Nieuwste
Housain uit Syrië is Nederland echt spuugzat: ‘Dit land maakt mij volkomen depressief’
Een groep van dertig nieuwe Nederlandse burgers uit Syrië heeft recentelijk een protest georganiseerd in een weiland met kartonnen borden, gericht tegen de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND).
Deze groep wacht al een jaar op een interview en dre!gt nu met
een h0ngerstaking.
In het middelpunt van dit protest staan Housain (36), Armany
(42) en Reem (33), vastbesloten om naar Nederland te komen, ondanks
hun doortocht door meerdere zogenaamde veilige landen.
De mannen bevinden zich momenteel in hun derde tijdelijke
opvanglocatie. Ze kwamen aan in Bergen, vervolgens Enkhuizen en
zijn nu in Avenhorn.
Echter, hun tevredenheid is ver te zoeken en ze voelen zich in
de steek gelaten.
Een journalist van NH Nieuws heeft de groep geïnterviewd en hun
getu!genissen opgetekend omtrent hun frustrat!es.
De belangrijkste grieven zijn de lange wachttijden, het
uitblijven van reacties van overheidsinstanties en het p!jnlijke
gemis van hun familieleden.
Een veertienjarige jongen, die helemaal alleen naar Nederland is
gekomen, uit bijzondere b00sheid omdat hij het gevoel heeft dat
niemand zich om hem bekommert.
Dit pr0test is voor hem een manier om zijn stem te laten
horen.
De mentale gezondheid van de groep verkeert in een uiterst
del!cate toestand. Housain praat openlijk over zijn depress!e,
terwijl Reem zijn gefrustreerdheid uit over het gebrek aan
bezigheden behalve eten, praten en slapen.
Fundamentele voorzieningen zoals een keuken ontbreken, wat het
dagelijkse leven nog zwaarder maakt.
“Ik kan niet zelf koken, en er is geen keuken beschikbaar,”
deelt hij. “Ik vraag niet om een perfect leven, om perfect eten.
Het enige dat ik verlang, is een reactie.”
De groep vindt het ondraaglijk om opnieuw te moeten verhuizen
wanneer de huidige opvanglocatie sluit.
Een vader van drie kinderen dre!gt met een h0ngerstaking als de
autoriteiten niet binnen een week reageren. Ze geloven dat deze
daad van wanhoop hun situatie zal verbeteren.
De groep benadrukt dat hun pr0test niet alleen voor henzelf is,
maar ook voor anderen die zich in een vergelijkbare situatie
bevinden.
Ze willen aandacht vragen voor de gebrekkige communicatie en
lange wachttijden die veel nieuwkomers ervaren tijdens het
asielproces.
De situatie van deze nieuwe Nederlanders staat symbool voor de
uitdagingen waarmee veel vluchtel!ngen gec0nfronteerd worden
tijdens hun integratie in een nieuw land.
Lange wachttijden, onzekerheid over hun toekomst en de
afwezigheid van basisvoorzieningen kunnen een aanzienlijke tol
eisen van hun mentale en emotionele welzijn.
Het is belangrijk dat de autoriteiten aandacht schenken aan deze
pr0testen en luisteren naar de zorgen van deze groep.
Een snelle reactie op hun eisen kan niet alleen de spanning
verminderen, maar ook een positief signaal sturen naar andere
nieuwkomers die zich in een vergelijkbare positie bevinden.
Nieuwste
Eddie schrikt van de hoge rekening na bellen loodgieter voor verstopte gootsteen
Eddy Castro ontdekte afgelopen maandag dat zijn gootsteen verstopt was.
Hij besloot een loodgieter te bellen om het probleem op te
lossen.
De loodgieter was binnen dertig minuten ter plaatse en had het
probleem in twintig minuten verholpen. Echter, toen de factuur
kwam, schrok Eddy van het bedrag.
Het was iets na 10 uur ’s ochtends op een maandag toen Eddy zijn
computer opstartte en via Google op zoek ging naar een loodgieter
om zijn verstopte gootsteen te verhelpen.
Hij had geen zin om uitgebreid onderzoek te doen en belde gewoon
de eerste loodgieter die hij kon vinden, genaamd Loodgieter
Service.
Een dame aan de telefoon beloofde snel hulp te sturen.
Binnen dertig minuten stond er al een persoon voor de deur, die
met een gewone personenauto was aangekomen, wat suggereerde dat hij
in de buurt woonde.
De loodgieter plaatste een pomp op de afvoer en binnen twintig
minuten was het probleem opgelost.
Toen kwam de factuur: maar liefst 598,95 euro, die meteen
betaald moest worden via een draagbaar betaalautomaatje.
Eddy was aanvankelijk opgelucht dat zijn probleem was opgelost,
maar raakte vervolgens volledig verbijsterd door het hoge bedrag
voor slechts twintig minuten werk.
De factuur vermeldde 150 euro voor materiaal, hoewel de
gebruikte pomp slechts 50 euro kostte bij een
doe-het-zelfwinkel.
Daarbovenop kwam een uurloon van 130 euro en nog eens 180 euro
voor de interventie. Eddy vond dit bedrag buitensporig hoog voor de
geleverde diensten.
Het rekeningnummer van Loodgieter Service bleek gekoppeld te
zijn aan een schoonheidsspecialiste in Zwijndrecht, Nederland, en
de onderneming op de factuur bleek zich in Lebbeke te bevinden, op
110 kilometer afstand van Eddy’s huis.
Eddy heeft een melding gedaan bij FOD Economie om anderen te
waarschuwen voor dit soort ondernemingen.
Hij hoopt dat zijn ervaring anderen zal helpen om niet in
dezelfde val te trappen en geen zaken te doen met Loodgieter
Service.