-

Algemeen

Caroline Tensen werkt extreem hard: Vermoeiende 4 uren per dag!

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Caroline Tensen, de bekende presentatrice in Nederland, lijkt een blijvende aanwezigheid op televisie te hebben.

Al sinds de jaren ’80 is ze een vertrouwd gezicht op het kleine scherm en heeft ze meer showbizzvrienden dan we ooit zouden kunnen tellen.

Met naar verluidt een aanzienlijke bankrekening van vier miljoen euro en een jaarlijks inkomen dat de meesten van ons doen duizelen, zou je kunnen denken dat Caroline haar dagen doorbrengt in de luxe kappersstoel van Leco van Zadelhoff. Maar niets is minder waar.

Caroline, die zichzelf een echt werkpaard noemt, draait marathonsessies voor het programma ‘Eén tegen 100’, sessies die de gemiddelde werknemer duizelig zouden maken.

“Ik neem drie shows per dag op, elk minstens anderhalf uur lang, met honderd deelnemers.

Je moet voortdurend scherp zijn,” onthult ze in een interview met TROS.

En als je denkt dat dit betekent dat ze het hele jaar door aan het werk is, heb je het mis.

“We nemen een heel seizoen op in één week,” onthult Caroline.

De overige 51 weken van het jaar kan ze dus genieten van haar welverdiende rust, want Caroline werkt zo hard, nietwaar?

Dus Caroline klaagt dat ze een week lang 4,5 uur per dag moet werken en de rest van het jaar op haar lauweren kan rusten voor een vorstelijk salaris.

Caroline, realiseer je je wel dat er mensen zijn die echt keihard werken, minstens 8 uur per dag, vijf dagen per week, en zwaar fysiek werk verrichten?

Dat Caroline het aandurft om achter een bureau te staan, vragen te stellen en te praten, en dat “hard werken” noemt. Het moet niet gekker worden.

Algemeen

Volkert van der Graaf wordt geconfronteerd en draait helemaal door, valt verslaggever en cameraman aan

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Nieuwe confrontatie met Volkert van der Graaf zorgt voor ophef: beelden duiken op

Volkert van der Graaf is een naam die in Nederland bij velen nog altijd sterke gevoelens oproept. Op 6 mei 2002 werd hij landelijk bekend door de tragische gebeurtenis die plaatsvond op het Mediapark in Hilversum, waarbij politicus Pim Fortuyn om het leven kwam. De aansl*g, kort voor de verkiezingen, veranderde niet alleen de loop van Fortuyns politieke carrière, maar liet ook blijvende sporen achter in het Nederlandse politieke landschap.

De nasleep van een historische dag

De gebeurtenis van 2002 is bij veel mensen in het geheugen gegrift. De beelden van Fortuyn op het terrein van het Mediapark werden destijds door alle media gedeeld, en het verdriet en de verontwaardiging waren voelbaar in heel het land. Fortuyn had met zijn partij, Lijst Pim Fortuyn (LPF), een enorme aanhang opgebouwd en was hard op weg naar een belangrijke rol in het landsbestuur. Hoe Nederland eruit zou hebben gezien onder zijn leiderschap, zullen we nooit weten.

Volkert van der Graaf, destijds 32 jaar, werd veroordeeld tot 18 jaar celstraf. Na het uitzitten van twee derde van zijn straf werd hij in 2014 voorwaardelijk vrijgelaten. Sindsdien staat hij onder toezicht, al is dat toezicht in de loop der jaren geleidelijk afgebouwd. De voorwaarden van zijn vrijlating en zijn manier van leven na de gev*ngenis blijven punt van discussie.

Veelbesproken keuzes na zijn vrijlating

In de jaren na zijn vrijlating kwam Van der Graaf nog regelmatig in het nieuws. Zo maakte het programma Brandpunt ooit een reportage waarin zijn omgang met instanties zoals het UWV werd besproken. Hieruit bleek onder meer dat hij zich in gesprekken soms verward opstelde. Zelf gaf hij aan dat hij liever niet werkte, omdat dat gevolgen zou hebben voor zijn juridische mogelijkheden. “Als ik geen inkomen heb, zijn rechtszaken gratis,” werd hij geciteerd.

