in gesprek raakten. De vader realiseerde zich dat dit eigenlijk altijd het mooie was geweest aan sportclubs: dat je er onverwachte mini-momenten beleeft van verbinding, humor en ontspanning. Dingen die je vaak pas ziet wanneer je er ontvankelijker voor bent.
Sport als ontmoetingsplek voor ouders
Wie zelf kinderen heeft, weet dat sportverenigingen meer zijn dan plekken waar kinderen leren winnen en verliezen. Ze zijn ontmoetingsplekken, buurthuizen in de buitenlucht en plekken waar mensen elkaar zonder oordeel leren kennen. Je hoeft geen fanatiek sporter te zijn om dat te waarderen.
Deze vader ontdekte opnieuw hoe waardevol dat is. Terwijl de kinderen over het veld renden, volgden de ouders alles met half aandacht en half plezier. Gesprekken gingen over werkdruk, school, avondeten en vakantieplannen. En waar vroeger de derde helft vooral voor de volwassen sporters zelf was, bleek er aan de zijlijn ook zoiets als een informele ‘eerste helft voor ouders’: koffie, grapjes en nieuwe gezichten.
Het nieuwe teamlid en zijn moeder vormden daarbij een spontane aanleiding om uit de sleur te stappen. Een gelegenheid voor een praatje, een lach of simpelweg het idee dat je er niet alleen voor staat in de drukte van het ouderschap.
De onverwachte charme van zaterdagochtendvoetbal
Wat deze vader vooral besefte, is dat de dingen waar je tegen opziet vaak juist de momenten worden die je het meest bijblijven. Zijn zoontje mocht dan niet het beste team hebben, maar het plezier dat de kinderen hadden was oprecht. En door het kleine beetje extra energie dat de nieuwe moeder meebracht, werd zelfs de sfeer aan de zijlijn iets waar hij naar uitkeek.
In plaats van alleen maar te filmen voor thuis, genoot hij nu ook van de kleine interacties: ouders die elkaar tips gaven, trainers die moedig bleven aanmoedigen en kinderen die iedere keer weer trots waren op hun eigen prestaties — of ze nu wonnen of verloren.
De vader merkte dat hij zich meer betrokken voelde, niet alleen bij zijn zoon, maar ook bij het clubleven. De wekelijkse wedstrijd werd niet langer een verplichting, maar een mini-evenementje binnen zijn weekend. Een moment van ontspanning dat totaal anders was dan een restaurantbezoek of borrel met vrienden — maar minstens zo waardevol.
De kracht van kleine ontmoetingen
Het mooie aan dit verhaal is hoe eenvoudig het eigenlijk is. Eén nieuw gezicht aan de zijlijn, één vriendelijke glimlach, één onverwacht moment kan ervoor zorgen dat vaste routines weer prettig aanvoelen. Niet omdat er iets romantisch hoeft te spelen, maar omdat mensen nu eenmaal graag positieve energie delen.
Deze vader vond door die kleine verandering weer rust en plezier in iets wat eerst als verplichting voelde. Het laat zien hoe waardevol het kan zijn om open te blijven staan voor nieuwe indrukken, zelfs in de hectiek van het ouderschap.
Van weekendstress naar weekendglimlach
Waar het weekend eerst vol zat met stress over plannen en verplichtingen, voelde het nu als iets waar hij weer naar uit kon kijken. Zijn zoon kreeg steun langs de lijn, zijn partner kreeg de gewenste videobeelden, en hijzelf vond er een onverwacht moment van ontspanning en verbinding.
Het is een herinnering die veel ouders waarschijnlijk herkennen: soms zitten de mooiste lichtpuntjes verstopt in de simpelste momenten. En soms begint een goed weekend gewoon met een voetbalwedstrijd op een vroeg veld — en één nieuwe ouder die de sfeer compleet verandert.