Algemeen
Heb je geld gevonden? Dit is wat je dan verplicht moet doen
Mag je zomaar geld meenemen dat je op straat vindt? Het antwoord kan verrassend zijn.
Het oppakken van gevonden geld wordt technisch gezien beschouwd als d!efstal, zelfs als het op een openbare plek ligt en het lijkt alsof niemand de eigenaar is.
Volgens voormalig hoofd0fficier van just!tie Jan Wolter Wabeke is het oppakken van gevonden geld inderdaad een vorm van d!efstal.
Maar wat moet je dan wel doen als je geld vindt? Veel mensen denken dat ze het naar het p0litiebureau moeten brengen, maar dat is niet helemaal juist.
In plaats daarvan moet je aang!fte doen van het gevonden
voorwerp bij de gemeente waar je het hebt gevonden.
Bij het gemeenteloket krijg je de optie om het geld mee te nemen of in bewaring te geven.
Voor bedragen onder de 450 euro mag je het geld houden als de eigenaar het niet binnen drie maanden ophaalt. Bij bedragen boven de 450 euro geldt een termijn van een jaar.
Laten we eens nader bekijken wat de wet zegt over gevonden geld.
Het vinden van geld bij een pinautomaat kan riskant zijn en is
zelfs str*fbaar geworden.
“D!efstal bij en via pinautomaten is onderdeel geworden van een strenger beleid,” waarschuwt Wabeke.
Als je geld vindt bij een pinautomaat, loop je het risico op een taakstraf of een geldboete. Het is dus verstandig om twee keer na te denken voordat je dat tientje van de grond raapt!
Naast het oppakken van geld bij een pinautomaat, zijn er ook andere situaties waarin het vinden van geld juridische implicaties kan hebben.
Bijvoorbeeld, als je geld vindt op een andere openbare plaats, zoals op straat of in een winkel, gelden vergelijkbare regels.
Hoewel het verleidelijk kan zijn om het geld te houden, is het
belangrijk om te onthouden dat het oppakken van gevonden geld nog
steeds als d!efstal wordt beschouwd.
Volgens de wet moet je gevonden voorwerpen altijd melden bij de autoriteiten.
Dit kan bij de gemeente zijn, maar in sommige gevallen kan het ook nodig zijn om contact op te nemen met de p0litie.
Zij kunnen dan proberen de eigenaar van het geld te achterhalen.
Als de eigenaar niet kan worden gevonden binnen een bepaalde periode, heb je mogelijk recht op het geld, afhankelijk van de wetgeving in jouw land of regio.
Het is belangrijk om te onthouden dat het niet naleven van deze regels ernstige gevolgen kan hebben.
Naast mogelijke str*frechtelijke vervolging, kan het oppakken van gevonden geld ook morele en ethische vragen oproepen.
Het is altijd goed om eerlijk en respectvol te handelen, zelfs
als het betekent dat je het gevonden geld moet afgeven.
Als je jezelf in een situatie bevindt waarin je geld vindt, neem dan de tijd om de juiste stappen te volgen volgens de wet.
Dit kan betekenen dat je het geld moet melden bij de autoriteiten en wachten op verdere instructies.
Op deze manier handel je op een verantwoorde en wettige manier
en vermijd je mogelijke juridische problemen in de toekomst.
Het vinden van geld kan een verwarrende en stressvolle ervaring zijn, maar door de juiste stappen te volgen, kun je ervoor zorgen dat je jezelf niet in de problemen brengt.
Onthoud altijd dat eerlijkheid en integriteit belangrijke waarden zijn, zelfs in moeilijke situaties zoals deze.
Igmar Felicia openhartig over leven met PTSS: “Ik weiger mezelf nog te verstoppen”
In een emotionele en eerlijke video op Instagram deelt voormalig radio-dj Igmar Felicia hoe het écht met hem gaat. De stem die velen nog kennen van Radio 538 en Qmusic is al langere tijd stil op de radio, maar laat nu van zich horen met een verhaal dat diep raakt.
Felicia, die jarenlang geliefd was bij luisteraars vanwege zijn openheid, energie en humor, kampt sinds enkele jaren met posttraumatische stressstoornis (PTSS). Inmiddels werkt hij al anderhalf jaar niet meer, en het pad naar herstel blijkt lang, zwaar en grillig. Toch kiest Igmar ervoor om zijn verhaal te delen – niet om medelijden op te wekken, maar om begrip en herkenning te bieden aan anderen die met mentale problemen worstelen.
“Ik werd als lastig gezien, terwijl ik vooral zelf aan het overleven was”
In zijn video, die inmiddels door duizenden mensen is bekeken, vertelt Igmar openhartig over zijn diagnose. Vier jaar geleden werd vastgesteld dat hij aan PTSS lijdt – een aandoening die vaak onzichtbaar is aan de buitenkant, maar van binnen alles op scherp zet.
“Wat me het meeste pijn heeft gedaan,” vertelt hij, “is dat sommige mensen dachten dat ik mijn situatie gebruikte als excuus. Alsof ik niet wilde werken of geen hulp wilde.”
Niets is minder waar. PTSS is een aandoening waarbij het zenuwstelsel voortdurend in alarmfase verkeert. Je hersenen geven voortdurend het signaal af dat je in gevaar bent, ook al is er objectief niets aan de hand. Dat zorgt voor extreme spanning, slapeloosheid en totale mentale uitputting.
“Je leeft alsof er ieder moment een inbreker je huis binnen kan stappen. Alleen: die komt nooit. Maar jij blijft wachten.”
