Algemeen
ING aangeklaagd door vrouw die duizenden euro’s naar buitenlands liefje overmaakte
Je hebt vast wel eens gehoord van ene ‘Simon Leviev’. De Israëlische meester0plichter stond centraal in de Netflix-documentaire ‘Tinder Swindler’. Een van de vrouwen die in zijn praatjes trapte, is Ayleen Charlotte. Zij heeft ING aangekla*gd.
ING
Leviev, een gehaaide vrouwenversierder, nam ook Ayleen Charlotte
uit Nederland in de maling. Hij kreeg haar zover dat ze
tienduizenden euro’s naar hem overboekte.
Een groot deel van dat geld is via ING-bankrekeningen bij Leviev
terechtgekomen. Charlotte vindt dat de bank haar hiervoor had
moeten waarschuwen en heeft de bank aangekla*gd. Gisteren stonden
de vrouw en de ING-bank tegenover elkaar in de r*chtszaal.
Schulden
Charlotte dacht dat Simon echt verliefd op haar was. Hij
presenteerde zichzelf als de zoon van een steenrijke diamantair. En
de Nederlandse vrouw geloofde alles.
Ze was zo in de ban van hem dat ze letterlijk alles voor hem
deed. Ze stortte tienduizenden euro’s naar hem en belandde in de
sch*lden. Zelfs bij haar eigen vrienden en familie sloot ze
leningen af. Het geld stortte ze direct door naar Simon Leviev.
Toen ze er uiteindelijk achter kwam dat ze een van Simons
denkbeeldige vriendinnetjes was, ging ze er mentaal helemaal aan
onderdoor. Ze liep een trauma op, was niet meer in staat om te
werken en heeft jarenlange therap!e gevolgd om er bovenop te
komen.
ING
Charlotte richt haar pijlen nu op ING. Ze beweert dat de bank
meerdere signalen heeft gekregen waaruit bleek dat er hier sprake
was van 0plichting.
Ze vindt dat ING haar had moeten waarschuwen toen ze voor het
eerst geld overmaakte naar Leviev. Dat zou haar ‘veel ellende
hebben bespaard’.
Zorgplicht
Volgens ING waren er helemaal geen signalen. En dus ziet de bank
niet in waarom zij Charlotte hadden moeten inlichten en stelt ook
dat het dus niet onder de zorgplicht valt.
Banken moeten transacties monitoren op basis van de Wet ter
voorkoming van w!twassen en financiering van bijvoorbeeld
terrorisme (Wwft).
De bank stelt dat die monitoring niet bedoeld is om klanten te
behoeden voor datingfra*de. Sterker nog, wanneer de bank een
‘onregelmatige’ transactie opmerkt, lichten zij de financiële
autoriteiten in en absoluut niet de klant, zo meldt ING.
Katvanger
Leviev had in Nederland een jonge vrouw, E., als katvanger ingezet.
Hij mocht haar ING-rekening gebruiken, waarna deze vrouw het geld
weer doorstortte naar de creditcard van Leviev.
Charlotte en haar advocaten noemen het ‘verbijsterend’ dat de
bank niets deed toen er grote bedragen op de rekening van E.
verschenen, die meteen werden overgeboekt naar het buitenland.
Volgens Charlotte, zelf ook ING-klant, had ze veel eerder kunnen
beseffen dat er iets mis was als ze een melding had gekregen.
Richtlijnen
ING vindt het heel erg dat Charlotte in de praatjes van Simon
Leviev is getrapt, maar zegt niets verkeerds te hebben gedaan. De
bank wijst op haar eigen verantwoordelijkheid.
Charlotte had hem niet alleen haar creditcardgegevens gegeven,
maar ook al haar pincodes. ING stelt dat Charlotte hiermee tegen de
richtlijnen van de bank heeft gehandeld en weigert Charlotte ook
maar een cent te vergoeden van al het geld dat ze zelf heeft
gestort.
Crowdfunding
De bank stelt ook dat de eventuele schade die Charlotte heeft
opgelopen, verrekend moet worden met de opbrengsten van een
speciaal fonds dat is opgericht voor de drie bekende
Swindler-slacht0ffers. Bovendien heeft Charlotte nog kleding van
Leviev in beheer, en dat heeft ze verkocht.
Fantast
Desalniettemin vindt Charlotte de zaak ‘vreselijk’. In de eerste
zaak werd ze door ING “volledig de grond ingetrapt”, een fantast
genoemd en iemand die te veel naar Netflix kijkt.
Op 28 november aanstaande zal de r*chter uitspraak doen.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.