Algemeen
69-jarige Nederlander denkt te trouwen met online liefje Kristina (17), maar raakt al zijn geld kwijt
Een 69-jarige man uit de Kempen droomde ervan liefde te vinden en ontmoette ‘Kristina’, een meisje dat hij online had leren kennen. Het 17-jarige meisje stemde in met een huwelijk, maar onder één voorwaarde: hij moest haar rekeningen betalen. Uiteindelijk verloor de man 1,7 miljoen euro, en een 47-jarige vrouw uit Utrecht speelde een cruciale rol in deze 0plichting en kreeg een gev*ngenisstraf van drie jaar.
Kristina’s Aanwezigheid
De man had lange tijd gezocht naar een levenspartner en werd lid
van de datingsite Badoo na een ontmoeting met een promotieteam in
het centrum van Kampen. Hij raakte snel in contact met
‘Kristina30’, die later bleek slechts 17 jaar te zijn. De man uit
Kampen gaf er echter niet om en ontmoette zelfs haar familie. Deze
familie stelde echter buitensporige eisen.
Ze vertelden de man dat hij met haar mocht trouwen, maar eerst
moest hij haar ‘vrijkopen’ van haar p00ier. Hij moest huizen huren,
een Mercedes kopen en Rolex-horloges aanschaffen voor de bruiloft.
Tijdens hun reizen door heel Europa vergezelde de familie hen
overal.
Betalingen
Het ging mis in Parijs. De 69-jarige man werd omsingeld door zeven
familieleden in een Louis Vuitton-winkel. Ze dreigden hem achter te
laten of hem iets aan te doen. Pas op dat moment realiseerde hij
zich dat hij werd opgelicht. Hij had al talloze keren grote
bedragen gepind en luxe kleding gekocht. Bij elke afspraak moest er
een familielid aanwezig zijn. Hij moest zelfs een huis en een
appartement in Kampen verkopen, en de opbrengst werd gebruikt om
goudstaven te kopen. Hij kreeg herhaaldelijk te horen: “Als je niet
betaalt, is je liefde niet echt.” Uiteindelijk verloor de man 1,7
miljoen euro, en het ergste moest nog komen.
Rechtzaak
Op 28 november stond de rechtszaak op het programma, waarbij zeven
mannen en vrouwen tussen de 21 en 47 jaar terechtstonden voor hun
rol in de 0plichting van de man. De meesten behoorden tot dezelfde
familie. Kristina bestaat wel, maar ze was de vriendin van de
jongste verd*chte uit Utrecht.
De man uit Kampen barstte in tranen uit in de rechtszaal. Hij
zocht alleen maar liefde en beweerde dat hij niets wist van de
wereld van online daten. “Ze gaf me meteen een knuffel op onze
eerste date. Op onze tweede date zei ze dat ze met me wilde
trouwen.” Hij kon zijn geluk niet op en zag eindelijk licht in zijn
leven. Helaas bleek hij slechts een lege portemonnee te zijn. “Ze
hebben me alles afgenomen waar mijn ouders hard voor hebben
gewerkt.” Hij leeft nu teruggetrokken en is bang dat ze hem opnieuw
zullen benaderen.
Ontkenning
De verd*chten, waarvan er twee onlangs werden ver00rdeeld tot acht
maanden gev*ngenisstraf voor het 0plichten van een dove en
slechtziende man, ontkenden alle beschuldigingen. Ze beweerden dat
de man uit Kampen loog en dat zij het ‘echte slacht0ffer’ waren. De
rechtbank bepaalde op 28 november dat de 47-jarige vrouw de
gev*ngenis in moest.
Helaas ging het verhaal van de eenzame man uit de Kempen nog
verder. Na de rechtszaak waarin de 47-jarige vrouw uit Utrecht werd
veroordeeld tot drie jaar gev*ngenisstraf, begon de man te
worstelen met de emotionele gevolgen van de 0plichting. Hij voelde
zich diep bedrogen en verlaten, en zijn vertrouwen in mensen was
ernstig beschadigd.
