In de rubriek ‘Lekker Samengesteld’ van LINDA delen vrouwen hun ervaringen over het leven in een samengesteld gezin. Deze keer is het verhaal van Tirza, een 60-jarige vrouw, aan de beurt.

Maar laten we eerst eens bekijken wat precies een samengesteld gezin inhoudt. Dit doet zich voor wanneer twee partners hun gezinnen samenvoegen. Helaas verloopt dit niet altijd soepel.

Tirza heeft nu al vier jaar een relatie met haar vriend. Ze vertelt: “Zijn kinderen accepteren me nog steeds niet.

Hij heeft een zoon en ook een dochter, net als ik. Zijn zoon is 25 en heeft zelfs al een kind.

Ik had gehoopt dat er iets zou veranderen, maar helaas is dat niet gebeurd, en ik kan er niets aan veranderen.”

Vriend
Tirza vervolgt: “Slechts drie maanden na mijn scheiding van mijn ex-man begon ik al met mijn nieuwe vriend.

Zijn kinderen waren boos, omdat hun vader op dat moment nog een relatie had met hun moeder.”

“Maar die relatie liep heel slecht, anders was hij niet bij mij geweest. Het was voor mij onbegrijpelijk dat zijn kinderen dat niet inzagen.”

“Je hoopt dan dat ze blij zijn voor hun ouders als die hun geluk vinden bij iemand anders. Maar daar kwam en komt niets van.”

“We woonden in dezelfde buurt, dus ik kende de familie al en zij kenden mij. Mijn vriend en ik kwamen elkaar vaak tegen, en ja, de vonk sprong over. Dat konden we niet tegenhouden.”

Niet welkom
“Inmiddels zijn we vier jaar samen. In het begin stormden de kinderen hun kamers in als ik op bezoek kwam.

Ik zag dat als een teken dat ik niet welkom was, en we hebben daar een paar maanden rekening mee gehouden. Ik kwam alleen langs als de kinderen er niet waren.”

“Na zeven of acht maanden konden we niet langer vermijden dat ik zijn kinderen zou ontmoeten. Ze weigerden met me te praten en deden alsof ik er niet was.”

“Mijn vriend heeft wel met hen gesproken. Hij heeft uitgelegd dat we erg gelukkig samen zijn en stelde voor om samen een kopje koffie te drinken.”

Verjaardagen
“Zijn dochter stond daar wel voor open, maar zijn zoon niet. Hij weigert me te zien. Mijn vriend en ik wonen samen, maar tijdens verjaardagen word ik geacht buiten te wachten.”

“Ik sta dan in de tuin te wachten tot de zoon weer naar huis gaat. Soms duurt dat drie tot vier uur. Met Kerstmis ben ik ook niet welkom. Mijn vriend kiest dan voor zijn kinderen.”

“Ik zou graag zien dat dit verandert, maar ik weet niet hoe ik dat kan bereiken. Mijn vriend vindt het ook niet leuk, maar zegt dat hij er niets aan kan doen.”