Algemeen
Verpleegster bekent dat ze meer dan 5.000 baby’s heeft verwisseld bij de geboorte
Een uitspraak die mijn vader altijd deed, is dat ik nooit hoefde te twijfelen over mijn afkomst als de dochter van mijn ouders. Dit had niets te maken met fysieke gelijkenis, maar alles met het feit dat ik thuis geboren ben en dus zeker niet per 0ngeluk verwisseld kon zijn met een ander kind.

We gaan er normaal gesproken van uit dat verwisselingen bij de
geboorte zeldzaam zijn, maar recentelijk kwam er schokkend nieuws
naar buiten. Een verpleegster die werkzaam was op de kraamafdeling
van het University Teaching Hospital (UTH) in Zambia beweert
namelijk meer dan 5.000 baby’s te hebben verwisseld gedurende haar
carrière.

Elizabeth Mwewa, de betrokken verpleegster, heeft een terminale
kankerdiagnose gekregen en besloot haar zonden te belijden, zowel
aan God als aan de mensen die getroffen zijn, vooral degenen die in
UTH zijn bevallen tijdens haar dienstjaren. Ze geeft toe dat ze in
de 12 jaar dat ze op de kraamafdeling werkte bijna 5.000 baby’s
heeft verwisseld.

Wat nog schokkender is, is dat Mwewa toegeeft dat ze het leuk
vond om baby’s te verwisselen en daarom jarenlang doorging met deze
praktijk.

De waakzaamheid van mijn vader lijkt nu niet zo vreemd,
toch?

Hoewel ze nu inziet dat haar daden verkeerd waren, heeft ze
duizenden kinderen achtergelaten waarvan de ouders niet hun
biologische ouders zijn.

Mwewa merkt op: “Als je tussen 1983 en 1995 in UTH bent geboren,
is de kans groot dat je ouders misschien niet je biologische ouders
zijn. Kijk dus goed naar je broers en zussen. Als bijvoorbeeld
iedereen in je gezin een andere huidskleur heeft, ben jij
waarschijnlijk dat kind, en het spijt me echt heel erg.”

Hoewel het nog niet duidelijk is of haar beweringen waar zijn,
zou het verstandig zijn als degenen die in die periode in UTH zijn
geboren, overwegen om een DNA-test te laten uitvoeren. Mwewa
beweert zelfs dat de verwisseling van baby’s heeft geleid tot het
uit elkaar vallen van sommige huwelijken omdat het vaderschap van
kinderen in twijfel werd getrokken.

Mwewa wijst er ook op dat “ze ervoor heeft gezorgd dat veel
moeders baby’s borstvoeding gaven die niet van hen waren.” Het is
al moeilijk genoeg om te bedenken dat duizenden kinderen zijn
opgevoed door vreemden, maar het is ook hartverscheurend om te
denken dat sommige van deze baby’s mogelijk in de verkeerde handen
zijn terechtgekomen, allemaal vanwege de zieke grappen van een
verpleegster die speelde met de toekomst van gezinnen en
individuen.

“Ik weet dat ik gezondigd heb tegen God, en ik smeek Hem om
vergeving. Ik vraag ook de Zambianen om mij te vergeven voor de
slechte dingen die ik heb gedaan met onschuldige kinderen,” zegt
Mwewa. “Ik besef nu dat ik bezeten was door een demon om dit te
doen. Ik wil niet naar de hel gaan. Het spijt me heel erg dat ik
zoveel heb gezondigd. Alsjeblieft, vergeef me.”

Als Mwewa inderdaad de waarheid spreekt, dan is dit een
diepgewortelde zonde van ongekende omvang. God kan haar vergeven,
maar het is twijfelachtig of de families die ze heeft gekwetst haar
kunnen vergeven.

UPDATE: Er zijn vragen gerezen over de geloofwaardigheid van
Mwewa’s beweringen. Een factchecker van Snopes.com heeft opgemerkt
dat om tussen 1983 en 1995 5.000 baby’s te hebben verwisseld, Mwewa
gedurende ongeveer 13 jaar bijna dagelijks een baby zou moeten
hebben verwisseld. Desondanks, als haar verklaringen waar blijken
te zijn, blijft het een angstaanjagende gedachte.

