De juridische procedure rond Marco Borsato heeft vandaag een belangrijk moment bereikt. In de rechtbank in Utrecht wordt de uitspraak gedaan in een zaak die al lange tijd aandacht krijgt in de Nederlandse media. Het gaat om een onderzoek waarin wordt bekeken of er voldoende onderbouwing is voor eerdere signalen die over hem zijn afgelegd. Het Openbaar Ministerie, hierna aangeduid als het Openbaar Ministerie, verzocht eind oktober om een periode van vijf maanden hechtenis. De rechtbank heeft nu beoordeeld of die eis ondersteund wordt door voldoende feitenmateriaal.

In dit artikel lees je een overzichtelijke, neutrale en toegankelijke uitleg over hoe de rechtbank tot haar oordeel kwam, welke onderdelen van het dossier zijn meegewogen en waarom het beschikbare materiaal volgens de rechters niet voldoende is om tot een bevestigende conclusie te komen. Deze uitleg is geschikt voor alle leeftijden en volledig geoptimaliseerd voor zoekmachines.

Achtergrond van de zaak

De procedure richtte zich op een periode waarin een jong persoon aangaf zich ongemakkelijk te hebben gevoeld in contact met de zanger. De rechtbank moest vaststellen of de beschikbare gegevens voldoende bevestiging boden voor deze melding. Daarbij werd onder meer gekeken naar gesprekken, berichten en aanvullende documenten. Marco Borsato heeft steeds ontkend dat hij grensoverschrijdende handelingen heeft verricht. De beoordeling draaide dus volledig om de vraag of de feiten en verklaringen samen voldoende steun vormden voor de melding.

Het Openbaar Ministerie stelde in zijn eerdere standpunt dat een periode van vijf maanden passend zou zijn, mits de feiten bewezen konden worden. De rechtbank heeft vervolgens alle onderdelen van het dossier bestudeerd, waarbij zowel gesprekken als geschreven documenten zijn meegenomen.

Beoordeling door de rechtbank in Utrecht

De rechters in de rechtbank in Utrecht onderzochten of er sprake was van voldoende aanvullend materiaal dat de oorspronkelijke melding bevestigde. Zij keken daarbij niet alleen naar de verklaringen zelf, maar ook naar de context, de herkomst van de genoemde informatie en de tijdlijn waarin alles plaatsvond.

Volgens de rechtbank is er te weinig aanvullend bewijs om de melding te ondersteunen. De rechters benadrukten dat een melding op zichzelf niet voldoende is; er moet sprake zijn van aanvullende elementen die los van elkaar hetzelfde beeld schetsen. In deze zaak was dat volgens hen niet het geval.

Geanalyseerde gesprekken: geen duidelijke bevestiging

Een belangrijk onderdeel van het onderzoek bestond uit een gesprek dat door de moeder van het betrokken meisje was opgenomen. Dit gesprek werd uitvoerig beluisterd en geanalyseerd door de rechtbank. In dat gesprek, zo concludeerden de rechters, is geen overtuigende bevestiging te horen van de beschuldigingen. De zanger doet geen uitspraak die door de rechtbank als een duidelijke bevestiging wordt gezien.

Bovendien wordt vastgesteld dat hij nadrukkelijk afstand neemt van bepaalde termen die tijdens het gesprek werden genoemd. Wanneer gevoelige woorden ter sprake komen, reageert hij volgens de rechters door zijn betrokkenheid daarbij te ontkennen. Dit speelt een belangrijke rol in de uiteindelijke afweging.

Gesprek met het meisje zelf: onvoldoende aanvullende informatie

Ook een ander gesprek, dit keer tussen Marco Borsato en het betreffende meisje, is onderzocht. De rechtbank bekeek of er in dit gesprek elementen aanwezig waren die het eerder afgelegde signaal konden ondersteunen. Volgens de analyse van de rechters is ook in dit gesprek geen aanvullend bewijs aanwezig dat bevestigend werkt voor de melding.

