Algemeen
Dit betekent het wanneer je een man met één geverfde vingernagel ziet
Toen Elliot Costello in 2013 een weeshuis in Cambodja bezocht, veranderde zijn leven op een manier die hij nooit voor mogelijk had gehouden.
Wat hij echter niet wist, was dat er een ontmoeting zou plaatsvinden die ook het leven van duizenden anderen zou veranderen… Het begon allemaal in 2013 toen Elliot Costello, een sociale ondernemer uit Australië, een klein meisje genaamd Thea ontmoette.
Thea was een 10-jarig meisje dat helaas in een weeshuis terechtkwam nadat ze uit een vr*selijke situatie was gered. Ze had twee jaar lang fysiek en s*ksueel m*sbruik ondergaan, en het g*weld tegen haar had diepe sporen nagelaten. Helaas zouden we nooit van dit moedige meisje hebben gehoord zonder Elliot.
Maar laten we bij het begin beginnen… Na haar geboorte ging het goed met het leven van Thea. Het Cambodjaanse meisje groeide op als elk ander kind, verzorgd en geliefd door haar moeder en vader. Maar helaas had het lot andere plannen voor haar. Op een dag overleed haar vader plotseling, en zijn dood was op meer dan één manier verw0estend. Naast een tr*umatische, emotionele gebeurtenis was Thea’s vader de enige kostwinner van zijn gezin. Toen hij st*erf, kwam het gezin in een financiële crisis terecht.
De situatie werd zo erg dat Thea’s moeder niet langer voor haar dochter kon zorgen, en ze nam de moeilijke beslissing om Thea naar een weeshuis te sturen. Helaas zou het leven van het meisje daar een ware hel worden.
Volgens Polished Man werd Thea dagelijks twee jaar lang fysiek en s*ksueel m*shandeld door de directeur van het weeshuis. Uiteindelijk werd Thea overgeplaatst naar een ander weeshuis in Phnom Penh, gerund door Hagar International. Tijdens een bezoek daar bond de Australische sociale ondernemer Elliot Costello met het kind door middel van spelletjes. Ondanks alles wat ze had meegemaakt, verspreidde het 10-jarige meisje vreugde en positiviteit.
Thea had altijd nagellak op haar kleine nagels, en op een dag vroeg ze of ze die van Elliot mocht lakken. Ze zaten samen en hadden een mooie tijd. “Toen ze één van mijn nagels lakte, verzekerde ik haar dat ik die altijd zo zou houden om haar te herinneren, en bij uitbreiding, haar lijden,” zei Elliot.
Weet je hoe Polished Man begon? Wel, het begon allemaal terug in 2013 toen onze mede-oprichter Elliot Costello met het idee kwam… De ontmoeting met Thea motiveerde Elliot om positieve veranderingen onder mannen te proberen bewerkstelligen, zodat minder kinderen slachtoffer worden van seksueel misbruik. Hij kwam ook op het idee om een beweging te starten waarbij mannen hun nagels lakken om hun steun te tonen.
Het lakken van één nagel heeft ook een symbolische betekenis – één nagel staat voor de één op de vijf kinderen die slachtoffer zullen worden van s-ksueel g*weld. Bij het bekijken van de statistieken wordt al snel duidelijk dat we onvermoeibaar moeten werken om dit probleem aan te pakken.
Volgens YMCA omvat bijna 70 procent van alle gerapporteerde seksuele misdrijven kinderen van 17 jaar en jonger. Alarmerend is dat één op de vier meisjes en één op de zes jongens voor hun 18e jaar s*ksueel misbruikt zal worden.
Aangezien mannen verantwoordelijk zijn voor ongeveer 90 procent van dit soort gew*ld tegen kinderen, en Elliot is van mening dat mannen de drijvende kracht moeten zijn voor verandering. Met dit doel hebben veel wereldberoemdheden over de hele wereld deelgenomen aan de trend van het lakken van een nagel.
