Algemeen
Zó ziet de Turkse vrouw van PVV-leider Geert Wilders eruit
Geert Wilders, die op 22 november 60 jaar oud werd, behaalde de meeste stemmen bij de Tweedekamerverkiezingen.
Zijn politieke loopbaan was niet altijd gemakkelijk voor zijn
vrouw Krisztina, met wie hij al meer dan 30 jaar getrouwd is.
Het echtpaar ontmoette elkaar in Den Haag, waar Krisztina, een
Hongaarse diplomate, werkte. In 1992, twee jaar na hun ontmoeting,
traden ze in het huwelijk in Boedapest.
Dit betekent dat ze nu al 31 jaar samen zijn. Geert herinnert
zich de trouwdag goed, met temperaturen van 41 graden Celsius:
“Sommige mensen hadden moeite met de hitte, maar voor mij kon het
niet warm genoeg zijn,” merkte hij op.
Geert Wilders is getrouwd met een Turkse vrouw. Dat zegt zijn
broer, Paul Wilders, op Twitter.
Paul Wilders is de grotere broer van de PVV-leider. Hij uit
stevige kritiek op een uitspraak van Geert Wilders over
immigranten.
Geert wil namelijk dat sociale huurwoningen niet naar
immigranten gaan, maar naar ‘Nederlanders’.
Broer Paul hekelde zo’n uitspraak en gaf aan dat de familie
Wilders bestaat uit immigranten. Zo komt de familienaam Wilders uit
Duitsland en oma uit Indonesië.
Verder geeft hij aan dat Geert’s echtgenote komt uit Hongarije
en Turkse roots heeft. “Wij zijn allemaal immigranten,” aldus broer
Wilders.
Al ongeveer vijftien jaar wordt Geert Wilders dag en nacht
beveiligd. Hij heeft zelfs geen sleutel voor zijn eigen voordeur;
deze wordt consistent geopend door een beveiliger.
Pas nadat het hele huis grondig is gecontroleerd, mag Geert naar
binnen. Hierdoor zijn ze zelden echt alleen, maar volgens de
politicus gaat zijn vrouw er goed mee om.
Hij zegt: “Ze moet wel ongelooflijk veel van me houden. Anders
was ze ruim twaalf jaar geleden al vertrokken.” Hij beschrijft haar
als een zeer lieve, maar ook zeer sterke vrouw.
Geert Wilders heeft te maken gehad met talloze d00dsbedreigingen
gedurende zijn politieke carrière.
Hij schreef erover in zijn boek “Zo gek is het geworden,” waarin
hij alle aanpassingen in zijn persoonlijke leven vanwege zijn
politieke werk beschrijft.
Na zeventien jaar zegt hij eraan gewend te zijn geraakt, maar
voor zijn vrouw is het anders. Hun leven vereist zorgvuldige
planning en momenten van alleen zijn zijn zeldzaam.
Het echtpaar koos ervoor om geen kinderen te krijgen omdat ze
zich beiden wilden concentreren op hun carrières.
Volgens de leider van de PVV is dit achteraf gezien een
verstandige keuze gebleken. Hij merkt op: “Als we nu kinderen
hadden gehad!
Ze zouden geen normaal leven hebben gehad, omringd door al die
beveiliging. Het zou afschuwelijk voor hen zijn geweest.”
Hoewel Krisztina enkele jaren aan Geerts zijde verscheen op
Prinsjesdag, is ze sinds 2018 niet meer samen met hem
gefotografeerd.
Als je benieuwd bent naar Geert Wilders als kind, kun je een
kijkje nemen in zijn fotoalbum, waarin hij zegt: “Ik was de
jongste, de meest verwende, en verreweg de lastigste!”
Hevige politieke en publieke reacties op nieuwe Kamervoorzitter: keuze leidt tot felle discussie
De verkiezing van een nieuwe Kamervoorzitter, normaal gesproken een procedurele stap in het parlementaire proces, groeide dit keer uit tot een moment dat Den Haag en de rest van het land in beroering bracht. Na drie stemrondes werd Thom van Campen gekozen als nieuwe voorzitter, terwijl Martin Bosma – die in de eerste twee rondes duidelijk de meeste stemmen kreeg – uiteindelijk aan de kant werd geschoven.
Wat volgde was een golf van reacties. In de Kamer, op sociale media en in talkshows werd druk gediscussieerd over de vraag of deze uitkomst het gevolg was van een eerlijke afweging van kwaliteiten, of van politieke strategie die de geloofwaardigheid van het proces onder druk zette.
Een stemronde die meer vragen opriep dan antwoorden gaf
Het contrast tussen de eerste twee rondes en de uiteindelijke uitslag viel veel mensen meteen op. Bosma stond aanvankelijk ruim bovenaan, maar bleek in de beslissende ronde niet langer de voorkeurskandidaat.
Volgens critici leek het erop dat de procedure minder draaide om het kiezen van de meest ervaren of meest natuurlijke voorzitter, maar vooral om het voorkomen van een ongewenste uitkomst. Voorstanders van Bosma benadrukten dat hij de afgelopen jaren herhaaldelijk had laten zien dat hij Kamerdebatten ordelijk en rustig kon leiden. Zelfs politieke tegenstanders roemden zijn kalme stijl en heldere manier van voorzitten.