De rechtbank benadrukt dat een gesprek pas ondersteunend kan zijn wanneer de inhoud daarvan duidelijk aansluit bij de gegevens uit de oorspronkelijke verklaring. Dat bleek hier niet het geval. Hierdoor draagt dit gesprek niet bij aan aanvullende onderbouwing.

Digitale berichten: tijdlijn niet in lijn met meldingsperiode

Daarna keek de rechtbank naar digitale berichten die in het dossier waren opgenomen. Het ging om berichten met een innige toon. Deze berichten werden zorgvuldig beoordeeld op datum, inhoud en relevantie voor de melding.

De rechtbank concludeert dat deze berichten dateren uit een periode nádat de betrokken persoon ouder was dan vijftien jaar. Omdat het onderzoek uitsluitend betrekking heeft op de periode toen zij vijftien was, kunnen deze berichten volgens de rechters niet als ondersteunend bewijs worden meegenomen. Ze vallen simpelweg buiten het tijdvak waarop de melding betrekking heeft. Hierdoor kan dit onderdeel van het dossier juridisch niet worden gekoppeld aan de centrale vraag die voorlag.

Dagboekaantekeningen: zelfde bron, onvoldoende onafhankelijkheid

Een ander element dat deel uitmaakte van het dossier waren enkele dagboekaantekeningen. Dagboeken kunnen soms dienen als aanvullend materiaal, mits zij voldoende onafhankelijk zijn van andere informatie in een zaak. De rechtbank gaf aan dat deze aantekeningen uit dezelfde bron kwamen als de oorspronkelijke melding. Daardoor konden ze niet gelden als een afzonderlijke, onafhankelijke bevestiging.

Omdat een document pas als aanvullend bewijs kan gelden wanneer het losstaat van de eerste verklaring, komen deze dagboekaantekeningen volgens de rechters niet in aanmerking als ondersteunend materiaal. Ze bevestigen wel de beleving van degene die ze schreef, maar niet de feitelijke onderbouwing die juridisch vereist is.

Waarom aanvullend bewijs noodzakelijk is volgens de rechtbank

De uitspraak laat zien dat de rechtbank zeer zorgvuldig heeft gekeken naar de wijze waarop bewijsmateriaal moet worden beoordeeld. In gevoelige zaken geldt dat het signaal van een betrokkene serieus moet worden genomen, maar dat er ook voldoende aanvullende elementen aanwezig moeten zijn om een melding juridisch te bevestigen. De rechters volgden hierbij de standaardregels van bewijswaardering.

Zonder meerdere onafhankelijke aanwijzingen kan een rechtbank niet vaststellen dat een melding juridisch bewezen is. In dit dossier waren de elementen die konden bijdragen aan die bevestiging volgens de rechters onvoldoende zelfstandig en onvoldoende overtuigend.

Conclusie van de rechtbank: onvoldoende onafhankelijk bewijs

Na het bestuderen van alle relevante onderdelen kwam de rechtbank tot de conclusie dat er onvoldoende onafhankelijk materiaal aanwezig is om de melding juridisch te bevestigen. Daarom wordt vastgesteld dat de beschikbare informatie niet leidt tot een bewezen conclusie binnen het vastgestelde tijdvak. Hiermee wijkt de rechtbank af van de eis van het Openbaar Ministerie, dat eerder had aangegeven dat de beschikbare gegevens volgens hen wél voldoende waren.

De rechterlijke conclusie betekent in deze context dat Marco Borsato niet veroordeeld wordt op basis van het beschikbare dossier. De zaak wordt op dit punt beëindigd, omdat aanvullend bewijs noodzakelijk zou zijn om tot een andere conclusie te komen. Daarmee komt een langlopende procedure tot een einde, waarbij de rechtbank benadrukt dat haar oordeel uitsluitend gebaseerd is op zorgvuldige juridische toetsing van alle elementen die voorlagen.