Algemeen
ING aangeklaagd door vrouw die duizenden euro’s naar buitenlands liefje overmaakte
Je hebt vast wel eens gehoord van ene ‘Simon Leviev’. De Israëlische meester0plichter stond centraal in de Netflix-documentaire ‘Tinder Swindler’. Een van de vrouwen die in zijn praatjes trapte, is Ayleen Charlotte. Zij heeft ING aangekla*gd.
ING
Leviev, een gehaaide vrouwenversierder, nam ook Ayleen Charlotte
uit Nederland in de maling. Hij kreeg haar zover dat ze
tienduizenden euro’s naar hem overboekte.
Een groot deel van dat geld is via ING-bankrekeningen bij Leviev
terechtgekomen. Charlotte vindt dat de bank haar hiervoor had
moeten waarschuwen en heeft de bank aangekla*gd. Gisteren stonden
de vrouw en de ING-bank tegenover elkaar in de r*chtszaal.
Schulden
Charlotte dacht dat Simon echt verliefd op haar was. Hij
presenteerde zichzelf als de zoon van een steenrijke diamantair. En
de Nederlandse vrouw geloofde alles.
Ze was zo in de ban van hem dat ze letterlijk alles voor hem
deed. Ze stortte tienduizenden euro’s naar hem en belandde in de
sch*lden. Zelfs bij haar eigen vrienden en familie sloot ze
leningen af. Het geld stortte ze direct door naar Simon Leviev.
Toen ze er uiteindelijk achter kwam dat ze een van Simons
denkbeeldige vriendinnetjes was, ging ze er mentaal helemaal aan
onderdoor. Ze liep een trauma op, was niet meer in staat om te
werken en heeft jarenlange therap!e gevolgd om er bovenop te
komen.
ING
Charlotte richt haar pijlen nu op ING. Ze beweert dat de bank
meerdere signalen heeft gekregen waaruit bleek dat er hier sprake
was van 0plichting.
Ze vindt dat ING haar had moeten waarschuwen toen ze voor het
eerst geld overmaakte naar Leviev. Dat zou haar ‘veel ellende
hebben bespaard’.
Zorgplicht
Volgens ING waren er helemaal geen signalen. En dus ziet de bank
niet in waarom zij Charlotte hadden moeten inlichten en stelt ook
dat het dus niet onder de zorgplicht valt.
Banken moeten transacties monitoren op basis van de Wet ter
voorkoming van w!twassen en financiering van bijvoorbeeld
terrorisme (Wwft).
De bank stelt dat die monitoring niet bedoeld is om klanten te
behoeden voor datingfra*de. Sterker nog, wanneer de bank een
‘onregelmatige’ transactie opmerkt, lichten zij de financiële
autoriteiten in en absoluut niet de klant, zo meldt ING.
Katvanger
Leviev had in Nederland een jonge vrouw, E., als katvanger ingezet.
Hij mocht haar ING-rekening gebruiken, waarna deze vrouw het geld
weer doorstortte naar de creditcard van Leviev.
Charlotte en haar advocaten noemen het ‘verbijsterend’ dat de
bank niets deed toen er grote bedragen op de rekening van E.
verschenen, die meteen werden overgeboekt naar het buitenland.
Volgens Charlotte, zelf ook ING-klant, had ze veel eerder kunnen
beseffen dat er iets mis was als ze een melding had gekregen.
Richtlijnen
ING vindt het heel erg dat Charlotte in de praatjes van Simon
Leviev is getrapt, maar zegt niets verkeerds te hebben gedaan. De
bank wijst op haar eigen verantwoordelijkheid.
Charlotte had hem niet alleen haar creditcardgegevens gegeven,
maar ook al haar pincodes. ING stelt dat Charlotte hiermee tegen de
richtlijnen van de bank heeft gehandeld en weigert Charlotte ook
maar een cent te vergoeden van al het geld dat ze zelf heeft
gestort.
Crowdfunding
De bank stelt ook dat de eventuele schade die Charlotte heeft
opgelopen, verrekend moet worden met de opbrengsten van een
speciaal fonds dat is opgericht voor de drie bekende
Swindler-slacht0ffers. Bovendien heeft Charlotte nog kleding van
Leviev in beheer, en dat heeft ze verkocht.