Hoe één onverwacht moment op het voetbalveld een jonge vader zijn weekend weer kleur geeft
Voor veel ouders is het een herkenbaar scenario: na een lange werkweek kijk je reikhalzend uit naar het weekend. Dat moment waarop je even kunt ontspannen, misschien met vrienden een drankje drinkt of samen met je partner een bezoek brengt aan een gezellig restaurant. Het weekend staat symbool voor rust, ontspanning en even ontsnappen aan dagelijkse verplichtingen. Tenminste, dat is hoe het ooit voelde — vóór de komst van kinderen.
Want zodra er kinderen in het spel zijn, verandert dat rustige en vrije weekend vaak in een zorgvuldig georganiseerd schema van clubjes, sportwedstrijden en logistieke puzzels. De ene moet naar turnen, de ander naar voetbal, er moet gebracht, gehaald, aangemoedigd én continu opgedroogd worden, zeker op regenachtige zaterdagochtenden. En hoe lief je je kinderen ook vindt, het is niet gek dat sommige ouders het gevoel krijgen dat hun weekend volledig door de planning wordt opgeslokt.
Toch kan juist tussen die drukke momenten een onverwacht lichtpuntje ontstaan — iets dat het weekend weer een beetje speciaal maakt. Dat is precies wat een vader overkwam, toen de wekelijkse voetbalwedstrijd van zijn zoontje plotseling een heel andere betekenis kreeg.
Van verplicht nummer naar onverwachte afwisseling
Elke zaterdag reed deze vader trouw naar de voetbalclub van zijn zoon. Niet omdat hij zelf zo’n grote voetbalfan was, maar omdat het er nu eenmaal bij hoort. Zijn partner vroeg steevast of hij “even wat beelden wilde maken” van de wedstrijd — iets wat hij braaf deed, ook al betekende dat vaak vijftien minuten filmen van een team dat vooral uit enthousiasme speelde, en minder uit talent.
Maar de sfeer om het veld heen was een ander verhaal. Ouders die half slaperig toekeken, trainers die het team probeerden op te peppen, en kinderen die alle kanten opschoten behalve de juiste — het was soms meer chaos dan competitie. Totdat er ineens iets veranderde binnen het team.
Een nieuw teamlid… en een nieuwe reden om enthousiast naast het veld te staan
Het begon allemaal heel onschuldig. Een nieuw kindje werd toegevoegd aan het team, zoals dat elk seizoen gebeurt. Niemand verwacht bij zo’n aankondiging dat het voor opschudding zorgt. Maar toen de nieuwe speler op het veld verscheen, was dat nog maar het begin. Niet het kind zelf trok de aandacht van de vader, maar de moeder die hem naar de wedstrijd begeleidde.
Volgens de vader was het alsof het licht op het veld ineens wat warmer scheen. De nieuwe moeder stond langs de lijn, betrokken, vriendelijk, en straalde een openheid en enthousiasme uit dat opviel tussen de andere ouders. Zonder dat iemand er iets kwaads in hoefde te zien, bracht haar aanwezigheid simpelweg een nieuwe energie naar de zijlijn — iets wat het wekelijks verplichte uitstapje plotseling een stuk plezieriger maakte.
Hij merkte dat hij zichzelf erop betrapte dat hij de volgende wedstrijd niet langer zag als een opgave, maar als een moment om even uit zijn werkmodus te stappen en gewoon te genieten van de sfeer. En het was niet zozeer dat hij ergens naar op zoek was; het was meer dat het een onverwachte, frisse afwisseling bood van de routine van het ouderschap.
Het weekend krijgt een nieuwe betekenis
Waar hij eerder mopperde over de vroege wekker op zaterdag, merkte hij nu dat hij het niet meer erg vond om op tijd uit bed te stappen. De rit naar de club voelde een stuk lichter en de wedstrijd zelf kreeg een heel ander karakter. Niet doordat het team beter speelde — verre van zelfs — maar doordat hij zich onderdeel voelde van een kleine gemeenschap, een zijlijn vol ouders die ieder hun eigen verhaal hadden.
