Algemeen
Heleen van Royen laat zich in lingerie meppen met een zweep

Op 8 maart, Internationale Vrouwendag, stond de wereld stil bij de viering van vrouwelijkheid en gelijke rechten.
Het was een dag waarop bekende vrouwen over de hele wereld statements maakten over de ervaringen en uitdagingen van vrouw-zijn.
Ook schrijfster Heleen van Royen nam deel aan deze dag, zij het op een opvallende en gedurfde manier.
Ter gelegenheid van haar 59e verjaardag trad Heleen op in De Kleine Komedie en koos ervoor om een krachtig statement te maken.
Gekleed in niets meer dan lingerie, werd ze op een karretje de
zaal binnengereden, terwijl een man haar achtervolgde met een
zweepje. De beelden van dit opmerkelijke optreden deelde Heleen op
haar Instagram-account.
Hoewel de beelden misschien wat ongebruikelijk overkomen, had Heleen een belangrijke boodschap te delen.
Ze wilde de aandacht vestigen op het feit dat vrouwen nog steeds minder genot ervaren in hun s*ksleven dan mannen.
Deze zogenaamde ‘orgasmekloof’ lijkt zelfs groter te worden naarmate de tijd verstrijkt. Heleen zag dit als een urgent probleem dat aangepakt moest worden en koos voor een onconventionele aanpak om dit onder de aandacht te brengen.
Door zichzelf te presenteren op deze provocerende manier, wilde Heleen de aandacht vestigen op het taboe rondom vrouwelijk genot en s*ksualiteit.
Ze wilde een open en eerlijk gesprek op gang brengen over de uitdagingen waarmee vrouwen worden geconfronteerd op het gebied van s*ksueel genot en hoe deze kloof overbrugd kan worden.
Het is belangrijk om te erkennen dat s*ksuele gelijkheid nog steeds een kwestie van zorg is in onze samenleving.
Vrouwen worden vaak geconfronteerd met sociale en culturele
barrières die hun vermogen om van hun s*ksualiteit te genieten
belemmeren.
Deze barrières kunnen variëren van gebrek aan kennis en communicatie over s*ksualiteit tot genderstereotypen die het idee versterken dat het genot van vrouwen minder belangrijk is dan dat van mannen.
Het is bemoedigend om te zien dat vrouwen zoals Heleen van Royen bereid zijn om zichzelf kwetsbaar op te stellen en zich uit te spreken over deze kwesties.
Door taboes te doorbreken en openlijk te praten over s*ksualiteit, kunnen we als samenleving stappen zetten naar een meer inclusieve en gelijkwaardige benadering van s*ksualiteit.
Het optreden van Heleen van Royen herinnert ons eraan dat er nog veel werk te doen is op het gebied van gendergelijkheid en s*ksuele vrijheid.
Het is belangrijk om blijvend aandacht te besteden aan deze kwesties en actief te streven naar een wereld waarin iedereen, ongeacht geslacht, in staat is om vrij en zonder schaamte van zijn of haar s*ksualiteit te genieten.
Laten we het voorbeeld van Heleen van Royen volgen en blijven
streven naar een samenleving waarin s*ksuele gelijkheid en genot
voor iedereen vanzelfsprekend zijn.
Het optreden van Heleen van Royen heeft zeker de aandacht getrokken en een belangrijke discussie op gang gebracht over s*ksuele gelijkheid en genot.
Het is nu aan ons om deze discussie voort te zetten en concrete stappen te zetten naar verandering.
Een van de eerste stappen die we kunnen nemen, is het vergroten van bewustzijn en educatie over s*ksualiteit, met name gericht op vrouwen.
Door openlijk te praten over s*ksuele gezondheid, genot en consent kunnen we bijdragen aan een cultuur waarin vrouwen zich vrij voelen om hun wensen en behoeften op s*ksueel gebied te uiten.
Daarnaast is het belangrijk om genderstereotypen en stigma’s
rondom vrouwelijk genot aan te pakken.
Deze stereotypen creëren vaak een omgeving waarin het idee wordt versterkt dat het genot van vrouwen minder belangrijk is dan dat van mannen, wat kan leiden tot een gebrek aan erkenning en zorg voor de s*ksuele behoeften van vrouwen.
Het is ook essentieel dat we werken aan het creëren van gelijke en respectvolle s*ksuele relaties, waarin de wensen en grenzen van beide partners worden gerespecteerd.
Dit omvat het bevorderen van open communicatie, wederzijds
respect en het aanmoedigen van een cultuur van instemming en
respect voor persoonlijke grenzen.
Daarnaast is er behoefte aan meer onderzoek en middelen om te begrijpen hoe sociale, culturele en structurele factoren van invloed zijn op het s*ksuele genot van vrouwen.
Door meer inzicht te krijgen in deze kwesties, kunnen we effectievere interventies en beleidsmaatregelen ontwikkelen om s*ksuele gelijkheid te bevorderen en de orgasmekloof te dichten.
Het is duidelijk dat er nog veel werk te verzetten is om s*ksuele gelijkheid te bereiken, maar het optreden van Heleen van Royen herinnert ons eraan dat elke stem en elk gebaar van verzet belangrijk is in deze strijd.
Laten we blijven streven naar een wereld waarin iedereen, ongeacht geslacht, in staat is om vrij en zonder schaamte van zijn of haar s*ksualiteit te genieten.