Fantast
Desalniettemin vindt Charlotte de zaak ‘vreselijk’. In de eerste
zaak werd ze door ING “volledig de grond ingetrapt”, een fantast
genoemd en iemand die te veel naar Netflix kijkt.
Op 28 november aanstaande zal de r*chter uitspraak doen.
Hoe één onverwacht moment op het voetbalveld een jonge vader zijn weekend weer kleur geeft
Voor veel ouders is het een herkenbaar scenario: na een lange werkweek kijk je reikhalzend uit naar het weekend. Dat moment waarop je even kunt ontspannen, misschien met vrienden een drankje drinkt of samen met je partner een bezoek brengt aan een gezellig restaurant. Het weekend staat symbool voor rust, ontspanning en even ontsnappen aan dagelijkse verplichtingen. Tenminste, dat is hoe het ooit voelde — vóór de komst van kinderen.
Want zodra er kinderen in het spel zijn, verandert dat rustige en vrije weekend vaak in een zorgvuldig georganiseerd schema van clubjes, sportwedstrijden en logistieke puzzels. De ene moet naar turnen, de ander naar voetbal, er moet gebracht, gehaald, aangemoedigd én continu opgedroogd worden, zeker op regenachtige zaterdagochtenden. En hoe lief je je kinderen ook vindt, het is niet gek dat sommige ouders het gevoel krijgen dat hun weekend volledig door de planning wordt opgeslokt.
Toch kan juist tussen die drukke momenten een onverwacht lichtpuntje ontstaan — iets dat het weekend weer een beetje speciaal maakt. Dat is precies wat een vader overkwam, toen de wekelijkse voetbalwedstrijd van zijn zoontje plotseling een heel andere betekenis kreeg.
Van verplicht nummer naar onverwachte afwisseling
Elke zaterdag reed deze vader trouw naar de voetbalclub van zijn zoon. Niet omdat hij zelf zo’n grote voetbalfan was, maar omdat het er nu eenmaal bij hoort. Zijn partner vroeg steevast of hij “even wat beelden wilde maken” van de wedstrijd — iets wat hij braaf deed, ook al betekende dat vaak vijftien minuten filmen van een team dat vooral uit enthousiasme speelde, en minder uit talent.
Maar de sfeer om het veld heen was een ander verhaal. Ouders die half slaperig toekeken, trainers die het team probeerden op te peppen, en kinderen die alle kanten opschoten behalve de juiste — het was soms meer chaos dan competitie. Totdat er ineens iets veranderde binnen het team.
Een nieuw teamlid… en een nieuwe reden om enthousiast naast het veld te staan
Het begon allemaal heel onschuldig. Een nieuw kindje werd toegevoegd aan het team, zoals dat elk seizoen gebeurt. Niemand verwacht bij zo’n aankondiging dat het voor opschudding zorgt. Maar toen de nieuwe speler op het veld verscheen, was dat nog maar het begin. Niet het kind zelf trok de aandacht van de vader, maar de moeder die hem naar de wedstrijd begeleidde.
Volgens de vader was het alsof het licht op het veld ineens wat warmer scheen. De nieuwe moeder stond langs de lijn, betrokken, vriendelijk, en straalde een openheid en enthousiasme uit dat opviel tussen de andere ouders. Zonder dat iemand er iets kwaads in hoefde te zien, bracht haar aanwezigheid simpelweg een nieuwe energie naar de zijlijn — iets wat het wekelijks verplichte uitstapje plotseling een stuk plezieriger maakte.
Hij merkte dat hij zichzelf erop betrapte dat hij de volgende wedstrijd niet langer zag als een opgave, maar als een moment om even uit zijn werkmodus te stappen en gewoon te genieten van de sfeer. En het was niet zozeer dat hij ergens naar op zoek was; het was meer dat het een onverwachte, frisse afwisseling bood van de routine van het ouderschap.