Die nieuwe moeder maakte de sfeer vriendelijker en open, waardoor ouders makkelijker met elkaar in gesprek raakten. De vader realiseerde zich dat dit eigenlijk altijd het mooie was geweest aan sportclubs: dat je er onverwachte mini-momenten beleeft van verbinding, humor en ontspanning. Dingen die je vaak pas ziet wanneer je er ontvankelijker voor bent.
Sport als ontmoetingsplek voor ouders
Wie zelf kinderen heeft, weet dat sportverenigingen meer zijn dan plekken waar kinderen leren winnen en verliezen. Ze zijn ontmoetingsplekken, buurthuizen in de buitenlucht en plekken waar mensen elkaar zonder oordeel leren kennen. Je hoeft geen fanatiek sporter te zijn om dat te waarderen.
Deze vader ontdekte opnieuw hoe waardevol dat is. Terwijl de kinderen over het veld renden, volgden de ouders alles met half aandacht en half plezier. Gesprekken gingen over werkdruk, school, avondeten en vakantieplannen. En waar vroeger de derde helft vooral voor de volwassen sporters zelf was, bleek er aan de zijlijn ook zoiets als een informele ‘eerste helft voor ouders’: koffie, grapjes en nieuwe gezichten.
Het nieuwe teamlid en zijn moeder vormden daarbij een spontane aanleiding om uit de sleur te stappen. Een gelegenheid voor een praatje, een lach of simpelweg het idee dat je er niet alleen voor staat in de drukte van het ouderschap.
De onverwachte charme van zaterdagochtendvoetbal
Wat deze vader vooral besefte, is dat de dingen waar je tegen opziet vaak juist de momenten worden die je het meest bijblijven. Zijn zoontje mocht dan niet het beste team hebben, maar het plezier dat de kinderen hadden was oprecht. En door het kleine beetje extra energie dat de nieuwe moeder meebracht, werd zelfs de sfeer aan de zijlijn iets waar hij naar uitkeek.
In plaats van alleen maar te filmen voor thuis, genoot hij nu ook van de kleine interacties: ouders die elkaar tips gaven, trainers die moedig bleven aanmoedigen en kinderen die iedere keer weer trots waren op hun eigen prestaties — of ze nu wonnen of verloren.
De vader merkte dat hij zich meer betrokken voelde, niet alleen bij zijn zoon, maar ook bij het clubleven. De wekelijkse wedstrijd werd niet langer een verplichting, maar een mini-evenementje binnen zijn weekend. Een moment van ontspanning dat totaal anders was dan een restaurantbezoek of borrel met vrienden — maar minstens zo waardevol.
De kracht van kleine ontmoetingen
Het mooie aan dit verhaal is hoe eenvoudig het eigenlijk is. Eén nieuw gezicht aan de zijlijn, één vriendelijke glimlach, één onverwacht moment kan ervoor zorgen dat vaste routines weer prettig aanvoelen. Niet omdat er iets romantisch hoeft te spelen, maar omdat mensen nu eenmaal graag positieve energie delen.
Deze vader vond door die kleine verandering weer rust en plezier in iets wat eerst als verplichting voelde. Het laat zien hoe waardevol het kan zijn om open te blijven staan voor nieuwe indrukken, zelfs in de hectiek van het ouderschap.
Van weekendstress naar weekendglimlach
Waar het weekend eerst vol zat met stress over plannen en verplichtingen, voelde het nu als iets waar hij weer naar uit kon kijken. Zijn zoon kreeg steun langs de lijn, zijn partner kreeg de gewenste videobeelden, en hijzelf vond er een onverwacht moment van ontspanning en verbinding.
Het is een herinnering die veel ouders waarschijnlijk herkennen: soms zitten de mooiste lichtpuntjes verstopt in de simpelste momenten. En soms begint een goed weekend gewoon met een voetbalwedstrijd op een vroeg veld — en één nieuwe ouder die de sfeer compleet verandert.