Algemeen
IJskoude sneeuwval in aantocht: ‘Wit landschap’
Er staat aanzienlijk kouder weer voor de deur. Hoewel donderdag nog opmerkelijk mild is, markeert dit slechts een tijdelijke uitzondering.
Vanaf vrijdag zal een ijzige wind Nederland doorkruisen en na
het weekend zullen we te maken krijgen met onmiskenbaar koude
temperaturen.
IJskoude regen en soms zelfs natte sneeuw staan op het menu, en
in de hoger gelegen delen van het land is zelfs een plaatselijk wit
landschap niet uitgesloten als de sneeuwval wat intenser wordt.
Donderdagavond brengt een noordwestenwind met zich mee en een
regengebied trekt van noord naar zuid over het land.
Meteoroloog Jaco van Wezel van Weeronline meldt: “Na de passage
van de regenzone zal er koelere lucht ons land binnenstromen,
vergezeld van een sterke toename van de wind.”
Vanaf donderdagavond tot en met zondag zullen buien vanaf de
Noordzee over Nederland trekken, waarbij hagel mogelijk is.
Op sommige plekken kunnen zelfs de eerste sneeuwvlokken van het
seizoen worden waargenomen, en bij zwaardere buien is onweer zelfs
een mogelijkheid.
De middagtemperaturen zullen schommelen tussen 5 en 7 graden,
terwijl de nacht van zaterdag op zondag in opklaringsgebieden zelfs
tot rond het vriespunt kan dalen.
Tot en met zaterdag blijft het winderig, wat het koude gevoel
versterkt. De gevoelstemperatuur zal rond de 1 à 2 graden boven nul
liggen.
Vrijdag kunnen er zware windstoten van ongeveer 75 kilometer per
uur voorkomen, en in de kustprovincies kunnen deze snelheden
oplopen tot wel 90 kilometer per uur.
Vooral aan de noordkust kunnen windstoten met snelheden tot wel
110 kilometer per uur optreden. Zaterdag zullen deze zware
windstoten verdwijnen, maar het blijft nog steeds vrij
winderig.
Na het weekend lijkt er echt winterweer op komst te zijn. Tot en
met het weekend blijven we vooral geconfronteerd worden met guur
weer, maar de volgende week zou de echte kou kunnen toeslaan.
De kans op vorst in de nachten neemt toe naar 50 tot 80 procent
in het midden en oosten van het land, terwijl deze kans iets
kleiner is in de kustgebieden.
“De exacte koudegolf is nog steeds onzeker en hangt af van de
hoeveelheid bewolking. In een helder scenario kunnen de
temperaturen zelfs dalen richting -5 graden.
Bij veel bewolking zal er nauwelijks vorst zijn. Overdag blijft
het koud, met maxima onder de 5 graden. De kans op temperaturen
boven dit niveau bedraagt slechts 20 procent.
Normaal gesproken is het eind november overdag zo’n 8 graden,”
legt Van Wezel uit.
Daarnaast kunnen af en toe neerslagzones overtrekken, wat
waarschijnlijk resulteert in ijskoude regen.
Soms kan dit overgaan in natte sneeuw, en als de sneeuwval
intenser wordt, is een lokaal wit landschap in de hoger gelegen
gebieden van het land niet uit te sluiten.
“Het is belangrijk op te merken dat de sneeuw waarschijnlijk
niet lang zal blijven liggen, omdat de bodemtemperatuur nog steeds
tussen 8 en 10 graden ligt en eventuele neerslag snel zal
smelten.
Maar de hoger gelegen zandgronden, zoals de Veluwe en de
Limburgse heuvels, zijn vaak iets kouder en koelen sneller af. Daar
zal sneeuw dus eerder blijven liggen,” aldus de weerman.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.