Algemeen
Tirza (60) wordt niet geaccepteerd door de kinderen van haar vriend: ”Alles lijkt te falen”
In de rubriek ‘Lekker Samengesteld’ van LINDA delen vrouwen hun ervaringen over het leven in een samengesteld gezin. Deze keer is het verhaal van Tirza, een 60-jarige vrouw, aan de beurt.
Maar laten we eerst eens bekijken wat precies een samengesteld
gezin inhoudt. Dit doet zich voor wanneer twee partners hun
gezinnen samenvoegen. Helaas verloopt dit niet altijd soepel.
Tirza heeft nu al vier jaar een relatie met haar vriend. Ze
vertelt: “Zijn kinderen accepteren me nog steeds niet.
Hij heeft een zoon en ook een dochter, net als ik. Zijn zoon is
25 en heeft zelfs al een kind.
Ik had gehoopt dat er iets zou veranderen, maar helaas is dat
niet gebeurd, en ik kan er niets aan veranderen.”
Vriend
Tirza vervolgt: “Slechts drie maanden na mijn scheiding van mijn
ex-man begon ik al met mijn nieuwe vriend.
Zijn kinderen waren boos, omdat hun vader op dat moment nog een
relatie had met hun moeder.”
“Maar die relatie liep heel slecht, anders was hij niet bij mij
geweest. Het was voor mij onbegrijpelijk dat zijn kinderen dat niet
inzagen.”
“Je hoopt dan dat ze blij zijn voor hun ouders als die hun geluk
vinden bij iemand anders. Maar daar kwam en komt niets van.”
“We woonden in dezelfde buurt, dus ik kende de familie al en zij
kenden mij. Mijn vriend en ik kwamen elkaar vaak tegen, en ja, de
vonk sprong over. Dat konden we niet tegenhouden.”
Niet welkom
“Inmiddels zijn we vier jaar samen. In het begin stormden de
kinderen hun kamers in als ik op bezoek kwam.
Ik zag dat als een teken dat ik niet welkom was, en we hebben
daar een paar maanden rekening mee gehouden. Ik kwam alleen langs
als de kinderen er niet waren.”
“Na zeven of acht maanden konden we niet langer vermijden dat ik
zijn kinderen zou ontmoeten. Ze weigerden met me te praten en deden
alsof ik er niet was.”
“Mijn vriend heeft wel met hen gesproken. Hij heeft uitgelegd
dat we erg gelukkig samen zijn en stelde voor om samen een kopje
koffie te drinken.”
Verjaardagen
“Zijn dochter stond daar wel voor open, maar zijn zoon niet. Hij
weigert me te zien. Mijn vriend en ik wonen samen, maar tijdens
verjaardagen word ik geacht buiten te wachten.”
“Ik sta dan in de tuin te wachten tot de zoon weer naar huis
gaat. Soms duurt dat drie tot vier uur. Met Kerstmis ben ik ook
niet welkom. Mijn vriend kiest dan voor zijn kinderen.”
“Ik zou graag zien dat dit verandert, maar ik weet niet hoe ik
dat kan bereiken. Mijn vriend vindt het ook niet leuk, maar zegt
dat hij er niets aan kan doen.”
Familie Borsato komt op adem na vrijspraak: Patty Brard deelt emotioneel gesprek met moeder Mary
De dag na de vrijspraak van Marco Borsato is de rust nog lang niet teruggekeerd binnen de familie. Hoewel de rechtbank in Utrecht donderdag concludeerde dat er onvoldoende bewijs was om de zanger te veroordelen, voelt de nasleep van zes jaar spanning en onzekerheid nog steeds zwaar.
Patty Brard, die al decennialang bevriend is met de familie Borsato, vertelt in Shownieuws over een emotioneel gesprek met Mary Borsato. Volgens Patty was de vrijdag vooral een dag waarin opluchting, vermoeidheid en verwerking elkaar afwisselden.
Patty: “Mary is een soort tweede moeder voor mij”
Patty vertelt dat zij Mary onmiddellijk een bericht stuurde na het bekend worden van de uitspraak. Niet alleen uit medeleven, maar ook uit persoonlijke verbondenheid.
“Ze is een soort tweede moeder voor mij, vooral in een periode waarin ik het heel moeilijk had,” legt Patty uit. “Ik heb haar meteen een paar hartjes gestuurd. En Leontine ook.”
Het gebaar lijkt klein, maar voor Patty voelde het als vanzelfsprekend. De families zijn al jaren nauw met elkaar verbonden, waardoor het juridische traject ook in haar eigen hart heeft meegespeeld.
Waar ging Marco als eerste heen?
Na de uitspraak vroeg Patty zich af waar de zanger na zo’n ingrijpend moment naartoe zou gaan.
“Je denkt dan: waar zoekt iemand steun na zes jaar spanning? Ik dacht eerst dat hij naar Mary zou gaan, maar dat bleek anders.”
