Algemeen
Voormalig MAFS-ster Chantal deelt vreselijk nieuws

Het televisieprogramma Married At First Sight (MAFS) geniet een enorme populariteit, met duizenden kijkers die wekelijks de afleveringen volgen.
Maar voor (oud-)deelnemers is de ervaring vaak minder rooskleurig, zo onthult Chantal Huf.
In een interview met Libelle vertelt Chantal dat ze na haar breuk met Henk “met de d00d is bedre!gd” en dat haar kind voor “m0ngool” is uitgemaakt.
Ze werd overladen met online haat tijdens en na haar deelname, wat haar veel mentale en fysieke pijn bezorgde.
Chantal kreeg last van buikpijn, hyperventilatie en intense
mentale pijn. Voorafgaand aan haar deelname had RTL haar
geadviseerd om social media tijdelijk uit te zetten, maar ze
begreep aanvankelijk niet waarom.
“Ik had nooit verwacht dat ik zo veel haat zou ontvangen en behandeld zou worden als uitschot, niet als mens.”
Het werd nog erger voor Chantal, want ze werd ook thuis lastiggevallen. “Er zijn eieren tegen mijn ramen gegooid.
Hoewel ik adresgeheimhouding heb bij de gemeente, was ik door de beelden op tv makkelijk te vinden.”
Na vier jaar beschouwt Chantal de prijs voor haar deelname als hoog, maar ze benadrukt dat ze sterker uit de ervaring is gekomen.
“Ik sta nu sterker in mijn schoenen dan voorheen, ondanks alles wat ik heb meegemaakt.”
Eerder deze week deelde ook Jeffrey, deelnemer aan het huidige
seizoen, emotioneel zijn verhaal. Op zijn Instagram-kanaal meldde
hij dat hij met een amb*lance naar het z!ekenhuis was gebracht,
waar een ontstoken hartzakje werd geconstateerd.
Jeffrey gelooft dat de stress, vooral veroorzaakt door online reacties en roddels, waarschijnlijk heeft bijgedragen aan zijn gezondheidsproblemen.
Hij roept op tot meer bewustzijn en overweging voordat mensen iets schrijven op sociale media.
Chantal en Jeffrey zijn niet de enige deelnemers die te maken hebben gehad met heftige reacties en negatieve ervaringen na hun deelname aan Married At First Sight.
Het lijkt erop dat de blootstelling aan het publiek, gecombineerd met de intense emotionele rollercoaster van het programma, sommige deelnemers kwetsbaar maakt voor online haat en intimidatie.
De impact van sociale media op de mentale gezondheid van
deelnemers wordt steeds duidelijker, met Chantal en Jeffrey als
recente voorbeelden van de tol die het kan eisen.
Hun verhalen benadrukken het belang van respectvol en bedachtzaam gedrag online, vooral wanneer het gaat om het bespreken van andermans leven en relaties.
Het is essentieel dat televisieproducties zoals Married At First Sight niet alleen deelnemers voorbereiden op de mogelijkheid van negatieve reacties, maar ook actief stappen ondernemen om hen te beschermen tegen m!sbruik en online int!midatie.
Dit kan onder meer inhouden dat deelnemers ondersteuning krijgen bij het omgaan met sociale media en dat er maatregelen worden genomen om hun privacy te waarborgen, zelfs nadat het programma is uitgezonden.
Als kijkers is het ook onze verantwoordelijkheid om kritisch na
te denken over hoe we omgaan met de deelnemers van dergelijke
reality-tv-programma’s.
Het is belangrijk om te onthouden dat de mensen die we op het scherm zien echte individuen zijn met emoties en kwetsbaarheden, en dat online haat en pesterijen verwoestende gevolgen kunnen hebben voor hun welzijn.
Hopelijk dienen de moedige openbaringen van Chantal en Jeffrey als een wake-up call voor een meer respectvolle en empathische benadering van reality-tv-deelnemers, zowel door de industrie als door het publiek.

Algemeen
Heb ik ongelijk dat ik boos ben omdat mijn 71-jarige moeder haar geld aan reizen uitgeeft in plaats van mij met mijn reizen te helpen?