Opgegroeid binnen een gesloten gemeenschap
Igmar legt in de video uit dat zijn PTSS voortkomt uit gebeurtenissen in zijn jeugd. Hij groeide op binnen de geloofsgemeenschap van de Jehova’s Getuigen, een organisatie met strikte regels en een sterke interne structuur. Hij benadrukt dat dit op zichzelf geen oordeel is over het geloof, maar dat zijn persoonlijke ervaringen hem diep hebben gevormd.
“Als kind zat ik vaak in onveilige situaties. Toen was die hyperalertheid van mijn brein misschien functioneel. Maar nu, jaren later, blijft dat alarmsysteem onnodig actief. Dat maakt leven, rusten en werken bijna onmogelijk.”
Zijn openheid over deze achtergrond maakt indruk, juist omdat het laat zien hoe jeugdtrauma’s op latere leeftijd kunnen doorwerken – ook als je ogenschijnlijk alles op de rit hebt.
Anderhalf jaar buiten het arbeidsproces
Door de aanhoudende klachten moest Igmar uiteindelijk het moeilijkste besluit nemen: hij stopte met werken. Na succesvolle jaren op de radio, waarin hij duizenden mensen dagelijks vermaakte en informeerden, viel de stilte in zijn professionele leven plots in. Het bleek een enorme omschakeling.
“Ik had moeite met het beeld dat ik lastig was. Terwijl ik gewoon niet meer kon. Niet fysiek, niet mentaal. Mijn batterij raakte leeg en bleef leeg.”
Wat volgde, was een intensieve periode van zelfonderzoek, therapie en herstel. Geen spectaculaire veranderingen, maar kleine stappen, stapjes zelfs, die langzaam tot verbetering leiden. Inmiddels gaat het beter, al is hij er nog lang niet.
“Ik heb per dag maar een paar uurtjes energie. Werken zoals vroeger is nu nog geen optie. Maar alles is beter dan opgesloten zitten in je eigen hoofd.”
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik weet niet waar ik uitkom, maar ik ga weer meedoen”
Wat Igmar’s video zo bijzonder maakt, is de combinatie van eerlijkheid én hoop. Ondanks de onzekerheid over zijn toekomst straalt hij een nieuwe rust en acceptatie uit. Hij durft toe te geven dat hij nog niet weet waar hij terecht zal komen, maar hij wil zich daar niet langer voor schamen.
“Misschien eindig ik op Curaçao, misschien in Apeldoorn, of op Ameland, of gewoon in Amersfoort. Ik weet het niet. Maar ik ga me niet meer verstoppen omdat ik mijn leven nog niet op orde heb.”
Die woorden, eenvoudig en krachtig, raken bij veel mensen een gevoelige snaar. In een maatschappij die draait op prestaties, snelheid en zichtbaarheid, laat Igmar zien dat het soms juist krachtig is om stil te vallen en naar binnen te keren.
Van radioheld naar voorbeeld in kwetsbaarheid
Igmar Felicia werd ooit bekend als een energieke radiopersoonlijkheid met een vlotte babbel en een groot hart voor muziek en mensen. Die uitstraling blijft, maar inmiddels toont hij zich van een andere kant – een kant die minstens zo waardevol is.
Door zijn verhaal te delen via Instagram kiest hij een nieuwe vorm van communicatie: direct, onbewerkt en puur. Geen draaiboek, geen jingles, geen redactieteam. Alleen hijzelf, zijn woorden en zijn waarheid.
“Ik wil niet meer buiten de maatschappij staan omdat ik nog niet ‘gerepareerd’ ben. Dit is wie ik nu ben. En dat mag er ook zijn.”
Het is een boodschap die veel verder reikt dan zijn persoonlijke kring. Zijn video wordt massaal gedeeld, en de reacties van volgers zijn hartverwarmend. Mensen prijzen zijn eerlijkheid, bedanken hem voor zijn openheid en delen hun eigen ervaringen.
Mentale gezondheid bespreekbaar maken
Het verhaal van Igmar draagt bij aan een belangrijk maatschappelijk gesprek: het normaliseren van mentale gezondheid. In een wereld waarin lichamelijke blessures direct serieus worden genomen, blijven psychische klachten vaak onzichtbaar of onbegrepen.
Met zijn verhaal laat Igmar zien dat herstel niet lineair is. Dat je soms maanden of jaren nodig hebt. Dat je geen excuus hoeft te maken voor wie je bent of hoe je je voelt. En vooral: dat je nog steeds meetelt, ook als je even niet meedoet op de ‘normale’ manier.
“Ik heb anderhalf jaar keihard gewerkt aan mezelf. En dit is waar ik nu ben. Dat is geen zwakte. Dat is mijn proces.”
Een boodschap van hoop
Hoewel zijn pad nog niet volledig is uitgestippeld, lijkt Igmar de balans langzaam terug te vinden. Niet door weer de radio in te duiken of volle dagen te draaien, maar door zichzelf opnieuw te ontdekken – op een manier die past bij zijn tempo, zijn energie en zijn waarden.
Zijn boodschap is helder: je bent niet je diagnose, en het is geen zwakte om hulp te vragen of rust te nemen. Door openlijk te spreken over zijn worsteling, maakt hij ruimte voor anderen om hetzelfde te doen.
“Ik hoef geen perfect plaatje te zijn. Ik wil gewoon mezelf zijn – met alles wat daarbij hoort.”
Tot slot
Het verhaal van Igmar Felicia is niet alleen het verhaal van een radio-dj met PTSS. Het is het verhaal van een mens die besloot te pauzeren, te helen en stap voor stap zijn leven opnieuw vorm te geven. Met vallen en opstaan. Met kwetsbaarheid én kracht.
En misschien – juist daardoor – raakt zijn stem nu meer mensen dan ooit tevoren.
Volg ons voor meer verhalen over mentale gezondheid, persoonlijke groei en bekende Nederlanders die het taboe op kwetsbaarheid helpen doorbreken.