Algemeen
Zó ziet de Turkse vrouw van PVV-leider Geert Wilders eruit
Geert Wilders, die op 22 november 60 jaar oud werd, behaalde de meeste stemmen bij de Tweedekamerverkiezingen.
Zijn politieke loopbaan was niet altijd gemakkelijk voor zijn
vrouw Krisztina, met wie hij al meer dan 30 jaar getrouwd is.
Het echtpaar ontmoette elkaar in Den Haag, waar Krisztina, een
Hongaarse diplomate, werkte. In 1992, twee jaar na hun ontmoeting,
traden ze in het huwelijk in Boedapest.
Dit betekent dat ze nu al 31 jaar samen zijn. Geert herinnert
zich de trouwdag goed, met temperaturen van 41 graden Celsius:
“Sommige mensen hadden moeite met de hitte, maar voor mij kon het
niet warm genoeg zijn,” merkte hij op.
Geert Wilders is getrouwd met een Turkse vrouw. Dat zegt zijn
broer, Paul Wilders, op Twitter.
Paul Wilders is de grotere broer van de PVV-leider. Hij uit
stevige kritiek op een uitspraak van Geert Wilders over
immigranten.
Geert wil namelijk dat sociale huurwoningen niet naar
immigranten gaan, maar naar ‘Nederlanders’.
Broer Paul hekelde zo’n uitspraak en gaf aan dat de familie
Wilders bestaat uit immigranten. Zo komt de familienaam Wilders uit
Duitsland en oma uit Indonesië.
Verder geeft hij aan dat Geert’s echtgenote komt uit Hongarije
en Turkse roots heeft. “Wij zijn allemaal immigranten,” aldus broer
Wilders.
Al ongeveer vijftien jaar wordt Geert Wilders dag en nacht
beveiligd. Hij heeft zelfs geen sleutel voor zijn eigen voordeur;
deze wordt consistent geopend door een beveiliger.
Pas nadat het hele huis grondig is gecontroleerd, mag Geert naar
binnen. Hierdoor zijn ze zelden echt alleen, maar volgens de
politicus gaat zijn vrouw er goed mee om.
Hij zegt: “Ze moet wel ongelooflijk veel van me houden. Anders
was ze ruim twaalf jaar geleden al vertrokken.” Hij beschrijft haar
als een zeer lieve, maar ook zeer sterke vrouw.
Geert Wilders heeft te maken gehad met talloze d00dsbedreigingen
gedurende zijn politieke carrière.
Hij schreef erover in zijn boek “Zo gek is het geworden,” waarin
hij alle aanpassingen in zijn persoonlijke leven vanwege zijn
politieke werk beschrijft.
Na zeventien jaar zegt hij eraan gewend te zijn geraakt, maar
voor zijn vrouw is het anders. Hun leven vereist zorgvuldige
planning en momenten van alleen zijn zijn zeldzaam.
Het echtpaar koos ervoor om geen kinderen te krijgen omdat ze
zich beiden wilden concentreren op hun carrières.
Volgens de leider van de PVV is dit achteraf gezien een
verstandige keuze gebleken. Hij merkt op: “Als we nu kinderen
hadden gehad!
Ze zouden geen normaal leven hebben gehad, omringd door al die
beveiliging. Het zou afschuwelijk voor hen zijn geweest.”
Hoewel Krisztina enkele jaren aan Geerts zijde verscheen op
Prinsjesdag, is ze sinds 2018 niet meer samen met hem
gefotografeerd.
Als je benieuwd bent naar Geert Wilders als kind, kun je een
kijkje nemen in zijn fotoalbum, waarin hij zegt: “Ik was de
jongste, de meest verwende, en verreweg de lastigste!”
Felle woordenwisseling in de Kamer: debat over verkiezingsuitslag en migratiebeleid krijgt onverwachte wending
Tijdens een verder technisch debat over de verkiezingsuitslag kreeg de Tweede Kamer te maken met een opvallend moment. FvD-Kamerlid Lidewij de Vos nam het woord tijdens een interruptie en richtte zich fel tot Rob Jette, die zij aansprak op uitspraken die hij tijdens de campagne had gedaan. Het moment veranderde de sfeer in de Kamer en zorgde voor een debat dat nog lang na resonantie veroorzaakte.
Campagnebeloften onder de loep
Volgens De Vos had Jette in de campagne een duidelijke belofte gedaan: de instroom van migranten terugbrengen en op termijn beter beheersbaar maken. In haar optiek was die belofte onvoldoende waargemaakt. Ze hield hem nauwkeurig passages uit interviews en speeches voor waarin hij sprak over het “beperken van de instroom”, en stelde dat het gevoerde beleid volgens haar eerder het tegenovergestelde resultaat had opgeleverd.
Het was duidelijk dat haar woorden impact hadden. De spanning in de zaal liep merkbaar op, vooral toen een aantal andere Kamerleden aandachtig begon mee te luisteren. Wat eerder klonk als een gebruikelijke interruptie, groeide uit tot een centraal moment in het debat.
Rob Jette verdedigt zijn standpunt
Rob Jette reageerde zichtbaar behoedzaam op de kritiek. Hij benadrukte dat Nederland gebonden is aan internationale afspraken, en dat veranderingen op het gebied van migratie niet met één nationaal besluit kunnen worden afgedwongen. Volgens hem vraagt het migratiedossier om Europese samenwerking, zorgvuldigheid en realisme.
De Vos vond die uitleg ontoereikend. In haar ogen werd al jaren verwezen naar Europese verplichtingen, waardoor echte stappen uitbleven. Ze vroeg zich hardop af welke partij nog verantwoordelijkheid neemt wanneer het telkens blijft bij verwijzen naar regels, verdragen of procedures. De stilte die na haar woorden viel, liet zien dat haar opmerkingen breed binnenkwamen.
