Algemeen
Famke Louise verkoopt gedragen stringetjes voor deze bizarre prijs
Famke Louise heeft onlangs gewaagde inhoud gedeeld op een platform voor volwassenen en heeft nu voor het eerst haar gedragen ondergoed te koop aangeboden.
De 25-jarige zangeres deelde dit nieuws via Instagram. Zou jij overwegen om geld uit te geven aan zoiets?
Famke Louise onthulde dat ze onlangs voor het eerst haar gedragen ondergoed heeft verkocht.
In antwoord op een vraag van een volger over het verkopen van “een gedragen slipje”, gaf ze aan dat de prijs van het ondergoed varieert tussen de 500 en 1000 euro, afhankelijk van hoe ze zich op dat moment voelt.
Eerder kondigde Famke Louise al aan dat ze tegen betaling pikante foto’s deelt op een bekend platform, waar ze ook in gesprek gaat met betalende volgers.
Ze liet zondagavond op Instagram weten hoezeer ze nog steeds geniet van deze activiteiten.
Het is niet nieuw dat bekende influencers zich begeven in de wereld van volwassenencontent. Het lijkt een lucratieve manier te zijn om geld te verdienen.
Voor een bedrag van tien euro per maand krijgen haar ‘Fans’ exclusieve content en kunnen ze met haar in gesprek gaan, zij het alleen via haar profiel.
Het is echter belangrijk om te vermelden dat betaalde volgers
niet direct met Famke kunnen communiceren, aangezien een bureau het
volledige beheer van haar account heeft overgenomen.
Dit betekent dat de interactie met de echte Famke Louise beperkt is. Famke heeft wel plannen om alle foto’s en video’s aan dit bureau te leveren, wat vragen oproept over de aard van de inhoud die ze zal delen. Maar er is maar één manier om daar achter te komen.
Famke Louise’s beslissing om haar gedragen ondergoed te verkopen heeft de nodige reacties op sociale media teweeggebracht.
Sommige mensen prijzen haar openheid en zien het als een slimme zet om geld te verdienen, terwijl anderen kritisch zijn en vraagtekens plaatsen bij de ethiek en de boodschap die dit stuurt, vooral aan jonge volgers.
De discussie roept vragen op over de grenzen tussen persoonlijke privacy, commerciële exploitatie en publieke verantwoordelijkheid.
Terwijl sommigen vinden dat iedereen het recht heeft om zijn lichaam en intimiteit op zijn eigen manier te beheren, maken anderen zich zorgen over de invloed van dergelijke acties op het beeld van vrouwelijke empowerment en de boodschap die het kan sturen naar jonge meisjes die Famke Louise als rolmodel zien.
Bovendien roept het verkopen van gedragen ondergoed vragen op
over de grenzen van persoonlijke intimiteit en het creëren van een
markt voor dergelijke items.
Sommige critici betwijfelen of het ethisch verantwoord is om dergelijke intieme items te verkopen en of het bijdraagt aan een gezonde s*ksuele cultuur.
Aan de andere kant zijn er ook mensen die Famke Louise steunen en haar zien als een onafhankelijke vrouw die haar eigen keuzes maakt en gebruik maakt van haar populariteit om geld te verdienen.
Ze prijzen haar onverschrokkenheid en het vermogen om haar eigen pad te kiezen, los van conventionele normen en verwachtingen.
In een tijd waarin sociale media invloedrijker zijn dan ooit tevoren en individuen steeds meer hun persoonlijke leven en intimiteit delen op online platforms, roept het geval van Famke Louise belangrijke vragen op over privacy, publieke perceptie en de verantwoordelijkheid van influencers tegenover hun publiek.
Wat vind jij van Famke Louise’s beslissing om haar gedragen ondergoed te verkopen? Denk je dat dit een acceptabele manier is om geld te verdienen, of vind je het ongepast? Laat het ons weten!
We zijn benieuwd naar jouw mening! Laat een reactie achter op Facebook en deel je gedachten over dit onderwerp. Zo kunnen wij blijven zorgen voor de meest interessante verhalen voor jou!
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.