Economie
Marco Borsato aangevallen in de Albert Heijn, durft geen boodschappen meer te doen
Marco Borsato leeft tegenwoordig teruggetrokken in zijn huis, uit angst voor afwijzende blikken en beled!gingen in de gangpaden van supermarkten zoals Albert Heijn en Jumbo.
Hij bevindt zich in het oog van een dre!gende juridische storm,
aangezien het 0penbaar Min!sterie heeft besloten hem te vervolgen
wegens 0ntucht met een m!nderjarige.
De eens zo geliefde zanger worstelt om een vleugje normaliteit
in zijn dagelijks leven te vinden.
Zijn zoon, Luca Borsato, heeft een beschermende sfeer om zijn
vader gecreëerd en biedt een inkijkje in hun bijzondere wereld in
de podcast “30 minuten Rauw”.
Hij vertelt: “Hij gaat niet heel vaak naar de Jumbo of Albert
Heijn. Dat doet hij niet veel. Af en toe wel hoor. Af en toe haal
ik iets als er iets nodig is. Maar meestal bestelt hij gewoon zijn
boodschappen.”
Luca en Marco hebben hun toevlucht gezocht in Alkmaar, waar hun
dagelijkse leven zich afspeelt achter gesloten deuren, gevuld met
diepgaande gesprekken en wijnavonden.
Luca beschrijft: “Dan gaat hij koken of regel ik iets anders. En
dan zitten we samen met een wijntje en een heerlijke maaltijd. We
praten gewoon over welke wedstrijd er vanavond op tv is.”
Er heerst een zweem van hoop in de lucht, een droom van een dag
waarop Marco en Luca wellicht ongehinderd door de gangpaden van de
Jumbo kunnen lopen, een tijd waarin de nieuwsgierige blikken en
fluisterende lippen van vreemden zullen vervagen.
Op de vraag of zo’n toekomst mogelijk is, reageert Luca: “Dat
zou toch ideaal zijn? Dat je naar de Jumbo kunt zonder dat mensen
op een minachtende manier naar je staren?”
In Alkmaar, waar de bevolking nuchter blijft, lijkt een
beschermende bubbel zich om het duo te hebben gevormd.
Luca deelt: “Het valt in Alkmaar allemaal wel mee, want Alkmaar
is een nuchtere stad. Ze kennen hem hier.”
Desondanks heeft deze schijnbare rust een prijs, met het
bewustzijn dat vader en zoon zich moeten wapenen tegen het bittere
geluid van ver00rdeling en afwijzing van buitenstaanders.
Luca deelt zijn gedachten: “Maar dat zijn wel dingen waar ik van
denk: ja weet je, je wilt toch niet altijd op straat het risico
lopen dat iemand maar kan roepen wat hij wil?”
Hij geeft aan dat hij meer weet over de zaak tegen zijn vader,
maar dat hij er niets over kan zeggen.
Luca benadrukt: “Mijn zusje heeft er niets mee te maken, mijn
broertje heeft er niets mee te maken, en mijn moeder ook niet. Wij
staan hier volledig los van.”
Luca besluit dat zwijgen het beste is om het proces niet te
verstoren: “Aangezien we daar misschien wel het hele proces kunnen
verstoren.
Dus ik denk dat het het beste voor iedereen is om onze mond te
houden en het over te laten aan het 0M.”