Een verschuiving in de Tweede Kamer
De Vos wees vervolgens op een groeiende beweging binnen de Kamer. Waar een strenger migratiebeleid eerder vooral door rechtse partijen werd uitgedragen, wordt die koers volgens haar inmiddels door meerdere partijen onderschreven. Ze verwees naar de verkiezingsprogramma’s van onder meer VVD, CDA, D66 en GroenLinks-PvdA, waarin allemaal varianten staan van het streven om de totale instroom te beperken.
Volgens haar is de verkiezingsuitslag een duidelijk signaal van de kiezer. “De samenleving heeft gesproken,” benadrukte ze, “en van partijen wordt nu verwacht dat zij die woorden omzetten in concrete besluiten.” Ze noemde daarbij dat ongeveer 117 zetels in de Kamer vertegenwoordigd worden door partijen die in hun programma’s spreken over het terugbrengen van de instroom.
Druk op gemeenten en woningmarkt
In haar betoog verwijst De Vos ook naar maatschappelijke zorgen die steeds vaker naar voren komen. Gemeenten geven al langer aan dat zij moeite hebben met het vinden van opvanglocaties. Daarnaast speelt de woningmarkt een belangrijke rol in de discussie: starters kunnen moeilijk aan een betaalbare woning komen en sommige regio’s ervaren extra druk op voorzieningen.
De Vos haalde rapportages aan waarin wordt beschreven dat migratie een van de factoren is die bijdraagt aan de druk op de woningmarkt. Tegelijkertijd benadrukte ze dat gemeenten financiële uitdagingen ervaren als zij noodopvang moeten organiseren, wat zorgt voor extra spanning tussen het Rijk en lokale overheden.
Een samenleving op zoek naar duidelijkheid
In haar bijdrage ging De Vos ook in op het bredere maatschappelijke debat. Ze stelde dat veel Nederlanders behoefte hebben aan duidelijke grenzen, heldere afspraken en een gevoel van overzicht. Volgens haar heeft de publieke opinie in de afgelopen periode een versnelde verschuiving doorgemaakt, mede door incidenten die veel aandacht kregen in de media.
Hoewel Kamerleden doorgaans terughoudend zijn om op emotionele gebeurtenissen in te gaan, wees De Vos erop dat maatschappelijke gebeurtenissen de toon van het gesprek onvermijdelijk beïnvloeden. Het publiek wil volgens haar dat de politiek verantwoordelijkheid neemt en transparant is over de keuzes die worden gemaakt.
Kiezersvertrouwen en geloofwaardigheid
Een belangrijk deel van haar betoog richtte zich op vertrouwen. De Vos stelde dat de geloofwaardigheid van meerdere partijen nu ter discussie staat. Tijdens de campagnes spraken zij zich uit voor een beperking van de instroom, en volgens haar is het nu aan diezelfde partijen om die woorden in de praktijk te brengen.
Ze waarschuwde dat het vertrouwen van kiezers verder zal afnemen als er opnieuw grote plannen worden gemaakt zonder zichtbare resultaten. “De kiezer kijkt mee,” zei ze, “en beoordeelt op daden, niet op goede bedoelingen.”
Concrete maatregelen versus nieuwe commissies
De Vos riep het kabinet en de Kamer op om niet opnieuw te vervallen in het instellen van werkgroepen of commissies die maandenlang onderzoek doen. Volgens haar is dat in het verleden vaak gebeurd, terwijl de situatie in de tussentijd nauwelijks veranderde.
Als mogelijke maatregelen noemde ze onder meer tijdelijke beperkingen op het aantal aanvragen en het opnieuw bespreken van internationale afspraken. Voor sommige partijen gaan die voorstellen te ver; andere fracties willen juist dat de Kamer alle opties onderzoekt. Het leidde tot verhitte reacties, maar ook tot nieuwe allianties tussen partijen die zich eerder minder fel mengden in het debat.
Remigratie als onderwerp van gesprek
De Vos bracht ook remigratie ter sprake — een onderwerp dat al sinds de jaren tachtig onderdeel is van het beleid. Zij vindt dat bestaande regelingen meer onder de aandacht moeten komen en dat er gekeken moet worden naar verbeteringen voor mensen die vrijwillig willen terugkeren.
Hoewel dit deel van haar betoog op tegenstand stuitte, kreeg zij opvallend genoeg ook steun van enkele lokale bestuurders die meepraten over de praktische uitvoering van migratiebeleid in hun gemeenten.
Politiek op een kruispunt
Het debat liet zien dat migratie allang geen randthema meer is, maar een centraal onderdeel van de politieke agenda. Steeds meer partijen zien dat de samenleving om duidelijkheid vraagt. Tegelijkertijd is het een dossier waar juridische, internationale en morele aspecten elkaar raken — wat tot complexe afwegingen leidt.
De Vos benadrukte dat de Kamer op een cruciaal moment staat. “Wie nu blijft wachten,” sprak ze, “riskeert niet alleen verlies van vertrouwen, maar ook verlies van verbinding met de mensen voor wie wij hier zitten.”
Wat gebeurt er nu?
De komende weken staan nieuwe overleggen gepland waarin partijen verder praten over migratie, opvang en instroom. De vraag is of er daadwerkelijk een gezamenlijke koers ontstaat, of dat politieke verschillen opnieuw leiden tot vertraging en langdurige onderhandelingen.
Wat duidelijk is: het debat van vandaag zette het onderwerp opnieuw op scherp. De Vos maakte haar standpunt helder, en meerdere partijen zullen de komende tijd moeten laten zien of ze de uitgesproken ambities uit hun verkiezingsprogramma’s waarmaken.