Toch kreeg hij niet het vertrouwen van een meerderheid. Dat maakte deze voorzittersverkiezing tot een bron van debat: gaat het in zo’n functie om vakmanschap, of om politieke comfortzones?
Online ontstond direct een storm van verontwaardiging
Binnen enkele minuten nadat de uitslag bekend werd gemaakt, barstte op sociale media een golf van woede en ongeloof los. Oud-Kamerlid Harm Beertema merkte op dat de derde ronde eerder leek op een blokkade dan op een zorgvuldige beoordeling. Zijn analyse werd duizenden keren gedeeld en onderschreven.
Veel berichten klonken in dezelfde lijn: hoe kan iemand die twee rondes bovenaan staat in de slotfase toch worden weggestemd, zonder duidelijke inhoudelijke reden?
Onder de reacties zat een voelbare frustratie over het idee dat gevestigde partijen elkaar vasthouden om een bepaalde politieke richting te voorkomen. Volgens veel commentatoren aangaf dit moment een bredere zorg: dat het parlement niet altijd aansluit bij de wens van een groot deel van de kiezers.
Ook Elbertus van Lagen uitte zorgen over het groeiende wantrouwen in de politiek. Zijn uitspraak dat het vertrouwen nóg verder zou kunnen dalen, raakte een gevoelige snaar bij veel burgers.
Journalisten zien een patroon in deze gang van zaken
De discussie bleef niet beperkt tot sociale media. Verschillende journalisten reageerden kritisch op de stemprocedure. Bart Nijman omschreef de situatie als een ‘politiek onderonsje’, een verwijzing naar het idee dat partijen soms vooral bezig zijn elkaar intern te beschermen in plaats van de beste kandidaat naar voren te schuiven.
Zijn woorden kregen veel bijval. Voor een grote groep kijkers voelde de verkiezing inderdaad als een proces waarin de uitkomst al min of meer was bepaald voordat de rondes begonnen. Niet door open debat of door inhoudelijke afweging, maar door afspraken achter de schermen.
Daardoor ervoer een deel van het publiek de uitkomst als een gemiste kans voor transparantie en professionaliteit.
Een gevoel van buitensluiting bij veel kiezers
Voor veel mensen ging de discussie niet alleen over de functie van de nieuwe Kamervoorzitter. Het voelde ook als een symbolische gebeurtenis waarin zichtbaar werd hoe grote groepen kiezers zich niet vertegenwoordigd voelen.
Na de verkiezingen, waarin de rechtse partijen een grote overwinning behaalden, leek dit moment dat gevoel verder te versterken. De boodschap die sommige burgers eruit haalden: zelfs wanneer een kandidaat op basis van stemmen en ervaring een logische keuze lijkt, kunnen politieke afspraken alsnog bepalen dat hij niet wordt gekozen.
In gesprekken rond het Binnenhof viel te horen dat de keuze mogelijk voortkomt uit een reflex die al jarenlang te zien is: het proberen te behouden van vertrouwde verhoudingen binnen het politieke midden. Het resultaat is dat veel burgers de indruk krijgen dat hun stem minder invloed heeft dan ze hopen.
Een gemiste kans om vertrouwen te herstellen
De derde stemronde werd door veel politieke analisten gezien als een belangrijk moment om te laten zien dat kwaliteit boven partijgrenzen kan worden gesteld. Dat gebeurde niet, en juist daardoor werd een kans gemist om vertrouwen bij het publiek te versterken.
Doordat de keuze uiteindelijk vooral werd gezien als een strategisch besluit, is de kloof tussen politiek en burger opnieuw zichtbaar geworden. Mensen die de stemmingen live volgden, zagen hoe een kandidaat met veel ervaring en brede erkenning toch aan de kant werd gezet.
Voor burgers die al langer twijfelen aan de manier waarop de politiek functioneert, gaf dit moment nieuwe aanleiding om zich af te vragen of het parlement werkelijk handelt op basis van transparantie en inhoud.
Het debat over vertrouwen in de politiek laait verder op
De intense reacties van burgers, journalisten en oud-politici laten zien dat de behoefte aan een opener en eerlijker politiek proces groot is. De voorzittersverkiezing werd daardoor meer dan een procedurele stap: het werd een moment waarin het grotere vraagstuk van vertrouwen opnieuw centraal kwam te staan.
Veel mensen hopen dat dit geen gesprek is dat snel wegzakt. Het is juist een kans om te bespreken hoe democratische processen beter kunnen worden bewaakt en hoe de afstand tussen burgers en politiek kan worden verkleind.
Het zou waardevol zijn als er ruimte komt voor een breed gesprek over representatie, transparantie en de rol van politieke strategie bij belangrijke beslissingen.
Praat mee over deze politieke ontwikkeling
Hoe kijk jij naar deze gang
van zaken?
Vond je de keuze logisch, of zie je het – net als veel anderen –
als een gemiste kans voor geloofwaardig leiderschap?
Deel jouw mening op onze Facebookpagina en praat mee over een onderwerp dat veel Nederlanders bezighoudt.