De eenzame man, die zijn zoektocht naar liefde begon met de
beste bedoelingen, was nu bang om nogmaals het slacht0ffer te
worden van oplichting. Hij had geen idee wie hij wel kon vertrouwen
en sloot zich steeds meer af van de buitenwereld. Hij voelde zich
beschaamd over wat hem was overkomen en schaamde zich om zijn
verhaal met anderen te delen.
De 69-jarige man raakte geïsoleerd en depressief. Hij had
jarenlang naar liefde verlangd en was nu dieper eenzaam dan ooit
tevoren. Hij rouwde niet alleen om het verlies van zijn financiële
stabiliteit, maar ook om het verlies van de hoop op een betere
toekomst.
Hij begon zijn dagen in eenzaamheid door te brengen, zonder de
vreugde of opwinding die hij ooit had gevoeld bij de gedachte aan
liefde en genegenheid. Zijn familie maakte zich ernstig zorgen over
zijn welzijn, maar hij wilde geen hulp accepteren. Hij voelde zich
te vernederd om anderen over zijn situatie te vertellen.
Na verloop van tijd begonnen de financiële gevolgen van de
0plichting hem te achtervolgen. Hij moest zijn levensstijl
drastisch aanpassen en had grote moeite om de eindjes aan elkaar te
knopen. Hij had spijt van zijn keuzes en voelde zich boos op
zichzelf dat hij zo gemakkelijk in de val was gelokt.
Zijn verhaal dient als een waarschuwing voor anderen die online
op zoek zijn naar liefde. Het is van cruciaal belang om voorzichtig
te zijn en niet te snel in verleidelijke aanbiedingen of beloften
te geloven. Het is gemakkelijk om het slacht0ffer te worden van
0plichting, zelfs als je op zoek bent naar oprechte
genegenheid.
De eenzame man uit de Kempen hoopt dat zijn verhaal anderen kan
helpen om voorzichtig te zijn en de rode vlaggen van oplichting te
herkennen. Hij heeft geleerd dat echte liefde niet kan worden
gekocht en dat oprechtheid en vertrouwen de basis vormen van elke
gezonde relatie.
Terwijl hij zijn leven probeert te herbouwen en langzaam weer
vertrouwen in anderen probeert te krijgen, hoopt hij dat zijn
verhaal anderen kan inspireren om waakzaam te blijven en zichzelf
te beschermen tegen 0plichting en bedrog, zodat niemand dezelfde
pijnlijke ervaring hoeft te doorstaan als hij.
Krijgen ag*nten in Bureau Utrecht betaald voor hun deelname? Peter en Eduard geven eindelijk duidelijkheid
Het televisieprogramma Bureau Utrecht, waarin programmamaker Ewout Genemans een jaar lang meeliep met p0litieagenten in de Domstad, is inmiddels uitgegroeid tot een van de grootste kijkcijferhits van het moment. Het programma geeft een unieke inkijk in het dagelijkse werk van agenten en laat zien wat er gebeurt achter de schermen van een p0litieteam dat voortdurend schakelt tussen meldingen, emoties, veiligheid en menselijkheid.
Met inmiddels zeven seizoenen binnen de bredere Bureau-reeks — waarvan Bureau Burgwallen, Bureau Arnhem en Bureau Rotterdam eerdere successen waren — heeft Bureau Utrecht opnieuw een groot publiek weten te boeien. Veel kijkers raken geïnteresseerd in de agenten achter het uniform en stellen vragen over hun dagelijkse werk, hun motivatie en hun ervaringen met de camera’s.
Een van de meest gestelde vragen gaat over de deelname zelf: krijgen de agenten betaald voor hun rol op televisie? Het antwoord zorgt voor veel verbazing, en dat geven Peter en Eduard — twee van de populairste agenten uit de reeks — helder in een recent interview.