Algemeen
Huisarts stuurt Georgia (28) negen keer weg in zes maanden en nu is het te laat: ”Ik moet mijn begrafenis gaan regelen”

Georgia (28) kreeg pas na maanden de juiste diagnose: “Nu heb ik nog hooguit een jaar te leven”
De 28-jarige Georgia-Leigh Gardiner uit het Verenigd Koninkrijk kreeg op vrijdag 13 juni het moeilijkste nieuws dat een jonge moeder zich kan voorstellen: ze heeft een zeldzame, agressieve vorm van maagk*nker en haar prognose is nog maximaal twaalf maanden. Een diagnose die volgens haar voorkomen had kunnen worden, als haar klachten eerder serieus waren genomen.
Eerste klachten: buikkrampen en misselijkheid
De eerste signalen doken op in de zomer van vorig jaar. Georgia voelde zich steeds vaker misselijk en kreeg regelmatig last van buikkrampen. Bezorgd stapte ze naar de huisarts, die haar klachten bestempelde als ‘brandend maagzuur’. Ze kreeg een standaardmedicatie voorgeschreven: lansoprazol, een middel dat normaal helpt bij maagzuurklachten en reflux.
Maar Georgia’s symptomen verdwenen niet. Integendeel: ze verergerden. Al snel kon ze bijna geen voedsel meer verdragen. Binnen een paar maanden viel ze twintig kilo af, zonder dat duidelijk was wat er precies aan de hand was.
“Negen keer werd ik weggestuurd”
In gesprek met Daily Mail vertelt Georgia openhartig over haar zoektocht naar hulp. Ze ging maar liefst negen keer naar de huisarts, maar kreeg steeds opnieuw het gevoel niet serieus genomen te worden. Pas maanden later werd ze eindelijk doorgestuurd naar een speciaal traject voor mensen met onverklaarbare symptomen.
Tijdens een endoscopie – waarbij artsen via de keel het spijsverteringskanaal bekijken – werd besloten dat ze op 13 juni naar het z!ekenhuis moest komen voor de uitslag. Die dag zou haar leven voorgoed veranderen.
Zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker
In het St. James’s University Hospital kreeg Georgia de diagnose linitis plastica, een uiterst zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker die zich snel verspreidt. “In die kamer zakte de grond onder mijn voeten weg,” zegt ze. De artsen ontdekten dat de z!ekte zich al had uitgezaaid naar haar lymfeklieren en andere organen.
Ze kreeg te horen dat de z!ekte ongeneeslijk is en zich in het laatste stadium bevindt. De gemiddelde levensverwachting is een jaar. Maar het enige waar Georgia op dat moment aan kon denken, was haar zoontje Arlo van twee jaar oud. “Hoe kan dit gebeuren terwijl ik een kind heb dat me nog zo nodig heeft?”
Jong, gezond en toch ernstig z!ek
Wat haar situatie nog schrijnender maakt, is dat Georgia verder een gezond leven leidde. “Afgezien van het gewichtsverlies voelde ik me fit. Ik had nooit verwacht dat dit mij zou overkomen. Ik dacht dat ik onaantastbaar was op mijn leeftijd.”
Via een GoFundMe-pagina deelt ze haar verhaal en toekomstplannen. Binnenkort start ze met chemotherapie in de hoop dat de behandeling de groei van de tumor kan afremmen. “Ik wil mijn zoontje zo lang mogelijk bij me hebben. Elke extra dag telt.”
“We halen onze bruiloft naar voren”
Een van Georgia’s dromen was trouwen met haar verloofde. Oorspronkelijk stond hun bruiloft pas over een paar jaar gepland, maar gezien de situatie hebben ze die plannen versneld. “We weten niet of ik er dan nog ben,” vertelt ze openhartig. “Dus willen we nu trouwen, terwijl ik me nog sterk genoeg voel.”
“Het had anders kunnen lopen”
Georgia blijft strijdbaar, maar voelt ook frustratie over hoe haar klachten aanvankelijk zijn behandeld. “Steeds werd mij verteld dat het gewoon maagzuur was. Dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar dit type k*nker ontwikkelt zich razendsnel – binnen enkele maanden van stadium één naar stadium vier.”
Ze hoopt met haar verhaal bewustwording te creëren. “Als iemand met aanhoudende klachten niet gehoord wordt, moet er sneller gehandeld worden. Misschien was er dan nog een kans geweest op genezing.”
Hoop, liefde en strijdlust
Hoewel Georgia nu leeft met een beperkte toekomstverwachting, weigert ze op te geven. “Ik ben jong, ik ben sterk, en ik ga vechten. Voor mezelf, maar vooral voor mijn zoontje.”
Op sociale media en via haar crowdfundingactie ontvangt Georgia veel steun. Haar verhaal raakt een snaar, juist omdat het laat zien hoe broos het leven kan zijn – zelfs op jonge leeftijd.
And suffers…'suddenly'😪💔
*Georgia-Leigh Gardiner-28-UK
*After doctors dismissed her Stomach Symptoms as Heartburn since January 2025…
*June 13, 2025: Tragically, Georgia was diagnosed with an aggressive incurable Stomach Cancer, Linitus Plastica.
*“In that room, my whole… pic.twitter.com/4TIQ8lsVU0— cheri maday (@resilient333) June 27, 2025