Algemeen
Gezin Martijn Krabbé deelt triest nieuws: ‘Het was te laat’
Televisiepresentator Martijn Krabbé heeft via Instagram bekendgemaakt dat hij momenteel kampt met een ernstige ziekte. Bij een ontroerende foto van hem en zijn vrouw Deborah deelt hij openhartig hoe deze situatie hem en zijn dierbaren raakt. Hoewel hij niet in detail treedt over de aard van zijn diagnose, benadrukt hij dat er meerdere behandelopties beschikbaar zijn.
De bekende presentator, geliefd om zijn werk bij programma’s als Idols, The Voice of Holland en Kopen Zonder Kijken, kiest ervoor om ondanks de situatie hoopvol en positief te blijven. Zijn bericht op sociale media is niet alleen een persoonlijke update, maar ook een bron van inspiratie voor velen die hem een warm hart toedragen.
Een moeilijke boodschap met een krachtig randje
Krabbé schrijft dat het nieuws vooral zwaar valt binnen zijn gezin. Toch prijst hij hun veerkracht en vermogen om zelfs in deze periode lichtpuntjes te blijven zien. “Voor mijn gezin is dit het moeilijkst,” laat hij weten. “Gelukkig kan ik zeggen dat ze sterk zijn en er zelfs met humor over praten.”
Zijn kinderen, die hij samen heeft met zijn ex-vrouw Amanda, spelen hierin een belangrijke rol. De presentator spreekt zijn bewondering uit voor hun liefdevolle houding en hun manier van omgaan met deze uitdagende tijd. “Over zoiets valt eigenlijk niet veel te lachen, maar ze hebben het voor elkaar gekregen hoor,” schrijft hij. “Met liefde overwin je eigenlijk alles. Ik sta er dus hoe dan ook goed voor.”
Golven van steun uit de mediawereld
De persoonlijke boodschap van Martijn Krabbé heeft geleid tot een golf van hartverwarmende reacties. Bekende collega’s, vrienden uit de televisiewereld en talloze fans betuigen hun steun en medeleven. Onder zijn bericht verschijnen tientallen reacties van mensen die hem kracht wensen.
Presentatrice Wendy van Dijk liet bijvoorbeeld weten: “Liefste Tijnie, alle liefde, kracht en rust voor jullie!” Ook cabaretière Claudia de Breij reageerde: “Oh man! Sterkte Martijn! Veel rust en energie om dit aan te kunnen en liefs.”
De reacties tonen aan dat Krabbé niet alleen staat. De liefde en solidariteit vanuit zijn directe omgeving, maar ook van het publiek, vormen een waardevolle bron van kracht tijdens deze periode. Veel mensen geven aan geraakt te zijn door zijn openheid en de manier waarop hij deze situatie deelt.
Liefde en optimisme als leidraad
Martijn Krabbé kiest er bewust voor om zich te richten op de positieve aspecten in zijn leven, ondanks de onzekerheden. Zijn boodschap straalt hoop en vertrouwen uit, en dat wordt duidelijk gewaardeerd door zijn volgers. In plaats van zich te laten overheersen door zorgen, benadrukt hij de kracht van familiebanden, liefde en humor.
Voor velen fungeert zijn houding als inspiratie. Zijn vermogen om kracht te putten uit zijn gezin, en tegelijkertijd open te blijven naar de buitenwereld, laat zien hoe belangrijk emotionele steun is in moeilijke tijden. “Ik kom vanzelf weer in de lucht,” schrijft hij bemoedigend. “Zodra de eerste schok voorbij is.”
De kracht van verbondenheid
Het nieuws van Martijn Krabbé maakt opnieuw duidelijk hoe belangrijk een sterk netwerk van familie en vrienden kan zijn. In periodes waarin gezondheid centraal staat, kunnen kleine gebaren van steun en medeleven een groot verschil maken. Krabbé benadrukt dat het vooral zijn dierbaren zijn die hem op de been houden.
Hoewel de weg die voor hem ligt niet zonder uitdagingen zal zijn, is er ook ruimte voor hoop. Met de juiste medische begeleiding, emotionele steun en persoonlijke veerkracht is er veel mogelijk. Zijn verhaal herinnert ons eraan dat we elkaar moeten blijven steunen, zeker in tijden waarin onzekerheid de overhand dreigt te nemen.
Een onvoorspelbare weg, maar niet zonder lichtpuntjes
De behandeling van een ernstige ziekte brengt veel met zich mee – niet alleen fysiek, maar ook emotioneel. Voor de persoon zelf, maar zeker ook voor de mensen eromheen. Het is een proces dat ups en downs kent, en waarin geduld en moed essentieel zijn.
Toch blijkt uit de woorden van Martijn Krabbé dat hij de situatie met open vizier aangaat. Zijn keuze om openheid te geven over zijn gezondheid wordt door velen gezien als moedig en inspirerend. Door eerlijk te delen hoe hij en zijn gezin hiermee omgaan, biedt hij anderen ook een vorm van herkenning en hoop.
Samen staan ze sterk
Voor Martijn Krabbé en zijn gezin is deze tijd zonder twijfel gevuld met uitdagingen, maar ook met momenten van verbondenheid en kracht. Door openlijk te spreken over zijn situatie laat hij zien hoe belangrijk het is om samen sterk te staan. De liefde die hij voelt voor zijn gezin, en de steun die hij ontvangt van zijn omgeving, zijn voor hem een onmisbare bron van kracht.
Zijn verhaal benadrukt hoe krachtig menselijke verbondenheid kan zijn. In moeilijke periodes blijkt pas echt hoe belangrijk het is om elkaar te steunen, lief te hebben en er onvoorwaardelijk voor elkaar te zijn. Het is deze houding die Martijn Krabbé nu kenmerkt, en die door velen wordt bewonderd.
Een bron van hoop voor velen
Terwijl Martijn Krabbé zich voorbereidt op het medische traject dat voor hem ligt, blijft zijn houding positief en hoopvol. Hij weet zich omringd door liefdevolle mensen, en dat is misschien wel het grootste medicijn. De steun die hij ontvangt – van familie, vrienden, collega’s en fans – is hartverwarmend.
Zijn verhaal laat zien hoe belangrijk het is om te blijven geloven in herstel, zelfs wanneer het pad onzeker is. Met een positieve instelling, een hecht netwerk en medische ondersteuning is er altijd ruimte voor hoop.
De openheid en veerkracht van Martijn Krabbé vormen een voorbeeld voor velen. Zijn ervaring laat zien dat zelfs in moeilijke tijden, er lichtpuntjes zijn te vinden – in liefde, in verbondenheid en in het vertrouwen dat samen sterker maakt.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.