Algemeen
Nicol Kremers neemt s*ksfilmpje op in biechthokje: ‘Lef en lak aan alles en iedereen!’
Een opmerkelijke fotoshoot van Nicol Kremers heeft onlangs de nodige ophef veroorzaakt. Ze plaatste zichzelf in een ongewone setting: een biechthokje in een kerkelijke omgeving.
Op haar betaalde fanpagina verschenen foto’s waarop Nicole te
zien is terwijl ze knielt in een kerkelijke omgeving, wat bij velen
vragen opriep over haar intenties.
Na een incident waarbij Nicole dronken achter het stuur werd
aangetroffen door de politie, lijkt ze nu een gedurfde stap te
zetten.
Hoewel de werkelijke motivatie achter deze actie niet duidelijk
is, lijkt ze zich nu te bewegen in een meer spirituele sfeer.
Nicole lijkt met haar bezoek aan de kerk een verborgen agenda te
hebben. Ze staat bekend om haar uitgesproken persoonlijkheid en
gewaagde keuzes in Brabant.
In haar meest recente post is Nicole te zien terwijl ze knielt
voor een biechthokje en een onschuldige uitstraling heeft. Echter,
haar commentaar bij de foto suggereert een andere boodschap.
Er wordt gesuggereerd dat Nicole meer van plan is dan alleen
spirituele reflectie, aangezien ze zegt: “Sorry, this hole is in
use. But the others aren’t…..”.
Het lijkt erop dat Nicole haar volgers meer biedt dan alleen de
gebruikelijke pikante inhoud. Haar fans, die gewend zijn aan haar
provocerende content, kunnen waarschijnlijk een onverwachte wending
verwachten.
Nicole Kremers, bekend om haar controversiële uitspraken, lijkt
steeds meer haar gewaagde kant te omarmen.
Deze recente stap heeft haar veel kritiek opgeleverd, maar
Nicole lijkt zich weinig aan te trekken van de controverse, zolang
het haar financieel voordeel oplevert.
De ongebruikelijke keuze van Nicol Kremers om zichzelf in een
biechthokje te laten fotograferen, heeft de aandacht getrokken en
leidde tot speculatie en vragen over haar bedoelingen. Haar foto’s
werden gepubliceerd op een betaalde fanpagina, wat bij velen
nieuwsgierigheid opwekte over de motivatie achter deze opmerkelijke
zet.
Na een incident waarbij Nicol dronken achter het stuur werd
betrapt door de politie, lijkt deze actie een opmerkelijke
koerswijziging in haar publieke imago te markeren. Het bezoek aan
de kerkelijke setting roept vragen op over haar intenties en het
signaal dat ze probeert uit te zenden.
Hoewel de exacte reden achter deze beslissing onduidelijk
blijft, lijkt Nicol zich nu te bevinden in een meer sacrale sfeer
dan we van haar gewend zijn. Haar gedurfde persoonlijkheid en
gewaagde keuzes hebben altijd al voor controverse gezorgd in
Brabant, maar deze laatste zet lijkt een nieuwe dimensie aan haar
publieke persona toe te voegen.
In haar meest recente foto’s zien we Nicol knielen voor een
biechthokje, met een ogenschijnlijk onschuldige uitstraling.
Echter, haar begeleidende opmerking bij de foto laat ruimte voor
speculatie. Ze schrijft: “Sorry, this hole is in use. But the
others aren’t…..”. Deze opmerking heeft tot speculatie geleid over
haar werkelijke bedoelingen en wat ze met deze beelden wil
communiceren.
Sommigen suggereren dat Nicol meer van plan is dan alleen
spirituele reflectie in een kerkelijke omgeving. Haar fans, die
gewend zijn aan haar provocerende en uitdagende content, kunnen
wellicht een onverwachte wending in haar carrière verwachten. Deze
controversiële stap heeft al geleid tot discussie en gesprekken in
de online gemeenschap en de media.
Het is echter belangrijk op te merken dat Nicol Kremers niet
vreemd is aan het omarmen van controversiële thema’s en het
uitdagen van conventies. Ze heeft eerder uitspraken gedaan en
foto’s gedeeld die tot discussie hebben geleid, en lijkt nu te
blijven evolueren in haar publieke imago.
Haar toekomstige berichten en activiteiten zullen waarschijnlijk
nauwlettend worden gevolgd door zowel haar fans als degenen die
kritisch staan tegenover haar keuzes. Nicol lijkt vastberaden om
haar eigen weg te volgen, ongeacht de controverse die dit met zich
meebrengt.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.