Algemeen
LLDL-deelneemster Wendy checkt wat René in zijn broek heeft en ziet dan iets
Het televisieprogramma “Lang Leve de Liefde” heeft de laatste tijd deelnemers gezien die al bekendheid genoten uit andere programma’s. Zo is Wendy, eerder te zien geweest in “Een Jaar Van Je Leven”, nu te gast in het datingprogramma. Ze weet als geen ander hoe het voelt om 24/7 gefilmd te worden, maar soms kan dat ook leiden tot ongemakkelijke situaties.
In “Lang Leve de Liefde” worden singles aan elkaar gekoppeld en
brengen ze 24 uur met elkaar door in een speciaal ontworpen huis.
Het programma biedt een interessante inkijk in de dynamiek tussen
mensen die elkaar nauwelijks kennen en probeert te ontdekken of er
een vonk kan overslaan.
Deelnemers aan het programma kunnen zich soms verliezen in de
tijd, vooral als ze een goede klik hebben met hun date. In andere
gevallen kan de tijd traag voorbijgaan en moeten ze manieren vinden
om zichzelf bezig te houden. Dit kan tot grappige en soms gênante
situaties leiden.
Op een dag, terwijl ze met René in het huis is, besluit Wendy om
eens een kijkje te nemen in zijn broek. Ze merkt echter al snel
iets opmerkelijks op: zijn broek staat nog open. In een impulsieve
opmerking zegt ze hardop wat ze ziet, en dat leidt tot enige
verwarring en schaamte bij René. Hij probeert snel zijn gulp dicht
te ritsen, terwijl Wendy zich afvraagt wat er precies aan de hand
is.
Deze onverwachte gebeurtenis maakt de al stroeve date tussen
Wendy en René er niet beter op. De twee lijken moeite te hebben om
een connectie te vinden, en deze ongemakkelijke situatie heeft de
sfeer niet geholpen. Later, wanneer René ook nog zijn eigen
gemaakte nummers begint te zingen, wordt duidelijk dat deze date
niet echt naar tevredenheid verloopt en dat er weinig romantische
vonken lijken over te springen.
“Lang Leve de Liefde” biedt een intrigerend kijkje in de wereld
van daten en relaties, waarbij deelnemers in een unieke situatie
worden geplaatst en geconfronteerd worden met verschillende
uitdagingen. De interactie tussen mensen die elkaar voor het eerst
ontmoeten, kan variëren van onmiddellijke aantrekkingskracht tot
ongemakkelijkheid en onzekerheid. Het programma blijft boeiende en
soms verrassende momenten bieden terwijl de deelnemers proberen te
ontdekken of er liefde in de lucht hangt.
Deelnemen aan een datingprogramma zoals “Lang Leve de Liefde”
kan zowel spannend als uitdagend zijn. Het brengt mensen samen die
op zoek zijn naar liefde en een kans willen geven aan nieuwe
relaties. Hoewel niet elke ontmoeting vlot verloopt, biedt het
programma deelnemers de gelegenheid om te groeien en te leren over
zichzelf en anderen.
Wendy en René, ondanks hun ongemakkelijke start, zijn slechts
een voorbeeld van de verschillende persoonlijkheden en interacties
die het programma kan bieden. Terwijl sommige deelnemers een sterke
connectie vinden en mogelijk hun soulmate ontmoeten, kunnen anderen
worstelen met communicatie en zich onzeker voelen in deze ongewone
situatie.
Het is belangrijk op te merken dat datingprogramma’s zoals “Lang
Leve de Liefde” de diversiteit van menselijke relaties
weerspiegelen. Niet alle ontmoetingen leiden tot liefde, maar ze
dragen wel bij aan het begrip van wat het betekent om een relatie
op te bouwen. Dit soort programma’s bieden kijkers de mogelijkheid
om zich te identificeren met de deelnemers, hun uitdagingen en hun
triomfen.
Daarnaast leert de show ons ook dat liefde en relaties niet altijd volgens een voorspelbaar script verlopen. Soms zijn de meest onverwachte ontmoetingen degene die ons het meest bijblijven. Deelnemers kunnen groeien door hun ervaringen, zelfs als er geen romantische klik is, en kunnen waardevolle vriendschappen sluiten of inzicht krijgen in wat ze zoeken in een partner.
Al met al biedt “Lang Leve de Liefde” een boeiende kijk op de wereld van daten en menselijke relaties. Het programma herinnert ons eraan dat liefde, hoewel soms ingewikkeld en onvoorspelbaar, een krachtige drijfveer is die mensen inspireert om zichzelf open te stellen voor nieuwe kansen en verbindingen te zoeken. En wie weet, misschien vinden sommigen uiteindelijk de liefde waar ze naar op zoek waren.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.