Een kijkje achter de schermen dat miljoenen mensen raakt
In het zevende seizoen van de serie volgen we een divers team van agenten: Rebecca, Ellen, Lennart, Kiki, Kirsten, Naomi, Yannick, Frank, Maikel, en natuurlijk het duo Peter en Eduard. Iedere aflevering laat zien wat er op straat gebeurt, maar ook wat je normaal niet ziet: de emoties, de hectiek, het geduld, de humor en de saamhorigheid in het team.
Het succes van Bureau Utrecht komt niet alleen door de spannende meldingen die worden afgehandeld, maar vooral door de menselijkheid van de agenten. Kijkers leren hen beter kennen en ontdekken dat achter iedere agent ook gewone mensen schuilgaan die hun werk met passie doen, maar soms ook worstelen met lastige situaties.
Dat maakt de vraag over financiële compensatie des te relevanter: met zoveel kijkers, zoveel impact en zoveel betrokkenheid zou je verwachten dat de agenten extra beloond worden voor hun deelname. De werkelijkheid blijkt echter heel anders.
Krijgen de agenten betaald voor Bureau Utrecht?
In een gesprek met Veronica Superguide worden Peter en Eduard — twee publiekslievelingen — gevraagd of zij een vergoeding ontvangen voor hun deelname aan het televisieprogramma.
Hun antwoord is verrassend simpel én eerlijk:
“Nee hoor, was het maar waar!”
Er wordt dus géén extra vergoeding uitgekeerd aan de agenten die meedoen. Voor velen komt dat onverwacht, omdat de mediawereld bekendstaat om flinke vergoedingen voor mensen die op televisie verschijnen. Denk aan realityprogramma’s, talentenshows of documentaires: deelnemers ontvangen daar vaak wel een financiële compensatie.
In Bureau Utrecht is dat anders. De agenten doen mee als onderdeel van hun werk, en de opnames vinden plaats tijdens hun reguliere diensten. De extra uren, intensiteit of publieke aandacht leveren dus geen extra financiële beloning op.
Waarom doen de agenten dan wél mee?
De logische vervolgvraag is: waarom zou je op nationale televisie verschijnen als je er niet extra voor betaald krijgt?
Daar hebben Peter en Eduard beiden een duidelijk, maar verschillend antwoord op.
Eduard: bijdragen aan begrip voor het p0litiewerk
Eduard vertelt dat zijn motivatie vooral ligt in het creëren van begrip voor het vak. Hij wil graag laten zien wat agenten dagelijks meemaken en hoeveel druk er soms op hen ligt.
Hij zegt:
“Ik wil mensen laten zien wat wij als p0litie allemaal over ons heen krijgen. Dat verhaal wilde ik graag voortzetten.”
Voor hem draait deelname dus om transparantie en maatschappelijke impact. Door de camera’s een jaar lang mee te nemen, hoopt hij dat kijkers meer inzicht krijgen in hoe breed en uitdagend het p0litiewerk werkelijk is — van kleine buurtconflicten tot emotioneel zware meldingen.
Peter: twijfels, een duwtje in de rug en onverwacht succes
Peter had juist een heel andere start. Hij bekent dat hij lange tijd twijfelde of hij zich moest opgeven. De deadline kwam steeds dichterbij en zelfs een kwartier voor het verstrijken van die tijd had hij zijn inschrijving nog niet verstuurd.
Volgens Peter was het uiteindelijk een collega die de knoop doorhakte:
“We moesten ons voor een bepaalde datum opgeven en een kwartiertje voor de deadline had ik dat nog niet gedaan.”
Het blijkt een beslissing te zijn geweest die zijn leven op onverwachte manieren veranderde. Peter groeide in razend tempo uit tot een van de meest geliefde agenten van de serie. Op sociale media ontvangen hij en Eduard talloze positieve berichten, waardoor ze een vaste schare fans hebben opgebouwd.
