Algemeen
Vrouw maakt foto terwijl ze door het regenwoud rent – later ontdekt ze angstaanjagend detail in de struiken
Door de jaren heen zijn er talloze ‘spookachtige’ beelden op het internet gepubliceerd. Van vermeende Big Foot-zichtingen tot mogelijke UFO’s in de lucht en geestverschijningen in de ramen van vervallen gebouwen, het internet staat vol met dergelijke foto’s voor wie zoekt.
We moeten erkennen dat de meeste van deze afbeeldingen vaak minder mysterieus zijn dan beweerd wordt.
Vaak blijkt het zogenaamde paranormale of spookachtige element niets meer dan een onscherpe foto of het resultaat van een handige Photoshop-gebruiker met te veel vrije tijd.
Toch zijn er foto’s die op een of andere manier alle logica lijken te weerstaan. Vraag maar aan hardloopster Kay Borleis, die een nogal angstaanjagend detail op een foto ontdekte, genomen tijdens haar 160 kilometer lange hardlooptocht door het Hawaiiaanse regenwoud. Waarom iemand een dergelijke fysieke uitdaging aangaat, blijft een mysterie, maar dat is nu niet van belang.
Kay nam in 2019 deel aan de Trail 100-Mile Endurance Run van het Hawaiian Ultra Running Team, een wedstrijd waarbij lopers vijf rondes van 32 kilometer door dicht regenwoud afleggen.
Kay werd begeleid door haar vriendin Cassie, die foto’s maakte tijdens de race.
Een verontrustende ontdekking Op een van de foto’s is Kay te zien terwijl ze een modderig pad in de jungle aflegt. Bij nadere inspectie van de foto ontdekte ze een verontrustend detail.
Op Reddit deelde Kay: “Deze foto is gemaakt door mijn tempomaker.”
“Bekijk de figuur links van mijn hoofd in het kader. We hebben nooit iemand ons zien passeren en langs het pad stonden geen standbeelden.”
“Dit is NIET bewerkt met Photoshop of trucage. Het is echt.”
Close-upbeelden tonen een donkere figuur in versleten kledij, die lijkt te kijken naar de rennende Kay. Kay beweerde echter dat er op dat moment niemand anders aanwezig was.
Ze vervolgde: “Volgens de legende zwerven de geesten van Hawaiiaanse krijgers, bekend als de Night Marchers, over het eiland.”
“Dit zijn wraakzuchtige schimmen, demonen, herrezen wezens die het eiland teisteren. Ze zijn de boze, levendige geesten van oude Hawaiiaanse strijders en helden.”
“Bij nader onderzoek vonden we dat oude Hawaiiaanse leringen stellen dat iedereen die de Night Marcher aankijkt op een gruwelijke en gewelddadige manier zal sterven. Sommigen zeggen dat als een sterveling op de grond gaat liggen, buigend voor de Night Marcher en het juiste respect, angst en eerbied toont, hij zal worden vergeven en gespaard.”
“Gelukkig hebben we de zogenaamde Night Marcher niet gezien.”
Heb je ooit een onverwacht detail op een foto vastgelegd? Deel het met ons in de reacties.
Algemeen
Finale The tribute: battle of the bands krijgt verrassende wending: Kijkers zeggen allemaal hetzelfde
De finale van The Tribute: Battle of the Bands kreeg zaterdagavond een ontknoping die niemand had zien aankomen. Waar normaal gesproken één band met de winst naar huis gaat, bleek dit seizoen zo uitzonderlijk spannend dat de jury en het scorebord geen keuze konden afdwingen. De uitslag liet zien dat Beach Boys’ Best en Donna’s Hot Stuff exact hetzelfde aantal punten hadden verzameld. Het resultaat: twee winnaars, twee dolblije bands en een finale die nog lang zal worden besproken.
Een seizoen vol topniveau
Al vanaf de eerste afleveringen werd duidelijk dat dit seizoen van The Tribute er één was van een bijzonder hoog niveau. De deelnemende tributebands legden de lat telkens een stukje hoger en de jury strooide regelmatig met hoge cijfers. Ook in de halve finales gaven de juryleden al aan hoe moeilijk het werd om onderscheid te maken. Elke band bracht niet alleen muzikaal vakmanschap, maar ook emotie, podiumprésence en een overtuigende vertolking van iconische artiesten.
Dat hoge niveau zorgde voor een spannende aanloop naar de finale. Kijkers thuis hadden hun favorieten, maar ook zij merkten dat het verschil tussen de overgebleven acts flinterdun was. Het leek dan ook haast onvermijdelijk dat de finale een bijzondere wending zou krijgen.