Volgens Mary zocht Marco direct zijn gezin op: Leontine en de kinderen. Later voegden vrienden zich bij hen om samen stil te staan bij alles wat er gebeurd was.
“Dat vond ik mooi om te horen,” zegt Patty. “Het feit dat zijn gezin voor, achter en naast hem heeft gestaan, is zó bijzonder. Dat er na de uitspraak ruimte kwam voor een enorme ontlading, dat is heel menselijk.”
Een gevoelig moment: “Hij voelde zich weer even mens”
Mary vertelde Patty dat haar zoon voor het eerst in lange tijd weer ruimte had om over íets anders te praten dan de rechtszaak, die jarenlang zijn hele bestaan beheerste.
“Hij kon eindelijk vragen: ‘Hoe is het eigenlijk met jou?’ En dát zegt veel,” vertelt Patty zichtbaar geraakt. “Ineens voelde hij zich weer even mens.”
Dat klinkt eenvoudig, maar voor iemand die zes jaar lang onder een vergrootglas heeft gestaan, lijkt het bijna een bevrijding.
Patty begrijpt hoe diep de
sporen zijn die deze periode heeft achtergelaten:
“Als maanden overgaan in jaren, en het steeds om hetzelfde draait,
dan slijt dat in je ziel. Het gaat nog lang duren voordat deze
periode verwerkt is.”
Wat betekent de vrijspraak voor Marco’s toekomst?
Hoewel de uitspraak pas net achter de rug is, wordt er al volop gespeculeerd over een mogelijke terugkeer van de zanger op het podium. Toch lijkt Marco daar zelf nog niet klaar voor.
Na afloop zei
hij:
“Voor mij is weer gaan
optreden even te vroeg. Het was moeilijk. Ik ga nu naar mijn gezin.
Mijn carrière is onherstelbaar beschadigd.”
Het is duidelijk dat Marco eerst rust en overzicht nodig heeft. Een comeback is een optie, maar niet op korte termijn.
Muziekdeskundige Ronald Molendijk: “Er moet een groot gebaar komen”
Waar Marco voorzichtig blijft, ziet Ronald Molendijk – muziekdeskundige en producer – het anders. Volgens hem moet de zanger ooit een grote stap zetten om het hoofdstuk publiekelijk af te sluiten.
Hij zegt in Shownieuws:
“Marco is groot. Die pleister moet er een keer af. Je kunt wel klein beginnen, maar dan trek je elke avond een pleistertje los.”
Zijn advies is
duidelijk:
“Ga weer schrijven, muziek maken, in de studio zitten, huilen,
verwerken. En op een dag kondig je gewoon iets groots aan:
de Johan Cruijff Arena of De
Kuip.
En dan: boem. Klaar. ‘Ik ben terug.’”
Het is ambitieus, maar in de ogen van Molendijk is dat de manier waarop artiesten van dit formaat opnieuw hun plek kunnen claimen.
Nog geen tegenreactie richting aangeefster
Ondanks de opluchting na de vrijspraak is Marco op dit moment niet bezig met juridische stappen richting de aangeefster, Asmara.
Hij reageerde op de vraag of
hij een tegenaangifte overweegt:
“Ik ben daar absoluut
niet mee bezig. De ‘wat als’-vragen zijn voor mij nu niet aan de
orde.”
Het past bij de toon die hij de afgelopen dagen laat horen: voorzichtig, ingetogen en gericht op rust.
Voor Marco lijkt het nu belangrijker om te herstellen van de emotionele impact en zich te richten op zijn gezin, dat jarenlang in dezelfde storm stond.
Dankbaarheid naar fans en collega’s
Tot slot sprak Marco zijn dankbaarheid uit aan iedereen die hem door de moeilijke jaren heen heeft gesteund.
“Mijn collega’s die contact met mij hebben gehouden, en de fans die mij zijn blijven steunen: dankjewel.”
Die dankbaarheid komt uit een diepere laag, want ondanks de stilte in de media waren er achter de schermen mensen die hem bleven bellen, berichten stuurden en zich om hem bekommerden. Dat lijkt hem zichtbaar te hebben geraakt.
Een nieuwe fase breekt aan – maar niet zonder blijvende sporen
De uitspraak markeert een keerpunt, maar geen eindpunt. De juridische fase is voorlopig afgesloten, maar de persoonlijke verwerking staat nog maar net aan het begin. Patty, die dicht bij de familie staat, voelt dat als geen ander.
“Hij heeft zes jaar lang een zware last gedragen. Dat leg je niet in één dag naast je neer.”
Volgens haar zal er langzaam ruimte komen voor licht, lucht en nieuwe stappen – maar alles op zijn tijd.
Voorlopig concentreert Marco zich op zijn gezin, zijn rust en het voorzichtig opbouwen van een leven dat jarenlang heeft stilgestaan. De toekomst blijft onzeker, maar de steun van zijn naasten lijkt een stevige eerste stap in een lange herstelperiode.