Peter is dankbaar voor die steun, maar blijft tegelijkertijd nuchter:
“Je weet van tevoren dat het kan gebeuren, dus het hoort er een beetje bij. Maar wat het echt met je doet als persoon, dat weet je pas achteraf.”
Hij benadrukt dat hij niet bekend wil staan als een televisiepersoonlijkheid:
“Ik wil bekendstaan om het werk dat ik laat zien. Ik ben gewoon Peter, niet de nieuwe Daan.”
Met de verwijzing naar ‘de nieuwe Daan’ doelt hij op Daan — een collega-agent uit eerdere Bureau-reeksen — die eveneens enorm populair werd door zijn televisieoptredens.
Publieke waardering als grootste beloning
Hoewel de agenten geen extra vergoeding ontvangen, blijkt dat waardering van kijkers een belangrijke rol speelt in hun motivatie. Veel kijkers sturen berichten via Instagram, laten complimenten achter onder filmpjes, of spreken hen aan op straat.
Kijkers waarderen vooral:
-
de geduldige toon die de agenten aannemen,
-
hun humor tijdens stressvolle situaties,
-
de menselijke manier waarop ze met burgers omgaan,
-
en hun uitleg over waarom bepaalde keuzes worden gemaakt.
Door het programma ontstaat er meer begrip voor het p0litiewerk. Burgers zien niet alleen de incidenten zelf, maar ook de gesprekken, overwegingen, emoties en dilemma’s die voorafgaan aan beslissingen.
Voor Peter en Eduard voelt dat als een vorm van erkenning die verder gaat dan een financiële vergoeding. Het laat zien dat hun werk ertoe doet en dat het publiek hen ziet als mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de veiligheid van anderen.
Waarom Bureau Utrecht zo goed werkt voor televisie
Dat Bureau Utrecht zo’n enorme hit is, heeft meerdere redenen. De serie combineert:
-
actie met rustige observaties,
-
spanning met humor,
-
emotie met professionaliteit,
-
en kwetsbare momenten met krachtige interventies.
Ewout Genemans weet het p0litiewerk toegankelijk te maken zonder sensatiezucht, waardoor de serie bijzonder geschikt is voor een breed publiek. Van jongeren die nieuwsgierig zijn naar de praktijk van het blauwe uniform tot volwassenen die willen begrijpen wat er speelt in hun eigen wijk: de serie toont het allemaal.
Daarnaast zijn de agenten herkenbare figuren geworden. Niet als sterren, maar als gewone mensen die toevallig een bijzondere baan hebben.
De impact van bekendheid op het dagelijks leven van een agent
Hoewel Peter en Eduard hun bekendheid omarmen, blijft de realiteit dat ze ook gewoon op straat moeten werken. Dat betekent dat ze soms worden herkend tijdens een dienst, aangesproken door bewoners of gecomplimenteerd door voorbijgangers.
Peter zegt hierover dat bekendheid “een beetje bij het programma hoort”, maar dat hij graag wil dat mensen hem vooral zien als p0litieman, niet als televisiegezicht.
Zijn nuchtere houding en oprechte manier van communiceren maken hem geliefd. Dat is misschien wel de grootste reden waarom kijkers zo graag naar hem en zijn collega’s kijken.
Conclusie: geen extra geld, wel een groot publiek dat meeleeft
Agenten die deelnemen aan Bureau Utrecht krijgen geen vergoeding voor hun rol op televisie. Toch kiezen zij ervoor om mee te doen om een reden die misschien nog waardevoller is: om het echte p0litiewerk zichtbaar te maken, begrip te creëren en te laten zien hoe veelzijdig en menselijk hun vak is.
Peter en Eduard veroverden de harten van kijkers door hun eerlijkheid, humor en professionaliteit. Dat zij dit zonder extra betaling doen, versterkt wellicht nog meer hoe authentiek hun inzet is.
En precies dat maakt Bureau Utrecht tot een van de meest geliefde en besproken tv-programma’s van dit moment.