Algemeen
Veel sterkte voor Bruce Willis’ dochter Tallulah
Geïnspireerd door de moedige en openbare strijd van haar vader tegen frontotemporale dement1e, heeft Tallulah Willis – de jongste van het gezin van Demi Moore en Bruce Willis – haar eigen diagnose onthuld.
Dit bericht op Instagram bekijken
Onlangs deelde de 30-jarige een liefdevol moment uit haar jeugd waarop haar vader haar op de rode loper droeg, wat suggereert dat ze als volwassene een verrassende diagnose heeft ontvangen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Een Instagram-herinnering gedeeld door Tallulah Willis leidde tot een gesprek over @utisme. Tallulah, de jongste van de drie meisjes gedeeld door Bruce Willis, 69, en zijn ex-vrouw Demi Moore, 61, deelde een clip waarin ze als kind te zien is, herhaaldelijk spelend met het hoofd van haar vader terwijl hij haar in zijn armen houdt terwijl hij met de media praat bij een filmpremière.
Dit bericht op Instagram bekijken
Met uitnodigende dialoog van haar 408.000 volgers, onderschrijft Tallulah de clip van 15 maart met de tekst “vertel me dat je @utistisch bent zonder het me te vertellen [sic].”
Dit bericht op Instagram bekijken
Sommige gebruikers uitten liefde voor het liefdevolle moment in de clip, en anderen – bekend met het gedrag dat ze vertoont – spraken over haar symptomen van @utisme samen met de liefdevolle reactie van haar vader.
Dit bericht op Instagram bekijken
“De prachtige manier waarop hij gewoon niet eens door dat werd beïnvloed en gewoon bleef je vasthouden. Je vader is uniek, lieverd, en jij ook,” schrijft een gebruiker. Een tweede deelt, “In je verdediging, geschoren hoofden zijn net zo ontspannend als kleine Japanse zen-tuinen van zand.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Een derde cyberfan voegt toe, “Zijn zorg voor je gevoelens is magie… Ik ben zo blij dat je momenten hebt vastgelegd in de kluis van altijd.”
Recente diagnose
Een van de meest populaire reacties komt van een psycholoog die gespecialiseerd is in neurodivergente aandoeningen. “Als je bereid bent om te delen, ben je dan als kind gediagnosticeerd?” De gebruiker, die de naam mfizzle gebruikt, vervolgt: “Weet niet hoeveel van je reis je hebt gedeeld, maar zou graag meer willen lezen. Je bent moedig en inspirerend en dit is een zeer liefdevolle video. Het beste!”
Dit bericht op Instagram bekijken
Als reactie op de vraag van deze gebruiker schrijft Tallulah: “Dit is de eerste keer dat ik mijn diagnose openbaar deel. Ontdekte het deze zomer en het heeft mijn leven veranderd.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Stimming
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) is “Autism Spectrum Disorder (ASD) een ontwikkelingsstoornis veroorzaakt door verschillen in de hersenen. Mensen met ASD hebben vaak problemen met sociale communicatie en interactie, en beperkte of repetitieve gedragingen of interesses.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Verderop in de Instagram-reacties bood Scout LaRue Willis, 32, meer informatie over waarom de bijgevoegde clip relevant is voor de aandoening van haar jongere zus.
“Ze stimt,” schrijft Scout LaRue, verwijzend naar herhaalde bewegingen die sommige mensen met autisme kunnen maken om sensorische input te reguleren.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Die oorkrul, man,” schrijft Tallulah, verwijzend naar het moment waarop ze het oor van haar vader vouwt, die haar aankijkt en liefdevol glimlacht. “Ik wou dat we een beter geluid hadden.”
Dit bericht op Instagram bekijken
De strijd van haar vader
Tallulah, Scout LaRue en Rumer Willis, 35, hebben hun vader overladen met liefde en steun te midden van zijn voortdurende strijd met afasie en frontotemporale dement1e (FTD).
Dit bericht op Instagram bekijken
In 2023 werd de Die Hard-ster, die op 19 maart 69 jaar oud werd, gediagnosticeerd met FTD, een degeneratieve aandoening die voornamelijk de communicatie en het gedrag aantast in plaats van het geheugen. Een van de eerste symptomen van de ziekte van de acteur was afasie, die van invloed is op hoe mensen communiceren, schrijven en andere mensen begrijpen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Sinds de diagnose hebben geliefden van Willis steun uitgesproken voor de geliefde man, die ook nog twee dochters heeft met zijn vrouw Emma Hemming Willis.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Net als jij, zijn we gewoon dol op hem. Wat je misschien niet weet, maar je kunt je misschien voorstellen, is dat in zijn armen gewikkeld zijn de veiligste plek in deze hele wereld is,” schrijft Emma van de ster van The Last Boy Scout met wie ze in 2009 trouwde. “Hij is een echte heer. Met zoveel liefde om te geven en te delen. Dat is wat ik te zien krijg, zijn ware kern. Ik kan je vertellen, het is zo puur en oh zo goed.” Op dit moment heeft Tallulah geen verdere informatie gegeven over haar diagnose.
Dit bericht op Instagram bekijken
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.