Wat denkt u van Mwewa’s bekentenis? Had u ooit gedacht dat een
verpleegster baby’s zou kunnen verwisselen? Wat zou u doen als u
zou ontdekken dat u bij de geboorte bent verwisseld? Laat het ons
weten in de reacties!

Algemeen
Veel kritiek op online gedeelde video van Jetten: ‘Hij is meer met zichzelf bezig, dan met de politiek..’

De premier is in Nederland traditioneel meer dan alleen een bestuurder. Hij of zij is het gezicht van het kabinet, de voorzitter van de ministerraad en in veel opzichten het morele en symbolische kompas van het land. Juist daarom ligt elke publieke uiting van een regeringsleider onder een vergrootglas. Wat wordt gezegd, hoe het wordt gezegd en zelfs wat iemand online deelt, kan gevolgen hebben voor hoe het gezag van het ambt wordt ervaren. In dat licht zorgen de recente online uitingen van Rob Jetten bij een deel van het publiek voor gefronste wenkbrauwen.

De veranderende rol van een regeringsleider
De afgelopen decennia is de rol van politieke leiders sterk veranderd. Waar premiers vroeger vooral zichtbaar waren via journaals, kranteninterviews en officiële toespraken, speelt sociale media nu een centrale rol. Politici zijn niet langer alleen bestuurders, maar ook persoonlijke merken. Ze laten zich zien op Instagram, reageren op X en posten video’s op platforms waar een jonger publiek actief is.
Die ontwikkeling heeft voordelen. Politiek wordt toegankelijker, menselijker en minder afstandelijk. Burgers zien niet alleen het ambt, maar ook de persoon erachter. Dat kan betrokkenheid vergroten en drempels verlagen, vooral voor jongeren die zich anders misschien nauwelijks aangesproken voelen door politiek.
Tegelijkertijd roept die verschuiving ook vragen op. Waar ligt de grens tussen toegankelijkheid en vrijblijvendheid? En wanneer slaat het om van modern communiceren naar het ondermijnen van het gezag dat bij een ambt hoort?

Rob Jetten en zijn online uitstraling
In het geval van Rob Jetten draait de discussie vooral om filmpjes die hij deelt op sociale media. Korte video’s met een luchtige toon, soms humoristisch, soms speels. Voor zijn aanhangers laten die beelden zien dat hij een eigentijdse leider is, iemand die niet verstijfd raakt door protocollen en die durft te laten zien dat hij ook gewoon mens is.
Critici kijken daar echter heel anders naar. Zij vinden dat sommige filmpjes meer lijken op TikTok-humor dan op communicatie van een regeringsleider. In een tijd waarin Nederland geconfronteerd wordt met internationale spanningen, economische onzekerheid, maatschappelijke verdeeldheid en complexe dossiers, vragen zij zich af of zulke uitingen wel passen bij de zwaarte van het ambt.
Het gaat daarbij niet zozeer om één filmpje, maar om het totaalbeeld dat ontstaat. De vraag is: straalt een premier hiermee rust, betrouwbaarheid en gezag uit, of juist lichtheid en vrijblijvendheid?

Symboliek en timing
Politiek draait niet alleen om inhoud, maar ook om symboliek. Beelden blijven hangen. Zeker in tijden van crisis kijken mensen naar hun leiders voor richting en zekerheid. Dat betekent niet dat een premier nooit mag lachen of luchtig mag zijn, maar wel dat timing en context cruciaal zijn.
Een humoristische video kan onschuldig zijn op een rustige dag, maar heel anders worden ervaren wanneer er tegelijkertijd ernstige dossiers spelen. Denk aan internationale conflicten, spanningen binnen de samenleving of grote economische vraagstukken. In zulke momenten verwachten veel mensen een bepaalde ernst en soberheid van hun leiders.
Critici van Jetten wijzen erop dat juist die context soms lijkt te ontbreken. Ze vragen zich af of de balans wel goed wordt bewaakt tussen moderne communicatie en het besef van verantwoordelijkheid dat bij het premierschap hoort.