Het weekend krijgt een nieuwe betekenis
Waar hij eerder mopperde over de vroege wekker op zaterdag, merkte hij nu dat hij het niet meer erg vond om op tijd uit bed te stappen. De rit naar de club voelde een stuk lichter en de wedstrijd zelf kreeg een heel ander karakter. Niet doordat het team beter speelde — verre van zelfs — maar doordat hij zich onderdeel voelde van een kleine gemeenschap, een zijlijn vol ouders die ieder hun eigen verhaal hadden.
Die nieuwe moeder maakte de sfeer vriendelijker en open, waardoor ouders makkelijker met elkaar in gesprek raakten. De vader realiseerde zich dat dit eigenlijk altijd het mooie was geweest aan sportclubs: dat je er onverwachte mini-momenten beleeft van verbinding, humor en ontspanning. Dingen die je vaak pas ziet wanneer je er ontvankelijker voor bent.
Sport als ontmoetingsplek voor ouders
Wie zelf kinderen heeft, weet dat sportverenigingen meer zijn dan plekken waar kinderen leren winnen en verliezen. Ze zijn ontmoetingsplekken, buurthuizen in de buitenlucht en plekken waar mensen elkaar zonder oordeel leren kennen. Je hoeft geen fanatiek sporter te zijn om dat te waarderen.
Deze vader ontdekte opnieuw hoe waardevol dat is. Terwijl de kinderen over het veld renden, volgden de ouders alles met half aandacht en half plezier. Gesprekken gingen over werkdruk, school, avondeten en vakantieplannen. En waar vroeger de derde helft vooral voor de volwassen sporters zelf was, bleek er aan de zijlijn ook zoiets als een informele ‘eerste helft voor ouders’: koffie, grapjes en nieuwe gezichten.
Het nieuwe teamlid en zijn moeder vormden daarbij een spontane aanleiding om uit de sleur te stappen. Een gelegenheid voor een praatje, een lach of simpelweg het idee dat je er niet alleen voor staat in de drukte van het ouderschap.
De onverwachte charme van zaterdagochtendvoetbal
Wat deze vader vooral besefte, is dat de dingen waar je tegen opziet vaak juist de momenten worden die je het meest bijblijven. Zijn zoontje mocht dan niet het beste team hebben, maar het plezier dat de kinderen hadden was oprecht. En door het kleine beetje extra energie dat de nieuwe moeder meebracht, werd zelfs de sfeer aan de zijlijn iets waar hij naar uitkeek.
In plaats van alleen maar te filmen voor thuis, genoot hij nu ook van de kleine interacties: ouders die elkaar tips gaven, trainers die moedig bleven aanmoedigen en kinderen die iedere keer weer trots waren op hun eigen prestaties — of ze nu wonnen of verloren.
De vader merkte dat hij zich meer betrokken voelde, niet alleen bij zijn zoon, maar ook bij het clubleven. De wekelijkse wedstrijd werd niet langer een verplichting, maar een mini-evenementje binnen zijn weekend. Een moment van ontspanning dat totaal anders was dan een restaurantbezoek of borrel met vrienden — maar minstens zo waardevol.
De kracht van kleine ontmoetingen
Het mooie aan dit verhaal is hoe eenvoudig het eigenlijk is. Eén nieuw gezicht aan de zijlijn, één vriendelijke glimlach, één onverwacht moment kan ervoor zorgen dat vaste routines weer prettig aanvoelen. Niet omdat er iets romantisch hoeft te spelen, maar omdat mensen nu eenmaal graag positieve energie delen.
Deze vader vond door die kleine verandering weer rust en plezier in iets wat eerst als verplichting voelde. Het laat zien hoe waardevol het kan zijn om open te blijven staan voor nieuwe indrukken, zelfs in de hectiek van het ouderschap.
Van weekendstress naar weekendglimlach
Waar het weekend eerst vol zat met stress over plannen en verplichtingen, voelde het nu als iets waar hij weer naar uit kon kijken. Zijn zoon kreeg steun langs de lijn, zijn partner kreeg de gewenste videobeelden, en hijzelf vond er een onverwacht moment van ontspanning en verbinding.
Het is een herinnering die veel ouders waarschijnlijk herkennen: soms zitten de mooiste lichtpuntjes verstopt in de simpelste momenten. En soms begint een goed weekend gewoon met een voetbalwedstrijd op een vroeg veld — en één nieuwe ouder die de sfeer compleet verandert.