Algemeen
Dokters geven hoop op en willen stekker uit man trekken – dan neemt familie moedige beslissing
Wanneer je trouwt, beloof je je partner lief te hebben in z1ekte en gezondheid. In de loop der jaren is echtsche1ding onder stellen steeds gebruikelijker geworden – maar de 22-jarige Matt Davis en zijn vrouw Danielle hebben zeker de statistieken getrotseerd.
Ik dacht dat liefde op het eerste gezicht alleen in films gebeurt, maar Matt en Danielle bewijzen dat het ook in het echte leven kan gebeuren. Volgens rapporten kenden het jonge stel elkaar slechts acht weken toen ze in het huwelijksbootje stapten!
Ze hielden meer van elkaar dan van al het andere en konden niet wachten om samen hun toekomst te plannen. Helaas had het lot andere plannen.
Slechts zeven maanden nadat ze getrouwd waren, raakte Matt in een coma. Alles veranderde op een hete, zomerse dag toen Matt betrokken raakte bij een ernstig 0ngeval.
Nadat ze alles hadden geprobeerd, wilden artsen zijn be@demingsapparaat uitschakelen, maar toen deed Danielle iets wat een wonder veroorzaakte…
Het was een vreselijk motor0ngeluk dat Matt in het ziekenhuis deed belanden. Artsen ontdekten dat de 22-jarige verschillende botten had gebroken, interne organen had verwond en een ernstig hersenletsel had opgelopen.
In het ziekenhuis kreeg Danielle de woorden te horen die niemand ooit zou moeten horen: “Uw man zal waarschijnlijk niet meer wakker worden”.
Na veel discussie en tests adviseerden artsen Danielle om de levensondersteunende behandeling van Matt stop te zetten. Ze waren ervan overtuigd dat er niets anders meer kon worden gedaan.
Maar Danielle weigerde de hoop op te geven. “We hadden eigenlijk niet eens de kans om ons leven samen te beginnen, en ik wilde niet opgeven”, zei Danielle. Matt’s vader st1erf 2 jaar geleden en zijn moeder was te ziek om voor haar zoon te zorgen.
Danielle besloot Matt naar huis te brengen en hem 24 uur per dag te verzorgen. Ze gaf alles op – alleen maar om voor haar man te zorgen.
Haar weigering om de hoop op te geven zou uiteindelijk beloond worden. Na 3 maanden in coma gebeurde het onmogelijke: Matt opende zijn ogen!
Danielle besefte dat hij iets probeerde te zeggen, maar hij kon de woorden er niet uit krijgen. Ze bleef hem vragen stellen en plotseling hoorde ze haar man uitbarsten: “Ik probeer!” Danielle kon het niet geloven: “Het was het mooiste wat ik ooit heb gehoord!”
Maar de weg terug naar een normaal leven was verre van gemakkelijk. Matt vocht elke dag om beter te worden, stap voor stap. Hij moest alles opnieuw leren, zelfs praten, staan en lopen.
Hij heeft nog steeds moeite om zich dingen van vóór het 0ngeval te herinneren. Zijn relatie met Danielle, hun huwelijk – alles was weg. Maar Matt is er 100 procent zeker van: “Ik ben blij dat ik met Danielle ben getrouwd!”. Zonder haar onvoorwaardelijke liefde zou hij vandaag niet meer leven.
Vandaag voelt Matt zich beter en kan hij een normaal leven leiden. Hij kan lopen, praten en fietsen – hij doet zelfs aan yoga. Fantastisch! Danielle’s strijd voor het leven van haar man leidde tot een wonder. Hoewel de artsen de hoop hadden opgegeven, vocht Matt zijn eigen strijd om uit de c0ma te komen.
Hun verhaal laat zien dat ware liefde alles kan overwinnen! In een wereld die misschien donker, koud en hopeloos lijkt, zijn er verhalen zoals deze die echt mijn hart verwarmen.
