Algemeen
Ondanks het feit dat ze niet ziek is, heeft Elien (24) plannen om binnenkort uit het leven te stappen
Elien Vervaet, een 24-jarige vrouw uit Lokeren, België, heeft aangekondigd dat ze binnenkort uit het leven stapt. Ze heeft groen licht gekregen om naar het hiernamaals te gaan. Maar wat drijft haar tot deze beslissing?
In een interview met Het Nieuwsblad vertelt Elien dat ze al een
datum heeft gepland. Eén datum is bedoeld om een einde aan haar
leven te maken, en de andere datum is wanneer ze begr*ven zal
worden.
Helaas gaat het niet goed met Elien. Ze l!jdt al zes jaar aan
een zware depr*ssie die begon na een mislukt toelatingsexamen voor
de opleiding drama. “Het examen was te hoog gegrepen voor mij. Ik
was erg ongelukkig”, aldus Elien.
Haar vader, Dirk, vertelt: “Niemand kon eigenlijk zeggen wat er
met haar aan de hand was. Ze heeft er alles aan gedaan.”
Dirk, die binnenkort zijn jonge dochter zal verliezen, heeft tot
op zekere hoogte vrede met de situatie. “Na zes jaar moeten we
erkennen dat er geen alternatief meer is.”
Elien kon onlangs nog genieten van een concert van Bazart in
Amsterdam met haar ouders. “Even de focus op muziek. Dat was heel
fijn.”
Ze kan dus nog wel momenten van plezier ervaren, zij het niet op
een diepgaande manier. Fotografie, waar ze zich veel mee
bezighoudt, voelt meer als een verplichting dan als een passie.
Ze uit haar teleurstelling over het feit dat het haar niet lukt
om echt te genieten en dat ze niet weet waarom dat zo is.
Elien krijgt veel kritiek op haar beslissing om uit het leven te
stappen. Mensen zeggen tegen haar dat ze nog jong is en dat het
allemaal wel over zal gaan, dat ze nog nee kan zeggen.
“Daar ben ik inmiddels wel klaar mee. Ik voel me wel schuldig
tegenover de mensen die ik achterlaat. Maar alles is een opgave en
ik heb alles geprobeerd.”
Ze somt op wat ze allemaal heeft geprobeerd, zoals
elektr0sh0cks, esketamine en paardentherapie. Ze heeft maar liefst
vijftien psych!aters en psych0logen gezien.
Ze is altijd moe en slaapt veel, van 20.00 uur ’s avonds tot
10.00 uur ’s ochtends. Ze is dankbaar dat ze dagtherapie volgt,
omdat ze anders de hele dag zou piekeren.
Nu Elien groen licht heeft gekregen om een einde aan haar leven
te maken, ervaart ze enige rust. Haar huis*rts wilde geen
goedkeuring geven omdat hij vindt dat ze te jong is.
Gelukkig hebben twee psych!aters en een arts wel goedkeuring
gegeven. Sindsdien neemt Elien afscheid van veel mensen. Hoewel dit
een vreemde gedachte is, schrikt het haar niet af. Ze verlangt naar
rust, een rust die geen enkele pil haar kan geven.
Ondanks haar situatie heeft Elien haar opleiding journalistiek
voltooid en als nalatenschap een podcast gemaakt waarin ze praat
over haar keuze voor euth*nasie.
Wanneer haar datum aanbreekt, hoopt Elien dat het daarna echt
voorbij is. Ze gelooft niet in het hiernamaals en hoopt dat er
niets meer komt.
Haar besluit om dit leven te beëindigen, komt voort uit het feit
dat ze niet langer kan volhouden. Ze benadrukt dat niemand
verdrietig hoeft te zijn om haar keuze.
De feestdagen zijn voor veel Nederlanders onlosmakelijk verbonden met muziek, televisie en nostalgie. Op Tweede Kerstdag stemden dan ook veel kijkers af op Sterren in concert: André Hazes, een uitzending waarin André Hazes centraal stond. De zanger trok de afgelopen maanden met succes langs theaters met een show rond het repertoire van zijn vader, waarbij hij klassiekers nieuw leven inblies en persoonlijke verhalen deelde. In de zalen werd dat initiatief warm onthaald. Op televisie bleek de ontvangst echter een stuk minder eenduidig.
Verwachtingen lagen hoog
Dat de lat hoog lag, was geen verrassing. Kerstuitzendingen worden vaak gezien als hét moment voor muzikale hoogtepunten: zorgvuldig geregisseerd, technisch perfect en emotioneel raak. Veel kijkers gingen er daarom vanuit dat de televisieregistratie dezelfde intensiteit en samenhang zou hebben als de theatervoorstellingen. Bovendien speelt de naam Hazes, zeker tijdens de feestdagen, sterk in op gevoelens van herkenning en nostalgie. Dat alles zorgde voor hoge verwachtingen.
Online kritiek na de uitzending
Vrijwel direct na afloop van de uitzending barstte de discussie los op sociale media. Op X en andere platforms verschenen honderden reacties van kijkers die teleurgesteld waren. Een veelgehoorde klacht was dat het optreden “rommelig” overkwam. Sommige kijkers vonden dat de nummers niet vloeiend in elkaar overliepen, anderen misten de emotionele opbouw die ze in het theater wél hadden ervaren. “Het voelde alsof ik halverwege een repetitie zat,” schreef iemand. Een ander merkte op: “In de zaal was het prachtig, maar op tv komt het niet tot zijn recht.”