Een onverwacht gesprek met mijn moeder veranderde mijn kijk op geld, groei en verbinding
Wat begon als een kort WhatsApp-bericht groeide onverwacht uit tot een van de meest betekenisvolle gesprekken die ik ooit met mijn moeder heb gevoerd. We zaten samen aan de keukentafel, elk met een kop dampende thee, toen ik de woorden uitsprak die al dagen in mijn hoofd rondspookten. Het ging financieel niet goed met me, en ik begreep niet waarom mijn moeder — die het duidelijk beter voor elkaar had — haar spaargeld gebruikte voor reizen, in plaats van mij te helpen.
“Waarom geef je je geld uit aan vakanties, terwijl ik moeite heb om mijn rekeningen te betalen?” vroeg ik, met meer emotie in mijn stem dan ik van tevoren had gepland.
Mijn moeder, Helen, inmiddels 71, keek me rustig aan, glimlachte zacht en zei:
“Lieve schat, ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Maar waarom denk je dat ik dat voor je moet oplossen?”
Haar woorden kwamen binnen. Niet omdat ze hard waren, maar omdat ze eerlijk waren — en ze zetten me aan het denken.
Verschillende paden, andere prioriteiten
Als kind geloof je vaak dat je ouders er altijd voor je zullen zijn. Niet alleen emotioneel, maar ook praktisch. Zelfs als je volwassen bent, blijft dat gevoel soms hangen. In mijn hoofd had ik het plaatje al ingevuld: mijn moeder had financiële ruimte, dus waarom zou ze me niet ondersteunen in deze lastige fase?
Maar mijn moeder had andere plannen. Ze had jarenlang gespaard voor iets waar ze haar hart aan had verpand: de wereld ontdekken. Ze vertelde over de geur van versgebakken brood in een klein Italiaans dorp, de zonsondergangen die ze vanaf een balkon in Spanje had bekeken, en de gesprekken die ze voerde met locals in Griekenland. Voor haar betekenden die reizen vrijheid, rust en levensvreugde.
Voor mij voelde het echter als afstand. Waarom koos ze voor zichzelf, terwijl ik haar zo hard nodig had?
Sparen om te leven, niet om alleen maar opzij te zetten
Helen vertelde dat haar reizen allesbehalve impulsief waren. Ze had jarenlang kleine bedragen opzijgezet, hier en daar iets gelaten, om haar droom waar te maken zodra ze met pensioen zou gaan.
“Ik wil niet blijven sparen tot ik oud ben en het niet meer kan,” zei ze. “Ik wil nú leven, nú ontdekken, terwijl mijn lichaam en geest het nog toelaten.”
Haar woorden verrasten me. Ik had sparen altijd gezien als iets waarmee je toekomstige problemen voorkomt. Maar zij liet me zien dat sparen óók bedoeld kan zijn om op het juiste moment van het leven te genieten.
Volgens het Nibud is structureel sparen belangrijk voor financiële rust, maar ook voor persoonlijke voldoening. Het geeft ruimte om dromen waar te maken — op je eigen voorwaarden.
Trots, schaamte en wat eronder ligt
Nadat de eerste emoties waren gezakt, begon ik mezelf af te vragen: was ik echt boos op haar, of op mezelf? Ik voelde me tekortschieten, beschaamd zelfs. Mijn frustratie kwam voort uit onmacht. En ergens had ik gehoopt dat haar hulp alles kon oplossen — of in elk geval verzachten.
Maar zoals Wijzer in geldzaken stelt: financiële groei begint bij het erkennen van je situatie. Dat had ik tot dan toe vermeden. Mijn moeder wees me daar op haar manier op, niet met verwijten, maar door me te wijzen op mijn eigen kracht. En misschien was dat wel veel waardevoller dan een geldbedrag.
Tijd voor reflectie
Na het gesprek besloot ik even afstand te nemen. Niet uit boosheid, maar om alles op een rijtje te zetten. In de dagen die volgden dacht ik veel na over onze uitwisseling. En langzaamaan begon ik haar standpunt te begrijpen.