Ook koos hij er destijds voor om niet bij zijn partner en kind in Harderwijk te wonen, maar in een huurwoning in Apeldoorn. Volgens berichten had dit als reden dat hij op die manier een hogere uitkering kon ontvangen. Deze keuzes wekten vragen op over het functioneren van de regelgeving, maar leidden juridisch gezien niet tot sancties.

Nieuwe beelden zorgen opnieuw voor opschudding

Recent is Van der Graaf opnieuw onderwerp van gesprek geworden. Op sociale media is een video verschenen waarin hij te zien is in een confrontatie met een verslaggever van het YouTube-kanaal Left Laser. Dit kanaal maakte een documentaire over de invloed en nalatenschap van Pim Fortuyn, en besloot daarbij ook Van der Graaf te benaderen.

In de beelden is te zien hoe de verslaggever Van der Graaf op straat benadert en hem vraagt naar zijn motieven destijds. Van der Graaf reageert aanvankelijk met een glimlach en zegt: “Denk je dat ik daar antwoord op ga geven?” Daarna probeert hij zich uit de voeten te maken.

Wat volgt is een ongemakkelijke situatie: in zijn haast om te vertrekken verliest Van der Graaf zijn pet. De verslaggever raapt die op en biedt deze terug aan, maar op dat moment verandert de sfeer. Van der Graaf raakt geïrriteerd, duwt de verslaggever opzij en komt kort daarop in botsing met diens cameraman. De beelden laten zien hoe de situatie escaleert tot een korte fysieke confrontatie.

Reacties op de video: verdeeld en voorzichtig

De video verspreidt zich inmiddels snel via sociale media en nieuwswebsites, en roept uiteenlopende reacties op. Sommige mensen zijn geschokt door het gedrag van Van der Graaf, terwijl anderen juist wijzen op de ethische kant van het confronteren van iemand die al jaren zijn straf heeft uitgezeten. De meningen verschillen: moet iemand die ooit een ernstige daad pleegde voor altijd onder een vergrootglas liggen? Of verdient ook hij de kans op een anoniem bestaan?

Juristen wijzen erop dat hoewel Van der Graaf geen plicht meer heeft tot structurele rapportage bij de reclassering, hij wel gebonden blijft aan voorwaarden zolang zijn voorwaardelijke invrijheidstelling van kracht is. Overigens is hij op dit moment formeel vrij van toezicht.

Juridisch niets mis, maar maatschappelijk beladen

Hoewel er vooralsnog geen sprake is van juridische misstappen in deze recente situatie, blijft het maatschappelijke debat over Van der Graaf en zijn plaats in de samenleving levendig. Zijn verschijningen in het openbaar worden regelmatig herkend, en confronterende momenten zoals deze brengen oude emoties opnieuw naar boven.

Pim Fortuyn blijft, meer dan twintig jaar na zijn 0verlijden, een markante figuur in de Nederlandse geschiedenis. De jaarlijkse herdenkingen op 6 mei trekken nog steeds veel aandacht, en het debat over vrijheid van meningsuiting, politieke veiligheid en de grenzen van activisme is sinds die bewuste dag in 2002 veranderd.

Een blijvend debat over media, recht en herinnering

De recente beelden van Van der Graaf roepen ook vragen op over de rol van de media. In hoeverre is het gerechtvaardigd om een oud-dader te blijven confronteren voor de camera? En hoe weeg je het recht van een journalist om vragen te stellen tegenover het recht van een persoon om met rust gelaten te worden?

Dat de geschiedenis van 6 mei 2002 nog lang zal blijven nazinderen, is duidelijk. En zolang dat zo is, zullen de hoofdrolspelers – direct of indirect – met regelmaat opnieuw in het nieuws verschijnen. Wat deze confrontatie vooral laat zien, is hoe dun de grens soms is tussen journalistieke nieuwsgierigheid en persoonlijke privacy. Een grens waarover het publieke debat nog lang niet is afgerond.

Lees verder