Deels omdat Danielle nooit stopte met vechten voor haar man en liet zien wat ware liefde is, en deels omdat Matt alles deed om te genezen en zijn leven terug te krijgen toen de kansen tegen hem waren.
Algemeen
Norma (80) was twee keer in de hemel en werd teruggestuurd om mensen te vertellen wat je kunt verwachten
Norma Edwards vertelt over haar drie bijna-d00dervaringen: “Ik werd twee keer teruggestuurd met een boodschap”
Het verhaal van de Amerikaanse vrouw Norma Edwards gaat al jaren rond in spirituele kringen, maar nu bereikt het opnieuw een groter publiek. In een interview met de Britse krant Mirror vertelt de inmiddels oudere vrouw hoe ze naar eigen zeggen meerdere keren klinisch 0verleden is – en hoe ze tijdens twee van die momenten een reis maakte naar wat zij beschrijft als “een andere dimensie”.
Norma beweert dat ze tijdens die ervaringen buitenaardse of spirituele wezens ontmoette, zicht kreeg op haar levensdoel en zelfs te horen kreeg dat ze nog niet mocht blijven. Haar verhaal is zowel ontroerend als mysterieus, en hoe je het ook bekijkt, het raakt aan iets waar vrijwel iedereen vragen over heeft: wat gebeurt er nadat het leven stopt?
“Ik zag kleuren die op aarde niet bestaan”
Norma vertelt dat haar ervaringen altijd beginnen met hetzelfde gevoel: alsof ze door een oneindig donkere tunnel wordt getrokken. Een compleet duistere ruimte, zo zwart dat het bijna tastbaar lijkt. Toch zegt ze nooit bang te zijn geweest.
“Ik reisde met de snelheid van het licht,” vertelt ze. “En toen doemde er iets op dat leek op een regenboog, maar dan in kleuren die ik nooit eerder had gezien.”
Die kleuren gingen over in een felle witte gloed, helder en warm tegelijk. “Ik dacht dat het mijn ogen pijn zou doen,” zegt ze, “maar toen voelde ik dat ik met het licht versmolt. Alsof ik niet langer een lichaam had, maar veranderde in pure energie.”
Het zijn woorden die vaker terugkeren in verhalen van mensen die een bijna-d00dervaring hadden, maar Norma gaat veel verder. Zij zegt niet alleen licht of liefde te hebben gevoeld, maar daadwerkelijk in gesprek te zijn geweest met wezens aan de “andere kant”.
De eerste keer: een hartstilstand en een onthutsende ontdekking
Norma was pas twintig jaar oud toen ze voor het eerst in aanraking kwam met wat zij ziet als het hiernamaals. Ze was op weg naar haar werk toen ze plotseling instortte. In het z!ekenhuis ontdekten artsen dat er een 0verleden foetus in haar lichaam zat die een ernstige infectie had veroorzaakt. Haar lichaam was bezig zichzelf te vergiftigen.
Tijdens de operatie stopte haar hart. Voor de artsen was het een race tegen de klok; voor Norma begon een reis buiten de grenzen van het tastbare.
“Ik keek vanuit het plafond neer op mijn eigen lichaam,” zegt ze. “Ik zag hoe de artsen hun best deden, maar ik voelde geen pijn. Ik wilde zeggen dat het goed met me ging, maar niemand hoorde mij.”
Vanaf dat moment voelde ze zich weggetrokken uit de operatiekamer, alsof ze werd meegenomen naar een nieuwe wereld.
Een levensoverzicht in drie kolommen
Tijdens haar eerste ervaring zag Norma iets dat haar diep raakte. Ze spreekt over een soort enorm scherm waarop drie kolommen verschenen.
Kolom 1: het leven dat ze naar
eigen zeggen had gepland vóór haar geboorte.
Kolom 2: het leven zoals ze dat daadwerkelijk
leefde.
Kolom 3: het resultaat van die vergelijking.
“Keer op keer stond er: ‘Doel niet bereikt’,” vertelt ze. “Dat vond ik bijna grappig. Het was alsof ik naar een soort hemelse administratie keek.”
