Algemeen
Dit betekent het wanneer je een man met één geverfde vingernagel ziet
Toen Elliot Costello in 2013 een weeshuis in Cambodja bezocht, veranderde zijn leven op een manier die hij nooit voor mogelijk had gehouden.
Wat hij echter niet wist, was dat er een ontmoeting zou plaatsvinden die ook het leven van duizenden anderen zou veranderen… Het begon allemaal in 2013 toen Elliot Costello, een sociale ondernemer uit Australië, een klein meisje genaamd Thea ontmoette.
Thea was een 10-jarig meisje dat helaas in een weeshuis terechtkwam nadat ze uit een vr*selijke situatie was gered. Ze had twee jaar lang fysiek en s*ksueel m*sbruik ondergaan, en het g*weld tegen haar had diepe sporen nagelaten. Helaas zouden we nooit van dit moedige meisje hebben gehoord zonder Elliot.
Maar laten we bij het begin beginnen… Na haar geboorte ging het goed met het leven van Thea. Het Cambodjaanse meisje groeide op als elk ander kind, verzorgd en geliefd door haar moeder en vader. Maar helaas had het lot andere plannen voor haar. Op een dag overleed haar vader plotseling, en zijn dood was op meer dan één manier verw0estend. Naast een tr*umatische, emotionele gebeurtenis was Thea’s vader de enige kostwinner van zijn gezin. Toen hij st*erf, kwam het gezin in een financiële crisis terecht.
De situatie werd zo erg dat Thea’s moeder niet langer voor haar dochter kon zorgen, en ze nam de moeilijke beslissing om Thea naar een weeshuis te sturen. Helaas zou het leven van het meisje daar een ware hel worden.
Volgens Polished Man werd Thea dagelijks twee jaar lang fysiek en s*ksueel m*shandeld door de directeur van het weeshuis. Uiteindelijk werd Thea overgeplaatst naar een ander weeshuis in Phnom Penh, gerund door Hagar International. Tijdens een bezoek daar bond de Australische sociale ondernemer Elliot Costello met het kind door middel van spelletjes. Ondanks alles wat ze had meegemaakt, verspreidde het 10-jarige meisje vreugde en positiviteit.
Thea had altijd nagellak op haar kleine nagels, en op een dag vroeg ze of ze die van Elliot mocht lakken. Ze zaten samen en hadden een mooie tijd. “Toen ze één van mijn nagels lakte, verzekerde ik haar dat ik die altijd zo zou houden om haar te herinneren, en bij uitbreiding, haar lijden,” zei Elliot.
Weet je hoe Polished Man begon? Wel, het begon allemaal terug in 2013 toen onze mede-oprichter Elliot Costello met het idee kwam… De ontmoeting met Thea motiveerde Elliot om positieve veranderingen onder mannen te proberen bewerkstelligen, zodat minder kinderen slachtoffer worden van seksueel misbruik. Hij kwam ook op het idee om een beweging te starten waarbij mannen hun nagels lakken om hun steun te tonen.
Het lakken van één nagel heeft ook een symbolische betekenis – één nagel staat voor de één op de vijf kinderen die slachtoffer zullen worden van s-ksueel g*weld. Bij het bekijken van de statistieken wordt al snel duidelijk dat we onvermoeibaar moeten werken om dit probleem aan te pakken.
Volgens YMCA omvat bijna 70 procent van alle gerapporteerde seksuele misdrijven kinderen van 17 jaar en jonger. Alarmerend is dat één op de vier meisjes en één op de zes jongens voor hun 18e jaar s*ksueel misbruikt zal worden.
Aangezien mannen verantwoordelijk zijn voor ongeveer 90 procent van dit soort gew*ld tegen kinderen, en Elliot is van mening dat mannen de drijvende kracht moeten zijn voor verandering. Met dit doel hebben veel wereldberoemdheden over de hele wereld deelgenomen aan de trend van het lakken van een nagel.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.