Ze had me niet afgewezen — ze had me juist het vertrouwen gegeven dat ik dit zelf aankon. Ze liet zien dat ik het waard was om in mezelf te geloven, ook al voelde ik me kwetsbaar.
Tijdens mijn zoektocht naar helderheid stuitte ik op platforms als Geldfit en Nibud, waar ik leerde dat financiële problemen vaker voorkomen dan je denkt, en dat hulp vragen geen zwaktebod is — het is een stap vooruit.
Een nieuw begin met een oud vertrouwd iemand
Een week later belde ik haar op.
“Mam, het spijt me. Ik had beter moeten luisteren.”
Haar reactie was precies zoals ik hoopte.
“Ik weet het, lieverd. Je hebt het zwaar. Maar ik geloof echt dat jij dit kunt. Je bent sterker dan je denkt.”
In plaats van geld kwamen er andere vormen van hulp: suggesties om overzicht te creëren, het aanmoedigen om kleine stappen te zetten en bovenal haar onvoorwaardelijke vertrouwen.
Kleine stappen, grote effecten
“Echt voor jezelf zorgen betekent ook dat je jezelf serieus neemt,” zei ze tijdens een van onze gesprekken. Die zin bleef hangen. Want het ging uiteindelijk niet over geld, maar over eigenwaarde.
Ik begon met het opstellen van een maandbudget, keek kritisch naar mijn uitgaven en nam contact op met instanties zoals Schuldhulpmaatje. En wat bleek? Het probleem dat eerst als een onneembare berg voelde, werd stap voor stap overzichtelijker. Ik kreeg ademruimte. Niet alleen financieel, maar ook mentaal.
Elke keer dat ik iets afvinkte op mijn lijstje, groeide mijn vertrouwen. Niet omdat ik alles al opgelost had, maar omdat ik voelde: ik ben in beweging. Ik neem verantwoordelijkheid.
De relatie met mijn moeder veranderde mee
Sinds dat gesprek zijn onze gesprekken veranderd. We praten meer, dieper, eerlijker. Niet over wat we missen, maar over wat we wél hebben: vertrouwen, liefde en toekomstplannen.
Laatst zei ze:
“Als jij straks ruimte hebt, zou ik het heerlijk vinden als je eens met me mee gaat op reis. Niet omdat je iets moet, maar omdat het leuk is.”
Die uitnodiging raakte me. Niet omdat ik meteen mijn koffers wil pakken, maar omdat het een symbool werd. Van een gedeelde toekomst, waarin we allebei ons pad mogen volgen, en elkaar daarin vinden.
Inzichten voor het leven
Wat dit gesprek me vooral leerde, is dat hulp er in veel vormen is. En dat verschil in verwachtingen geen breuk hoeft te betekenen, maar juist kan leiden tot verdieping.
Hier zijn de belangrijkste lessen die ik meeneem:
-
Verwachtingen tussen generaties mogen verschillen — dat biedt juist ruimte voor dialoog.
-
Sparen mag ook een doel hebben dat plezier brengt, niet alleen veiligheid.
-
Boosheid is soms vermomde schaamte. Door die te herkennen, kun je eerlijker zijn naar jezelf.
-
Steun kan emotioneel zijn, niet altijd financieel. En dat is minstens zo waardevol.
-
Kleine stappen brengen grote rust. Overzicht creëert vertrouwen.
-
Een open gesprek, hoe ongemakkelijk ook, kan de basis zijn voor een sterkere band.
Vooruitkijken met vertrouwen
Vandaag de dag weet ik nog steeds niet precies waar ik uitkom. Maar ik weet wél dat ik niet langer afhankelijk hoef te zijn van de keuzes van anderen. Ik maak mijn eigen pad. En mijn moeder, die reist verder — letterlijk en figuurlijk. En ik? Ik ben onderweg. Misschien niet in het vliegtuig, maar wel in groei.
Wil jij ook sterker omgaan met geld, verwachtingen en relaties? Laat je inspireren door verhalen zoals deze. Want groei begint met een goed gesprek — met jezelf of met iemand die je liefhebt.