Het moment zorgde eerder voor verwondering dan voor angst. Maar meteen daarna veranderde de scène opnieuw.
Een rivier, een geliefde tante en een grens die ze niet mocht oversteken
Norma kwam bij wat ze beschrijft als een grote, rustige rivier. Aan de overkant stonden honderden zielen die haar leken te herkennen. Ze voelde warmte, verbondenheid en een liefde die ze met geen pen kan beschrijven.
Aan die overkant zag ze ook haar tante, iemand met wie ze tijdens haar jeugd veel contact had gehad.
“Ze stapte het water in om mij te ontmoeten,” vertelt Norma. “Ik deed hetzelfde. Maar net voordat we elkaar raakten, stopte ze.”
Toen sprak haar tante de woorden die Norma nooit heeft vergeten: “Het spijt me. Ze staan niet toe dat je blijft. Je wordt teruggestuurd met een boodschap.”
De boodschap, zegt Norma, was simpel maar krachtig: het leven stopt niet, het gaat verder. De ziel is eeuwig.
Op dat moment werd ze teruggetrokken in haar lichaam en ontwaakte ze op de operatietafel.
De tweede keer: een vrouwelijke aanwezigheid die haar begeleidde
De tweede keer dat Norma klinisch 0verleed, leek het proces in de kern hetzelfde, maar de details waren anders. Ze voelde opnieuw de overgang naar een donkere ruimte, opnieuw het licht en opnieuw de overweldigende liefde.
Maar ze stond er deze keer niet alleen voor.
“Ik voelde een vrouwelijke aanwezigheid naast me,” zegt ze. “Ik geloof dat het een engel was. Ze leidde me, alsof ze wilde voorkomen dat ik zou denken dat ik al mocht blijven.”
Net als de eerste keer kreeg Norma volgens eigen zeggen dezelfde boodschap: dat haar missie nog niet voltooid was. Dat ze moest terugkeren naar haar lichaam omdat ze hier op aarde nog iets te doen had.
Een missie op aarde: stervensbegeleiding
Na haar ervaringen besloot Norma haar leven te wijden aan het begeleiden van mensen in hun laatste levensfase. Ze werkt sindsdien als deskundige stervensbegeleider. Ze vertelt families wat zij zelf zegt gezien te hebben: dat de d00d geen eindpunt is, maar een overgang.
“De ziel sterft niet,” zegt ze. “We gaan ergens naartoe. Niemand hoeft bang te zijn.”
Ze probeert geen angst weg te wuiven, maar juist ruimte te maken voor rust, vertrouwen en betekenis tijdens het moeilijkste moment van het leven.
Een boodschap die mensen verdeelt
Het verhaal van Norma wordt zowel omarmd als bekritiseerd. Sommige mensen vinden troost in haar woorden. Anderen zijn sceptisch en wijzen op neurologische verklaringen voor bijna-d00dervaringen, zoals zuurstoftekort en hallucinaties.
Maar Norma zelf twijfelt geen seconde aan wat ze gezien heeft.
Voor haar is het geen mysterie, geen hersenspinsel, maar een realiteit die ze twee keer intens heeft meegemaakt.
“Ik weet wat ik voelde,” zegt ze. “En ik weet dat ik iets moest doorgeven.”
Wat betekenen deze ervaringen voor de rest van ons?
Of je nu gelooft in bijna-d00dervaringen of niet, verhalen zoals dat van Norma raken iets fundamenteels. Het idee dat er iets is na het leven, dat de d00d misschien niet het einde is, spreekt tot de verbeelding. Mensen zoeken houvast, hoop, betekenis. Norma komt met een boodschap die precies daarin raakt.
Haar verhaal is uiteindelijk niet alleen een mystiek verslag, maar ook een uitnodiging: om anders naar het leven te kijken. Om te reflecteren op je eigen keuzes, je eigen doelen, je eigen liefde voor mensen om je heen.