-

Algemeen

Brandweerlieden horen iets huilen onder de grond – als ze graven vinden ze levend wezen

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Brandweerlieden hoorden kreten onder de grond en beseften dat er haast bij was. Vier uur later bevrijdden ze het levende wezen van een vreselijk lot.

Kila was met haar familie aan het wandelen in O’ahu, Hawaï, toen ze plotseling iets zag bewegen vanuit haar ooghoek. De puppy, altijd op zoek naar avontuur, rukte zich los en rende weg van haar familie.

Maar haar geluk was van korte duur. Ze rende regelrecht een pijp in, die steeds smaller werd en uiteindelijk kwam het arme hondje vast te zitten.

Kila’s familie probeerde haar eruit te krijgen, maar zonder succes. Uiteindelijk moesten ze om hulp vragen. Brandweerlieden van Wai’anae Fire Station 26 van de brandweer van Honolulu kwamen ter plaatse en bedachten een plan om Kila te redden.

Het was een noodgeval. In eerste instantie probeerden ze Kila uit de pijp te lokken, maar al snel realiseerden ze zich dat het te krap was. Dus besloten ze haar uit te graven.

“We hebben geen moment de hoop opgegeven”, zei het team. “Ons belangrijkste doel was om veilig en efficiënt te graven. Het duurde lang omdat we ervoor wilden zorgen dat het gat veilig was voor ons en voor Kila.”

Uiteindelijk groeven ze diep genoeg om haar te bereiken en haar uit de benarde situatie te bevrijden. “Toen we haar tevoorschijn haalden, waren er overal tranen van vreugde en opluchting. Kila deed alsof er niets was gebeurd. Ze begon rond te springen en te kwispelen!”, aldus het team.

Wat een helden. Ze staan dag en nacht paraat, niet alleen om mensen te redden maar ook dierenlevens! Deel dit verhaal met vrienden en familie, zodat ook zij meer te weten komen over het werk van brandweerlieden.

Algemeen

Beelden: Woeste Frans Timmermans verliest zelfbeheersing op partijcongres en begint ineens te schreeuwen

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Frans Timmermans emotioneel op partijcongres: “Laat elkaar nooit los”

Tijdens het partijcongres van GroenLinks-PvdA heeft partijleider Frans Timmermans zondag op indringende wijze een beroep gedaan op zijn achterban om de eenheid binnen de partij te bewaren, ook bij gevoelige onderwerpen zoals het conflict in het Midden-Oosten. Zijn toespraak was emotioneel, krachtig en riep gemengde reacties op – zowel in de zaal als op sociale media.

Spanningen binnen de partij over Israël-motie

De directe aanleiding voor Timmermans’ felle oproep was de motie van Tweede Kamerlid Kati Piri om een tijdelijke stop op wapenleveranties aan Israël in te stellen. De motie werd ondertekend door 35 leden van GroenLinks-PvdA en veroorzaakte zowel binnen als buiten de partij discussie. De motie kreeg geen meerderheid, maar bracht wel bestaande spanningsvelden binnen de partij scherp in beeld.

Onder andere prominente partijleden als Lodewijk Asscher, Job Cohen en Ad Melkert uitten hun zorgen. Zij vinden dat Israël het recht moet behouden zich te verdedigen tegen aanvallen, en vrezen dat een wapenstop contraproductief kan zijn. Die zorgen worden breed gedeeld onder leden en kiezers die vrezen dat het standpunt van GroenLinks-PvdA te ver doorschiet.

“Nederland mag geen wapens leveren aan een land dat oorlogsmisdaden pleegt”

Timmermans verdedigde op het congres met vuur het principe achter de motie. Volgens hem moet Nederland, als voorvechter van het internationaal recht, consequent zijn in zijn handelen. “Als we vaststellen dat er oorlogsmisdaden worden gepleegd, dan mogen we geen wapens leveren. Ook geen defensieve.”

Hij voegde daar echter meteen aan toe dat hij begrijpt dat dit pijn en verdeeldheid veroorzaakt. “De redenering voor beide standpunten is sluitend,” aldus Timmermans. “Daarom moeten we het gesprek blijven voeren. We moeten elkaar blijven zien, ook als we het oneens zijn.”

Een emotionele oproep tot eenheid

Het moment dat het congres het meest raakte, was toen Timmermans zijn toon verhoogde en zichtbaar geëmotioneerd zijn oproep deed:

“Wij zijn de sociale meerderheid in Nederland. Houd elkaar vast en laat elkaar nooit los!”

Die woorden, uitgesproken met krachtige stem, werden door het publiek met gemengd gevoel ontvangen. Sommigen zagen het als een oprechte poging om bruggen te bouwen binnen een partij die worstelt met uiteenlopende visies. Anderen vonden het te emotioneel, of zelfs onhandig.

Reacties op sociale media: verdeeld en fel

De toespraak van Timmermans bleef ook buiten het congres niet onopgemerkt. Op sociale media werd zijn optreden breed besproken. Kritische geluiden waren er volop. Sommigen noemden zijn optreden “dramatisch” of “politiek onhandig”, en uitten hun zorgen over het electorale effect. Anderen vonden juist dat hij leiderschap toonde door zich kwetsbaar op te stellen en de discussie niet uit de weg te gaan.

Op X (voorheen Twitter) schreven verschillende gebruikers:

  • “Dit soort retoriek kost hem zetels. Veel mensen haken af bij zo’n toon.”

  • “Timmermans is dapper dat hij zijn rug recht houdt in zo’n gevoelig dossier.”

  • “Emotie is prima, maar dit was eerder verwarrend dan verbindend.”

Politieke uitdaging: tussen beginsel en realiteit

De uitdaging voor GroenLinks-PvdA lijkt nu vooral om balans te vinden tussen idealisme en realiteitszin. Enerzijds is er de morele overtuiging die pleit voor een krachtige mensenrechtenagenda. Anderzijds zijn er zorgen over veiligheid, electorale gevolgen en internationale verhoudingen. Dat spanningsveld komt in het debat over Israël en wapenleveranties duidelijk naar voren.

Timmermans probeert die kloof te dichten door ruimte te geven aan verschillende geluiden binnen de partij. Maar de vraag is of die strategie voldoende is om de breedte van de achterban aan boord te houden – zeker met de verkiezingen voor de deur en het toenemende politieke succes van partijen als de PVV, die juist eenvoudiger en directer communiceren over internationale conflicten.

Conclusie: oproep tot verbinding, maar verdeeldheid blijft

Frans Timmermans zette op het partijcongres van GroenLinks-PvdA in op verbinding en solidariteit, met een vurige toespraak waarin hij de leden opriep elkaar niet los te laten in roerige tijden. Zijn emotionele woorden lieten niemand onberoerd, maar brachten ook verdeeldheid aan het licht – over partijstandpunten, toonzetting én leiderschap.

Of deze oproep voldoende is om de gelederen gesloten te houden, zal de komende tijd moeten blijken. Duidelijk is dat het politieke landschap verandert – en dat ook Timmermans zich moet verhouden tot de groeiende behoefte aan duidelijkheid, richting en geloofwaardigheid.

Lees verder