Vader laat gezin achter: Voelt zich een 6-jarig meisje

Het inspirerende verhaal van Stefonknee Wolscht verspreidt zich over de hele wereld sinds haar deelname aan het Canadese project The Tr*nsgender Project van Daily Xtra.

Op 46-jarige leeftijd realiseerde Stefonknee, die voorheen een man was en 23 jaar getrouwd was met zeven kinderen, dat ze zich beter zou voelen als vrouw.

Na haar trans!tie werd ze gec0nfronteerd met afwijzing van familie en vrienden, wat haar eenzaam maakte.

Maar Stefonknee besloot haar leven opnieuw vorm te geven en nu leeft ze als een zesjarig meisje, omringd door liefde in een adoptiegezin.

Voor Stefonknee was het huwelijk niet per se 0ngelukkig, maar ze had altijd de nieuwsgierigheid naar een leven als tr*nsgender onderdrukt.

Pas toen ze zich realiseerde dat ze niets meer te verliezen had, besloot ze haar ware identiteit te omarmen.

In haar eigen woorden betaalde ze een hoge prijs voor het leven dat ze had terwijl ze midden in haar tr*nsgenderproces zat.

Maar het moment waarop ze uit de kast kwam, voelde als een bevrijding.

Het jaar was 2007 en Stefonknee ontving veel feedback, zowel negatief als positief. Ze ontdekte zelfs dat sommige mannen die ze nooit als tr*nsgender zou hebben verwacht, ook hun verlangen naar vrouwelijkheid uitten.

Ze herinnert zich bijvoorbeeld een p0litieagent die graag jurken droeg en een Harley Davidson-fan die gekleed in een jurk haar wilde k*ssen.

Dit waren verrassende ontmoetingen die haar deden beseffen dat er meer begrip en acceptatie is dan ze ooit had gedacht.

Nu, acht jaar later, identificeert Stefonknee zichzelf als een klein meisje. Ze woont bij een adoptiegezin dat haar overlaadt met liefde.

Ze heeft een papa en een mama die haar volledig accepteren als een meisje, en zelfs hun kinderen en kleinkinderen doen dat ook.

Toen haar werd gevraagd hoe oud ze was, koos ze ervoor om zichzelf te beschouwen als een zesjarig meisje, omdat dat haar comfortabel doet voelen.

Ze geniet van haar tijd met het adoptiegezin en beschrijft het als ‘speeltherapie’. Ze heeft geen suïc*dale gedachten meer en haar enige zorg is om gewoon te kunnen spelen.

Hoewel Stefonknee nog steeds wacht op de goedkeuring van haar ex-vrouw en kinderen, is ze gelukkig met haar nieuwe leven.

Er zijn dagen waarop ze haar verleden volledig vergeet en ze ervaart een nieuw begin vol onvoorwaardelijke liefde.

Ze wil niet volwassen zijn en leeft nu haar leven zoals ze dat deed toen ze op school zat, zonder zorgen en met de vrijheid om simpelweg te spelen.

Het verhaal van Stefonknee Wolscht inspireert en laat zien dat het nooit te laat is om jezelf te ontdekken en te accepteren.

Haar moed om haar ware identiteit te omarmen en haar zoektocht naar geluk zijn een bron van inspiratie voor velen.

Stefonknee’s verhaal is een herinnering dat iedereen het recht heeft om zichzelf te zijn en liefde te ontvangen, ongeacht leeftijd of genderidentiteit.