Algemeen
Famke Louise verkoopt gedragen stringetjes voor deze bizarre prijs
Famke Louise heeft onlangs gewaagde inhoud gedeeld op een platform voor volwassenen en heeft nu voor het eerst haar gedragen ondergoed te koop aangeboden.
De 25-jarige zangeres deelde dit nieuws via Instagram. Zou jij overwegen om geld uit te geven aan zoiets?
Famke Louise onthulde dat ze onlangs voor het eerst haar gedragen ondergoed heeft verkocht.
In antwoord op een vraag van een volger over het verkopen van “een gedragen slipje”, gaf ze aan dat de prijs van het ondergoed varieert tussen de 500 en 1000 euro, afhankelijk van hoe ze zich op dat moment voelt.
Eerder kondigde Famke Louise al aan dat ze tegen betaling pikante foto’s deelt op een bekend platform, waar ze ook in gesprek gaat met betalende volgers.
Ze liet zondagavond op Instagram weten hoezeer ze nog steeds geniet van deze activiteiten.
Het is niet nieuw dat bekende influencers zich begeven in de wereld van volwassenencontent. Het lijkt een lucratieve manier te zijn om geld te verdienen.
Voor een bedrag van tien euro per maand krijgen haar ‘Fans’ exclusieve content en kunnen ze met haar in gesprek gaan, zij het alleen via haar profiel.
Het is echter belangrijk om te vermelden dat betaalde volgers
niet direct met Famke kunnen communiceren, aangezien een bureau het
volledige beheer van haar account heeft overgenomen.
Dit betekent dat de interactie met de echte Famke Louise beperkt is. Famke heeft wel plannen om alle foto’s en video’s aan dit bureau te leveren, wat vragen oproept over de aard van de inhoud die ze zal delen. Maar er is maar één manier om daar achter te komen.
Famke Louise’s beslissing om haar gedragen ondergoed te verkopen heeft de nodige reacties op sociale media teweeggebracht.
Sommige mensen prijzen haar openheid en zien het als een slimme zet om geld te verdienen, terwijl anderen kritisch zijn en vraagtekens plaatsen bij de ethiek en de boodschap die dit stuurt, vooral aan jonge volgers.
De discussie roept vragen op over de grenzen tussen persoonlijke privacy, commerciële exploitatie en publieke verantwoordelijkheid.
Terwijl sommigen vinden dat iedereen het recht heeft om zijn lichaam en intimiteit op zijn eigen manier te beheren, maken anderen zich zorgen over de invloed van dergelijke acties op het beeld van vrouwelijke empowerment en de boodschap die het kan sturen naar jonge meisjes die Famke Louise als rolmodel zien.
Bovendien roept het verkopen van gedragen ondergoed vragen op
over de grenzen van persoonlijke intimiteit en het creëren van een
markt voor dergelijke items.
Sommige critici betwijfelen of het ethisch verantwoord is om dergelijke intieme items te verkopen en of het bijdraagt aan een gezonde s*ksuele cultuur.
Aan de andere kant zijn er ook mensen die Famke Louise steunen en haar zien als een onafhankelijke vrouw die haar eigen keuzes maakt en gebruik maakt van haar populariteit om geld te verdienen.
Ze prijzen haar onverschrokkenheid en het vermogen om haar eigen pad te kiezen, los van conventionele normen en verwachtingen.
In een tijd waarin sociale media invloedrijker zijn dan ooit tevoren en individuen steeds meer hun persoonlijke leven en intimiteit delen op online platforms, roept het geval van Famke Louise belangrijke vragen op over privacy, publieke perceptie en de verantwoordelijkheid van influencers tegenover hun publiek.
Wat vind jij van Famke Louise’s beslissing om haar gedragen ondergoed te verkopen? Denk je dat dit een acceptabele manier is om geld te verdienen, of vind je het ongepast? Laat het ons weten!
We zijn benieuwd naar jouw mening! Laat een reactie achter op Facebook en deel je gedachten over dit onderwerp. Zo kunnen wij blijven zorgen voor de meest interessante verhalen voor jou!
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.