Generatiekloof in verwachtingen
De discussie rond Jettens filmpjes legt ook een bredere kloof bloot tussen generaties. Jongere kiezers zijn opgegroeid met sociale media, snelle beelden en informele communicatie. Voor hen voelt een premier die af en toe een luchtige video deelt misschien juist herkenbaar en toegankelijk.
Oudere generaties, of mensen die meer waarde hechten aan traditionele vormen van gezag, ervaren datzelfde gedrag eerder als ongepast. Voor hen hoort een regeringsleider afstand te bewaren en boven de dagelijkse lichtheid te staan. Niet omdat hij onmenselijk moet zijn, maar omdat het ambt nu eenmaal een zekere zwaarte met zich meebrengt.
Beide perspectieven zijn begrijpelijk. De vraag is alleen of een premier iedereen tegelijk kan bedienen zonder het risico te lopen een deel van zijn gezag te verliezen.
Leiderschap in tijden van onzekerheid
Leiderschap wordt vaak pas echt zichtbaar in moeilijke tijden. Dan gaat het niet alleen om beleid, maar ook om uitstraling. Mensen willen het gevoel hebben dat er iemand aan het roer staat die overzicht heeft, kalm blijft en verantwoordelijkheid neemt.
In dat licht wordt elke publieke uiting van een premier onderdeel van een groter verhaal. Zelfs een kort filmpje kan bijdragen aan het beeld dat mensen hebben van hoe serieus iemand zijn rol neemt. Dat betekent niet dat humor verboden is, maar wel dat de afweging zorgvuldig moet zijn.
Critici vrezen dat een te speelse online aanwezigheid afbreuk kan doen aan dat beeld van stabiliteit. Ze vragen zich af of likes en bereik op sociale media opwegen tegen het risico dat het ambt minder serieus wordt genomen.
De andere kant van het verhaal
Aan de andere kant wijzen voorstanders erop dat tijden veranderen. Politiek hoeft niet altijd zwaar en afstandelijk te zijn om effectief te zijn. Juist door zichzelf te laten zien als mens kan een leider vertrouwen winnen. Bovendien bereikt Jetten met zijn online aanpak groepen die anders misschien nooit naar een politiek debat zouden kijken.
Zij benadrukken dat leiderschap niet alleen zit in toon, maar vooral in daden en besluiten. Zolang beleid doordacht is en besluiten standhouden, zou een speelse video geen probleem mogen zijn. Volgens hen is het zelfs gevaarlijk om vast te houden aan een ouderwets beeld van gezag dat niet meer aansluit bij de samenleving van nu.
Een kwestie van balans
Uiteindelijk draait de discussie niet om één video of één politicus, maar om een bredere vraag: hoe ziet modern leiderschap eruit? Hoe combineer je toegankelijkheid met autoriteit? En hoe zorg je ervoor dat communicatie vernieuwend is zonder het gewicht van het ambt te ondergraven?
Voor Rob Jetten ligt daar een duidelijke uitdaging. Zijn online aanwezigheid levert hem zichtbaarheid en bereik op, maar roept ook vragen op over de uitstraling van zijn rol. Het is een dunne lijn tussen verfrissend en onhandig, tussen menselijk en te licht.
Het oordeel ligt bij de kijker
Of de filmpjes van Jetten passen bij zijn rol als premier, blijft uiteindelijk een kwestie van persoonlijke beoordeling. Sommigen zien een moderne leider die meegaat met zijn tijd, anderen zien een politicus die te veel flirt met oppervlakkigheid.
Wat vaststaat, is dat leiderschap vraagt om meer dan alleen goede bedoelingen. Het vraagt om bewustzijn van context, timing en symboliek. In een wereld waarin alles wordt vastgelegd en gedeeld, weegt elke uiting mee.
Kijk dus vooral zelf, vorm je eigen oordeel en praat mee. Want een democratie leeft niet van likes alleen, maar van debat, kritische vragen en een voortdurende dialoog over wat we van onze leiders verwachten.