Een onverwachte uitslag
Toen de punten na de laatste optredens werden opgeteld, ontstond er verwarring in de studio. Op het scorebord verscheen een gelijke stand: Beach Boys’ Best en Donna’s Hot Stuff hadden exact hetzelfde totaal behaald. Voor het eerst in de geschiedenis van het programma kon er geen duidelijke winnaar worden aangewezen.
Zanger en drummer Tim Beudel van Beach Boys’ Best vertelt later dat het moment surrealistisch aanvoelde. Hij dacht zelfs even dat er nog een extra optreden zou volgen om de doorslag te geven. Dat bleek niet nodig: de programmamakers besloten beide bands tot winnaar uit te roepen. Een beslissing die zorgde voor verrassing, maar ook voor een warm applaus vanuit het publiek.
Beach Boys’ Best: favoriet én winnaar
Beach Boys’ Best werd vanaf de eerste aflevering gezien als een van de grote kanshebbers. Hun loepzuivere samenzang, authentieke sound en liefde voor het repertoire van The Beach Boys maakten indruk op zowel jury als kijkers. In de finale wisten ze opnieuw te raken met een gevoelige uitvoering die bij jurylid Angela Groothuizen zichtbaar emoties losmaakte.
Tim Beudel kijkt met trots terug op dat moment. Tijdens het optreden zelf was hij volledig gefocust op de muziek, maar pas achteraf drong door wat het had losgemaakt. Het besef dat je iemand zo kunt raken met muziek, noemt hij een van de mooiste ervaringen van het hele traject. Dat de band nu ook daadwerkelijk als winnaar de geschiedenis ingaat, voelt als de kroon op weken van hard werken.
Donna’s Hot Stuff: een droom die uitkomt
Voor Donna’s Hot Stuff was de winst minstens zo bijzonder. Zangeres Irma Derby (54) ziet de overwinning als de vervulling van een langgekoesterde droom. Jaren geleden begon ze vol ambitie aan haar muzikale carrière, maar zoals bij zovelen bleek doorbreken geen eenvoudige opgave. De deelname aan The Tribute bracht haar terug naar dat oorspronkelijke gevoel van hoop en passie.
Dat ze nu, samen met haar band, als winnaar wordt uitgeroepen, voelt voor haar als erkenning. Ze hoopt dat de overwinning zal leiden tot meer bekendheid en nieuwe kansen. Toch blijft ze nuchter: ze kijkt vooral uit naar de komende optredens en laat alles wat daarna komt rustig op zich afkomen.
Twee winnaars, één podium
Het unieke aan deze finale is niet alleen de gedeelde winst, maar ook de sfeer die daarbij ontstond. In plaats van teleurstelling of rivaliteit was er vooral wederzijds respect. Beide bands gunden elkaar het succes en vierden samen het resultaat. Die houding werd ook door kijkers gewaardeerd, die op sociale media spraken van een “mooie en sportieve ontknoping”.
De beslissing om twee winnaars aan te wijzen voelt voor velen dan ook passend bij dit seizoen. Het weerspiegelt hoe dicht het niveau bij elkaar lag en hoe lastig het was om één act boven de ander te plaatsen. In plaats van een geforceerde keuze kreeg de finale zo een extra dimensie.
Op naar de Ziggo Dome
Een belangrijk onderdeel van de prijs is het optreden in de Ziggo Dome, een droompodium voor veel artiesten. Zowel Beach Boys’ Best als Donna’s Hot Stuff kijken hier enorm naar uit. Voor beide bands betekent het een kans om hun muziek voor een nog groter publiek te brengen en hun succes verder uit te bouwen.
Tim Beudel benadrukt dat alleen al het vooruitzicht van dat optreden hen euforisch maakte, los van de uiteindelijke winst. Voor Irma Derby voelt het als een bevestiging dat het nooit te laat is om je dromen na te jagen. De Ziggo Dome wordt zo het gezamenlijke eindpunt – én tegelijk een nieuw begin.
Een finale die bijblijft
De finale van The Tribute: Battle of the Bands zal de boeken ingaan als een van de meest bijzondere ooit. Niet door controverse of drama, maar door de zeldzame situatie waarin talent, inzet en passie zo gelijkwaardig bleken dat er geen winnaar te kiezen viel. Het resultaat was een gedeelde overwinning die recht doet aan beide bands.
Voor kijkers betekende het een verrassende, maar ook bevredigende afsluiting van een sterk seizoen. Voor de deelnemers is het een herinnering die ze hun leven lang zullen meedragen. En voor het programma zelf is het een bewijs dat muziek soms belangrijker is dan winnen alleen.