Geluid en zang onder de loep
Het meest besproken onderwerp was het stemgeluid van Hazes. Kijkers vroegen zich af of er iets mis was met de geluidsmix of de microfooninstellingen. Enkelen suggereerden dat het geluid “vlak” of “doffer” klonk dan verwacht. Anderen dachten juist dat de zanger zijn stem bewust aanpaste om dichter bij het timbre van zijn vader te blijven. Die interpretaties liepen sterk uiteen en bleven vooral speculatief.
Wat opviel: veel reacties begonnen met waardering voor Hazes’ intentie en inzet, maar eindigden met teleurstelling over de uitvoering op televisie. “Het idee is mooi, maar het geluid werkte niet mee,” vatte een kijker samen. Daarmee werd duidelijk dat de kritiek zich niet zozeer richtte op het repertoire, maar op hoe dat via het scherm werd overgebracht.
De kloof tussen zaal en huiskamer
Een belangrijk verschil tussen theater en televisie is de beleving. In een zaal spelen akoestiek, sfeer en directe interactie met het publiek een grote rol. Kleine imperfecties verdwijnen in de energie van het moment. Op televisie ligt dat anders: elk detail wordt uitvergroot en elke onvolkomenheid valt sneller op. Muziekredacteuren wijzen er vaker op dat een registratie niet automatisch dezelfde impact heeft als een live-ervaring.
In het geval van Sterren in concert lijkt die kloof extra zichtbaar. Waar bezoekers van de tour spreken over kippenvelmomenten, misten televisiekijkers diezelfde intensiteit. Dat betekent niet dat de show inhoudelijk zwak was, maar wel dat de vertaalslag naar televisie niet iedereen overtuigde.
Discussie over uitstraling
Naast het geluid en de opbouw werd ook Hazes’ uitstraling besproken. Sommige kijkers vonden hem minder ontspannen ogen dan ze gewend zijn. Daarbij werd door een klein deel van het publiek gespeculeerd over mogelijke oorzaken. Het is belangrijk om te benadrukken dat dit interpretaties van kijkers waren en geen vastgestelde feiten. Zulke aannames zeggen vaak meer over de verwachtingen van het publiek dan over de artiest zelf.
In veel reacties klonk juist begrip door voor de druk waaronder artiesten staan tijdens zulke uitzendingen. Kersttelevisie bereikt een enorm publiek en elk optreden wordt nauwlettend gevolgd. Dat kan spanning met zich meebrengen, zeker wanneer het repertoire emotioneel beladen is.
Dit bericht op Instagram bekijken
Loyaliteit van fans
Tegelijkertijd stonden veel fans pal achter Hazes. Zij wezen erop dat hij met zijn theatertour juist had laten zien hoe zorgvuldig en respectvol hij met het muzikale erfgoed omgaat. “Eén tv-avond doet niets af aan wat hij in de zalen neerzet,” schreef een supporter. Anderen benadrukten dat live muziek per definitie kwetsbaar is en dat niet elke registratie perfect hoeft te zijn.
Die loyaliteit laat zien dat Hazes over een sterke achterban beschikt, die bereid is nuance aan te brengen in de discussie. Voor hen weegt het totaalbeeld zwaarder dan één kritische uitzending.
Televisie als vergrootglas
Het voorval onderstreept hoe televisie fungeert als vergrootglas. Een optreden dat in de ene context uitstekend werkt, kan in een andere setting anders worden ontvangen. Dat geldt zeker voor artiesten die werken met herkenbare klassiekers: het publiek kent de nummers door en door en hoort elk verschil.
Voor omroepen en producers ligt daar een uitdaging. Hoe zorg je ervoor dat de magie van het theater behouden blijft op het scherm? Techniek, montage en geluidsregie spelen daarbij een cruciale rol. Als één van die schakels hapert, kan dat het totaalbeeld beïnvloeden.
Wat blijft hangen
Na twee kerstdagen was één ding duidelijk: het optreden van André Hazes liet niemand onverschillig. De reacties waren fel, maar ook betrokken. Dat op zich is een teken van relevantie. Muziek die niets oproept, verdwijnt geruisloos. Dit optreden zorgde juist voor gesprek, discussie en reflectie.
Of de kritiek Hazes zal aanzetten tot aanpassingen in toekomstige registraties, valt af te wachten. Zijn theatertour bewees al dat hij in staat is om publiek te raken. De televisieversie liet zien hoe complex het is om die ervaring één-op-één over te brengen naar de huiskamer.
Conclusie
Sterren in concert: André Hazes werd voor veel kijkers niet de muzikale kerstbeleving waarop ze hadden gehoopt. Techniek, verwachtingen en de vergelijking met live-ervaringen speelden daarbij een grote rol. Tegelijk blijft de waardering voor Hazes’ inzet en zijn eerbetoon aan het repertoire overeind. Het debat laat vooral zien hoe groot de betrokkenheid is – en hoe hoog de lat ligt wanneer muziek en kerst samenkomen op televisie.